De islam en schoonouders

Vertel je man hoe jij je thuis voelt, zoals je hierboven beschreef; dat je nu al voor 2 (eigenlijk 3) kinderen aan het zorgen bent en daarnaast weinig vrije tijd voor je zelf en samen met hem hebt.

Stel voor om extra hulp erbij te betrekken. Mantelzorg kan worden vergoedt door de verzekering.

Toegevoegd na 6 minuten:
Moeilijke situatie zit je in, en wees daar open en eerlijk over tegen je man. Je kunt dit ook met je schoonmoeder bespreken. Vertel eerlijk waarom je niet in 1 huis met haar kan wonen en tegelijkertijd de zorg voor haar te dragen. Ze zal je misschien, verrassend genoeg wel begrijpen of zelf in het verleden iets vergelijkbaar hebben meegemaakt.

Vanuit islamitisch oogpunt vraag je. En dat is lastig te beantwoorden voor de gemiddelde nederlander. Echter, wat ik in mijn omgeving zie bij Iraanse en Saudi Stellen.. Ja. Dat kan hij verwachten.

Binnen de Nederlandse cultuur zou dit een zeer lastig verzoek zijn aan de partner. Ik zou het niet wagen dit van mijn partner te vragen zonder nadrukkelijk een groot stuk van de werkzaamheden op me te nemen. En zelfs dan..

De vraag is niet of hij het van je KAN verwachten, want hij verwacht het zo te lezen al van je. Feit is dat hij wil dat je voor zijn moeder zorgt (naast natuurlijk de zorg voro je kinderen) terwijl hij andere dingen doet.
Dat is cultureel bepaald. In veel niet-Westerse culturen worden ouders op het moment dat ze hulpbehoevend zijn in huis genomen. Ik kan me zo voorstellen dat de Jordaanse cultuur niet erg voorop loopt in het delen van zorgtaken tussen man en vrouw dus in essentie komt het erop neer dat jij de zorg voor je schoonmoeder zult moeten leveren.

Overigens is je man waarschijnlijk zo opgevoed dat hij het heel normaal vindt dat jij voor zijn moeder gaat zorgen. Hij zal het zich niet kunnen voorstellen dat je dat niet wil en misschien zelfs wel beledigd of beschaamd zijn vanwege de problemen die je daarmee hebt.

Het is een lastige situatie. Persoonlijk zou ik het zeer onredelijk vinden om dit van je te vragen, maar vanuit de achtergrond van je man kan ik me wel voorstellen dat hij het doet.

Waar je dus eigenlijk achter moet zien te komen is of het voor JOU acceptabel is. Zo ja, dan zul je er mee moeten leren leven. Zo nee, dan zul je dat moeten zeggen. De mogelijke consequentie hiervan kan natuurlijk wel zijn dat je grote problemen krijgt met je man en/of je schoonfamilie.

Veel sterkte hiermee.

Iedereen heeft bepaalde "verwachtingen" in een relatie. Moslim of niet natuurlijk. Echter is het wel de vraag, hoe vér gaat die verwachting, is het een reële verwachting, en wat gebeurt er, als je niet aan die verwachting voldoet? Zou de liefde tussen twee mensen, daardoor minder worden? Als er voldoende wederzijds respect is, kan je nooit iets van je partner verwachten, wat hem/haar of het gezin, schade kan berokkenen.

In een relatie gaat het erom, dat je ELKAAR gelukkig maakt. Je bent ook meestal gelukkig, als je je partner gelukkig kunt maken, en gelukkig ziet. Op het moment, dat je ziet, dat je partner iets doet in zijn/haar leven, waar hij/zij doodongelukkig van wordt, zou de partner dus ook ongelukkig moeten zijn, en moet er verandering komen.

Als je in Nederland, náást je gezin en huishouden, zorgt voor een zieke oudere, heet dit "Mantelzorg". Je kunt hiervoor geld krijgen, en het wordt gezien als een "zeer zware taak"!!! Vandaar dat mantelzorgers wel eens in het zonnetje worden gezet, want het is zeker niet niks.

In jouw situatie, lijkt het me niet eens verstandig, om ook nog eens iemand in huis te nemen, en hiervoor te zorgen, terwijl je zelf 2 kleine kinderen hebt, en nota bene zwanger bent!
Als je zwanger bent, heb je ook rust nodig. Het lijkt mij, dat jouw man, je meer ziet als een huishoudelijke machine, die het allemaal wel even doet, terwijl hij aan het werk is.

