mijn dochtertje ziet dingen hoe kan ik mijn dochtertje helpen?

Ik zou via de huisarts een door verwijzing vragen naar een kinderpsygoloog

Toegevoegd na 1 uur:
Is het nu belangrijk dat je kind rust krijgt of is het niet zo belangrijk anders ga je gewoon professionele hulp halen

Het is vervelend dat ze bang is. Ik kan me voorstellen dat je daar iets aan wil doen.
Ik zou als ouders proberen er niet te veel aandacht aan te geven. Er ook niet over praten als er een kans is dat ze het hoort. Probeer haar wat af te leiden door andere dingen te gaan doen rond het huis, misschien een kast opruimen samen, iets leuks maken om op te hangen voor de herfst. Ik zou er zeker niet in meegaan dat er iemand zou zijn en dat die aan haar zou zitten.
Als ze het er over blijft hebben, zou je eens kunnen vragen of ze iets kan tekenen. Dat helpt misschien om het voor haarzelf op een rijtje te krijgen.

Ik ben geneigd te denken dat ze iets heeft opgevangen over de vorige bewoner, en dat dit in haar hoofd is gaan rondspoken.

Ik denk dat je kind paranormaal begaafd is. Veel kinderen zijn dit en meestal gaat het vanzelf weer 'over' als ze iets ouder zijn.
Het kan zijn dat jouw dochter een geest van een dode ziet. Misschien waakt die 'persoon' over haar. Als hij haar buik heeft aangeraakt zou dat kunnen zijn geweest op een moment dat ze buikpijn had of werd ze gewoon geaaid of getroost.
Je zou haar kunnen helpen door serieus op haar verhalen over 'die meneer' in te gaan en niet af te doen als verbeelding etc.
Je zou kunnen vragen of ze ook weet waarom die meneer haar buik aanraakte en eventueel zelf met wat voorstellen komen als zij het niet weet (dus ... had je buikpijn misschien of aaide hij je op je buik etc).
Zeg ook dat ze niet bang hoeft te zijn en dat hij haar vriend wil zijn en graag op haar past.
Heb je liever dat die geest verdwijnt, dan kun je een medium inschakelen en vragen of hij/zij je huis geestvrij wil maken.

'k Hoop dat je dochtertje snel rustiger wordt en dat ze niet meer bang is.

Jouw verhaal neigt mij er toe te denken aan seksueel misbruik. Dat kan buitenshuis of binnenshuis zijn door een onbekende of een bekende.
Het feit dat ze zegt die meneer niet te kennen, hoeft niet te betekenen dat dit zo is. Ze kan bang gemaakt zijn en daarom niets zeggen.

Het andere waar ik aan denk is dat ze ontvankelijk is voor contact met geesten. Klinkt zweverig maar geloof me, dit is mogelijk.

Toch gaan mijn gedachten naar het eerstgenoemde. Probeer dit uit te zoeken met professionele begeleiding. Een psycholoog zou een optie kunnen zijn maar dan zou ik er wel bij blijven, als ik jou was. En nee, voor een psycholoog hoef je niet gek te zijn want jouw dochter is niet gek. Ze zegt dit niet voor niks. Er is echt wat aan de hand.

Heel veel succes en sterkte.

Wat goed dat je naar je kind luistert en serieus neemt. Naast de bovengenoemde antwoorden zou je ook naar sbs6 paranormale kinderen kunnen kijken ter oriëntatie, misschien herken je iets, misschien ook helemaal niets, maar daar worden ook tips gegeven.

Je moet je dochter zeker serieus nemen. Ze maakt dit namelijk echt mee. Voor haar is het echt.

Dat wil alleen niet zeggen dat er echt iets aan de hand is met geesten of dergelijke paranormale verschijnselen.

