Hoe krijg ik mijn rotsvaste geloof in god weer terug?

Dat is een vraag die je alleen zelf kunt beantwoorden!
We weten namelijk niet waarom je dat rotsvaste geloof bent kwijtgeraakt?

Ik weet niet of je naar een kerk gaat? En of het een kerk is waar twijfel toegestaan is en menselijk gevonden wordt, maar dat is dan 'the place to be'. Tenzij twijfels taboe zijn natuurlijk.

Een geloofscrisis overkomt iedereen een keer. God blijft zijn hand uitsteken en als je dat in gedachte houdt, kun je je nog heel rot voelen, maar houd je de weg terug wel open.

De vraag is natuurlijk ook wat er achter je geloofscrisis ligt. Praat erover met mensen die je vertrouwt.
Sterkte!

durf je gevoel toe te laten, mocht je op je zoektocht je geloof weer terug vinden dan ben je eerlijk naar jezelf geweest. in mijn ervaring zijn de boeken van C.S. Lewis erg intressant. deze man is gelovig opgevoed, atheist geworden en na een hele worsteling tot geloof gekomen. het mooie aan zijn boeken is dat hij niet het eindresultaat belicht maar het proces. onversneden christendom is een mooie om mee te beginnen. het zou mij verbazen als je niet vragen die hij zichzelf in dat boek stelt zelf herkent. succes, en bedankt voor de moedige vraag. veel mensen die geloven durven bepaalde gevoelens geen plaats te geven.

en waar geloofde je dan rotsvast in ?en vanwaar die twijfel?
het zijn waarschijnlijk geen simpele issues waar je me rondloopt
dus zoek een geloofsgenoot op ik vermoed dat je daar beter je verhaal kwijt kunt dan hier
het zal toch wel te prive worden voor goeie vraag

Je rotsvaste vertrouwen kun je terug krijgen door in je dagelijkse leven te kijken naar wat Hij voor goeds doet. Dat zie je bijvoorbeeld door te kijken naar het feit dat de lente de winter weer overwonnen heeft. Ook kan je het naar mijn mening zien aan alle goeds dat je overkomt. Tegenslagen zijn er om van te leren. Niets komt voor niets op je pad. Probeer voor jezelf dat na te gaan.
Ikzelf ben absoluut niet gelovig maar ik denk wel dat er misschien wel iets meer is. Mocht je vertrouwen in god niet terug komen, blijf boven alles in jezelf geloven
Succes ermee!

Door je af te vragen waar je aan twijfelt. Welke onderdelen van god twijfel je aan? Hoe kwam het dat je eerst wel geloof had in god? En waar komen de twijfels vandaan? En zijn die twijfels terecht?
Het makkelijkste is om tussen andere gelovigen te gaan begeven en je te laten indoctrineren met hun geloof in god. Echter, wat je ook gelooft je kan beter zelf geloven dan dat anderen je laten geloven.
Ik geloof zelf niet in god omdat dat uit me eigen komt. Ik kan zelf voor mijzelf duidelijk uitleggen waarom ik niet geloof in welk wezen dan ook. Als jij voor jezelf kan uitmaken of en hoe en wat je gelooft is het denk ik makkelijker om te geloven.

Ik zeg lees de bijbel eens goed door.
Succes!

Misschie is deze site er ook wel schuld aan. Hier mag je over het algemaan zeggen wat je denkt over het geloof. En dat is vaak nier erg vleiend,dus als dat er mee te maken heeft,kunje het beste GV niet meer bezoeken.
Verder raad ik je aan een gesprek met een geestelijke aan te gaan.

Ik had je net gevraagd of je wel een naar de Kerk gaat. Ik zou je toch adviseren eens naar een Kerk te gaan. Je kunt nu eenmaal niet zwemmen zonder water. Iedereen heeft af een toe een push in de juiste richting nodig. Ga dan wel naar een Kerk die je leuk vindt en niet een hele zware dienst met een preek van 30 min. Daar wordt je niet gelukkig van, zoek iets luchtigs (een doopdienst) en ervaar het. Voel even die warmte van die Kerk.

Pak ook af en toe weer eens de Bijbel en lees wat leuke verhalen. Niet te zware maar gewoon wat leuke luchtige verhalen.

