Zou je iedere vriend/vriendin waar je kind mee thuis komt, accepteren?

Als mijn kind affectie voelt, dan heb ik geen keuze, ook al ben ik het er niet mee eens, ik laat dat niet merken en ondersteun ik mijn kind op alle mogelijke manieren... Mijn kind moet daar iets mee en ik heb geen recht om dat te beïnvloeden of af te keuren...

vandaar...

Toegevoegd op 19-05-2009 15:40:28
Wim Sonneveld zou zeggen: Ik prijs hem het graf in... Maar dat doe ik niet...

Zolang mijn kind er gelukkig van wordt wel. Wel zou ik aangeven waarom het misschien handig is neit te hard van stapel te lopen als ik bedenkingen zou hebben

Nee, natuurlijk niet zomaar accepteren. Houd er wel rekening dat het 'kind' welk zich vaak in de pubertijd bevind in tijden van de eerste vriendjes of vriendinnetjes. Daardoor kunnen zij nogal gevoelig zijn voor het oordeel van hun ouders.
Wees zorgvuldig met het opbouwen van de kritiek, het kind is waarschijnlijk verlieft, en zoals net al in een vraag behandeld, is liefde waarschijnlijk de sterkste emotie die er is.
De liefde voor de ouders komt dan op dat moment niet naar voren, de liefde voor het foute vriendje of vriendinnetje wel..
Met je ouders kan je makkelijk ruzie maken, ze blijven toch (op zekere hoogte) wel van houden.

Jouw kind is verliefd geworden, dit zul je moeten accepteren.

Merk je dat het niet helemaal pluis is dan zou ik toch een praatje maken.

In principe wel maar er zijn grenzen. De belangrijkste grens vind ik wel de leeftijdsgrens. Daarbij geldt hoe ouder hoe minder je je ermee kan bemoeien.

Stel je dochter van 14 komt met een getrouwde man van 35 aanzetten. Accepteren? Aan me hoela.

Toegevoegd op 19-05-2009 15:51:42
Of je dochter van 16 met een loverboy of drugsdealer. Echt niet.

Dat zou ik wel proberen, ja. Ik vind dat je op zijn minst verplicht bent om iemand tenminste één kans te geven om te laten zien dat hij/zij geen slechte bedoelingen heeft. En ik denk dat je iemand eerst een beetje moet leren kennen voordat je over die persoon een oordeel mag vellen.

Helaas zijn niet alle ouders zo ruimdenkend.

Het enige wat je kunt doen (in deze tijd) is
op een subtiele manier je mening laten merken
zonder dat je rechtstreeks zegt dat je het niets vindt.
Eigenlijk moet hij/zij met wat tekstjes van jou er
zelf achter komen dat het geen goede keuze is.

Ik heb geen kinderen, maar mijn antwoord is nee. Als ik een dochter had en die kwam ineens thuis met een jongen waarvan ik zeker weet dat hij crimineel is of zwaar aan de drugs zit zou ik dat niet accepteren.

Ik ben zelf te jong voor kinderen, maar als ik het op mijn zus betrek dan denk ik dat ik het uiteindelijk wel zou moeten accepteren. Al ken ik mijn zus natuurlijk erg goed en dus denk ik dat ik haar wel goede argumenten kan geven waarom een bepaald persoon wel of niet 'geschikt' voor haar is.

Als mijn kind dit zou doen dan is er toch iets gebeurd waar ik geen weet van heb...

Maar denk dat je hier als ouder geen inspraak in mag hebben...

Ik heb (nog) geen kinderen, maar als hypothetische vraag:

Nee. Er zijn grenzen. Je wilt het beste voor je kind, en sommige zaken zijn objectief, nog afgezien van persoonlijke voorkeur, niet goed.

De leeftijd van het kind heeft natuurlijk wel veel te maken met wat je als ouder nog kunt besluiten wel of niet te accepteren. Een zestienjarige met een getrouwde huisvader die zijn vrouw bedriegt, is een slecht idee. Een twintigjarige met diezelfde getrouwde huisvader die zijn vrouw bedriegt, daar zou ik me wel zorgen om maken, maar dat is zijn/haar eigen keuze.

Wat betreft geaardheid: waarom zou dat een probleem zijn? Als de vriend(in) homoseksueel is, neem ik aan dat mijn kind dat blijkbaar ook is, of bi. Geen probleem. En als de vriend(in) bi is, denk ik nog steeds: so what?
Of bedoel je pedoseksualiteit? Dan kom je eerder op het gebied van strafrecht dan op het gebied van ouderlijk gebrek aan acceptatie.

Dit hangt vanaf hoe oud je zoon/dochter is. Als ik van mening ben dat het slecht voor de opvoeding van het kind is dan zou ik een gesprek met mijn dochter/zoon voeren. Als je het verbied gebeurt het toch wel. Stel dat het een racistische vriend/vriend of in zijn geheel erg radicaal. Dan zou ik wel een gesprek willen hebben. Of andere factoren zoals leeftijd, met het oog op loverboys die meestal in de 20 zijn.

Iedere vriend/vriendin accepteren gaat wat ver, dan zou je je kind zichzelf ergens in laten storten wetende dat het helemaal fout kan gaan.

Ikzelf ben erg relaxed en zal zeker geen vriendjes afkeuren op afkomst, uiterlijk, geloof e.d.

Als je een goede band hebt met je kind (zoals ikzelf), zal hij/zij zeker je advies ter harte nemen. Gouden tip is dan ook om altijd te blijven werken aan een goede, sterke vertrouwensband zodat wanneer het nodig is er naar je advies wordt geluisterd.

Ha, die Nuke;

Als het leeftijdsverschil tussen een minderjarig kind en een meerderjarige te groot is zou ik daar wel bezwaar tegen hebben, maar verder stel ik slechts twee eisen; dat ze van elkaar houden en goed voor elkaar zijn.

Toegevoegd op 20-05-2009 13:02:04
Hé, nu is het weer Wim Lex....

Als ouder (ervaringsdeskundige) denk je soms wel dat je invloed op de keuze van je kind kan uitoefenen, maar als kind, (ben ik ook nog) denk je makkelijk, ja doei!

Je moet proberen niet te veel aan te trekken van de keuze van je kind, maar heel voorzichtig sturen naar een moment waarop je jou mening kan geven.
Probeer heel voorzichtig te zijn in de mogelijke kritiek, want als je te heftig reageert, bestaat de kans dat je jou kind nooit meer ziet.

Juist door te kritisch te zijn, kan je ze juist in elkaars armen brengen als je dat niet wilt, samen vormen ze dan een blok tegen jezelf. Met het risico dat je, zoals ik net al melde, je kind en ook eventuele kleinkinderen nooit meer te zien krijgt.

Ik heb nog geen kinderen, maar als ik ze ooit krijg...Ja...Misschien met moeite, maar het zou wel moeten, want ook al accepteer ik het niet, mijn kind zou denk ik niet gelijk de relatie stopzetten. Ik wil het beste voor mijn kind, als de keuze van partner hem of haar gelukkig maakt, dan zal ik dat (leren) accepteren. Ik zou het zelfs kunnen begrijpen, heb het zelf ook meegemaakt bij mijn ouders..