Wanneer mag je je als kind met de financien van je ouders bemoeien?

ze langs een adviseur sturen is wel een goede oplossing. je kan ze eventueel financiele steun bieden, maar zorg er in ieder geval voor dat je ouders met ELKAAR bespreken hoe ze dit gaan oplossen. je kan je vader aanspreken op zijn koppige gedrag en zeggen dat als hij dit wilt oplossen moet samenwerken.

ps.
''samen staan we sterk''

Je zou eens met de rest van jullie gezin moeten bekijken wie dit zou kunnen doen.
Het is niet jullie verantwoording maar het zou fijn zijn als 1 van de kinderen jullie ouders zouden kunnen helpen.
Begin er eerst voorzichtig over en als dat niet helpt druk dan in ieder geval je vader met zijn neus op de feiten,
Pa wil je failliet verklaard worden of niet.
Bij nee, springt diegene in die het beste kan helpen en als hij ja zegt wil hij niet geholpen worden, hoe vervelend voor jullie dat ook is.

Moeilijke situatie, voor jou én voor je ouders
Breng het eens ter sprake, geef aan hoe en waar hulp te verkrijgen is voor ze, ik zou het ook niet aan kunnen zien dat mijn ouders in de problemen geraken, maar meer als je hulp aan bieden kan je niet doen.
Ze moeten wel geholpen willen worden, soms is de schaamte dat alles in het honderd is gelopen erg groot, als ze daar 'doorheen' zijn en je aangeeft dat het niet hun eigen schuld is maar een samenloop van omstandigheden, staan ze misschien open voor hulp, of dat nou van jullie als kinderen komt, of proffecionele hulp is, maakt dan niet meer uit.
Vooral uit het feit dat je vader er niet eens met je moeder over wil praten , maak ik op dat er schaamte is of een gevoel van falen, dat maakt het moeilijker om hulp te aanvaarden
Je mag je als kinderen best je bezorgdheid uitspreken over de situatie.
succes ermee

Ik vind niet dat je je ouders kan dwingen om te bemoeien met hun financien. Ik vind echter wel als je ouders het financieel moeilijk hebben, hun kinderen een helpende hand moeten toe steken. Overigens geeft dat laatste geen recht om dan alsnog met de financien te bemoeien

Ik denk dat het niet alleen koppigheid van je vader is maar mensen van die leeftijd hebben van vroeger uit meegekregen dat schulden hebben heel erg is ( tegenwoordig heeft 1/2 nederland schulden..maar goed dat ter zijde)
ik denk dat je vader erg last heeft van de schulden..en hem proberen te helpen is moeilijk omdat hij het ziet als zijn probleem, dus daar zadel je je kinderen niet mee op.
hij moet en zal zijn eigen zaken regelen zal hij denken..hij schaamt zich waarschijnlijk dat dit is gebeurd en zal zichzelf veel verwijten dat het zover heeft kunnen komen.
ja dat is toch echt de opvoeding van vroeger.

ik zou als ik jou was zelf eerst langs een financieel adviseur gaan en de zaak met hem bespreken..puur ter informatie hoe je hier mee om kunt gaan.
financieeladviseurs weten vaak wel hoe ze dit moeten aanpakken en zal je vast adviezen kunnen meegeven...deze kun je dan eens met je vader bespreken zodra je met hem alleen bent zodat hij zich ook niet groot hoeft te houden tegenover zijn vrouw of anderen die erbij zijn.

ik denk dat je dit heel voorzichtig aan moet pakken en hem niet in een hoek moet drukken door hem te dwingen naar een adviseur te gaan...zelf eerst informeren en met die adviezen aan het werk gaan zou ik zelf doen.

je hebt er in feite niets mee te maken maar ja je ziet ook dat je vader en moeder het zwaar hebben dus tuurlijk wil je ze helpen...maar voorzichtig aan anders gooit hij gelijk de deur dicht (figuurlijk dan ) want hij is van de oude stempel denk ik.
ik snap dat je als kind wilt dat je ouders een fijne leuke oude dag hebben , ik zou hetzelfde hebben , ze hebben waarschijnlijk hun hele leven hard gewerkt en nu gebeurd ze dit...afschuwelijk! niet alleen voor hun maar ook voor jou om je zo machteloos te voelen.

Overleg eerst als kinderen onderling, zodat jullie hier overeenstemming over bereiken. Afhankelijk daarvan beslissen jullie of er met je vader of met beide ouders gepraat moet worden.

Als ze nooit eerder met dit bijltje hebben hoeven hakken, kan het zijn dat niet alleen schaamte een rol speelt maar ook onwetendheid. Onbekend maakt onbemind.
Ga eens na wat ze weten over hun situatie: overzien ze het probleem eigenlijk wel? En wat weten ze van mogelijke oplossingen?
Weten ze bijvoorbeeld dat schulden ook geerfd kunnen worden? Niet dat je dat als drukmiddel moet gebruiken, maar ouders kunnen voor hun kinderen ineens een stuk daadkrachtiger worden dan voor henzelf.
Verwacht niet meteen actie, soms moet het een en ander even bezinken, maar dat betekent niet dat wat jullie als kinderen gezegd hebben niet is aangekomen.