Voor kinderen is de grens tussen realiteit en fantasie niet zo scherp als voor ons. Daarmee wil ik overigens niet zeggen dat je dochter dit verzint! Ik denk eerder aan een heel menselijk verschijnsel:

De menselijke geest is als het ware geprogrammeerd om dingen te interpreteren. Een geluid klinkt voor ons al snel als een stem. Een schaduw ziet er al snel uit als een persoon. Een gevoel lijkt al snel een aanraking. Je geest interpreteert dingen ook zo als het niet terecht is.

Dat is evolutionair zo ontstaan: in sociale situaties kun je beter een keer iemand groeten die er niet is, dan iemand negeren die er wel is. Sociale cohesie is namelijk belangrijk voor overleving. Op dezelfde manier kun je beter wegrennen van de tijger die er niet is, dan de tijger die er wel is negeren. Dan wordt je namelijk opgegeten. Snel dingen interpreteren als vriend of vijand is dus gunstig om lang genoeg te overleven om je ook voort te planten, en daarmee evolutionair gunstig.

Als volwassene heb je geleerd om met die interpretatieneiging om te gaan: je ziet wel dat die wolk eruit ziet als een gezicht, maar je weet dat het geen gezicht ís. Voor kinderen is dat onderscheid niet zo duidelijk. Dus horen ze écht die klop op de deur die eigenlijk een tikkende verwarming is, leven er écht monsters onder hun bed en worden ze 's nachts écht bang van de schaduw van hun favoriete teddybeer.

Als je dochter dan ook nog heeft opgevangen wat er met de vorige bewoner is gebeurd (en kleine potjes hebben echt grote oren), dan voedt dat ook nog haar kinderangsten.

Wat kan helpen, is om even mee te gaan in haar wereld. Ze wil dat papa 'die meneer' wegjaagt? Jaag hem dan ook weg! Storm door het huis heen, sla met lepels op pannen, schreeuw de boel bij elkaar, roep tegen die meneer dat hij weg moet gaan, en niet meer terugkomen, of anders... Laat je dochter daar ook bij helpen. Op die manier geef je haar een gevoel van controle over de situatie. Die meneer durft vast zijn gezicht niet meer te laten zien!

Ik denk dat het heel goed mogelijk zal zijn even samen met papa die meneer even oproepen en samen te vragen of die meneer even naar het licht wilt gaan .Het is goed mogelijk dat die meneer nog niet weet dat hij over is.Vooral als het ongeluk (zoals zo vaak)plotseling de dood heeft veroorzaakt.
Volgens mij is het geen fantasie ,er zijn steeds meer kinderen die dit ervaren en met goede begeleiding zullen ze er later heel veel aan hebben,
EerGisteren was er zelfs een tv programma over ,paranormale kinderen.Zeer interessant.

Jonge kinderen kunnen gevoelig zijn voor zaken die volwassenen paranormaal noemen. Het verschijnsel is voor rationele mensen iets om niet te willen verklaren. Feit is dat jouw kind iets ziet wat jij niet ziet en de kunst is het vinden van een goede ingang. Zonder zweverig te willen zijn kun je eens te rade gaan bij een goed medium.
Succes.

Misschien klinkt het heel raar , maar het is het proberen waard hoor ..weet ik uit eigen ervaring.
Laat papa eens achter de Playstation wegkomen , en inderdaad "die meneer "wegjagen.
Probeer eens iets in de trant van : "nou meneer , je ziet ( naam dochtertje) vind het niet leuk dat je bij haar bent , dus weg nu !..trek ook echt de deur open en wijs hem de deur!
Het klinkt raar ,maar stuur m echt weg, geloof me ,....grote kans dat dit werkt.
De suggesties dat je dochter misschien misbruikt is , lijken me niet het geval , ik denk dat je dochter gewoon meer ziet als anderen, heel goed van je dat je het niet afdoet met":"ach er is niks , ga maar slapen !" ,....want ik wil ze de kost niet geven ,hoeveel ouders het wel zo aanpakken , en het kind met nare gevoelens achterlaten
Heel veel succes ,
...Laat je dochter ook eens vragen hoe hij heet , en laat haar hem beschrijven , zo geef je haar ook het gevoel dat je haar serieus neemt
Laat je het nog even weten of het heeft geholpen ???
Succes!