En ga bidden, lekker savonds als je in je bed ligt ga je bidden voor iedereen om je heen en voor jezelf.
Komt het langzaamaan wel weer terug. Geloof me, ik weet waar ik over praat.

Dit is een vraag die met de gegeven informatie onmogelijk te antwoorden is. Een aantal belangrijke dingen om hierop antwoord te kunnen geven, is namelijk dat we weten waarom je rotsvast in god geloofd heb, en wat er gebeurd is waardoor je bent gaan twijfelen.

Misschien overbodig, maar kijk of je een aantal mensen die je echt vertrouwt kunt vragen of ze je hierbij willen helpen. Hopend dat je in een gemeenschap zit waarin mensen je niet direct afvallen of aanvallen wanneer je begint over eventuele twijfels, lijkt het me verstandig dat je oprecht aan iemand om hulp vraagt - bij voorkeur dan iemand die goed naar je luistert en ook de tijd neemt om te denken over de antwoorden, en je twijfels serieus neemt, want dat zijn ze schijnbaar. Neem niet per sé een priester/pastoor/dominee, ook een goede, betrouwbare vriend of vriendin zou kunnen helpen. Deze kennen je meestal ook beter.

Vertel die persoon wat je positie was, en hoe en waardoor deze gewijzigd is. Geef hem ook de tijd om goede antwoorden te geven, luister ernaar, en onthoud de belangrijke punten waar je over door wilt vragen. Spreek duidelijk af dat wanneer het een van de twee teveel wordt, er tijdelijk gestopt wordt. Het is belangrijker dat dit goed verloopt, dan dat het snel verloopt, tenslotte. Jezelf opzadelen met een gedwongen standpunt werkt op termijn waarschijnlijk alleen averechts.

Schriftelijke correspondentie zou waarschijnlijk het handigst zijn, omdat het je de mogelijkheid geeft om de tijd te nemen voor vragen en antwoorden, en je makkelijker kunt teruglezen en notities maken dan bij mondeling contact. Daarentegen verlies je wel weer een stuk non-verbale communicatie, dus zorg er dan voor dat je zo duidelijk mogelijk omschrijft wat je bedoelt - zeker niet op een plek met woordlimieten, in elk geval.

Maar vooral - wees te alle tijden eerlijk tegen jezelf. Dwing jezelf niet een positie aan te nemen die je echt niet kunt verkopen tegen jezelf - en dit geldt natuurlijk beide kanten op.

Met twijfel is niets mis, maar je moet er wel op een constructieve manier mee omgaan. Als je weet waar je twijfelt heb jee een goed punt om je kennis te verbeteren - twijfel wordt dan het begin van een nieuwe zoektocht.

Een rotsvast geloof in God, is alles accepteren zoals het geloof het voorschrijft, zonder hier over te veel moeten na denken.
Zodra de mens een volgende stap onderneemt, door er over na te gaan denken, gaat het geloof wankelen.
De mens gaat zoeken naar verklaringen, oplossingen en zwakke plekken in het geloof.
Als je die gaat zoeken zal je ze ook vinden en kan je geloof in God afnemen.
Het verliezen hoeft echt niet, het weer terug krijgen zal moeizaam zijn, maar niet onmogelijk.
Zie het als een test, een test die zovele anderen ook moeten ondergaan, ook als je minder in God gelooft, kan je nog steeds in God geloven.

Het is een geloof. Twijfel hoort daarbij, anders is het zeker weten... en zeker weten dat iets dat niet bewijsbaar is bestaat is niet gezond.
Ik kan me goed voorstellen dat als je bent opgevoed met een bepaald godsbeeld, en veel mensen die beweren dat opperwezen op aarde te vertegenwoordigen gedragen zich op een manier die je daar niet bij vindt passen.
Of, zoals Mahatma Gandhi zei "I like your Christ, I do not like your Christians. Your Christians are so unlike your Christ."

Het advies dat ik je kan geven is het breder te zien. Bijvoorbeeld; als je hoort dat god liefde is, weet dan dat je het ook om kunt draaien. Liefde is god. Je kunt een goed mens zijn, ook als je het allemaal niet zo zeker weet, of als je niet netjes drie keer per dag je gebedjes opzegt. Wees lief voor de ander en je zult zien dat anderen ook lief zijn voor jou. Als je gelooft dat mensen individueel in staat zijn goede dingen te doen komt het allemaal wel goed. "Wanneer een boom goed is, dan zijn ook zijn vruchten goed. Is een boom daarentegen slecht, dan zijn ook zijn vruchten slecht. Want aan de vruchten herkent men de boom."

