Ik word gek van de troep in mijn vriend zijn huis en hij wil niet opruimen, wat kan ik doen?

Loop de deur uit en zeg dat je weer terug komt als het opgeruimd is en blijft. laat hem voelen hoe hoog het bij jou zit. en als hij echt van jou houd dan gaat hij dat in zien dat hij je pas terug krijgt als hij verantwoordelijker gaat gedragen ten opzichte van zijn huis. en misschien in de toekomst jullie huis.

blijkbaar heb je de grens bereikt..
maar voorals nog is dit toch hem probleem, hem huis hem rotzooi.. gewoon er niet meer heen gaan,tot hij alles heeft opgeruimd

Ik denk dat je jezelf terecht zorgen maakt, want de grens ligt waar jij hem trekt. Als je er echt gek van wordt, moet je hem zeggen dat je voorlopig niet langs komt als hij niet opruimt. Dan weet je meteen ook hoe belangrijk het voor hem is om in z'n eigen zooitje te kunnen leven.

Of je kunt hem uitleggen dat jij nooit in zo'n zooitje zou kunnen leven en dat je er erg door geïrriteerd raakt. En dat dat met samenwonen dus ook niks zou worden als jij altijd zijn zooi op moet ruimen omdat hij het zelf niet erg vindt en jij wel. Als jij niet zijn sloofje wil worden, zal je óf met rotzooi moeten leren leven, óf hem zo ver krijgen dat hij wel op gaat ruimen.

Bekend probleem helaas, alleen was ik de niet-opruimer.
Ik probeerde het wel zodanig bij te houden dat m'n vriend zich in elk geval op z'n gemak kon voelen bij mij thuis, al was het in zijn ogen nog steeds een puinzooi vergeleken bij zijn huis.
Als hij letterlijk en figuurlijk geen plek voor jou kan maken, wordt het wel heel erg lastig.
Snapt ie dat je gek wordt van zijn troep, even los van waarom dat zo is?
Is het mogelijk afspraken te maken, bijvoorbeeld dat ie één kamer zodanig opgeruimd houdt dat jij je daar op je gemak voelt?
Ik hoop dat jullie een compromis kunnen bereiken, sterkte!

Als je in zijn huis bent is het zijn huis! Thuis doe je wat jij wilt. Ik kan je alleen adviseren om niet te gaan samenwonen, want dat wordt een strijdpunt, dat is duidelijk.

ben je ook wel s tijden alleen bij jou thuis? wat vind hij daar dan van? en wanneer je het zo laat lopen dat je niet meer bij hem komt, als hij er naar vraagt zeg je vanwege de zooi...
of maakt hij van jou huis ook een zooitje?
dan zou ik er toch serieus over proberen te praten en kijken of jullie tot een compromis/oplossing kunnen komen.
heb je al eens bekeken of er nog meer dingen zijn waar je je aan stoort of zou kunnen gaan storen wanneer jullie samen zouden wonen.
misschien is het een teken...
succes!

Toegevoegd na 1 minuut:
oke, toen ik aan t antwoord begon waren er nog maar twee andere antwoorden... dus sorry als t wat dubbel overkomt.

Heb dit probleem ook gehad met mijn vorige vriend ook gehad.
Heb altijd gedacht dat ik hem daarin nog wel kon veranderen. Maar dat is niet gelukt. Heb daar heel erg veel gesprekken over gehad maar daarin veranderde hij niet. Maar okee ik neem aan dat we het niet over dezelfde jongen hebben. Wat je moet doen is een heel goed gesprek hebben met hem waarin je aan moet geven dat je op deze manier niet verder met hem wil. Als je merkt dat hij daarin niet veranderd, ga dan niet met hem verder want dat maakt je heel erg ongelukkig.

Toegevoegd na 10 minuten:
- ook gehad :)

Hij voelt zich schijnbaar thuis tussen zijn troep ! En die grens ben je al lang voorbij , het hoogtijd voor een ultimatum te stellen .

Toegevoegd na 2 minuten:
het IS hoogtijd , herstel sorry .

Waarschijnlijk kun je hem daarin niet veranderen. Het is gewoon de aard van het beestje. Mijn man houdt ook niet van opruimen en in zijn eigen kamer (waar zijn computer staat) is het een grote klerebende. Ik doe maar geen moeite meer om het daar netjes te krijgen. De rest van het huis ziet er goed uit en dat is voor mij het belangrijkste.

Heb je je al weleens afgevraagd hoe hij zich voelt in jou netjes opgeruimde huisje? Waarschijnlijk ook rot.

Als ik dit vanuit mijzelf bekijk (ik hou van rotzooi) en mijn vriend (bijna obsessief schoonmaker) kan ik mij helemaal voorstellen dat dit een probleem is. Maar dat hoeft niet te betekenen dat het ook een probleem wordt op het moment dat jullie gaan samenwonen. Accepteer dat hij nooit zo netjes wordt als jij. En accepteer vooral ook dat je hem niet kunt veranderen. Rommel wel of niet fijn vinden is iets wat in een mens zit.

Dus, voor nu, spreek minder vaak bij hem af en vaker bij jou. Ga bij jezelf na of je een lange termijn relatie aan wilt gaan met iemand die zo rommelig is. Zo niet, is dit het moment ermee te beginnen. Zo wel, is dit het moment om JEZELF aan te passen, niet hem. Hij heeft geen probleem, jij hebt het probleem. Natuurlijk kun je afspraken maken over het verminderen van de troep, maar dit blijft altijd lastig.