Het klinkt alsof je dochtertje last heeft van een entiteit, vreemde energie.
Er zijn mensen gespecialiseerd in energetisch reinigen van huizen, google eens op "entiteit" "zuiveren" "huis".
Houd in de gaten of deze mensen bij een beroepsvereniging zijn aangesloten, of op een andere manier hun betrouwbaarheid te checken is.

Dit probleem met kinderen komt veel vaker voor dan je zult denken.
Begin met je dochtertje te geloven dat die meneer er echt is.
Ontkennen maakt het probleem alleen maar groter.
Ik geloof haar ook, dit soort dingen gebeuren regelmatig.
Tot ongeveer een jaar of 7 dan wordt het minder.
Probeer het te begrijpen als "normaal" en ga er ook met je dochtertje om als "normaal".
De meneer die ze ziet moet ze als een vriendje gaan accepteren, als iets vanzelf sprekend in dat huis, maar dan moeten de ouders er ook wel achter staan en het zelf geloven wat ze ziet.
Maak het bespreekbaar, zover dat mogelijk is met een zo'n jong kind.
Laat haar vragen naar zijn naam, als ze een naam weet wordt het wat vertrouwbaarder voor haar, beter bespreekbaar.
Ga er rustig en vertrouwd mee om, jullie dochtertje zal vooral reageren op jullie zelf, hoe jullie reageren gaat bepalen hoe ze er zelf mee om gaat.

Dan wel een kinderpsycholoog mét paranormale specialisme.
Mijn dochter ziet en voelt ook dingen. Van baby af aan.
Wij herkennen eea zelf en vinden dit niet vreemd.
Wat ik zelf soms wel eng vind is haar angst

Kleine kinderen staan nog zo dicht bij de bron, en zijn vaak nog extreem gevoelig voor paranormale ervaringen, omdat ze nog niet goed geaard zijn in dit leven.
Ikzelf heb ook van die angstige ervaringen gehad als kind, en wat mij dan hielp was om bescherming te vragen van mijn engel, die dan over mij waakte.
Ik voelde dan een enorme vrede komen in mijn kamertje waar ik sliep.
Dat is wat je zou kunnen doen, bidden om bescherming voor je dochtertje, en hand in hand samen dat met haar gaan doen.
Misschien kun je dan ook bidden voor de geest die haar lastigvalt, zodat hij klaar is voor de volgende stap naar het licht.

Mijn dochter heeft hier ook veel last van gehad, geloof haar alsjeblieft het is namelijk heel echt. Je dochter is nog zo puur dat ze allemaal verschijnselen kan opvangen die volwassen hebben moeten afleren.

Als ik met mijn dochter in de stad liep werd ze helemaal naar van de signalen die ze van voorbijgangers opving, ze voelde echt de hoofdpijn, het verdriet enz. is heel lastig maar je doet er weinig aan. Zelfs als puber had ze er last van, het oppikken van pijnen, verdriet etc, bij anderen.

Ik heb haar altijd de ruimte gegeven om er over te praten zo klein als ze was. Ze had als 3 jarige hele gesprekken met haar overleden opa en kon mij dingen vertellen die ze gewoon niet kon weten, ook niet kon hebben gehoord omdat ze toen nog niet geboren was. Het is dus echt mogelijk dat jouw dochter ook e.e.a. op kan vangen, echt voelen, gesprekken voert met die meneer.
Wanneer mijn dochter in paniek in haar kamertje was en vroeg of ik die mensen weg wilde jagen pakte ik pannendeksel en begon er herrie mee te maken terwijl zij dan heel hard moest roepen dat ze weg moesten gaan. Ik ging net zo lang door tot ze mij zei dat ze allemaal weg waren.

Kan alleen maar het advies geven om haar te geloven en te doen wat ze vraagt.

Ik las hier eerder het advies om "meneer"' zijn naam te vragen, vind ik een heel goed idee omdat het dan voor je dochter makkelijker is om er over te praten.

