Is infantiliteit (kinderachtigheid) een moderne uitvinding?

Question

In de middeleeuwen werden kinderen behandeld als volwassenen. Op je 12e was je het, klaar om te trouwen en een eigen leven te beginnen. Nu kan dit liggen aan de gemiddelde levensverwachting, die veel lager lag dan de onze. Maar er bestaat ook een theorie over het verband tussen onze huidige kijk op kinderen en de uitvinding van de boekdrukkunst.

Lezen en schrijven werd opeens veel toegankelijker voor meer lagen van de bevolking. Het gold als een zeer hoge vorm van intelligentie wanneer je het kon. Toen rees, zo word gezegd, ook het besef dat je kinderen dingen nog moest leren. Daardoor werden zij in de loop van de tijd steeds meer als minderwaardig beschouwd, de commercie paste zich er op aan met speciale producten voor kinderen, etc.

Dit verhaal is nog niet volledig, de theorie is mij een keer verteld en ik heb geprobeerd om het zo correct en veelvoudig mogelijk neer te typen. Naar aanleiding van deze informatie zou je de onderstaande vragen kunnen vormen:

Zouden kinderen verandert zijn? Kun je kinderen (in theorie) van nu als volwassenen behandelen en op hun 12e loslaten?

 · Accepted Answer

In de middeleeuwen was de wereld een iets minder gecompliceerde samenleving dan vandaag de dag. Al is het verhaal dat mensen al op hun 12e gingen trouwens en een gezin stichten niet helemaal waar ; meestal was de voedselvoorziening niet van die kwaliteit dat meisjes op die leeftijd al vruchtbaar waren en menstrueerden. De 'natuurlijke' tijd ligt meer rond de 16.
Wel werden kinderen al vanaf jonge leeftijd concreter voorbereid op het volwassen zijn, en werd ze verantwoordelijkheden aangeleerd die later ook van ze verwacht worden. Meisjes leerden het huishouden, jongens gingen bij een leermeerster in de leer (eigenlijk een soort opleiding maar dan anders).

De grootste kentering is gekomen na de tweede wereldoorlog. Moet nu al snoeien, maar de invoering van langdurig onderwijs voor iedereen, de feminisering van de maatschappij en met name ook het onderwijs vanaf de jaren 70, en de rechten van het kind die in samenwerking met allerlei onderwijsvernieuwingen hebben geresulteerd in de veronderstelling dat kinderen in een kinderwereld horen te leven (zoals Montessori) hebben er allemaal stevig aan bijgedragen.

Enerzijds is dat geweldig geweest ; kinderarbeid komt eigenlijk zo goed als niet meer voor, er kwamen speciaal op kinderen gerichte commerciële markten op gang (voor kleding, speelgoed, boeken etc), maar tegelijkertijd resulteerde dat in een enorme infantilisering van de samenleving.  Het is zeg maar en beetje 'doorgeschoten'.

Nog steeds kunnen kinderen veel meer aan dan je denkt, en sommige kinderen - niet de kinderen die in de 'beste' omstandigheden opgroeien meestal - laten dat ook zien. Ze zijn daarmee echter wel een vreemde eend in de bijt, en het komt hun ontwikkeling dan ook niet altijd ten goede. Maar kinderen die minder kind gehouden worden en meer tegenslagen ondervinden (binnen het normale) worden vaak wel sterkere volwassenen.

De keerzijde is echter dat kinderen in hun eigen bontgekleurde Micky Mousewereldje bijna helemaal geen verantwoordelijkheden meer leren, en dat veel volwassenen verrekte lang in hun kinderperiode blijven hangen. Volwassen worden gaat namelijk niet vanzelf ; dat is een moeizaam proces van losmaking en verantwoordelijkheid, dat sommige mensen zelf helemaal niet meer lijken te leren. Ik ken helaas meerdere volwassen stellen, die eigenlijk leven zoals ouderloze jonge pubers dat zouden doen. Daarmee infantiliseert eigenlijk de hele samenleving een beetje. Ik weet niet of dat een positieve ontwikkeling is.

 · Answer

In je tekst spring je van de "uitvinding van de boekdrukkunst" via "minderwaardigheid van kinderen" (wie beweerde dat?) naar de "commercie"; ik volg je niet helemaal. Maar op je vraag of je kinderen als volwassenen behandelen en loslaten op hun 12e, is mijn antwoord NEE. Voor kinderen bij wie dat wel gebeurd hebben we helaas instanties als jeugdzorg en jeugdreclassering nodig.

Toegevoegd na 8 minuten:
Ik geef antwoord op de vraag aan het eind van je toevoeging, niet op je kernvraag en als ik goed lees is die heel anders. Bij infantiliteit, of infantiel gedrag, denk ik aan volwassenen die zich kinderachtig gedragen door welke oorzaak dan ook en dat is geen uitvinding. Er is alleen meer aandacht voor gedrag en de aanleiding daarvan dan dat dat vroeger was, toen werd men sneller als krankzinnig beschouwd.

 · Answer

In theorie zou je kinderen van 12 jaar kunnen 'loslaten', ALS ze er op voorbereid zijn. In de middeleeuwen werden kinderen vanaf jongs af aan op hun verantwoordelijkheid gewezen en werd het hun aangeleerd.
Nu willen mensen dat kinderen eerst nog spelen enz, daardoor kan het niet.
Daarnaast is de wereld van nu ook ingewikkelder dan de wereld uit de middeleeuwen, dus is het voor kinderen lastiger om het helemaal te overzien.

 · Answer

Kind zijn, zonder "kinderachtig" te zijn is een geweldig ding, het houdt oa in nog niet verantwoordelijk te moeten zijn voor bepaalde dingen in je leven.
Je kunt nog in vrijheid allerlei zaken  beleven en dat is een groot goed, mits je  een omgeving hebt waar aan alle randvoorwaarden wordt voldaan: ouders die op je letten en je begeleiden, maar je ook  opleiden voor de samenleving later, waarin je wel je verantwoording moet nemen.
Ver terug in de tijd, maar ook nog heel vaak in de huidige wereld, bijvoorbeeld in ontwikkelingslanden kunnen kinderen geen kind zijn, en kinderachtig al helemaal niet. Vroeg in hun leven zijn er al  heel veel verantwoordelijkheden en verplichtingen, zorg voor het gezin, werken voor heel schamel brood op de plank. Dus het verhaal van de uitvinding van de boekdrukkunst versus de ontwikkeling van het kind bestaat nog wel op een aantal plaatsen in de wereld, dat weet ik uit eigen waarneming.
Als het kind, godzijdank, gewoon kind kan zijn, kan men het leven voor een kind anders in gaan vullen. En de commerciële wereld vult al snel deze behoefte in. De ouders vragen zaken, maar ook de commercie verzint dingen, kortom er is een nieuwe wereld ontstaan waar in het kind een hele tijd uitbundig kind kan zijn.
Dit slaat absoluut wel eens door en wanneer het te lang doorgaat lopen zaken niet meer synchroon. Het kind wordt al volwassen,maar wil nog een kind zijn. De ouders zijn daar meester in om hun kind op allerlei manieren kind te laten blijven door hen niet op tijd te leren de verantwoording te nemen voor bepaalde zaken. 
Daar stopt namelijk het kind zijn en ga je over naar volwassenheid, maar door er nog op een manier op reageren die hoort bij het kind zijn is het kinderachtig geworden.
De balans tussen die zaken in een goede opvoeding maken het verschil tussen kind kunnen zijn of later kinderachtigheid!

Is infantiliteit (kinderachtigheid) een moderne uitvinding?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (3)

Weet jij het beter..?