Ik ben zwanger van de tweede nu 32 weken.
Ik heb al sinds de eerste weken last van bekkeninstabiliteit,
de laatste weken word het erg zwaar. Ik weet het hoort erbij, heb er zelf voor gekozen.. enz enz. Maar het is nu gewoon niet leuk meer.
Ik kan niet meer normaal lopen, liggen of zitten. Slaap hierdoor nog geen 1,5 uur achter elkaar aan 1 stuk.
Alles doet pijn, door de nachtrust die ik niet heb, zit ik er gewoon doorheen.
De kleine man is nu 2 weken bezig met in te dalen.
Heb een bloeddruk die aan de hoge kant is, houd vocht vast in voeten en enkels.
Werk sinds 4 weken 2 middagen minder.. werk nu enkel nog de ochtenden. Maar zelfs dat word nu echt al zwaar. Ik zit er over te denken om toch eerder te stoppen dan 4 wkn van te voren.
Ik heb ondertussen ook nog een jochie van 4,5 jr rond lopen. Voor hem ben ik nu echt een belabberde moeder, als ik hem 'smiddags nr school breng, ben ik dood op. Kan geen leuke dingen meer met hem ondernemen, ff een wandelingetje, al is het maar iets kleins, mijn lichaam wil niet meer.
Ook mis ik de seks heel erg. Maar het gaat gewoon echt niet meer, dus mis ook echt de genegenheid met mijn man..
Morgen moet ik weer op controle bij de verloskundige.
Kan ik voorstellen of ik met 37 weken ingeleid kan worden?
Ik wil niet overkomen als een aansteller, of iemand die er z.s.m. vanaf wil zijn. Ik wilde zelf zwanger worden, maar ik weet niet of ik dit nog lang ga volhouden, zowel lichamelijk als mentaal.
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?