Mijn partner en ik hadden hetzelfde probleem.
Ik heb in al die jaren wel geleerd dat het onmogelijk is om iemand te kunnen veranderen.
Soms helpt het even om iemand (tegen zijn natuur in) op te laten ruimen. Met pressiemiddelen bijvoorbeeld ("ik kom niet meer bij je langs, voordat je hebt opgeruimd").
Of je ruimt voor die ander op. Maar ook hier wordt je vaak niet gelukkig van.
Het kan in ieder geval heel veel frustratie en energie kosten. En uiteindelijk je relatie.

Wij hebben een oplossing gevonden die bij ons heel goed werkt. We wonen al jaren naast elkaar in ons eigen appartement. Hij kan al zijn spullen voor zijn hobby's (obsessies ;) blijven verzamelen, zijn rotzooi, afwas, vuile kleren laten liggen en ik kan mijn appartement schoon, opgeruimd en gezellig ingericht houden.
Regelmatig wip ik even bij hem langs, maar meestal zijn we samen in mijn huisje. Ons gezamelijk bezoek verspreidt zich meestal na een tijdje. De computer en sterrenkijkfreaks zitten in no time in zijn huis, en de 'gezellige' : ) mensen blijven in mijn huis. Logeerkinderen en huisdieren gaan over en weer.
Als hij gekookt heeft komt hij met de pannetjes een deurtje verder om samen bij mij te eten.

Je zou ook samen in een groot huis kunnen gaan wonen, waarbij ieder zijn eigen verdieping heeft.

Nadeel: het is natuurlijk duurder dan samen wonen.

Mochten jullie toch gaan samenwonen, dan heeft hij op z'n minst recht op een kamer voor zichzelf waar hij zichzelf kan zijn en rotzooi kan maken.

Een hele andere optie: jij leert om gelukkig te worden in rotzooi. Om rustig te kunnen gaan slapen met vuile kleren en afwas om je heen. Om het niet erg te vinden, eerst een half uurtje te moeten zoeken voordat je vindt wat je nodig hebt. Het geen probleem te vinden dat je bezoek eerst allerlei spullen van de bank en stoelen moet halen voordat ze kunnen gaan zitten.
Maar ik vrees dat dit net zo moeilijk zal zijn, als wanneer je van je vriend een 'opruimer' gaat maken.

Veel geluk samen.

(p.s. mijn man en ik zijn al 20 jaar samen, en hebben geen kinderen )

Mijn vriend is ook echt een slons als het op opruimen/huishouden aankomt. Lopend zijn kleren uittrekken en die gewoon op de grond laten vallen, overal papieren en spullen laten liggen, oude kranten nooit weggooien.... Toen wij gingen samenwonen, waren we nog in de eerste fase van de hevige verliefdheid, dus toen zag ik nog niet aankomen dat dit een probleem ging worden. Inmiddels zijn we al heel wat jaartjes verder en hebben we al heel wat strijd om de troep gehad. Wat wij uiteindelijk hebben gedaan om eruit te komen, is afspraken maken.
- We hebben het huis verdeeld in 2 zones. De ene zone (huiskamer, keuken, slaapkamer en gang) poets ik. De andere zone (badkamer, logeerkamer, studeerkamer) poetst hij. De wc poetsen we elke week allebei een keer. Als hij een week niet poetst erger ik me daar niet aan, want dat is zijn verantwoordelijkheid. Als ik vier keer per week wil stofzuigen, ergert hij zich daar niet aan. Aangezien ik verantwoordelijk ben voor dat deel van het huis waar de meeste mensen komen, kan ik met een gerust hart bezoekers binnenlaten.
- Hij legt zijn kleren op een stoel, ik vouw ze op.
- Hij vertrekt ´s ochtends later dan ik en zorgt bij vertrek dat de vaatwasser indien nodig aanstaat, ik ruim de vaatwasser uit als ik thuiskom.

Tja, en verder blijft het een beetje schipperen. Ik heb me er bij neergelegd dat ik altijd meer zal opruimen dan hij. Ik probeer er geen energie meer aan te verspillen door er boos om te worden. Ik ruim gewoon een kwartiertje per dag op.
Ik hoop dat je eruit komt met je vriend, heel veel succes!!

hier ligt de grens!
hij vraagt door dit gedrag om actie van jou!..
heb je iemand bij wie je tijdelijk terecht kunt?...zou de beste remedie zijn!..je zou hem het volgende kunnen zeggen,ik heb ook graag rust in mijn huis !..en dit schijnt mij door deze rommel die niet word opgeruimd door jou,niet te lukken,dus,moet ik mijn rust elders zoeken ,ik raad je aan om een keuze te maken,of je respecteert mij en ruimt op,..of je laat het zo en ik ben weg!.....

Samen gaan jullie hier uit komen, door af te spreken dat hij gaat leren opruimen, en jij gaat leren rommel maken! Op die manier wordt het leuk, grappig, prettig en bespreekbaar! Bovendien moet je dan allebei evenveel moeite doen om het te laten slagen. Bespreek ook beiden wat de resultaten zijn en geef niet te snel op!

als het "samen" werken niet werkt... heb je je antwoord.

als zoiets al een paar jaar duurt is de grens al ruim overschreden. als je hier niet aan wilt in de toekomst
en hij wil echt niks aan de rommel doen, tja, geen kwestie van delen, de keuze is dan duidelijk. de onrust in jou door de rommel lijkt me erg vervelend voor je.

misschien samen een opruimtherapeut bezoeken.