Stress tijdens de zwangerschap is zeer slecht, voor jezelf, en voor je nieuwe baby!

Bij het onderzoek kwam naar voren dat depressie en stress bij de moeder ervoor zorgt dat de baby een lager gewicht heeft bij de geboorte, een lager IQ heeft, een tragere ontwikkeling van het denkvermogen en meer stress dan de kinderen van vrouwen zonder stress of depressie. Stress en depressie is niet het enige wat schade toebrengt aan je baby. Ook wanneer je vaak een meningsverschil hebt met je partner is dit van invloed. Stress treft de placenta en de activiteit van het enzym dat voorkomt dat het stresshormoon cortisol de foetus bereikt.

http://www.healthylives.nl/nieuws/ontspanning/2009/oktober/stress-en-depressie-tijdens-zwangerschap-slecht-voor-baby

Ook al ben je niet assertief, je zou er gewoon over moeten kunnen praten, en de voor en nadelen met elkaar bespreken, om zo tot een besluit te komen. Heel veel succes, en ik hoop dat je lekker zwanger kunt zijn, en ervan kunt genieten!

Klinkt lullig, maar dat is "normaal" in niet westerse culturen. Dat je voor je ouders zorgt als zij ouder worden.

Door met eem Moslimman te trouwen, heb je hier dus zelf voor gekozen (ook al wist je dit niet).
En de moslimman staat er niet bij stil/wilt er niet eens bij stil staan dat het in westerse culturen anders is.

Net zoals jij bij het trouwen Moslima MOEST worden, zo hebben anderen rekening te houden met de Islamcultuur, en zullen zij dat vanuit hun geloofsovertuiging zich niet aanpassen aan jouw manier van leven.

Islam betekent namelijk "onderwerping" of "overgave".
Vanaf het moment je Moslima bent geworden wordt van je verwacht dat je onderwerpt aan de regels van de Islam.

En als je dit eigenlijk niet wilt, heb je eigenlijk een hele "foute" keuze gemaakt...

Islamitisch gezien moeten de kinderen voor hun ouders zorgen. Eerst word er gekeken of die persoon zonen heeft, want in de islam moeten de jongens voor hun ouders zorgen niet de meisjes(als ze getrouwd zijn). Als die persoon geen zoon heeft dan moet haar dochter voor haar zorgen. Als je man andere broers heeft moeten zij ook voor haar zorgen. We leven in Nederland je krijgt sowieso genoeg steun van de zorg. Het moet geen probleem worden.

Daar ben je mooi klaar mee...
Als NL zou ik zeggen: jongen bekijk het maar Ik hou de tent al draaiend hier en meer kan er niet bij. Ook je eigen moeder zou je niet in huis nemen.En dan hij nog lekker weg, ja ja, doei!

Nu zal het er puur om gaan of zijn islamitische wil doorgedrukt wordt of dat er begrip voor jou is en er een andere oplossing wordt gevonden.
Je hoeft niet alleen maat bevelen op te volgen, hier is het NL! 2011!

En o, wat zullen er een minnen geplaatst worden ;)

Ik meen dat 'geloof' hier niet het onderwerp moet zijn, maar traditie. Uit traditioneel oogpunt wil je echtgenoot graag dat zijn hulpbehoevende moeder bij jullie intrekt. Maar uit praktische en emotionele reden hebt je hier grote bezwaren tegen.

Maak dit in een goed gesprek aan je echtgenoot duidelijk.

Het gaat niet om de persoon welke in huis komt maar om de situatie.

Je woning is waarschijnlijk niet berekend op 3 kinderkamers en een extra zit/slaapkamer met eigen wasgelegenheid voor je schoonmoeder.

Je bent zelf zwanger, dus binnen een redelijke termijn zelf hulpbehoevend.

Mocht de uifslag inderdaad zijn dat er sprake is van kanker dan volgt een intensieve behandeling. Welke een enorme weerslag zal hebben op de overige huis bewoners.

Jullie wonen en zijn Nederlanders geworden. De Nederlandse maatschappij is niet (meer) ingesteld op inwonende ouders. Wel kennen we een systeem van zgn. 'aanleunwoningen'. Aangepaste seniorenwoningen waar familie en proff zorg rond de bewoner klaar staat met extra hulp en zorg.

Samen met gem instanties kan gekeken worden naar een goede woning/woonruimte met noodzakelijke zorg.

Je echtgenoot heeft in het verleden aangegeven.. Maar heeft er ook voor gekozen om een 'Nederlandse' vrouw te trouwen en in Nederland te wonen. Dan zal hij ook de consequentie moeten aanvaarden dat 'Nederlandes gewoonten en gebruiken' in zijn gezin gelden.

