Is dit profiteren of gerechtigheid?

Moreel gezien moet deze mevrouw natuurlijk zelf ook haar best doen om een baan te zoeken, en in ieder geval gedeeltelijk haar kind te onderhouden.
Wettelijk gezien kan deze situatie volgens mij echter nog wel een tijdje voortbestaan (tenzij de vader kan aantonen dat ze echt zwart werkt).

Alimentatie geld voor maximaal 12 jaar. Als deze dame daar nu geen rekening mee houd krijgt ze straks wel een kouwe douche.
Voor je kind moet je altijd meebetalen maar wel in verhouding. Als de vader de rekeningen betaald zonder dat de moeder iets bijdraagt is dat zijn beslissing. Hij hoeft dat niet voor de volle 100% te doen en eigenlijk helemaal niet als hij alimentatie voor zijn dochter betaald.
En nee het is niet rechtvaardig.

Ik noem dit profiteren.

Als ik ooit zou scheiden (mmm.. moet eerst nog trouwen, moet eerst zelfs nog een slachtoffer vinden, maar goed), dan zou ik uiteraard wel alimentatie willen hebben, maar dat zou ik eigenlijk puur gebruiken voor de studiekosten van het kind.
Ik zou daarnaast ook zelf willen werken (zeker als het kind al 13 is), puur ook om niet afhankelijk te zijn.
Daarnaast zou ik het contact tussen vader en kind NOOIT in de weg zitten.
Hoe erg hij jou misschien ook tegen mag staan, ooit heb je dusdanig van hem gehouden dat je getrouwd bent en een kind hebt gekregen met hem.
De vader heeft evenveel recht op het kind als de moeder. Wordt er überhaupt eigenlijk nog naar de mening van het kind gevraagd? Of is het kind inmiddels ook al zo gehersenspoeld...

Als ik de man was zou ik mijn poot eens stijf houden als er bijvoorbeeld schoolspullen moeten worden gekocht. Als er wel geld is voor nieuwe merkkleding, dan moet misschien de vrouw de Zeeman maar eens opzoeken voor haar eigen shirts.

Erg naar dat mensen kinderen ge(/mis)bruiken om geld los te krijgen van een ex-partner. Hoe je het voor elkaar krijgt om voor 820 euro + 1 dag per week werk een auto te kunnen rijden is mij een raadsel. Misschien moet de vader er eens werk van maken om dat uit te (laten) zoeken. Kost ook wel wat, maar anders ben je nog 5 jaar aan het lappen.

Aan de andere kant is het natuurlijk erg moeilijk; die man wil zijn dochter niet tekort doen en komt dus toch maar weer over de brug als er ergens om gevraagd wordt, terwijl het mij lijkt dat hij daar juist die alimentatie voor betaalt... (Als die moeder het daar niet van voor elkaar zegt te krijgen, dan moet ze wat mij betreft trouwens gewoon werk gaan zoeken of op de blaren gaan zitten.)

Maar tot slot: De afspraak over de alimentatie is gemaakt, en het is de keus van Moeders om daarvoor op haar reedt te gaan zitten. Zo werkt het nu eenmaal, als ze dat niet gewild hadden hadden ze op huwelijkse voorwaarden moeten trouwen. Doe je niks aan.

Dit noem ik chanteren want als hij niet extra finacieel "uit de hoek komt" dan krijgt hij haar helemaal niet te zien. Hij betaald al alimentatie, wat voldoende zou moeten zijn mits zij met geld om kan gaan, wat dus niet blijkt

Als ik het goed begrijp, bestaat het bedrag van 820 euro uit partner- en kinderalimentatie. De kinderalimentatie zal deze meneer moeten blijven betalen totdat zijn dochter 18 is (en soms langer). Dat is niet meer dan redelijk, het is tenslotte ook zijn kind. Dat de mevrouw in kwestie de vader-dochter relatie bemoeilijkt is natuurlijk verschrikkelijk, wat er ook is gebeurd in het huwelijk, de dochter staat daarbuiten en heeft recht op een normale relatie met haar vader. De dochter is nu 13 jaar, en mag bijv. zelf bij de rechter vragen om een andere omgangsregeling.
De partneralimentie duurt nog 5 jaar, als het huwelijk na 1 jan. 1994 was afgeloten. Inderdaad, als er kan aangetoond worden dat ze zwart werkt, kan die verlaagd of stopgezet worden.

Technisch gezien kun je hier helemaal niets aan doen. De alimentatie word door een gerechtelijke uitspraak vast gelegd tijdens de uitspraak van de scheiding. Deze uitspraak is op basis van het inkomen en zal moeten worden nagekomen, zolang er geen nieuw vonnis ligt...

Even snel globaal bij elkaar opgeteld heeft de dame in kwestie een slordige 1800 euro netto per maand te besteden. Er even vanuit gaand dat ze gebruik maakt van alle mogelijkheden. Dus die merkkleding kun je dan snel verklaren. En als ik terug kijk op basis van de scheiding van mijn ouders dan is het een bekend verschijnsel. De vader kan voor alle kosten van het kind en/of de kinderen opdraaien. En worden kinderen bewust uitgespeeld tussen de ouders...

En nee. Ik heb nooit medelijde gehad met mijn vader. De man verdiende een miljoen (gulden) bruto per jaar...

Het stoort me dat de man in scheidingszaken vrijwel altijd de klos is en dit voorbeeld bewijst maar weer eens de oneerlijkheid daarvan. Vrouwen willen graag geemancipeerd zijn, maar in sommige gevallen wel graag selectief. Het erge is overigens dat alimentatie aftrekbaar is en dus de samenleving opdraait voor het feit dat deze twee mensen het niet meer met elkaar zien zitten.