Door te bidden, de Bijbel te lezen, en door te geloven.
Vertrouw God alles toe, je gedachten, je angsten. je twijfels..
Laat Hem toe in je leven. Hij wil je helpen, en vind het fijn als mensen bij Hem komen met alles.

1 - Aanbidding en dankzegging aan God.
2 - Bidt om meer geloof
3 - Neem van stappen in geloof
4 - Lezen de Bijbel

Tsja, het ligt er maar net aan hoe jij in je geloof staat, als fundamentalist kun je erg diep vallen, als iemand die openstaat voor de wetenschap en een wat realistische kijk op de Bijbel is het wat makkelijker dingen die zeer onwaarschijnlijk zijn te laten passeren en als symbooltaal te beschouwen bijv.

Toen de Bijbel geschreven werd golde er andere regels en zat de maatschappij anders in elkaar. De kerk gaat vreemd genoeg niet terug tot aan die tijd maar houdt zich qua standpunten en meningen vooral op in de middeleeuwen. Het zal het idee van macht en controle over geest en lichaam wel zijn dat aanspreekt.

Het kost erg veel moeite het geloof in het juiste perspectief te plaatsen en te houden in deze tijd van wetenschap en "geloofshaters". Van alle kanten wordt je toegeschreeuwd dat geloven dom is en dat de wetenschap heeft bewezen dat er geen God is.

Nou, bewezen is er door de wetenschap in dat geheel nog helemaal niets. De wetenschap voor zover in relatie tot het bewijzen van de oorsprong van onze wereld en ons hier zijn is een en al theorie.

Theorie betekent dat men het niet weet.

Het bestaan van God is, op zich, ook een theorie. Tastbaar bewijs hebben we niet.

Nu kun je, als je de schreeuwers op TV en radio moet geloven, maar twee kanten op, geloven in God ( Dom, zegt men ), geloven dat er geen God is ( Slim, zegt men ). Dat laatste geloof heet Atheisme, eigenlijk een leeg trendy geloof.

Je kunt ook kiezen te geloven in God, neem die oude boeken niet al te letterlijk, en jezelf tegelijkertijd openstellen voor de verklaringen die de wetenschap vindt voor de wonderen die we elke dag om ons heen zien gebeuren, in de natuur en mens-uitgevonden.

Probleem blijft dat geloof voor iedereen anders is en iedereen zaken dus anders ervaart. Het helpt om er met anderen die ook hun twijfels hebben maar het geloof niet willen laten schieten eens over te praten.

Tsja, moeilijk, ik ben mezelf in m'n eigen verhaal ook enigszins kwijtgeraakt....

Geloof is voor de dommen zeiden ze vroeger, nu is dat toch echt niet meer zo....... niet geloven is een stuk eenvoudiger.

Allereerst door te vertrouwen op jezelf.
Als jij echt oprecht en vanuit je diepste zelf, God aanroept van help mij alstublieft, dan zal het universum alles in het werk stellen door dat te verhoren, en je vertrouwen terug te geven.
Mits het maar oprecht en vanuit je diepste wezen is.

Mag ik je allereerst feliciteren?
met het feit dat je zelfstandig na gaat denken en niet (meer) alles voetstoots aan neemt ?
het is vast niet wat je horen wil maar zo denk ik er over !
zie ook de bijgevoegde link
sorry als ik je nog meer "in de war" heb gebracht

Haal 'de God van de wetenschap 'van zijn sokkel.
Beschouw al het leven dat je rondom u kan waarnemen als een wonder ,superieure intelligentie !

En dankt God elke ochtend terug voor het water,de lucht die je inademt en al de zintuigen die je hebt!

Nu moet je nog antwoorden krijgen op vragen zoals:

In hoeverre is God verantwoordelijk voor de natuurrampen en het enorme lijden die ermee gepaard gaat?

Waarom laat God lijden toe?

