Hoe voorkom ik dat ik opgebrand raak?
Sinds 6 december hebben mijn vriendin en ik een prachtige dochter.
Helaas is direct na de geboorte mijn vriendin ziek geworden. Psychotische klachten, paniekaanvallen, verwijderd van de realiteit, niet willen slapen enz.
Nu ruim 7 maanden verder is ze nog steeds niet beter aan het worden.
Ze is iets meer in de realiteit, maar verder is er niks mee te beginnen. Ze doet al 7 maanden bijna niks.
Ook doet ze weing tot niks met de adviezen van de GGZ. En ze vertelt ze ook niet altijd de volledige waarheid.
Ik ben eigenlijk sinds de geboorte van mijn dochter een alleenstaande moeder. Iets waarvoor ik nooit gekozen heb.
Ik doe de volledige verzorging van haar. Ik vind mezelf hierin ook echt een goede moeder. Het huishouden moet ik ook alleen draaiende houden. En wel net zo goed als hiervoor, want mijn vriendin kan niet tegen rommel. Ook werk ik 3 dagen per week. En probeer ik 2x te sporten, wat echt een uitletklep is voor mezelf.
Gelukkig heb ik een fantastische dochter. Ze is heel erg relaxed en vrolijk. Huilt alleen als er echt iets is. En ze slaapt ontzettend goed. In de nacht van 9 tot 9!
Maar hoe goed ik ook voor mezelf probeer te zorgen, ik merk dat ik toch moe word van de situatie. En dan vooral in de omgang met mijn vriendin.
Ik me vooral alleen... Ik doe alles alleen... En zij probeert niet eens om beter te worden.
Hoe kan ik dit op een goede manier volhouden?
Helaad woont alle familie op 1 a
2 uur rijden van mij vandaan.
In eerste instantie denk ik dat je het beste kunt beginnen bij GGZ-organisatie waar je vriendin onder behandeling is, ook omdat zij wellicht jou kunnen helpen in hoe je het beste met haar kunt omgaan. Lukt dat niet, dan kun eens informeren bij maatschappelijk werk of een patiëntenvereniging. Misschien kun je eens – eventueel met hulp – op een rijtje zetten wat je op dit moment het meest nodig hebt en hoe je dat kunt realiseren. Wat zou voor jou de last verlichten? Je schrijft zelf al dat het sporten erg belangrijk voor je is, dat lijkt me iets wat je moet beschermen: hoe kun je ervoor zorgen dat je dat kunt blijven doen? Als er steeds iemand bij je vriendin en dochter moet zijn terwijl jij weg bent, is dat een praktisch punt waarvoor je hulp zou kunnen zoeken via familie, vriendenkring of bijvoorbeeld een vrijwilligersnetwerk. Zo zijn er misschien andere dingen die je - met hulp van anderen - zou kunnen regelen om in elk geval de last iets te verlichten. Af en toe hulp bij het huishouden, bijvoorbeeld, of een oppasadres voor jullie dochter zodat jij en je vriendin ook eens samen alleen thuis kunnen zijn. Je zegt dat je vriendin de adviezen van de GGZ niet altijd opvolgt; zou er wellicht meer intensieve zorg nodig kunnen zijn? Bijvoorbeeld iemand die ook bij jullie thuis komt? Je zou kunnen informeren naar PIT (psychiatrische intensieve thuiszorg) of begeleiding vanuit de WMO. Ik ken de situatie niet, dus noem maar wat mogelijkheden. Is wel duidelijk wat de oorzaak is van haar klachten, m.a.w. is er een diagnose gesteld en is er een duidelijk behandelplan? En word jij als partner ook betrokken bij de behandeling? Je kunt eens proberen om bij haar behandelaars – ik vermoed in eerste instantie zonder dat je vriendin daar bij is, hoe onbeleefd zoiets ook klinkt of voelt – aandacht te vragen voor het feit dat jij ook zélf dreigt te verzuipen en er gewoon meer hulp nodig is. En nogmaals: als je bij de GGZ daarin geen gehoor vindt, dan kun je altijd nog met je eigen hulpvraag terecht bij huisarts, praktijkondersteuner of maatschappelijk werk.
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.