Psychologie

Vandaag had ik een vreemde/vermakende droom.

Ik was met een van mijn beste vrienden in een stad met veel wolkenkrabbers(gok op new york) en ik bungelde/zwoof door de lucht door de stad heen.

het leek wel alsof ik bungee-jumpte zonder touw.

Durende deze ''vlucht'' stortte bijna de hele stad in. en elke keer als ik vanaf een gebouw sprong/vloog viel het gebouw om, het stortte niet in, maar viel letterlijk van verticaal naar horizontaal recht op mij, waardoor ik overleed.

ik ging zo'n 4 keer dood in mijn droom. 3 keer door een vallend gebouw en 1 keer viel ik 200 meter, stuiterde op de grond tegen een gebouw aan met een rotsnelheid, dood. (a.k.a. stone-skipping stylo)

ik werd met gemixte gevoelens wakker, aan de ene kant is dit best melig en kan ik er om lachen aangezien ik zo vaak dood ging, maar aan de andere kant is het toch wel raar.

Graag creatieve antwoorden. Droominfo.nl liefhebbers zijn NIET welkom, want iedereen kan die woorden wel intypen =)

Succes!

PS.
Eigen theorie:
aangezien het feit dat de dood in je dromen het ontvluchten van je dagelijkse verplichtingen voorstelt(droomboek) kan het zijn dat ik genoeg heb van de klusjes die thuis worden gedaan. het kan ook een indicatie geven dat ik wijzer word, of ouder, omdat ik afgelopen week jarig was.(19)

ik vloog/zwoof in mijn droom, maar niet vrij als een vogel, meer vallen en opstaan. Kortom, ik heb moeite met controle houden van mijn dagelijks ritme en moet steeds opnieuw beginnen voor perfectie.

We komen het allemaal wel eens tegen, je geeft een gevat antwoord of reactie, sommige liggen bijna blauw van het lachen terwijl andere geërgerd weg lopen.

IK schijn veel op te kroppen maar hoe doe ik dat en hoe stop ik daarmee..

Sommige ervaringen slaan we op in ons geheugen.
Een bepaalde geur is er een mooi voorbeeld van, het kan je hele leven bij blijven.
Maar bij sommige ervaringen slaan we ook het daar bij horende gevoel op, b.v. je allereerste schooldag, je moeder brengt je naar school, zet je af bij school, loopt nog even mee, zegt nog een keer extra gedag en dan is ze weg en bij jij alleen voor het eerst van je leven in een volkomen vreemde omgeving met onbekende mensen om je heen, er onstaat door deze siruatie een bepaald vaak heel heftig gevoel, als je er later weer aan terug denkt, is dat gevoel direct weer terug, alleen wat minder heftig.
maar wat is dan terug? Wat is dan gevoel?
Nu ruim 60 jaar later is er bij mij, nog steeds een beetje van dat gevoel aanwezig, als ik terug denk aan die eerste schooldag. iets koppelt dat gevoel in mijn geest aan beelden van toen, geuren en zelfs nog wat geluiden.
maar het zijn niet alleen herinneringen maar ook een bijhorend gevoel, hoe kan je nu een gevoel herinneren, ik kan het even niet beter uitleggen.