Het enige wat je kan doen is hopen...hopen dat alles toch nog goed komt.Maar als ik ergens rotsvast in geloof,kan niks of niemand mijn geloof beinvloeden,dus blijkbaar is je geloof dus niet zo rotsvast geweest als wat je zelf dacht he?

Hoe kan het nou weg zijn als het zo rotsvast was! Als het echt rotsvast is dan blijft het wat er ook gebeurd.

Al die TWIJFEL dat is juist het werk van de duistere kant van de mens. Ik begrijp helemaal wat je bedoelt hoor!

Daar is maar een oplossing voor en dat is BIDDEN en de band met God niet verliezen. Ik denk dan vaak: God moet mij ook kennen als ik eenmaal voor Hem kom te staan.
Denk aan de vergelijking van die bruiloft, dat God zegt: Wie zijt gij, ik ken u niet.................... mensen dus die nooit met God bezig geweest zijn en dan ineens beseffen dat het weldegelijk waar is maar dan is het te laat. ken je dat verhaal?

Maar al met al, hoe rotsvast ik opzich ook geloof in God (doet de duivel ook, wordt weleens gezegd...) dan weet ik vaak nog niet of ik ER kom hoor... en dus twijfel twijfel, het grootste gevaar van een christen.

Maar troost je met de gedachte, dat de reden dat je dit vraagt een teken is dat God met jou bezig is hoor, anders zou je die vraagt niet gesteld hebben ;-)!

Vraag het gewoon aan God om je daarbij te helpen, maar dat wil niet zeggen dat je zelf verder niks hoeft te doen.
Dagelijks gebed en meditatie kunnen je helpen gevoelens vanuit je eigen ego kwijt te raken en daarmee kom je weer dichterbij.
Je zal niet direct antwoord van God krijgen, maar het helpt je om beter na te denken en het herkennen van je eigen ego. Vervolg is dat je weet wat je moet doen.
Net als dagelijks voedsel voor je lichaam, heeft je geest ook dagelijks voedsel nodig. Alleen God is in staat om je geest te voeden.
Dus, in plaats van je ego te voeden, voed je geest.

Dat je begint te twijfelen aan een geloof waar van meet af aan natuurlijk al enige voelbare onjuistheden in hebben gezeten is vrij normaal. In het begin 'moffel je het weg' door er 'overheen' te redeneren, hoe krom ook ; dat heet cognitieve dissonantie. Maar daarna moet je verder.

En hoe je verder moet, hangt ook voor een groot deel af van wat je van je geloof wílt. Geloven in dingen waar je domweg niet in gelooft, gaat je nooit meer lukken. Maar teruggaan naar de kérn van je geloof, die dingen er uithalen die er echt toe doen en een relatie met God (weder)opbouwen, dat kan natuurlijk wel. Tenslotte is veel van het geloof door mensen bepaald, en nog wel voor enige interpretatie vatbaar. Maak een interpretatie waar jij verder mee kunt. Laat je daarin niet beperken door door mensen bepaalde regeltjes.

Aan het einde van dat proces ben je OF aangesloten bij het leger mensen dat niet meer gelooft, OF sterker geworden in je geloof juist doordat je door al die twijfels heen bent gegaan.

Blijkbaar wil je heel graag geloven. Daarom moet je op zoek naar mensen die je willen helpen en sterken op die weg, die dus ondanks hun eigen twijfels een rotsvast geloof hebben overgehouden. Meestal zijn dominees een goed startpunt. Vaak kunnen ze je zelf helpen, en nemen daar ook echt de tijd voor. Wellicht voel je je meer thuis in een andere kerk ; wie bijvoorbeeld van zeer streng gereformeerde huize komt, voelt zich vaak bij een hervormde of oecumenische gemeente erg thuis.

Of je geloof weer rotsvast wordt of helemaal op de achtergrond verdwijnt heb je voor het grootste deel zelf in de hand, omdat jou keuzes bepalen wat je doet met de informatie die je gaat krijgen. Maar hoe dan ook, aan het eind van het proces zul je er vrede mee hebben.

Toegevoegd na 3 minuten:
Ik zie nu pas dat je katholiek bent (opgevoed); dan kan overstappen naar een gereformeerde of hervormde (of andere protestante) kerk (niet te streng, eentje die ruimte geeft voor twijfel en onzekerheden en niet al te bol staat van dogma's) an sich al een verademing zijn .

