Hoe krijg ik het hoofdverblijf van mijn dochter?

Als je dochter bij haar moeder in België woont en daar op school zit en alles gaat goed, is de kans zeer klein dat een rechter zal bepalen dat jouw dochter beter bij jou zou kunnen gaan wonen. Er is geen recht op co-ouderschap (ook niet volgens Belgisch recht dat van toepassing is). Je enige kans is om met de moeder co-ouderschap af te spreken. Als de geografische afstand tussen jullie groot is, zal dat moeilijk worden. Overigens hoeft het hoofdverblijf van je dochter niet te worden gewijzigd bij co-ouderschap. Co-ouderschap betekent alleen dat je dochter feitelijk ongeveer evenveel tijd bij jou verblijft als bij je ex.

Of u kans maakt dat uw kind uw adres als hoofdverblijf krijgt toegewezen hangt helemaal af welke rechter bevoegd wordt gevonden om de scheiding uit te spreken of welke er door de scheidende ouders wordt gekozen als die mogelijkheid er is.
Wordt het de Belgische Familierechtbank of de Nederlandse rechtbank.
Op grond van artikel 3 lid 1 Brussel II-bis Verordening kan de vader wiens hoofdverblijf in Nederland is, terwijl de moeder en het kind in België wonen de echtscheidingsprocedure zowel in België als in Nederland starten als er geen huwelijkse voorwaarden zijn opgemaakt.

Bij een scheiding via de Belgische Familierechtbank dient er een scheidings-overeenkomst of een EOT-overeenkomst te worden opgemaakt. U kunt zich ook beroepen op de Belgische bilocatiewet die als doel heeft om te komen humane toepassing van het familierecht.
Iedere minderjarige die over het vereiste onderscheidingsvermogen beschikt, heeft het recht gehoord te worden door een rechter wat betreft het hoofdverblijf.
Na verhoor stelt de rechter hiervan een schriftelijk verslag op dat aan de minderjarige wordt voorgelezen en waarvan de ouders kunnen kennisnemen.

Wordt de scheiding uitgesproken door een Nederlandse rechtbank dan dient er in het convenant te worden opgenomen waar het kind na de scheiding de hoofdverblijfplaats heeft. In tegenstelling tot hetgeen veel ouders denken mag een kind niet zelf kiezen bij welke ouder het wil gaan wonen. De Nederlandse wet stelt wel dat, in het geval dat de ouders geen overeenstemming krijgen over de hoofdverblijfplaats van het kind, de kinderrechter kinderen vanaf de 12-jarige leeftijd in de gelegenheid moet stellen om hun mening, mondeling of schriftelijk, kenbaar te maken.

Mijn ervaring is dat een Nederlandse rechter de hoofdverblijfplaats van het kind soms bepaalt, bij gelijke omstandigheden, daar waar de ouder woont met de minste inkomsten.
Een Belgische familierechter heeft eens de hoofdverblijfplaats aan de vader toegewezen omdat de omgeving van de vader betere "culturele" voorwaarden zou kunnen bieden.
Het belang van het kind hoeft niet altijd, niet onder elke omstandigheid en niet als vanzelfsprekend, de doorslag te geven.

Let op: het convenant waarin is opgenomen waar de hoofdverblijfplaats van het kind is, is niet hetzelfde als een co-ouderschapsplan. Het co-ouderschapsplan wordt ook niet altijd door de Nederlandse rechter gehonoreerd zoals het hem wordt voorgelegd. Vaak wil de rechter de kinderen het verhuiscircus besparen.