Het is een troost van niets maar het wordt minder als ze ouder wordt. Als je het heel normaal benaderd zal het nooit helemaal overgaan maar dat is op zich niet zo heel erg een beetje gevoelig te zijn voor verandering van sfeer in een omgeving, kan een hoop narigheid besparen, (vervelende situaties bijv.).

Hou het verder luchtig, alles wat er gebeurt is "normaal" zolang jullie dit zo benaderen.

Ik hoop dat je hier iets mee kan, veel succes!!

Geef je dochter papier en potloden of waskrijt o.id. en laat het haar uitbeelden op papier, wat ze allemaal voelt.

Dan wordt het concreet voor jullie als ouders en voor haar. Een kind van die leeftijd kan weinig met woorden, meer met beelden. Als ze iets op papier heeft gezet heb je iets om over te praten en kun je het een richting geven. Je kan die tekening zelfs eventueel ritueel verbranden: kijk eens (naam dochter)! Hij is weg, foetsie!

Wat zegt je eigen moedergevoel ?
Knap dat je dit deelt met ons, maar mij als vader heeft 1 ding geleerd, dat je als vader niet moet twijfelen aan het moedergevoel.
Als jou gevoel zegt, dat jou dochter hulp nodig heeft, waarom dit dan niet bespreken met bijvoorbeeld je huisarts.
Ook al denk jij niet serieus te worden genomen, of ben je daar bang voor.
De angst die jij hebt, dat je kind, als je dat bespreekbaar wilt maken, bestempeld word, alsof je kind stemmen zou horen, kan ik mij begrijpen.
Mijn advies in deze is, luister naar je eigen moeder-gevoel, dat is nog altijd de beste raadgever, ongeacht wat wij ervan vinden..
Maar onduidelijk is wel in jou verhaal, hoe de vader hierover denkt.
persoonlijke noot: Hoe klein je dochter ook is, ik vind het persoonlijk uitstekend, dat jij je dochter serieus neemt, en erna luistert, ook al kan achteraf misschien blijken, dat ze dingen heeft opgevangen, die ze voor haar eigen anders heeft uitgelegt in haar eigen belevingswereld.

misschien weet derrick ogilvy raad ik sta zelf niet achter deze dingen maar veel mensen wel gezien de kijkcijfers

Ik herken dit van toen onze dochter klein was. Als we toen geweten hadden dat ze dingen zag die wij niet zagen waren we zeker met haar naar een psycholoog gegaan. Wij dachten altijd dat ze een enge droom gehad had en probeerden haar dan duidelijk te maken dat die nu over was en dat ze rustig weer kon gaan slapen, zij zei alleen altijd dat de droom verder ging en ze drufde dus niet weer te gaan slapen. bij haar ging het dus niet over maar werd erger. Ze drufde ook niet te vertellen hoe of het zat. Dit probleem samen met het probleem dat haar biologische moeder weg gegaan is toen ze nog erg jong was heeft er uiteindelijk toe geleid dat ze wel heel moeilijk was in de pubertijd, uiteindelijk is toen de diagnose borderline vast gesteld. Ik zou dus adviseren, houd het heel goed in de gaten en neem haar zeker heel serieus. Ik heb al gelezen hier dat er wordt aangeraden om samen de man weg te jagen, dit lijkt me idd een heel goed plan en ik ben er ook van overtuigd dat het zal werken. Ik heb 1 keer meegemaakt dat mijn dochter bij ons in bed kroop omdat "het/ze" telkens weer kwam, ze was toen al een puber. Ik had haar toen aangeraden om "het/ze" in een bootje te zetten en de zee op te duwen. Ik ben toen gaan bidden voor haar dat dit ook zou lukken. Ze vertelde me de volgende ochtend dat het eerst niet lukte totdat ik haar kwam helpen, daarna was ze rustig in slaap gevallen.
Of je nu gelovig bent of niet, ik ben er van overtuigd dat de energie die je samen gebruikt en bundeld tot resultaat heeft dat ze niet meer bang zal zijn.