Ik wil je niet nog verder aan het twijfelen brengen, maar misschien moet je eerst deze twee dingen eens onderzoeken bij jezelf:

- waarom je aan het twijfelen bent gekomen
- waarom je denkt dat je het nodig hebt om je rotsvaste geloof weer terug te krijgen.

Ik ben persoonlijk van mening dat twijfelen vooral een teken van gezond verstand is. Dus helemaal niet per se slecht.
(Citaatje van Bertrand Russell: "The problem with the world is that the stupid are cocksure and the intelligent are full of doubt".)

Sterkte.

Geloof (in welke godheid dan ook) impliceert klakkeloos aannemen en niet nadenken.
Je bent gaan nadenken. Goede zaak!
Verdiep je eens in kerkgeschiedenis en de leerstellingen van de diverse denominaties. Alle claimen de enige echte ware religie te zijn. En daar zit een logisch foutje...
Wellicht zijn er meer "foutjes".

Als je echt serieus bent?
1) Bid om de juiste weg te vinden.
2) Lees de Bijbel nogmaals helemaal
3) Ga zonder vooroordeel op zoek naar degenen (religie) die je antwoorden geeft op de vragen die je met het lezen krijgt. Ook al (is) lijkt het impopulair, onderzoek en vergelijk!. Ook Jezus was in zijn dagen niet populair en voor van alles uit gemaakt. Neem de tijd ervoor.
Denk aan die rijke man die aan Jezus vroeg hoe hij zijn geloof kon verbeteren. Maar toen hij het antwoord kreeg ging hij wenend heen. Hij moest bepaalde offers brengen.
Succes!

God verdwijnt niet omdat jij twijfelt!

Hij LIJKT alleen wat verder weg.

Ik denk dat jouw invulling t.o.v. jouw geloof aan het veranderen is.
Dat is niet erg, je bent dus in ontwikkeling.

Jouw geloof in God is er altijd al geweest en zal er altijd blijven.

maak je dus geen zorgen.
Wees blij met je ontwikkeling en geef je over.

Dat krijg je nooit meer terug, je weet nu beter, je bent nu minder onnozel... minder goedgelovig... Het komt NOOIT meer terug... God zij dank... Wees er blij mee, dat geloof van vroeger dat jij rotsvast noemt, wat niet rotsvast... Een paar kritische gedachten kunnen geen rots breken, maar wel je rotsvaste geloof... Wees blij dat de rots afbrokkelt... Je krijgt meer en meer je vrijheid terug... Dat rotsvaste geloof was een gevangenis, een onverklaarbaar bewoonde woning...

Troost je. Niemand kan gezond verstand en geloof met elkaar in overeenstemming brengen. Eentje wint en de ander verdwijnt dan. Ook hardcore gelovigen twijfelen soms aan hun verhaaltje. Sommigen verwerpen hun geloof en laten het gezondverstand triumferen anderen stoppen hun kop weer in het zand en gaan weer gelovend verder. Kortom, doe wat je wil. Het maakt allemaal niet uit. Het leven is een menselijk blijspel, alleen religie maakt daar een tragedie van.

-Wanneer jij 'jouw eigen zienswijze'
naar het begrip 'god' zal scheppen;

-wanneer jij, een levend mens,
boven alle 'dode god-geschriften' zal gaan staan;

-wanneer jij 'geen zekerheid' meer zal zoeken,
in 'de onzekere theorieën van anderen';

-wanneer 'jij in Jezelf durft te vertrouwen'
en 'op Jezelf zal gaan leren bouwen';

dán zal jij 'jouw rotsvaste geloof' terugvinden,
in dát wat de meeste mensen 'god' noemen'.

Wie immers in 'Zichzelf' vertrouwt,
die vertrouwt (naar mijn mening)
ook in 'god'/ het goddelijke/ het kosmische.

Vergeet ook niet dat twijfelen mag;
'twijfelen' is immers 'geloven';
en 'weten' is immers 'zeker';

En wát is 'zeker'?
Naar mijn mening is NIETS zeker.

Gezegend zijn daarom zij,
die aan ALLES twijfelen,
IETS niet zomaar aannemen,
en NIETS niet uit de weg gaan...