Nederlandse gezinnen willen graag zelfstandig leven en vinden een af en toe meekijkende (schoon)moeder niet erg, maar niet dagelijks. Opvoeding van kinderen is zaak van vader en moeder. De woningen zijn relatief klein en niet gebouwd op 'inwoners'. Nederlanders zijn erg gesteld op privacy. Intensieve Org geschied in eigen woning of instelling.

Hopelijk begrijpt je echtgenoot de situatie en jouw, terechte, standpunt en zoek hij een alternatief.

Succes.

Ik heb redelijk wat kennis over moslima en het is gebruikelijk om, als vrouw zijnde, deze rol op je te nemen. Echter heb je als moslima vrouw ook je eigen rechten. Ten eerste moet je inzien dat je NIET verplicht bent om voor je schoonmoeder te zorgen en bovendien hoort je man hier meer verantwoordelijk voor zijn dan jij bent. Dus mijn advies, wees assertiever!! Als je nu over je heen laat lopen, dan zal je man steeds meer van je verlangen. Dit gaat uiteraard tegen de moslima geloof in, maar het is wel voor je rechten opkomen!! Succes

Het is niet zozeer dat hij het van je KAN verwachten, hij ZAL het van je verwachten. Dat is niet eens zozeer een Islam ding, maar in de eerste plaats een cultureel ding. Soera 17:23 schrijft voor dat kinderen hun ouders respect moeten betonen. Hen in huis nemen is niet de enige en soms niet de beste manier om dat te doen.

Onlangs zag ik nog dat in mijn Turkse schoonfamilie een moeder in huis werd genomen, die eigenlijke professionele medische zorg nodig, die werd aangeboden in een revalidatiecentrum. De kinderen kozen er toch voor haar in huis te nemen. Na maanden van grote spanningen is deze vrouw overleden. Medische verwaarlozing heeft daarbij een rol gespeeld.

Daarnaast zou het goed zijn om meer voor jezelf op te komen. Maar volgens de Koran zal de man uiteindelijk het laatste woord hebben, immers volgens Soera 4:34 zijn deugdzame vrouwen gehoorzame vrouwen.

(helaas doe ik meestal tevergeefs een beroep op deze tekst)

as-Salamu aleikum,

Je redenering is nogal vanuit de westerse optiek. Vanuit islamitisch oogpunt is je vraag hmm... opmerkelijk.

Toch snap ik je wel. Ik hecht ook aan mijn privacy, hoewel veel moslims dat wel raar vinden. Misschien zijn we dan toch net iets te westers ;)

Als ik vanuit mijn zelf zou redeneren, dan zou ik het doen. We zijn broeders en zusters van elkaar en je schoonfamilie staat dan nog zelfs iets dichter bij. Zij heeft je man op de wereld gezet.

Uiteindelijk kun je alleen iets doen waar je achterstaat. Ik wil nog wel benadrukken dat je beloning van God krijgt als je zoiets doet...

Echt heel veel sterkte met je beslissing. Misschien kun je de salaat verrichten in het geval van twijfel, salaat istighara. Ik zal hem als bron aan je geven.

Maar God weet het beste.

Iedere Westerse vrouw zou zeggen: "Bekijk het maar". In de Westerse vrouwen staan gelijk aan mannen en zouden een dergelijk verzoek onacceptabel vinden, al helemaal als het zonder overleg gebeurt. De islamitische cultuur verschilt erg met de Westerse, daarom is het terecht dat jij je af vraagt wat er als moslima van jouw verwacht wordt.

Er zijn vele verschillende islamitische stromingen en ook koranteksten zijn op vele verschillende manieren te interpreteren. Niemand zou jou hier dan ook kunnen vertellen, hoe jij de islam moet opvatten. Er zijn veel discussies tussen moslims, over hoe moslims een bepaalde regel moeten interpreteren. Er vallen iedere dag doden in de strijd tussen moslims die het niet met elkaar eens zijn. Ook zijn er veel regels waar nagenoeg alle moslims het wel over eens zijn. En een van die punten is de verhouding tussen man en vrouw. Gelijkheid is nog ver te zoeken binnen de islam, ook binnen de liberale stromingen geldt dat een vrouw haar man altijd moet gehoorzamen.
Nu weet ik natuurlijk niet hoe de relatie tussen jou en jouw man is binnen jullie huwelijk en of hij open staat voor discussie. Maar als dat wel het geval is zou je voorzichtig kunnen proberen om jouw mening hieromtrent te geven. Maar als hij vasthoudt aan de traditionele islam zal hij weinig behoefte hebben aan jouw mening. En zul je helaas moeten gehoorzamen.