Mijn dochter heeft het vroeger ook gehad, ik heb ook een mensen weg moeten jagen.
Dus de deur gewezen, maar het hielp niet.

Toen vertelde iemand dat je een busje met peper voor de raam moet zetten.
(of haar zelf allemaal kruiden laten mengen en in een potje gooien)
En een knuffel beer of andere soort beest.
Ik had toen koekiemonster en een beertje voor de raam gezet.
Ik zei geesten zijn heel bang voor peper en monsters.
Weet niet of je een kat hebt, maar ik had toen een kat en zei kijk eens de kat is ook bang voor peper en strooide een beetje peper op de rug van de kat en die rende tuurlijk weg.
En toen keek mijn dochter met grote ogen van blijdschap en toen zei ze : ik wil het voor de raam zetten en liet haar dus ook die knuffels voor de raam zetten.
En ze ging wel naar bed met licht met zo'n nacht lampje want dan zien de geesten ze beter en durven dan niet meer jou kamer in.
Dat is het enige wat geholpen heeft.

Oja je moet ook een beetje van die kruiden of peper bij de raam strooien en in haar kamertje en de deur dan durft hij niet meer naar binnen moet je er bij zeggen.

Hoop dat het werkt.

Toegevoegd na 16 minuten:
Het heeft een hele tijd geholpen weet niet meer hoelang maar minstens een paar mnd.
Toen dat niet meer hielp heb ik haar een enge tekeningen met monsters laten tekenen en voor de raam en op haar deur geplakt en dat heeft ook weer een paar mnd geduurd.

Als dat niet helpt dan zou ik als ik jou was ff langs een medium of paranormaal persoon langs gaan.

Af en toe heeft mijn dochter het nog, maar ze zei als jou kind bang is (mijn kind) voeden die geesten zich met jou dochtertje haar energie en dan zullen ze meer aanwezig zijn.

En muziek aanzetten helpt ook vaak, dan hoort jou dochtertje de muziek en niet die geesten en zet bv een tv in haar kamer en laat haar leuke dingen kijken in bed zodat ze daarvan in slaap valt.

Ik heb dit allemaal om debeurt uit geprobeert, nu is ze inmiddels 18 en af een toe komt ze ff tegen mij zeggen dat ze er weer last van heeft, en dan zeg ik zet de tv aan of ga iets leuks kijken laat niet merken dat je bang bent want dan voeden ze zich weer met jou angst.

en dan zie ik haar denken o ja dat is ook zo ( zo'n soort blik/gezicht trekt ze dan )

Nog ff en als ze de peper of andere kruiden gooit moet ze zeggen ik wil dat je mij met rust ik vind het niet leuk dat je bij mij bent ga weg, maar op een vriendelijke toon moet ze het zeggen.

Toegevoegd na 20 minuten:
Sorry hoor als het ingewikkeld geschreven is.

ziet je dochter die man ook (blijkbaar wel volgensmij?)
het kan zo zijn dat het gewoon een droom was dan lijken ook heel veel dingen echt!

of misschien is het een stapel kleren die als het donker wordt heel erg op die man lijkt en dat ze zich dan verbeeld dat hij haar aan raakt?

als haar vader 'die man' moet wegjagen zegt ze dan ook waar 'die man ' is of weet ze het niet meer? als ze een plek aanwijst waar niks staat kan je misschien bedenken of je daar eerst wat neer had gelegd of iets

misschien kan haar vader er met haar over praten omdat hij 'die man' ook moet wegjagen van haar!

weten jullie eigenlijk uiteindelijk wat het was toen ze geklop op haar deur hoorde en jullie lagen te slapen?


ik hoop echt dat het goed komt met jullie kind!!
veel succes!!

hey, volgens mij is het ofwel fantasie van een 2 jarige, ofwel zit er meer achter. zelf durf ik me hier niet over uit te spreken.