Als je eenmaal getwijfeld heb krijg je het rotsvaste geloof nooit meer terug. Wees blij dat je weer moet nadenken.

Voor als het hier op Aarde niet meer wil lukken dit leven: eenmaal bij de hemelpoort aangekomen kan je alle twijfels met eigen ogen verifiëren.

Twijfelen is niet erg. Al helemaal niet wanneer het om iets gaat waar eindeloze discussies over bestaan, wat je niet kunt bewijzen of ontzenuwen en waar je veel belang aan hecht.
Of jou gevoel door je twijfels anders word is iets wat je maar deels in de hand hebt. Zie je dit echt als een probleem? Als je negatieve gedachten hebt, kun je die dan ook positief maken?

Voorbeeld: ik raak mijn rotsvaste geloof kwijt > ik ben mij aan het oriënteren

Ik heb altijd mijn stelling bij twijfel NOOIT MEER DOEN.
Als je zo serieus bent schrijf eens voor jezelf op wat de redenen zijn waarom je zo ging twijfelen. Hoe voel jij je er bij? Zelf geloven in iets kan opgelegd zijn of een soort patroon zijn . Mijn visie is LEEF en GENIET. Sta dichtbij jezelf en luister naar jou overtuigingen. Of dat nou geloof is of niet. Ik wens je veel succes.

#1
Stel dat God niet bestaat. Dan is 't terecht dat je geen rotsvast geloof in God hebt.

#2
Stel dat God wel bestaat, en je neemt de bijbel letterlijk. Dat kan echter niet - want in de bijbel staat dat God almachtig is. Als God almachtig is, zou God óf enerzijds geen martelen laten bestaan, óf anderzijds de duivel vernietigen. #2 Kan dus niet. (Tenzij God niet goed is. Dan is 't terecht dat je geen rotsvast geloof in God hebt.) Ook staat in de bijbel dat je alles moet weggeven. ALLES wat je hebt. Dat gaat niet, zelfs al zou je de gelovigste persoon zijn. De bijbel letterlijk nemen gaat gewoon niet - hoe je 't ook wendt of keert. Dan heb ik 't nog niet eens over 't feit dat woorden voor iedereen een andere betekenis hebben, en dat je waarschijnlijk alleen maar NL-vertalingen kent. Bij vertalingen gaan er altijd belangrijke nuances verloren.

#3
Stel dat God wel bestaat, en je neemt de bijbel NIET letterlijk. Omdat er geen zintuigelijk bewijs van God bestaat, en je ook de bijbel niet letterlijk kan nemen, is 't terecht dat je geen rotsvast geloof in God hebt.

#4
Blijft over: 't geloof vindt jouw, i.p.v. dat je 't geloof vindt door op zoek te gaan. Ik zou zeggen: 't geloof kan jouw alleen vinden, als je goed doet én accepteert dat God niet almachtig is, dat er dus ellende is. Door dat laatste te accepteren, accepteer je ook dat 't zo kan zijn dat 't geloof jouw niet zal vinden.
Het 'goed doen' is nu dus waar 't om gaat. Ik denk dat in dezen geboden 6 t/m 10 dienst kunnen doen. Niet geboden 1 t/m 5, omdat de Heer niet te definiëren valt en je daar dus ook niet naar kunt handelen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/10_geboden
Echter ook geboden 6/10 zijn op meerdere manieren uit te leggen. Zonder veel problemen zijn er allerlei randsituaties te bedenken, waar iedereen weer een andere mening over heeft.

Blijft dus over m.i: niemand mag je verwijten dat je geen rotsvast geloof hebt; geloof in God is onnodig; en doe wat goed (genoeg) voelt (zoals bij de interpretatie van geboden 6/10). Perfectie is daarbij m.i. niet mogelijk, alhoewel je dat wel kunt trachten na te streven. (Iets nastreven is iets anders dan dat 't ook lukt.) Zodra je merkt dat die perfectie dus niet lukt, moet je dat accepteren, negeren* en zoveel mogelijk door blijven gaan met dat wat goed (genoeg) voelt. *: Negeren in de zin dat je iets gedaans niet ongedaan kunt maken - niet in de zin dat je 't in de toekomst niet beter zou kunnen doen als een gelijke situatie zich zou voordoen.