Toegevoegd na 2 minuten:
De tweede zin moet zijn: "In de Westerse cultuur staan vrouwen gelijk aan mannen en Westerse vrouwen zouden een dergelijk verzoek dan ook onacceptabel vinden, al helemaal als het zonder overleg gebeurt."

Ik geef dan misschien geen perfect antwoord op de vraag, ik wil even duidelijk maken dat mij duidelijk wordt hoe weinig Nederlanders weten over de cultuur van niet-westerse landen.

Islamitisch zijn en in een niet-westers land leven betekent niet dat je op een heel andere manier leeft. Kijk eens naar Turkije, Islam gecombineerd met het afdoen van een hoofddoek, studeren, uitgaan, en shoppen. En zo zijn er nog veel meer landen. Het zijn de conservatieven die nog op een ouderwetse manier leven.

Jouw man kan in ZIJN ogen islamitisch gezien dit van jou verwachten. Een andere islamiet met andere opvattingen zal het misschien niet verwachten. Het is hoe je het interpreteert.

Je hebt christenen en je hebt christenen, de ene christen gaat elke zondag naar de kerk, draagt altijd een rok, draagt een hoofddoekje (Staphorst, Rouveen etc), de andere christen zuipt zich helemaal lam, heeft volop seks, en gaat nooit naar de kerk. Het is hoe je je geloof interpreteert.

Gehoorzaam uw man.
U heeft gekozen voor dat geloof en de daarbij behorende gebruiken en rituelen.

Open uw hart en huis voor uw schoonmoeder.
Indien de aandoening van uw schoonmoeder meevalt,
dan heeft u de handen vrij voor en na de bevalling.

Indien het al niet van toepassing was, dan kunt u erbij gaan werken of een studie volgen.

Maar let ook op de belastingtechnische kant en of u
mogelijk financiele ondersteuning kunt krijgen.

De soep wordt nooit zo heet gegeten als dat ze opgediend wordt.

Ik vind Sherpa's antwoord heel goed, en zoals mijn reactie daar al luid: respect voor de ouders is islamitisch te verantwoorden, maar hoe intrepeteer je deze waarde?

Door haar onder een wakend, verzorgend oog te plaatsen en haar door professionele begeleiding te laten verzorgen, zodat het voor beide partijen makkelijk blijft? Of
Door haar in huis te nemen, zonder dat je de goede materialen bij de hand hebt die haar in geval van moeilijkheden kunnen helpen. Maar ze wel dicht bij jullie is mocht er iets heel ernstig gebeurt.

Natuurlijk betekend het heel veel voor iemand wanneer zijn of haar moeder 'aan het aftakelen is', dus dat je man haar in Nederland wil hebben is niet zo gek. Toch zou ik even met je man overleggen of je voor het in huis nemen gaat of voor een verzorgingstehuis. Hij kan niet van je verwachten dat jij de gehele zorg voor haar opneemt, dat is voornamelijk een cultuurreel en/of temporaire oplossing, geen islamitisch verantwoorde.

In de meeste landen bestaat geen ouderenzorg en geen of nauwelijks pensioen. Het pensioen en de zorg zijn je kinderen. Dit is NIET alleen in die moslimlanden en cultuur zo.
Ook in vele christelijke landen kun je dat verwachten.

Sterker nog, ook mijn opa heeft , in de jaren 60 vorige eeuw, lange tijd bij zijn dochter in huis gewoond. (humanistische levens overtuiging)

Ook de oma van mijn vrouw, europese allochtoon, heeft tot haar dood bij de moeder van mijn vrouw gewoond. Ook daar waren kleine kinderen.
Staat wel tegenover dat deze opa's en oma's , mits fysiek er toe in staat, ook weer oppas werk deden...als mama even de deur uit moest voor bv boodschappen of werk hield oma een oogje in het zeil.

Overigens zijn de huizen in die landen wel ruimer en daardoor beter geschikt als "drie generatie" woning dan de meeste nederlandse huizen , zeker die van na de oorlog.

Mijn antwoord is dus:
Ja, gezien gebrek aan zorg voor ouderen in zijn geboorteland verwacht jouw man dit dus van je.

En tevens: Zo gauw je schoonmoeder een beetje bijgekomen is van de operatie mag je mi. van haar hulp in je huishouden verwachten vzv binnen haar mogelijkheden.

