Zoals de ouden zongen , piepen de jongen. En als daar geen kern van waarheid in zat, zou het geen spreekwoord zijn.
Maar dat betekent niet dat een slechte jeugd garandeert dat jij je kinderen ook een slechte jeugd gaat geven. Integendeel. Je weet juist waar je valkuilen zitten, en waar je op moet letten, en wat je beslist wel en niet moet doen.
Anderzijds is het voor het hebben van kinderen heel erg belangrijk dat je goed en stabiel in je vel zit ; het is geen speelgoed, en al helemaal geen experiment. Van het grootste belang is dus dat jij je verleden goed hebt verwerkt, jezelf hebt geaccepteerd en hulp hebt gezocht bij problemen die je nog hebt. Perfect is echter niemand ; je mag best wat zwakke plekken over houden waar je dan alert op kunt zijn, hulp bij kunt inschakelen of gewoon kunt accepteren dat ze er zijn.
Liefde is het allerbelangrijkste dat je je kinderen moet bieden, ook als je niet 100 % van de tijd 100% de perfecte ouder kan zijn. Wie is dat wel ?? Ik heb er nog nooit een ontmoet tenminste.
Ik ken natuurlijk je verleden niet - niet meer dan je hier opschrijft - maar als je daar zelf al ee nflink stuk van verwerkt hebt, is je valkuil NIET dat jij je kinderen zult verwaarlozen of (laten) misbruiken, maar eerder dat je ze zult verstikken of overbeschermen. Als je omgeving maar vooral ook jijzelf daarvan bewust bent, moet dat echter te overkomen en vooral te bespreken zijn als het zich voordoet.
Heb je het gevoel dat je over het algemeen sterk in je schoenen staat en kunt doen wat nodig is om een dergelijk grote taak op je te nemen, dan zie ik niet waarom dat niet zou kunnen. Ben je echter heel erg labiel en onzeker, met veel psychische issues, dan is het zowel voor jezelf als voor de eventuele kinderen vermoedelijk beter als je die beker aan je voorbij laat gaan. Het is tenslotte ook niet alleszaligmakend en altijd leuk. Praat er desnoods nog eens goed over met deskundigen (psycholoog, huisarts, maatschappelijk werk en...moeders !) .