Is het je ooit opgevallen dat je, als je met iemand in gesprek bent, de houding vaak overneemt van je gesprekspartner?

Het zal ongetwijfeld psychologisch verklaard kunnen worden, maar je zegt het eigenlijk zelf al: het is je gesprekspartner met de nadruk op partner. Je staat op gelijke voet met elkaar en gedraagt je daar ook naar, zelfs fysiek dus.

Dit noemen ze spiegelen. Door dezelfde houding aan te nemen als je gesprekspartner, kan je je eenvoudiger inleven in hetgeen hij aan het vertellen is.
Door dit spiegelen kan je bijvoorbeeld de stemming van iemand aanvoelen.

Dit heet "spiegelen". Het gebeurt veelal onbewust, maar je kunt het ook bewust als tactiek toepassen.

Het gebeurt onbewust wanneer twee gesprekspartners het met elkaar eens zijn. Ze zitten als het ware op dezelfde golflengte. (Indien iemand het niet eens is met de gesprekspartner dan zal dat niet zo gauw gebeuren.)

Indien jij in een gesprek wil dat de ander zich op zijn gemak voelt dan zou je hem bewust kunnen spiegelen. Hij voelt dan dat jij het "met hem eens bent" zeg maar.

In het volgend artikel wordt de kunst van het bewust spiegelen uitgelegd.

http://www.lichaamstaal.com/lichaamstaal.html?manager/spiegelen.html

Ik ken het voornamelijk in het geval van gapen. Als er iemand begint te gapen, doe ik direct mee.

Desmond Morris, bekend zoöloog, die het gedrag van mensen vaak met dieren vergeleek beschrijft het verschijnsel in zijn boek 'De aangeklede aap' als volgt:
'we bewegen allemaal synchroon, zonder dat we het zelf beseffen. Op een feestje kun je ons samen zien drinken, samen glimlachen en onze hoofden achterover gooien en lachen. We denken misschien wel dat we allemaal individueel op een bepaalde handeling reageren, maar dat is niet het geval. We stemmen onze reacties af op de minieme aanwijzingen van de lichamen van onze metgezellen. Deze synchronie is belangrijk, omdat het een geheime rol vervult bij het ons goed laten voelen.
Een eenzelvig mens, degene die uit de pas loopt met deze lichaamsbewegingen, zal het gevoel van erbij horen missen en in een speciale rol worden gedwongen - die van rebel, buitenbeetje of buitenstaander.

(TP)

Ik heb geen idee waar het vandaan komt en of het een reden heeft maar het is mij wel eens op gevallen ja.
Vroeger maakte ik bij iedereen het grapje: 'Er zit iets op je voorhoofd' en dan heel hard aan mijn kin krabben. Bijna iedereen ging dan ook aan zijn kin voelen (of andersom).
En als ik met mijn ouders en zusje in de file stond gingen we heel erg naar mensen staren terwijl we bijv. aan onze neus krabten, die mensen gingen dat dan meestal ook doen, dus het is een erg vaak voorkomend verschijnsel, niet alleen in gesprekken.

Ik zei het meer andersom eerlijk gezegd, ik registreer vaak dat mensen mijn houding aannemen en wat ik begrepen heb is dat een goed teken. Namelijk iemand begint het met je eens te worden en vertrouwen in je te stellen.

ja dat doe je
spiegelen is al genoemd
maar je kunt zo zelf ook mensen beinvloeden want wat jij doet doet een ander ook weer
krab maar eens aan je neus de persoon tegenover je gaat al snel ook krabbelen
In therapeutische sessies wordt spiegelen ook gebruikt om mensen te steunen
Een ding neem je als vrouw niet over denk ik : mannen gaan vaak wijdbeens zitten!!