voor sommige mensen zeg je?
elke toetreding tot een groep, club of gemeenschap, houd automatisch ook in, dat je de autoriteit over jezelf op dat gebied, uit handen geeft.
Je hebt jezelf ge/identiviceerd met dat wat de groep,club of gemeenschap voorstaat.
en net zoals je bij het trekken van een cirkel op een blank stuk papier, de binnen EN de buitenkant tegelijk maakt, heb je bij die identivicatie ook het gedachtegoed van de groep, club of gemeenschap eigen gemaakt en die van anderen buiten die groep afgewezen.
Het ligt voor de hand, dat je de kenmerken van die groep accepteerd, anders zou je die stap niet zetten.
Onderliggend vindt je automatisch (na die identivicatie van jou met de groep) voor je sociale betrouwbaarheid ten opzichte van anderen, dat je uitingen en reacties in lijn moeten zijn met je keuze die je hebt gemaakt.
En deze laatste zin, geeft voor jezelf een angst als je daaraan niet kunt of gaat voldoen.
Angst, is al aanwezig voordat je jezelf aan een groep verbind,
het is nl de reden waarom je versterking denkt te vinden in die groep...
Angst soms heel latent aanwezig is de drijfveer van heel veel dingen die we doen, en heeft meestal met een vorm van veiligheid te maken, wat je bereiken wilt.
Onbewust van angst, kan heel makkelijk de haat ontstaan, of minachting en afkeur, die allemaal als oorzaak angst hebben....
het is duidelijk dat ook aan het simpele woord ˋvoorwaardeˋal een angst verbonden zit, voorwaarde is immers geen vrijheid.
Dus ook bij de Religieuze groep zullen de voorwaardes van hun kerk, deze latente angst oproepen, niet anders dan je kunt verwachten.
Er zijn in deze illusie van de groepsveiligheid echter veel sterker geldende voordelen te vinden voor de gelovige, en dat is de reden dat de religie nog bestaat.
Of die voordelen wel terecht zijn of dat je daar je levenstijd aan gaat besteden, is niet de vraag die je stelt.
Want ten diepste is elk mens de autoriteit van zichzelf. ;)