Dus mijn antwoord is "profiteren" en nog dubbel ook!

Het is diep triest dat je zo´n vraag stelt...
Je vraag is niet of het profiteren is of gerechtigheid?
De vraag is gun ik het haar of niet?
Gerechtigheid is een afgeleide van recht en recht zijn regeltjes en regeltjes die veranderen continu, dus het is allemaal onzin dat recht... Profiteren is ook een afgeleide van recht, dus hetzelfde verhaal, ook onzin dus...

Maar gun ik het die dame? Daar ligt jouw vraag... En je zoekt naar steun... Ik las de vraag nog eens door en zie dat je het haar niet gunt...

Anneke je gunt het haar niet... En dan zoek je steun en wil van mij weten waarom niet, en dan maak jij je mijn redenering eigen en dan ben je ervan af...

Wat heeft die dame jouw misdaan? Zoek dat zelf uit en kom weer terug naar liefde in Anneke...
Dat lijkt me veel verstandiger dan een achterhoede gevecht te leveren, die je nooit kunt winnen, is uitgesloten dat jij winnaar kunt worden van jouw gevecht... Vechten is al verloren zijn...

Ik wens je begrip toe...

Veel paren maken de afspraak dat als er kinderen komen, de vrouw haar carriere op een laag pitje zet en voor de kinderen zorgt. Als dat in dit geval is gebeurd, dan is het terecht dat zij kinderbijslag voor haar dochter krijgt. Ze heeft immers geen groot inkomen. Daarnaast zou een fulltime baan wel heel lastig zijn, zorgen voor een kind en werken.
Het is een ander verhaal dat zij het contact tussen dochter en vader zo bemoeilijkt. Ik begrijp heel goed dat het voor jou onrechtvaardig lijkt, maar het stopzetten van de kinderbijslag is niet de oplossing. Waarschijnlijk is het beter als het gesprek eens goed (niet ruziënd) wordt aangegaan, misschien met een mediator erbij. En anders kan hij ook naar de rechter stappen, met het verzoek een betere bezoekersregeling.
Ik vraag me af wat jouw rol hierbij is. Vaak kan juist een derde veel olie op het vuur gooien. IK zou je dan ook er niet teveel mee bemoeien. Steun de vader, maar gooi geen olie op het vuur.
Je geeft aan dat ze auto rijdt. Is deze van haar of in bruikleen van haar moeder of heeft ze deze geërfd van haar oma? De kleren kunnen afdankertjes zijn. Voordat je hier een oordeel over velt, moet je eerst weten wat er speelt.

Ik ken - wellicht mede veroorzaakt door mijn woonomgeving - net iets te veel van dit soort 'randgevalletjes' en heb er geen GOED woord voor over.
Ze beginnen al vanuit een denkfout : ik heb RECHT op.....
Oh,wat kennen we allemaal onze rechten goed. Ik zou graag zien dat de plichten ook eens beter uit de verf zouden komen hier en daar.
Schop onder d'r......., het kind is sowieso zelfstandig genoeg inmiddels om er minimaal 30 uur bij te kunnen werken. Dit soort mensen vreet uit de trog waar meer dan genoeg mensen echt afhankelijk van zijn, en legt zo regelrecht een bom onder het sociaal stelsel, waar niet voor niks steeds minder mensen nog voor voelen om hun steentje aan bij te dragen. Ze veroorzaken de ondergang van de verzorigingsstaat, uiteindelijk.
Ik ga naar een andere vraag want ik kan mehier tot kokenstoe over opwinden, dit soort ...uitvreters.
Walgelijk. Enige goede antwoord. Walgelijk.

Hoi Anneke,

Er is hier inderdaad sprake van onrechtvaardigheid. De vader betaald al allimentatie en wordt dan ook nog eens gevraagd om extra kosten te betalen. Mijn vraag is echter: waarom doet hij dat? Daar betaalt hij toch al allimentatie voor.
Als ik hem was zou ik enkel de allimentatie die door de rechter verplicht is gesteld betalen en verder niets. Een kind van 13 kun je al heel goed duidelijk maken dat je niets meer betaald omdat haar moeder al geld van je krijgt om haar te onderhouden. Ook kun je die dochter duidelijk maken dat het geld bedoeld is voor juist de studiekosten en eten, niet voor merkkleding.
Verder weet ik dat er per maart van dit jaar een nieuwe wet is aangenomen waarin staat dat de verzorgende ouder verplicht is om te zorgen voor een goed contact met de andere ouder. Het opstellen van een ouderschapsplan is volgens mij zelfs verplicht.
Als de vader nu eens start met alleen nog de (verplichte) allimentatie te betalen en verder zich niet te veel zorgen over de situatie maakt, dan is hij al een heel eind.
Erover nadenken hoe anderen aan dure auto's en merkkleding komen heeeft nog nooit iets opgelost.
Wij verdenken de ouders van de ex van mijn vriend ervan dat zij haar sponsoren, zodat ze met enkel allimentatie toch een auto kan rijden, op wintersport en naar de Efteling, terwijl wij ieder dubbeltje moeten omdraaien.
Wij denken altijd maar zo: wij zijn wel lekker onafhankelijk van anderen, kunnen dat doen wat we kunnen, omdat we daar zelf voor werken en niet omdat we bij anderen bedelen. En voor ons houdt ook de allimentatieverplichting over 8 jaar op, waardoor wij dan ineens een helehoop ademruimte hebben terwijl zijn ex dan nog maar eens aan een inkomen moet zien te komen.

Groetjes
Dounja