Psychologie

Tics zijn dezelfde terugkomende bewegingen, die je dan uit automatisme doet. Of gewoon eventjes moet doen.

We weten allemaal wat het is, maar waar het ontstaat of vandaan komt is een stuk moeilijker te begrijpen.
Soms is het er totaal niet en soms komt het bijna in golven.
Gek genoeg heeft de een het veel sterker dan de ander.
Putten we voor inspiratie soms uit ons onderbewustzijn?
Maar we zijn ons niet bewust van ons onderbewustzijn, kunnen we er dan toch bij komen en zo ja, hoe dan?
Mogelijk heeft ook onze mentale conditie, invloed op het krijgen van inspiratie.

Hey,

Ik weet het deze vraag is al 2x gesteld maar, mijn probleem is nog steeds niet opgelost.
Mijn probleem: Wanneer ik samen met een vriendin een drama zie op televisie, moet zij altijd voor de minste dingen wenen, (zij is een heel gevoelig persoon.)
Ik kan op zo'n moment mijn lach gewoon niet inhouden, en krijg dan bijna tranen in mijn ogen van het lachen...

Natuurlijk is dit niet zo vriendelijk t.o.v. haar en voel mij er niet zo goed bij.
Ik wil er echt moeite voor doen om dit te voorkomen. Maar hoe?

Mvg.

Ik heb een jaar terug een sollicitatiegesprek gehad waar de recruitment medewerker mijn sollicitatiemail niet goed had gelezen en er een misverstand is ontstaan. Ze wilden mij niet geloven (of gaven het niet toe) en ik ben daar naderhand volledig de grond in geboord.

De medewerker loog volgens mij tegen de aanwezige directie over mijn sollicitatiebrief/mail zodat ze minder dom leek, ze was er namelijk niet van op de hoogte voor welke functie ik kwam solliciteren en had zomaar iets aangenomen.

Ik doe het op carrieregebied goed en heb een goede baan ondertussen maar op een of andere manier kan ik dat gesprek maar niet loslaten. Ik vond het zo een tergend oneerlijke situatie en heb me er naderhand erg rot om gevoeld. Ik heb nog contact proberen te zoeken met de directie naderhand maar die hebben nooit wat van zich laten horen.

Hoe zou ik me hier minder mee bezig kunnen houden. Ik besef al dat het volledig irrelevant is en dat ik er toch niks meer aan kan doen, maar het blijft opspelen in mijn gedachten.