Van welke levensbeschouwing/religie worden mensen het meest gelukkig?

Ik denk dat de meeste mensen wel gelukkig zijn met de levensbeschouwing/religie die ze op het moment beleiden.

Ik denk dat het dan degeen is waar ze zelf voor kiezen en die niet hun hele leven inneemt. Dit omdat er meer is dan religie, in mijn ogen. Als je ergens echt zelf voor kiest dan ben je denk ik daar het gelukkigst mee. Ook al ga je er helemaal in op.

Dat hangt af van wat je precies zoekt in de levensbeschouwing/religie. Bijvoorbeeld als je troost zoekt in het feit dat iemand goed af is na de dood of dat je leven deel uit maakt van een groter plan kan je voor een van de monotheïstische geloven het geluk vinden. Als je het geluk vind in niet meer de noodzaak weten te vinden in het bezit van materiële goederen word je gelukkig van het boeddhisme. Het is dus afhankelijk wat je zoekt en wat het geloof/beschouwing jouw te bieden heeft. Persoonlijk heb ik niet eens een geloof nodig om gelukkig te worden. Maar iedereen zit anders in elkaar je kan dus niet zeggen als je zo leeft word je het meest gelukkig.

Zelf ben ik uiterst katholiek opgevoed met alle klassieke gevolgen : schuldgevoelens over vele dingen. Ik ben nu een humanist in de filosofie van Albert Camus en voel me hierbij goed. Van alle godsdiensten die ik bestudeerd heb kwam het zen boedhisme naar voren als het meest verhevene, transcedente en serene.En wat is gelukkig zijn : harmonieus omgaan met het leven of gebukt gaan onder het lijden van de mensheid en alleen leven in functie van een hiernamaals. Het vroege werk van Karl Jaspers spreekt van "Zij, die een dimensie aan de mensheid gegeven hebben en vermeld : Confucius, Boedha , Christus en Plato." Je kunt gelukkig zijn met één haiku, met een zonsopgang , met een knuffel, met een begeestering, met gewoon bijna niets. De mens is een zoekend wezen. "Het leven is niets waard, maar niets is mooier dan te leven" André Malraux (La Condition Humaine)

Mensen kiezen hun levensbeschouwing op hun gevoel of zijn dit al vanaf hun geboorte. Het komt zelden voor dat je van religie verandert omdat het 'bij je past'. Dit is denk ik vergelijkbaar met bijvoorbeeld je favoriete voetbalclub. Vaak ben je voor dezelfde ploeg als je vader (of moeder).

Boeddhisme wordt als levensbeschouwing het meest geassocieerd met geluk. Volgens boeddhisten zijn geluk en verdriet onze eigen verantwoordelijkheid - en volledig onder onze eigen controle. Het is een serieuze claim - dat mentale training jou gelukkig kan maken, wat er ook gebeurt. Maar deze claim wordt ondersteund, niet alleen door 2500 jaar boeddhistische traditie, maar ook door steeds meer wetenschappelijk onderzoek. Een centraal punt in het boeddhisme is dat we geen hulpeloze slachtoffers van onveranderbare emoties zijn. Boeddha zei: "We zijn wat we denken." Je hoeft trouwens geen boeddhist te zijn om van deze inzichten gebruik te maken; ze komen ook voor in de moderne psychologie, met name in de Cognitieve GedragsTherapie, een benadering die veel gebruikt wordt in de klinische psychologie en in stressmanagement programma's. Voor boeddhisten is de sleutel om geluk te bereiken meditatie - onze aandacht richten op een deel van het lichaam, onze adem, een mantra of een inspirerend beeld - om zo een toestand te bereiken waarin we niet afgeleid worden door onze gedachten. Inderdaad, dat is wat we vandaag ook kennen onder de hippe naam "mindfulness", wat afgeleid is van een duizenden jaren oude boeddhistische meditatietechniek.

Elk serieus religieus mens die bewust hiervoor gekozen heeft zou in principe dit geluk moeten ervaren. Aangezien elk mens andere behoeften heeft is er geen antwoord op deze vraag. Ik denk dat een gemiddelde religieus mens het meeste geluk ervaart in wederzijdse naastenliefde en de antwoorden die hij vindt op levensvragen. Mooi toch?