Hoe zorg ik er voor dat mijn man zijn eigen spullen opruimt

geen sex voor je je kamer opruimt!

wat ik ook een keer heb gedaan .. alles wat hij liet liggen in een doos gedaan en de doos onder mijn bed gezet de dag erop weer en toen weer
totdat hij mij ging vragen of ik zijn spullen had gezien .. en ik zei dat ik het had weggegooid
na een lang gesprek heb ik zijn spullen terug gegeven met de woorden volgende keer ligt t wel in de vuilnisbak
en ....hij ruimt zijn spullen voortaan mooi op

Als 'de consequenties van het niet-opruimen' laten ervaren ook niet werkt, zou ik adviseren om samen eens kijken of alle spulletjes hun eigen plek hebben waar je ze standaard in wegzet. En dan echt ieder klein dingetje een eigen plaats geven. Wat ook kan werken is een nieuwe kast of een ander soort opbergsysteem te overwegen, dat kan soms het opruimen ook leuker maken! Heel veel succes!

Waarom zou hij zijn spullen opruimen, jij doet dat toch al voor hem?

Voor hem is het hebben van een opgeruimd huis veel minder belangrijk dan voor jou. Dus als jij een keer staakt en niet opruimt voor een week maakt dat voor hem eigenlijk weinig uit.

En als er na 20 jaar nog niets veranderd is geef ik je weinig hoop dat dat ooit nog gebeurd. Dus verander jezelf, niet je man. Accepteer dat hij het niet opruimt en maak de keuze hoe je daar mee omgaat. Stop je zelf ook met opruimen of blijf je zijn dingen opruimen? Of desnoods ga je bij hem weg (beetje overdreven misschien..)?

Maar het is jouw keuze hoe jij jezelf gaat aanpassen aan hem, want overduidelijk past hij zich niet aan. (Of niet zoveel als jij zou willen..)

Heb je hem ook gevraagd waarom hij het niet wil opruimen. Misschien verwacht hij het gewoon van je. Als dat zo is werkt geen enkele tip.

Misschien verschillen jullie normen over wat wel een zooitje is en niet.
Maar zolang je het op blijft ruimen, blijft je probleem bestaan. Ik zou het er is met hem over hebben en aangeven waarom "JIJ" het zo vervelend vind, vooral hem "niet" gaan veroordelen. Hij kan vervolgens besluiten of hij hier in mee wil gaan.
Meeste kans op succes!

Ik zou gewoon zijn spullen weggooien.
Zo doe ik dat hier thuis, ben het ook helemaal zat.
Gooit hij zijn was niet in de wasmand, prima, weg ermee.
Shag op tafel? Hups prullenbak in.
dvd's overal? Ook weg ermee.
Klinkt hard, maar ze komen er wel achter dat je het meent en zelf uiteindelijk die onderbroeken kunnen gaan kopen omdat er niks meer is.

Kijk alles hangt af of jij ook werkt, als jou man alleen kostwinner is, vind ik het normaal dat jij jouw huishoudelijke taak ook uitvoert. Wil natuurlijk niet zeggen dat hij dan alles zomaar ergens weg kan gooien omdat het door de vrouw wel opgeruimd wordt. Maar als jij ook werkt moet je hem heel duidelijk maken wat jij wilt, en als hij het niet wil doen, moet je gewoon een echtscheiding aanvragen. Als je langer dan 10 jaar getrouwd bent, moet je niets afwachten want een huwelijk heeft een houdbaarheid datum van ongeveer 10 jaar.
Dus allé succes.

Tja. Als ik het zo lees: niet. Sorry.

Vraag je eens af of dit onderwerp een flinke ruzie waard is, of een scheiding bij geen verbetering. Zo niet, dan moet je je er bij neerleggen. Geef dat ook gewoon bij hem aan:

"Luister lieverd. Je weet dat ik altijd maar jou zooi op loop te ruimen. Dit vind ik heel vervelend, maar het is het me niet waard om er nog vaker ruzie over te maken. Ik leg me er bij neer, jij hebt gewonnen. Ik ruim ook gewoon zonder klagen jouw troep op. Ik neem voor lief dat ik dit verschrikkelijk vind, dat ik me ongelukkig voel op zulke momenten en dat de kwaliteit van mijn leven er door op achteruit gaat. Besef goed dat ik mijn levensvreugde opoffer omdat ik van je houd"

Wellicht gaat het dan een dag of 2 wat beter...

Het klinkt alsof hij het gedachteloos doet en de troep ook echt niet ziet liggen.. Dat herken ik wel bij mezelf.

'Ervoor zorgen' dat je man zijn zooi opruimt kun je niet, maar je kunt het wel vrágen. Wees daarbij concreet.

Vraag dus niet: "Zou jij voortaan je zooi willen opruimen?" Dan denkt hij, met alle goede bedoelingen, tuurlijk, ga ik doen. Maar nu ligt er toch niets bijzonders?

Vraag in plaats daarvan: "Er liggen wat spullen van jou in de woonkamer, op de bank, op de tafel en op de grond. Zou jij die voor het eten weg willen bergen?"

Een concrete vraag dus, waarop het redelijke antwoord ja is.

Mijn partner zegt, dat het hem stimuleert om door te gaan waarmee hij bezig was. Hij vindt een schoon bureau een doodmaker. Dus dat verander je niet en je kunt er maar beter aan wennen. Toen ik jong was plakte mijn moeder briefjes op de deur van mijn kamer : Welkom in de zwijnenstal' Het heeft geholpen bij mij, dus je zou het kunnen proberen

Mijn man is erg geordend gelukkig, maar ik weet nog hoe mijn moeder het oploste bij mijn broer. Die was zo gemakkelijk en laks, want ma ruimde het wel op!
Ze was het op gegeven moment zat en zei hem dat dit de laatste waarschuwing was, ruimde hij nu niet op, zij deed het ook niet meer. Zij deed dus zijn slaapkamer niet meer open, want dan liep ze risico toch weer te gaan ruimen. Op gegeven moment vroeg hij haar waar zijn schone sokken lagen en zijn ondergoed, want hij had niets om aan te trekken. Mijn moeder zei;"dan zal je ze wel niet in de was hebben gedaan en je weet wat ik gezegd heb".
Hij moest dit natuurlijk toegeven en op zijn vraag;" wat nu?" zei ze dat hij ze dan maar met de hand moest wassen want zij had al gewassen. Al zijn rommel zoals gereedschap e.d. dat hij liet slingeren gooide ze in een doos en zette die op zijn kamer, deur dicht en wachten tot hij vroeg waar ze "die tang die in de keuken lag" weer had gelaten. Hij kreeg steeds hetzelfde te horen nl;" dat hoort niet in mijn keuken, ik leg ook mijn spullen niet neer in jouw kamer." Wat ik van jou vind dat ligt dus in jouw kamer, ik ruim het niet meer op!"Het heeft even geduurd maar hij koos toch uiteindelijk eieren voor zijn geld en door haar konsekwentie heeft ze toen gewonnen.
Inmiddels is hij getrouwd en zijn vrouw zit nu in de positie waarin mijn moeder toen zat. Mijn broer heeft weer een schaapje gevonden die zijn troep weer netjes opruimt. Ze klaagt steeds, maar heeft niet de doorzettingskracht van mijn moeder en kan dan ook niet konsekwent zijn. Ze kan nl. niet tegen troep en ja, zonder dwang kiest iemand toch voor de makkelijkste weg met de minste weerstand.
Het is nu eenmaal moeilijk structuur in iemand te krijgen bij wie het er niet inzit.

geef het op,hij leert het nooit.