is er op deze manier sprake van een relatie?

Ik denk dat jullie hele goede vrienden van elkaar zijn. Stel jezelf de vraag hoe het zou zijn als jullie niet meer samen zouden wonen en elkaar af en toe zouden zien. Zou je hem missen?
Ik vind het hartstikke goed dat je jezelf deze vraag durft te stellen.

het is een klassieker ,jullie zijn uit elkaar gegroeid ,min of meer zijn schuld als ik het goed begrepen heb.ik denk dat je de knoop moet doorhakken voor dat je je nog meer onzekerder en ellendige voelt.
laat hem weten dat dit geen haalbare kaart is voor je en dat je er zo'n beetje mee klaar bent .
als hij je dan zomaar laat gaan en niets probeert om jou tegen te houden dan weet je het antwoord op je vraag.

Hoe ik het van je verhaal begrijp het was nooit een relatie geweest maar wel een wens van jou kant. Jullie zijn meer goede vrienden dat tot verliefdheid toe geleid heeft, meer van jouw kant dan. Maar hoe je zijn gedrag aanbrengt, hoewel je zegt dat jullie elkaar helemaal vrij laten, als zeer teleurstellend dat hij MINDER tijd met jou wilt doorbrengen. Ik denk dat op dat punt moet je jezelf proberen te analyseren hoe het hij , dat 'helemaal vrij laten gevoel' ervaart, en waarom hij met anderen op pad gaat, en met anderen erbij jullie elkaar zien? Het is vast iets van jou kant dat hij als ongemak ervaart en het kan zijn dat je niet zo bedoeld maar het zo overkomt. Mischien je verwacht te veel van hem. Probeer open met hem te praten, mischien het is niets maar door misverstand kan verkeerde kant gaan. Succes

Gisteren op het nieuws: de mythe van eeuwige liefde en trouw is de bron van veel relatieproblemen.

Jij neemt die mythe als norm, maar een optimale relatie leidt niet tot eeuwige liefde en trouw, maar meer tot hechte vriendschap, tot verbondenheid en tot vertrouwen.

Zo te horen doen jullie het goed. Je zegt, 'we zien elkaar minder dan ik zou willen, dat is 1000 keer beter dan 'we zien elkaar meer dan ik zou willen', wat ook vaker voorkomt.

Jullie hoeven elkaar niet te downgraden tot huisgenoten, want dat is toch anders.

Het is vooral het vertrouwen en ‘er zijn’ als het nodig is. Dat maakt een relatie.

Ik heb begin dit jaar dikke darm kanker gehad en ben daaraan geopereerd. met mijn beste vrienden - die ik 40 jaar ken en waar ik 2 keer per week 's morgens koffie drink - kon ik mijn angsten en verdriet niet vrijelijk bespreken, je merkte dat na een tijdje, de reactie ‘genoeg erover’ kwam, bij mijn partner kon ik wel praten tot ik alles geuit had.

Dat romantische relatiebeeld is niets waard. Maar Margriet en Libelle leven daarvan.

In andere en oudere culturen is veel meer spraken van levenskamaraden.
In de chinese cultuur was al vroeger al sprake van in elkaar gelegen relationele cirkels, de kleinste was de relatie met je partner, dan die van het dorp en uiteindelijk die met de keizer. Boeiende voorstelling van zaken, ik ben het boekje helaas kwijt. Het heette iets van ‘de groene cirkels van China’

jawel, vind ik wel... zolang je niet definitief zegt: we stoppen er mee, kan er op veel verschillende manieren sprake zijn van een relatie.. en zolang dat het geval is zal er ook aan die relatie moeten worden gewerkt en dus in dit geval moeten worden gepraat over wat jou bezig houd.. blijkbaar ben jij op dit moment toch niet zo happy met eerder gemaakte afspraken.. als hij om je geeft probeert hij samen met jou tot een oplossing te komen.. wil hij geen kant op kun je ook daar je conclusie uittrekken en je eigen keuze maken..
Succes!

Dit herken ik uit mijn vorige relatie!
Ik dacht ook en hij ook dat alles oke was,elk de eigen dingetjes blijven doen is natuurlijk ook belangrijk in een relatie,maar bij ons werden deze eigen dingen doen zonder die ander steeds meer!..het nam gruwelijk de overhand zelfs!...ik met name voelde mij heel erg alleen op een gegeven moment ging ik echt zoeken naar iemand anders!....ik werd opnieuw verliefd,dacht dat deze vorm van verliefdheid wel weer over ging,maar niks was minder waar!..
Onze liefde groeide gestaag door!
Toen ik besloot hen te confronteren,merkte ik dat hij al een hele poos hetzelfde voelde,hij werkte heel veel om maar niet eraan te hoeven denken...
Heel verdrietig allemaal maar zo werkt dit!
Nu zijn wij definitief uit elkaar ,we zijn wel hele dierbare vrienden van elkaar gebleven,nu weet ik en ook hij dat het oke is zo!.ieder van ons heeft nu nog de tijd om opnieuw gelukkig te worden...Ik ga verder met mijn huidige man,....daarom lieverd!maak van je hart geen moordkuil en praat over jou gevoel met hem!..ik wens jou alle succes van de wereld toe!....

Hoi.
Nou,ik denk eerlijk gezegd,dat hij zich nog niet echt "vast" wil leggen op je,weet je.

Hij wil eerst nog zijn eigen ding doen,denk ik en z'n échte,diepere gevoelens voor je op een rijtje zetten.

Als hij écht op je verliefd is en jíj op hem,dan komt 't állemaal uiteindelijk wel goed.
Niks forceren hoor,want dan dreig je 'm alléén maar van je weg te stoten weet je.

Gewoon lekker samen ook jullie dingen die je allebei leuk vinden,blijven doen,maar geef elkaar óók de ruimte,k?

Succes ;-)