Kun je het straffen helemaal weglaten uit de opvoeding?
Ik ben vroeger erg denigrerend behandeld door mijn ouders.
Deed alles altijd fout, was een rotkind, oftewel; ik kreeg totaal geen zelfvertrouwen van ze mee en geloofde uiteindelijk ook dat ik dom was zoals ze zeiden en alles maar verkeerd deed. Ook voelde ik me niet gewenst.
Nu met mijn zoontje, wil ik dat helemaal anders aanpakken.
Ik voed hem met zelfvertrouwen op, ik zet de dingen die hij goed doet voor de dingen die hij niet goed doet, en beloon hem ook, ook al is hij pas 11 maanden ik zie dat het werkt!
Hij kent ook het woordje: úh uh!' al, als hij ergens aan zit waarvan ik dat liever niet heb.
En het zeggen is dan genoeg, toch klimt hij regelmatig uit zijn kinderstoel, nouja, doet een poging tot, en dan reageer ik door mijn emoties wat 'heftiger' dan normaal. Ik zeg dan harder: 'uh uh! Dat mag niet!' en vaak trek ik hem aan zijn armjes terug, niet hard, maar wel zodat hij weer zit.
Ik wil dit eigenlijk liever niet doen, en zoek dus een andere manier om te 'straffen'/ te corrigeren.
Iemand tips!?