Ouderschap & Opvoeding

Je hebt speciale luiers voor je baby voor tijdens het zwemmen. Ik kan me voorstellen dat poep wel wordt opgevangen en niet direct in het water terecht komt, maar hoe kan zo'n luier een plasje opvangen/absorberen?
Je zou zeggen dat als zo'n luier een plasje kan opvangen, hij zich ook vol zou zuigen met water.
Dat kan toch nooit werken?

Zeker tegenwoordig, omdat je al snel vriendjes en/of vriendinnetjes hebt om mee te spelen, famillieleden vaak ook kinderen hebben waar ze een famillieband mee opbouwen, iedereen vrij dicht op elkaar woont dus regelmatig elkaar opzoeken is geen probleem en als er toch iets meer afstand tussenzit dan heeft haast iedereen wel een auto of goede openbaar vervoer verbinding. M.a.w. het kindje zal genoeg omgang hebben met leeftijdsgenootjes om te leren spelen en delen enz. En toch verbaas ik me over het feit dat mensen het 'zo zielig' vinden dat mijn zoontje (nu 1 jaar) een enigstkind is en zal blijven. Waar komt het vandaan dat dit zo zielig gevonden wordt? Is dat misschien een overblijfsel van vroegere tijden toen gezinnen nog uit 6,7,8,9 of zelfs 10 kinderen bestond?? Het valt me gewoon op dat ik toch het gevoel heb dat mensen vinden dat ik mijn kindje tekort doe terwijl ik dat echt absoluut niet zie en die mensen eigenlijk ook niet maar bij het uitspreken van het woord enigstkind roept dat blijkbaar meteen een ahhhhhh wat zielig- momentje op...... Hoe komt dit?

.......niet welkom, zonder aanwijsbare reden
intussen is kind 1 zowat elke dag over de vloer van kind 2 en krijgen de ouders van kind twee gevoel een goeie oppas te zijn. Hoe los je zoiets op zonder dat het schadelijk is voor de kinderen of "over de hoofden van? op een vriendelijk manier, zonder dat je zelf steeds de dupe bent?

Ik heb een baby van bijna 5 maanden van 9,5 kg en 72 cm (gemiddelde grootte van een baby van ongeveer 8 maanden) nu 'sopt' hij de laatste week heel veel als hij op zijn fopspeen sabbelt. Kan het vanwege zijn grootte zijn dat hij eerder behoefte heeft aan een fopspeen vanaf 6 maanden? (fopspenen zijn van 0-6 maand van 6-12 maand en daarna verder)

Het is misschien een vreemd verhaal, maar 100% waarheid, dus Graag alleen serieus antwoord! Ik ben in mijn jeugd verwaarloosd en geestelijk mishandeld door mijn moeder.Ik heb haar financieel onderhouden, heb van mijn 13e af aan altijd alles in huis moeten doen, yes, een rotjeugd. Als gevolg hiervan ben ik jaren bang geweest, veel te naief en kwam ik nooit voor mezelf op, bang voor de gevolgen. Mijn moeder kwam ook altijd aanzetten met zelfmoordpogingen wanneer ik voor mezelf opkwam, dusja.. Niet niks.. Nu heb ik al 3 jaar een eigen leven, ben er aardig bovenop gekomen, en over me heen laten lopen doe ik al jaren niet meer! Maar wat ik niet uit kan staan, is dat ondanks alles wat mijn moeder me heeft aangedaan en wat ik voor haar heb gedaan.. dat ze me vandaag de dag nog steeds zwart maak door te liegen over me (ik ben een hoer, ik heb een gespleten persoonlijkheid, borderliner, een junk..etc etc,dit alles om mijn gelijk te ontkrachten over mijn moeder) En ik word met de dag bozer omdat ik het niet normaal vind dat een moeder dit haar (altijd lieve, rustige, behulpzame)dochter aandoet! Wat mij nog altijd niet lukt is het boos worden op haar! Ik wil haar zo graag laten voelen wat voor mens ze is, en wat voor moeder.. Maar mijn moeder is een mens van steen en negeert gewoon alles wat men zegt, en vind zichzelf een geweldige moeder!Hoe kan ik nou eens tegenover haar staan, en haar duidelijk maken waar ze mee bezig is, wat voor moeder ze is, en haar ook eens laten voelen?