Waar komt de wind vandaan

De verwarming van aardoppervlak en atmosfeer is ongelijk. Warme lucht stijgt vergeleken met koude lucht, en dit veroorzaakt een [vertikale] rotatie in de atmosfeer. De zich verplaatsende lucht nabij het aardoppervlak is "wind".

De ongelijke verwarming heeft te maken met: plaats op de aarde (evenaar, pool), dag/nacht, schaduw(wolken)/zon, type oppervlak (water, land, bos...).

Andere factoren die invloed hebben op de wind zijn: de rotatie van de aarde, het relief (vlaktes, bergen...), ...

Luchtdeeltjes (moleculen) stromen van hogedruk naar lagedruk. Dat is wind. Niks meer en niks minder.

Dat wordt veroorzaakt door zonnewarmte in combinatie met de rotatie van de planeet.

Wind ontstaat door het verschil in hoge- en lagedrukgebieden. Bij een snelle verandering van luchtdruk ontstaat er snel veel wind.

Warme lucht is lichter dan koude lucht. Vochtige lucht is lichter dan droge lucht. Wanneer lucht dus wordt verwarmd of vocht opneemt, dan wordt deze lichter en stijgt op. De vrijgekomen plaats wordt dan weer ingenomen door een gelijke hoeveelheid koude, droge lucht die zwaarder is. De beweging van de zwaardere luchtmassa die de plaats inneemt van lichtere, is de wind.

Wind is niets anders dan lucht die zich verplaatst. De luchtdeeltjes reageren in feite op drukverschillen. Ze stromen in principe van een hogedrukgebied (een "berg met lucht") naar een lagedrukgebied, in een poging om ongelijkmatigheden op te heffen.

De analogie met echte bergen en dalen gaat volledig op. Een knikker rolt ook van boven naar beneden. Als de helling steil is, rolt de knikker snel. Bij een flauwe helling heeft de knikker een veel kleinere snelheid.

Als hogedrukgebied en depressie dicht bij elkaar liggen, zullen de luchtdeeltjes ook snel bewegen en is er dus veel wind. Op de weerkaarten zie je dan de isobaren (de lijnen van gelijke druk) dicht bij elkaar liggen. Staan er op de weerkaarten weinig of geen isobaren, dan is er weinig reliëf in het barometrisch landschap en is er weinig of zelfs helemaal geen wind.

De windrichting zelf is in theorie van hoog naar laag. Maar de aarde draait rond en dat zorgt voor een extra kracht, de Corioliskracht. Die maakt dat op het noordelijk halfrond een luchtdeeltje in wijzerzin uit een hogedrukgebied waait. De luchtdeeltjes bewegen vervolgens naar het lagedrukgebied en dat gebeurt tegen de wijzers van de klok in. Dit is de wet van Buys Ballot, een beroemde Nederlands weerkundige die leefde in de 19-de eeuw.