Heel goed dat je twijfelt. Dat rotsvaste geloof moet een keer wankelen. Het rotsvaste duidt meestal op overleveringen, opvoeding en aangeleerde geboden. Door het leven, zoeken, moeilijkheden heen is er een mogelijkheid echt bij God uit te komen, Hem te leren kennen en dan pas ga je geloven, omdat er een relatie ontstaat. Dan ga je de Liefde van God voor jou merken en nog veel meer, wat je zelf mag ondervinden.

God bestaat niet, het zijn je hersenen die je voor de gek houden! Als je goed opgevoed ben weet je zelf wel wat goed of fout is..

Colinda,

Ik ben in heel wat kerken geweest, heb heel wat religies"
geproefd" en liep er uiteindelijk op stuk. Wat me steeds weer tegenstond waren de regeltjes en dreigementen die ik overal tegenkwam. Heel veel religies zijn gebaseerd op angst. God moet vooral gevreesd worden. God zou straffen als je niet naar de kerk ging. Het liefst naar die ENE kerk.. Kerken met een andere richting bezoeken was ook een zonde.

Zonde konden je worden vergeven als je ze opbiechtte .Met als addertje onder het gras dat dat alleen kon in de kerk.
En vervolgens moest je dat herhaaldelijk doen, in diezelfde kerk. Dus niet biechten was ook een zonde op zich.

Om te voorkomen dat je nooit naar de kerk ging en alleen rond kersttijd biechtte, ging men spreken van vagevuur.
God zou je straffen ZELFS als je je zonden had opgebiecht.
Vagevuur kon je alleen voorkomen door je zonden "af te kopen" Hoe groter je financiële gift aan de kerk, hoe zekerder je plek in de hemel.

En ik begon me te realiseren dat dit alles en meer gebaseerd was op angst. De kerk verkrijgt macht door de angst van zijn volgelingen.
De kerk laat ons geloven dat God net is als de mens; genadeloos, egoïstisch,rancuneus, wraakzuchtig.
En zolang wij dat denken,geloven wij in een hel en zullen we er alles aan doen om via de regeltjes van de kerk aan de hel te ontsnappen.
De kerk speelt heel handig in op onze angsten. En
ze wakkeren die angsten maar wat graag in ons aan. Hoe banger, hoe trouwer aan de kerk. Hoe trouwer aan de kerk hoe meer macht en rijkdom de kerk bezit. Verdraaid goeie PR campagne! Als je uit bent op macht en rijkdom kan je het haast niet beter aanpakken..

De God die ik voel, zie en ervaar,staat boven al dit.
De God die ik ervaar is een God van liefde. Die God ziet intentie. Die God moedigt niet aan te geven uit angst, te bidden uit vrees, te biechten om de macht van de kerk te bevestigen.

Die God zegt; Hou van jezelf, je bent precies goed zoals je bent met al je "fouten". Als je leeft vanuit de liefde voor jezelf, zul je geven vanuit die liefde. Als je geeft uit liefde creëer je nog meer liefde. Liefde creëert " hemel" angst creëert " hel"
Jouw geloof in God lijkt niet beschadigd. Jouw angst voor het niet gehoorzamen aan de regels voor de kerk is vervaagd. Je kunt je plekje in de hemel niet in de kerk kopen. Niet door bidden, niet door schenken, niet door biechten.
Je creëert hemel, in dit leven en erna, door te leven in liefde. Voor jezelf en alles en iedereen om je heen.

Waarom zou je moeten geloven? Misschien twijfel je wel aan het feit of God bestaat. En dat mag... Het is goed om dingen in het leven van andere kanten te bekijken en jezelf nog eens af te vragen of hetgeen je als geloof aanhangt, wel juist is.

Zo kan iemand jaren lang op een bepaalde manier te werk gaan. Totdat hij iemand tegen komt die zegt dat hij het verkeerd doet en dat er een makkelijkere manier is. Zo'n iemand gaat dan twijfelen... Immers, hij heeft aanzicht en men heeft respect voor hem. Hij geeft zijn ervaringen door.. Maar wat als dit niet de juiste blijkt te zijn? Zo iemand verliest dan het aanzicht en respect en gaat zich steeds slechter voelen. Dat kan komen omdat hetgeen hij al die jaren heeft gedaan, niet het juiste of goed is geweest.

