Welke leeftijd is volgens jullie de grens om nog moeder te worden?

Ik vind de eerste menstruatie de ondergrens en de menopauze de bovengrens en daarbuiten vind ik het niet geoorloofd...

Toegevoegd op 02-06-2009 13:59:11
Er zijn zoveel volksstammen waar het meisje zo gauw ze zwanger kan raken ook zwanger zal raken en in het verleden was dat hier in Nederland ook zo, bij de batavieren bijvoorbeeld...

De natuur heeft het al geregeld, dat moet je volgens mij zo laten. Met 60 ben je al oud genoeg om overgrootmoeder te zijn ;)

45

Ik denk dat de bovengrens eigenlijk ergens tussen de 30 en de 40 ligt.

Persoonlijk vind ik dat een vrouw niet voor haar 19de aan kinderen moet beginnen. Tussen de 16 en 19 zijn mensen meestal bezig zich zelfstandig op te stellen (uit huis, studeren, beginnen met werk) en dat is belangrijk voor de basis om een kind te kunnen onderhouden.
'Kinderen horen geen kinderen te krijgen'. Ergens gehoord en dit voor mij absoluutheid.

Waarom de grens tussen de 30 en de 40? Wel, het lichaam geeft eigenlijk tegen deze tijd al aan dat het niet verstandig meer is:
Minder gezonde eicellen, lichaam is na je 35'ste niet zo makkelijk meer in het aanpassen op de komende situatie van een geboorte (en de zwangerschap opzich).

Inderdaad is ook het feit dat een kind een erg oude ouder zou hebben iets dat niet 'voor' oude ouders pleit. Immers, wat als je een beroerte krijgt op je 60ste en je kind net 5 is? Ja natuurlijk kun je ziektes en beroertes op iedere leeftijd krijgen, maar na je 40ste groeit de kans snel.

Je wilt je kind toch onderhouden en begeleiden tijdens het begin van z'n leven? Je wilt toch kunnen genieten van wat het allemaal leert en meemaakt? Persoonlijk denk ik dat ik al best wel egoïstisch ben geweest om lang te wachten, maar ik ben nu wel zekerder van mezelf dat ik het kan en dat alles gaat voor het kind (zeer waarschijnlijk een zij).

zolang je lichaam het op een verantwoorde wijze kan, en het niet schadelijk is voor de komende baby, kan het wat mij betreft tot je 100 bent.

Het gaat niet alleen om de biologische leeftijd van de moeder, maar ook om hoe lang je nog in staat bent om voor een kind te zorgen. Dat kan natuurlijk van persoon tot persoon verschillen, maar als samenleving mag je daar best een 'acceptabel gemiddelde' voor stellen. Persoonlijk ligt voor mij die grens al een beetje vóór de menopauze, nl. rond je 35e (zoals de ondergrens een flinke tijd ná de eerste menstruatie op pakweg 12-jarige leeftijd ligt).

In dit soort discussies wordt, vind ik, véél te veel gekeken naar de rechten van de potentiele moeder. Alsof we kinderen tekort komen op deze wereld zeg. Voor mij telt veel zwaarder het recht van het kind, op een moeder die statistisch gezien een acceptabele kans heeft het kind te kunnen begeleiden tot een normale zelfstandige leeftijd en nog een tijdje daarna, en redelijk goede geestelijke en lichamelijke gezonheid. Voor een vader telt voor mij overigens in grote lijnen hetzelfde.

Natuurlijk heb je geen garanties, maar statistisch kun je die verbanden prima leggen en zo voor in elk geval grote gróepen kinderen de omstandigheden zo optimaal mogelijk proberen te laten zijn.

Al die gelukkige zwangerschappen die op een natuurlijke wijze tot stand zijn gekomen. De natuur regelt het meestal zelf als het niet verantwoord is.
Ik denk dat meer de persoonlijke omstandigheden bepalen waar de grens ligt. Meestal kiezen oudere vrouwen er niet voor, maar het kan altijd gebeuren.

Het kunstmatig opwekken ervan op oudere leeftijd is anders. Dat vind ik minder. Als iemand 60 is dan is dat volgens mij het geval.

Ben je gezond, actief en jong van geest dan zie ik de leeftijd van 45 niet als een probleem. Maar na je vijftigste moeder worden... nee. Ik krijg dan zo'n gevoel dat de vrouw persé dat kind moet en zal krijgen, en niet bewust nadenkt hoe dat voor het kind zelf zal zijn wanneer 'niet zijn moeder maar zijn oma' hem van school haalt.

Ik kan er niets aan doen maar bij het lezen van berichten over vrouwen die op hun 60ste nog aan kinderen beginnen, komt het woord egoïsme naar boven drijven. Je kan jezelf er een plezier mee doen, maar is het ook plezierig voor het kind?

Als je het mij vraagt -en dat doe je- dan stelt de natuur de grens en de moeder kan besluiten om deze grens naar voren of naar achteren te halen.