Een paar generaties terug was het in onze cultuur ook normaal om je ouders of schoonouders in huis te nemen als het niet meer ging. Omdat het meestal zwaar bleek en de druk op een gezin vaak ook zwaar bleek te drukken (inderdaad wegens privacy), bleek er behoefte aan instellingen die dit soort zware taken over konden nemen, of gedeeltelijk over konden nemen. Omdat ook welvaart toenam, is de zorg voor ouderen en zieken sterk verbetert. In de Islamitische cultuur van jou en je man is het nog steeds gebruikelijk dat je zelf voor je zieke (en/of oude) ouders zorgt. Ik kan me ook voorstellen dat er in Jordanie misschien zelfs niet veel mogelijkheden zijn om het anders te doen. Er komt bij dat een moeder die kanker heeft, wellicht in de laatste fase van haar leven zit en mogelijk is het voor je man ook een kwestie van respect tonen aan zijn moeder. Hij verwacht van jou dat je het vanzelfsprekend vindt dat je als vrouw die zorg op je neemt. Moeilijk voor jou, omdat je duidelijk aangeeft er tegenop te zien. Misschien kan je in elk geval eens wat lezen over de mogelijkheden die er in Nederland zijn om zieke mensen op te vangen. Mogelijk besluit je toch de zorg op je te nemen, maar dan kan hulp in de vorm van thuiszorg jouw taken verlichten. Verder is het de vraag of je man er voor openstaat om ook een deel van de zorg op zich te nemen. Het is immers zijn moeder. Hopelijk telt jouw mening voor hem ook.

De Islam staat hier volledig buiten. Het is zuiver een kwestie van cultuur dat mensen zorgen voor oude en zieke familieleden, en ook in Nederland is dat eigenlijk altijd vrij vanzelfsprekend geweest.

Pas in de jaren 70 eigenlijk, met de opkomst van bejaardentehuizen, verpleeghuizen en dergelijke zijn we die zorg voor onze ouders en zieke familieleden gaan uitbesteden aan de overheid / de samenleving. Niet eheel uit egoistisch oogpunt trouwens, want de maatschappij vroeg ook steeds meer van ons, en eigenlijk zijn onze huizen ook veel te klein om op een humane manier iemand voor verzorging in huis te nemen met minimaal wederzijds behoud van privacy. Het 'past' niet meer binnen onze cultuur.

Je man zal dus op grond van zijn achtergrond gewoon vanzelfsprekend van je verwachten dat je zijn moeder in huis neemt en verzorgt, en daar vermoedelijk geen nacht van wakker liggen. Terwijl jij als westerse vrouw , gewend aan privacy, keuzevrijheid en het recht te verschillen van mening nu ineens in een situatie terechtkomt waarin je noch privacy, noch keuzevrijheid noch recht op een eigen mening hebt. Natuurlijk hoef je dat niet te slikken, maar dat zal dan wel consequenties hebben, en met wat pech hele grote consequenties.

Dat zijn dingen waar mensen die een gemengd huwelijk aangaan op voorhand niet over nadenken, maar waar je wel over zou moeten nadenken. Een huwelijk duurt een leven lang, en iemand met een andere religieuze achtergrond - waar nog wel overheen te komen is - heeft vaak ook een andere culturele achtergrond - waar je een stuk minder makkelijk overheen kunt stappen.

Je zegt al dat je niet assertief bent en een groot schuldgevoel hebt ; dan voorspel ik dat je uiteindelijk voor zijn moeder zult gaan zorgen en er als je je daar niet mee kunt verzoenen, lichamelijk en psychisch aan onderdoor zult kunnen gaan. Overweeg liever toch op je strepen te gaan staan, om te zien wat HIJ uiteindelijk besluit als jij blijft weigeren. Want daar heb je het volste recht toe, en ook HIJ had zich voor het huwelijk op de culturele verschillen moeten beraden.

En aangezien je in DIT land woont met DEZE voorzieningen, en niet in Jordanië, ligt het zeker niet voor de hand dat jij je eigen leven opgeeft om voor zijn moeder te zorgen.

Wat lastig voor je. Het feit dat je deze vraag stelt geeft eigenlijk al aan dat je persoonlijke grenzen worden overschreden. De volgende stap is om deze kenbaar te maken aan de betrokkenen en als het kan samen te kijken welke mogelijkheden er nog meer zijn. Geloof/ cultuur hoeven hier geen invloed op te hebben als je als volwassen mensen met elkaar kan praten.