De keuze of ze het probleem zelf gaan aanpakken, met één van de kinderen of met professionele hulp moet bij jullie ouders blijven liggen. Maar blijkbaar hebben ze hulp nodig bij de bewustwording, dat het zo niet langer door kan gaan.

Je mag je met de financien van je ouders bemoeien als je
betrokken bent bij de gevolgen daarvan.
De gevolgen voor kinderen van ouders die "brokken" maken zijn -voor of na het overlijden van hun ouders- niet gering.
Dus raad ik kinderen aan bij te sturen voordat er onomkeerbare gevolgen zijn.
Natuurlijk zijn je ouders eigen baas en kun je hun niet dwingen (je) hulp te aanvaarden.
In een pittig en eerlijk gesprek kun je hun wel wijzen op de consequenties van hun handelen, voor henzelf maar ook voor hun kinderen, die zich ernstig zorgen maken.
Dit heeft NIETS met erven en/of hebzucht te maken, maar je mag drie keer raden als het fout gaat, waar schuldeisers dan uiteindelijk terecht komen.
Mijn ervaring is dat dat bij de kinderen is.
Als je dan als kind het kind van de rekening dreigt te worden, heb je ook inspraak om die gevolgen te reduceren
of je moet dan met je ouders kappen, wat ik ook afraad.
Je kunt je ouders uitleggen dat je (door hun goede voorbeeld in het verleden) je nu je eigen zaken op orde hebt , maar kunt begrijpen dat er zoveel veranderd is dat je ouders het spoor wat bijster geraakt zijn en je hun graag wil helpen orde op zaken te stellen.
Met deze aanloop zijn veel ouders dan toch wel bereid je hulp te aanvaarden, omdat je de link legt tussen goed voorbeeld en veranderingen, waardoor je de vlam van "eigen schuld " of falen uit de pan haalt.
Met respect gebracht zullen je ouders hele domme mensen moeten zijn als ze je hulp dan weigeren.
Vergis je niet, veel meer schade dan je misschien verwacht kan later op je dak als kind vallen als je nu niet al begint te organiseren.
Wij hebben dit dus net meegemaakt en zelfs bij benificiar aanvaarden van erfenis (als je kinderen hebt kun je niet gewoon weigeren, omdat de "erfenis"dan gewoon op je eigen kinderen hun dak terecht komt als die minderjarig zijn) kun je nog voor duizenden Euro's onverhaalbare onkosten oplopen.
Door je ouders te helpen voor het te laat is , help je ook jezelf.
Daar is niets mis mee, het komt jullie als gehele familie ten goede, als zaken in orde zijn.
Je geeft nu al aan dat er stress is, dat wordt niet vanzelf minder maar nu kun je er met elkaar nog wat aan doen.
Dat komt ook de band binnen de familie ten goede.
Ik wens je wijsheid en succes.

Ik zou me er altijd, in alle liefde en respect mee bemoeien; je laat een vreemde toch ook niet verdrinken.

Degene van jullie kinderen die het aandurft eventjes de knuppel in het hoenderhok te gooien, die moet het aanzwengelen. Je moet even confronterend zijn.
Je ouders zullen blij zijn als jullie ze steunen in hun worsteling.

Denk dat ingrijpen op een positieve manier zeker raadzaam is. Het is algemeen bekend dat schulden mensen onzeker maakt en ze dit iedere keer vooruit schuiven. Op deze manier worden de schulden alleen maar hoger. Ik zou zeker actie ondernemen en je ouders helpen met een financieel adviseur.

Wat verschrikkelijk zeg...En wat erg..dat je vaders trots in de weg staat. Ik weet niet hoe oud jullie zijn, de kinderen.. maar dat er iets moet gebeuren, moge duidelijk zijn. Schrijf desnoods een brief aan je vader met, wat je constateert en dat hij hulp nodig heeft om te redden wat er te redden valt. Jullie hebben het beste met hem en je moeder voor...hij kan jullie vertrouwen, lijkt mij. Voor hem is het wel een klap om als ouders zijnde...in zo'n situatie te belanden. Dat je de hulp nodig hebt van derden, zeg maar. Terwijl hij misschien altijd alles zelf heeft geregeld en gedaan. Je moeder kan ook hulp inroepen. Of jullie met je moeder samen. Dan ben je sterker tegenover hem en dan moet hij wel toegeven. Heel veel sterkte en groetjes.

Ik zou gewoon met mijn broers en zussen, als je die hebt naar hun toe gaan, en in een goed gesprek uitleggen dat het zo niet langer kan, en hun bewust maken dat ze het huis beter kunnen verkopen, om iets te gaan huren.
Dan kunnen ze met de overwaarde van hun woning, hun schulden afbetalen, en wat er dan overblijft, leuke dingen gaan doen.
Als je ouders zien dat hun kinderen eendrachtig zijn, gaan ze misschien wel over de streep.