Het vereist heel wat kracht om zomaar een andere weg in te slaan... Zo heb ik zelf na mijn scheiding mijn leven omgegooid... Veel geleerd, veel gelezen en op een compleet andere manier gaan leven. Het gaat beter met me... Ik ben er misschien nog niet, maar ik ben op weg.

God bestaat niet, bespaar je de moeite. Dit antwoord meen ik eveneens erg serieus.

Onze volksschrijver zei het zo:

DAGSLUITING

Eigenlijk geloof ik niets,
en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam,
en dat, in zelfde wanhoop, Gij mij zoekt
zoals ik U.

Gerard Reve

(Uit Gerard Kornelis van het Reve: Nader tot U.
G.A. van Oorschot 1966, Amsterdam)

Waarom zoek je geloof?ook zonder geloof gaat alles door.

Blijven twijfelen, kritisch luisteren, leren en annaliseren en je verstand het werk laten doen waarvoor je het hebt.
Alleen het meest waarschijnlijke kan waar zijn, in ieder geval geen sprookjes.
Als je eenmaal aan het twijfelen bent geslagen krijg je het rotsvaste geloof in God nooit meer terug. Waarom ben je anders gaan twijfelen?

volgens mij is het niet belangrijk dat je rotsvaste geloof terug krijgt.
kijk naar waarom je twijfeld, en doe zeker alleen wat goed voelt.

dat je begint te twijfelen bewijst dat je eindelijk begint in te zien dat het allemaal een grote leugen is ... iets zoals sinterklaas maar dan voor grote mensen

Ik heb het meeste over God/Jezus en mijn relatie met hem geleerd door het boekje "jezus spreekt". Het boekje bevat korte stukjes ter overdenking. Het is zo ongelofelijk puur en het grijpt me iedere keer weer opnieuw aan. Je kan het op een willekeurige plek open slaan en dan je les voor die dag lezen. Het is echt heel erg bijzonder.

Het boekje kost 8,25 en heeft geen schrijver. Wie er geld mee verdient ik weet het niet (niemand?), maar voor mij is dat een extra stimulans om het aan te raden.

Ik heb het boekje voor je open geslagen en het stukje van 31 maart voor je gevonden. Ik stuur het per pb

Ik hoop van niet, dat je dat rotsvaste vertrouwen weer terugkrijgt! Je durft nu zelf na te denken en niet zomaar alles aan te nemen wat je vader, partner, buurman of dominee zegt. Twijfelen is ademen. Twijfelen is nadenken. Twijfelen is een van god gegeven mogelijkheid om nieuwe inzichten te verwerven......

vraag je eerst af waarom je twijfelt
hoe is dat gekomen
en: wat voor toegevoegde waarde ken je aan geloof in God toe?
dan praten we verder...

Vraag jezelf af waarom je dat geloof verliest. Waarschijnlijk omdat feiten er niet om liegen, de geschiedenis ligt vast in voorwerpen uit de grond en vondsten als olie en gas zeggen genoeg (deze producten doen er honderdduizenden jaren over om te ontstaan).

Voor diegenen die steun en houvast nodig hebben in een zwaar leven is het geloven in een God een aardige placebo maar uiteindelijk moet je toch overal zelf voor zorgen.

je zou kunnen beginnen om God met een hoofdletter te schrijven ;-)

Twijfel is naar mijns inziens een eerbetoon aan de waarheid. Ik denk dat je pas iets kunt geloven, als je het voelt. Zelf voel ik het goddelijke (de Bron) , maar voel ik geen God. Daarom geloof ik in het goddelijke (de Bron).

Ik heb op internet dit medicijn voor je gevonden: Jesurex. Misschien is het wat?

Zoek het antwoord bij het begin waar je je rotsvaste geloof bent kwijtgeraakt. Je kunt het antwoord alleen opzoeken, maar ook in gesprek met anderen. Zo kun je praten met familie, in een bijbelclub/-kring, de kerk, et cetera. Je kunt ook niet praten en proberen te genieten van kleine dingen, wandelingen en dergelijke en het geloof de tijd geven. Als je je rotsvaste geloof weer wilt hebben, heeft het tijd nodig. Het is een soort liefdesrelatie, die een moment stroef verliep/verloopt.

door rotsvast te geloven
dat jij ZELF bestaat...