Waar komt het woord katholiek vandaan?

Ontleend aan Laatlatijn catholicus ‘katholiek; algemeen’, ontleend aan Grieks katholikós ‘id.’, afleiding van het bijwoord kathólou ‘in het geheel, in het algemeen’, gevormd uit → kata- en de genitief hólou ‘betreffende het geheel’ van hólos ‘geheel, volledig’, zoals in hologram en holisme, en zie ook → holocaust.
De oorspr. betekenis van het bn. is dus ‘algemeen, universeel’. In de 2e eeuw gaat Grieks katholikḕ ekklēsíā ‘universele kerk’ de christelijke kerk aanduiden.

Katholiek is een van oorsprong Grieks woord (καθολικός) en betekent 'algemeen'. Vroeger was de rooms katholieke kerk de enige kerk met uiteraard de paus in het Vaticaan. Het Vaticaan is een eigen staat in Rome, Italië.

Je zou 'katholieke kerk' dus kunnen vertalen met 'algemene kerk'.

In de geloofsbelijdenis spreken katholieken deze zin uit:

"...en in de éne, heilige, katholieke en apostolische Kerk."

vervang hier het woord 'katholieke' maar eens voor 'algemene'. Dat wordt er eigenlijk bedoeld in deze zin. Dit gaat best wel 'ver':

Een rechtgeaarde katholiek gelooft dat er maar één kerk is en protestantse (daar zit het woord 'protesteren' in) kerken worden dus eigenlijk niet erkent. Ze bestaan eigenlijk gewoon niet, want er kan maar één, algemene kerk zijn.

Katholiek komt uit het Grieks (καθολικός-ή-όν - katholikos), wat algemeen of universeel betekent. Het is dus een algemene godsdienst. Waarom voor dit woord gekozen:

"In de eerste 280 jaar van de Christelijke geschiedenis werd het Christendom door het Romeinse Rijk in de ban gedaan en werden de Christenen op een vreselijke manier vervolgd. Dit veranderde na de “bekering” van de Romeinse Keizer Constantijn. Constantijn “legaliseerde” het Christendom in het Edict van Milaan in 313 na Christus. Later, in 325 na Christus, riep Constantijn het Concilie van Nicea bijeen in een poging om het Christendom te verenigen. Constantijn stelde zich het Christendom voor als een religie die het Romeinse Rijk zou kunnen verenigen, een rijk dat in die tijd begon uiteen te vallen. Hoewel dit toen misschien wel een positieve ontwikkeling voor de Christelijke Kerk leek, waren de gevolgen alles behalve positief. Omdat Constantijn weigerde om het Christelijke geloof volledig te omarmen, en vele van zijn heidense overtuigingen en gebruiken bleef aanhouden, werd de Christelijke Kerk die door Constantijn werd bevorderd een mengsel van het werkelijke Christendom en het Romeinse heidendom.

Constantijn dacht dat niet iedereen in het zo uitgestrekte, uitgebreide en uiteenlopende Romeinse Rijk zomaar bereid zou zijn om hun religieuze overtuigingen te laten varen en het Christendom te omarmen. Dus stond Constantijn de “verchristelijking” toe van de heidense geloofsovertuigingen (en moedigde dit zelfs aan). Volledig heidense en onbijbelse overtuigingen werden nieuwe “Christelijke” identiteiten gegeven.

De oorsprong van de Katholieke Kerk bestaat uit dus uit de compromis tussen het Christendom en de heidense religies waarmee het Christendom omgeven was. In plaats van het verkondigen van het Evangelie en het bekeren van de heidenen werden de heidense religies door de Katholieke Kerk “verchristend” en werd het Christendom “verheidend”. Door de verschillen te vervagen en de details uit te wissen wist de Katholieke Kerk zich inderdaad aantrekkelijk te maken voor het volk van het Romeinse Rijk. Een gevolg hiervan was dat de Katholieke Kerk eeuwenlang de oppermachtige religie in de “Romeinse wereld” was. Maar, een ander gevolg was dat de meest dominante vorm van het Christendom ontrouw werd aan het ware Evangelie van Jezus Christus en aan de ware verkondiging van God’s Woord.