Is het een idee om oude foto's te laten zien van vroeger aan iemand die weet dat hij tussen nu en 3 maand dood gaat ?

Als het kaarsje bijna opgebrand is, en je gaat bij hem bezoek, dan valt er een heel groot scala aan gespreksonderwerpen af : morgen, vakantie, kerstvieren, kortom : alles, wat ook maar enigszins met de toekomst te maken heeft.
Mijn ervaring met oudere mensen zonder (veel) toekomst is, dat juist het verleden, toen ze nog sterk, fit en vol levenskracht zaten, een onuitputtelijke bron van verhalen is.
Misschien zal hij uit zichzelf allerlei herinneringen gaan ophalen, maar misschien is het uit je tas halen van de foto's het zetje dat hij als gesloten mens nodig heeft.

Ik vind het heel dapper van je, dat je hem gaat opzoeken, en ik weet zeker, dat een man zonder vrouw/kinderen/gezin het enorm zal waarderen, als een nichtje bij hem wil zijn voor een paar uurtjes.

Onderwerpen waar iemand vaak met heel veel plezier over vertelt zijn bijv. streken, die op school uitgehaald zijn, of uit de jonge kinderjaren : weglopen, in bomen klimmen en er niet meer uitdurven, snoepjes jatten uit de buurtwinkel, de eerste kat/hond/konijn - als je zelf nu al een beetje over je eigen kindertijd/jeugd+schooljaren nadenkt, kan je zelf al wat verhaaltjes bedenken, die hem kunnen inspireren tot zíjn verhalen.

En misschien wacht hij ook wel héél erg op een kans om zijn verdriet en frustratie te kunnen uiten over de uitslag van zijn onderzoek, en zijn opstandigheid dat het opeens zo uitzichtloos geworden is. En als je het op kunt brengen daarnaar te luisteren en hem daartoe alle mogelijkheden en tijd biedt, doe je een enorm goede daad.

Ik vind het , nogmaals, geweldig van je.