Was Lazarus in de Hemel ,of in de Hel toen hij was gestorven ?

Jezus heeft gezegd dat er niet gereisd kan worden tussen de hemel hel en aarde.
Het is dus nog maar de vraag of hij naar een van bijde is geweest.
Als het zeker is dat hij naar een van bijden is geweest dan is dat de hemel want het was een goedgelovig man.
Maar ik denk dat hij naar een soort tussenplaats is geweest. dus naar de hel =dodenrijk in plaats van de brandende hel

maar niemand kan dit weten tot op de jongste dag.

Jezus heeft gezegd dat er niet gereisd kan worden tussen de hemel hel en aarde.
Het is dus nog maar de vraag of hij naar een van bijde is geweest.
Als het zeker is dat hij naar een van bijden is geweest dan is dat de hemel want het was een goedgelovig man.
Maar ik denk dat hij naar een soort tussenplaats is geweest. dus naar de hel =dodenrijk in plaats van de brandende hel

maar niemand kan dit weten tot op de jongste dag.

Lazarus was op het moment dat hij dood was In geen van beiden. Niet in de hemel, niet in een hel.
Jezus zei dat de dode Lazarus sliep, zonder bewustzijn was. Zoals de bijbel het uitdrukt, ’waren zijn gedachten vergaan’. Hij was „zich van helemaal niets bewust” (Psalm 146:4; Prediker 9:5). De opgestane Lazarus was dezelfde persoon als voordat hij stierf. Hij had dezelfde persoonlijkheid, was net zo oud en had dezelfde herinneringen. Hij hervatte zijn leven op het punt waar het vroegtijdig was geëindigd en ging terug naar de dierbaren die hadden gerouwd om zijn dood. — Johannes 12:1, 2.

Later is Lazarus opnieuw gestorven. Welk doel diende zijn opstanding dan? Samen met de andere opstandingen die Jezus verrichtte, versterkt ze ons vertrouwen in Gods belofte dat Zijn getrouwe dienstknechten op Zijn bestemde tijd uit de dood zullen worden opgewekt. Die wonderen van Jezus verlenen nog meer gezag aan zijn woorden: „Ik ben de opstanding en het leven. Wie geloof oefent in mij, zal, ook al sterft hij, tot leven komen.” — Johannes 11:25.

Voordat de Here Jezus was opgestaan konden de gestorven niet naar de hemel.
Men ging naar het goede gedeelte van het dodenrijk, het Paradijs of ook wel Abrahams schoot genaamd.
Lazarus in Lucas was in het goede gedeelte van het dodenrijk waar Abraham zich bevond. zie Lucas 16 vers 19-31.

Tussen het goede en het slechte gedeelte van het dodenrijk ( de afgrond of lagere gewesten) was een onoverbrugbare kloof.
Het paradijs was het voorportaal van de hemel

De Here Jezus stierf aan het kruis en daalde Hij af naar het dodenrijk.
Toen heeft Jezus Satan onttroond, van zijn troon gesleurd, en hem de sleutels van de dood en het dodenrijk ontnomen. Hij nam de autoriteit over.
Ik ben degene die leeft; ik was dood, maar ik leef, nu en tot in eeuwigheid. Ik heb de sleutels van de dood en van het dodenrijk.’ Openbaring 1:17-18

Het eerste paradijs is door de Here Jezus is leeggemaakt en alzo ook de gelovigen van het oude verbond mee naar de derde hemel – ook het Paradijs – werd meegevoerd.

Toegevoegd na 6 minuten:
Abrahams schoot was een soort rustplaats voor de zielen, voordat ze naar de hemel konden.

Wat er met Lazarus, die vier dagen dood was, gebeurde, helpt ons te begrijpen in welke toestand de doden verkeren. Jezus had tot zijn discipelen gezegd: „Lazarus, onze vriend, is gaan rusten, maar ik ga erheen om hem uit de slaap te wekken.” De discipelen antwoordden echter: „Heer, indien hij is gaan rusten, zal hij beter worden.” Daarop zei Jezus ronduit tot hen: „Lazarus is gestorven.”
In wat voor toestand bevond Lazarus zich toen hij vier dagen dood was? Was hij in de hemel geweest? Hij was een goed mens. Toch zei Lazarus niets over een verblijf in de hemel, wat hij toch beslist wel gedaan zou hebben als hij er geweest was. Neen, Lazarus was werkelijk dood, zoals Jezus ook had gezegd. Jezus wist dat de gestorven Lazarus geen bewustzijn meer bezat, zoals de bijbel zegt: „De doden . . . zijn zich van helemaal niets bewust” (Prediker 9:5). Maar iemand die leeft, kan uit een diepe slaap worden gewekt. De bijbel maakt dus duidelijk dat God onze gestorven dierbaren niet weghaalt om bij hem in de hemel te zijn. Als gevolg van de dood blijven ze levenloos in het graf achter.
Jezus bevestigde dat feit nadat zijn vriend Lazarus was gestorven. Jezus vergeleek de dood met een slaap. Mocht Lazarus naar de hemel zijn gegaan om bij de almachtige God te zijn, dan zou het niet aardig zijn geweest als Jezus hem naar de aarde terug had laten komen om later nogmaals te sterven. Het geïnspireerde verslag zegt dat Jezus bij het graf luid riep: „Lazarus, kom naar buiten!” De bijbel vervolgt: „De man die dood was geweest, kwam naar buiten.” Lazarus was weer tot leven gekomen. Jezus wist dat Lazarus de aarde nooit had verlaten. Hij had levenloos in een graf gelegen. — Johannes 11:11-14, 34, 38-44.
Dit in de bijbel opgetekende voorval helpt ons te begrijpen dat God de dood niet gebruikt als een manier om mensen van de aarde naar de hemel over te brengen. We kunnen ons daarom tot God aangetrokken voelen, in de wetenschap dat hij ons verdriet niet heeft veroorzaakt. We kunnen ook het vertrouwen hebben dat hij het verdriet en de schade die deze vijand, de dood, ons berokkent, volkomen begrijpt. En de bijbelse waarheid over de toestand van de doden bewijst dat de doden niet in een brandende hel of een vagevuur lijden maar zich levenloos in het graf bevinden. De herinnering aan onze dierbaren hoeft dus niet ontsierd te worden door een afkeer van God of vrees voor het onbekende.