Ik denk dat het te maken heeft met de interesse van het kind. Het ene kind wil graag kunnen communiceren en richt zijn aandacht daarop, terwijl het andere kind graag bij spullen wil kunnen waar het zonder lopen niet bij kan komen.
Er zijn natuurlijk vanuit de ontwikkelingspsychologie veel verschillende theorieën, waarbij ze uitgaan van óf aangeboren factoren óf omgevingsfactoren óf een combinatie daarvan. Ik wil echter uit ervaring zeggen dan mijn oudste dochter heel snel is gaan praten. Zij was 9 maanden toen ze haar eerste woordjes sprak. Ze was ook redelijk snel met lopen, nog geen jaar toen ze haar eerste stapjes zette.
Mijn zoontje was 13 maanden toen hij ging lopen, redelijk laat als je bedenkt dat hij met 7 maanden al kon kruipen en mijn planten uitgroef. Hij ging pas praten toen hij 3 1/2 was, maar sprak wel gelijk hele zinnen. Waarschijnlijk kon hij dus al veel eerder praten, maar deed het gewoon niet.
Mijn jongste dochter was netjes 1 1/2 toen ze te verstaan was. Ze was bijna 2 toen ze kon lopen. Zij kon ook bv pas heel laat fietsen (bijna 8).
Mijn drie kinderen hebben vrijwel dezelfde aangeboren factoren en ook de omgevingsfactoren verschillen niet zo veel, maar ze hebben zich totaal anders ontwikkeld. Volgens mij is dat gewoon omdat het 3 verschillende kinderen zijn, met verschillende interesses. Zelfs nu ze 14, 11 en 9 zijn zie ik nog dat de een meer met praten bezig is en de ander meer met motorische zaken, terwijl de jongste gewoon lekker rustig aan doet en haar eigen gangetje gaat.
- Bronnen:
-
Ervaring met mijn kinderen