Psychologie

ik ben al erg bezig met mijn toekomst en zou het fijn vinden als ik een goed antwoord krijg op mijn vraag.

Enkele weken geleden is m'n opa na 1 jaar van diverse ziektes (2X kanker o.a en hartaanval) overleden. Treurige gebeurtenis. Maar toch heb ik tot nu toe niet echt gevoelens gehad van verdriet, wel enorme angst.

De angst dat ik ineens oncontroleerbaar ga huilen, terwijl ik er niet echt negatief over nadenk, aangezien ik geloof dat hij of herboren is of naar een betere wereld is gegaan, tranen laat ik ook niet nu ik hier ook over praat. Maar, als ik bij familie ben, voel ik me extreem verplicht om het te doen. Daarom vind ik het ook compleet niet prettig om erover te spreken, met andere mensen gaat wel, maar, bij familie is t erg lastig.

Nu is het zo, dat op 9 juli, de trouwdag van m'n opa/oma is, opa is niet meer en m'n ma/oom/oma willen het nu afsluiten aangezien het zoveel stress oplevert dat het gewoon teveel stress levert (begrijpelijk), we gaan die dag ook gewoon gezellig met z'n allen op pad en uit eten. Maar nu komt de vraag, op een gegeven moment zou er zeker iemand tegen me van de familie gaan praten hierover, of zie je al die tranen vloeien (wat ik btw sowieso altijd lastig vind), wat moet ik dan doen? Gevoelswijze kan ik het niet aan dat zelf uit te zoeken, ik wil namelijk niet huilen, verbied het mezelf, want vind het niet nodig. Maar, ik kan er compleet niet tegen als anderen het wel doen.

Ontwijken kan ik niet. Erover praten met hun althans wil ik niet omdat ik te bang ben dat ze mijn manier van denken gaan afkeuren. Dus?

Soms lieg ik tegen mensen terwijl ik dit niet wil.. daarna heb ik meteen spijt maar ik durf het niet op te biechten.. Ik probeer goed uit de verf te komen maar dat is helemaal niet nodig. Hoe kom ik hier vanaf?

Er zijn uitzonderingen, maar meestal is een vrouwelijk geschrift qua vorm veel ronder van letter en helt het links achterover. Dit in tegenstelling tot mannelijk handschrift dat doorgaans minder ronde letters heeft en rechts voorover helt. Ik heb enkele uitzonderingen op die regel gezien, maar dan waren het vrouwen die een mannelijk handschrift hadden. Ik zag nog nooit een man met een vrouwelijk handschrift.
Is er een verklaring voor de typische kenmerken van deze handschriften?