Hoe kan je weer iemand vertouwen?

Ik ga er altijd van uit dat je neimand kunt vertrouwen .
het vetrouwen in personen moet groeien.
als je een persoon beter leert kennen dan weet je pas of hij of zij te vertrouwen is.

Door het toch te doen, ondanks alle denken, toch vertrouwen... Soms heb je geen keuze...

Je kunt er niet voor kiezen om iemand te vertrouwen.
Dit gebeurd, dit groeit, op een dag besef je opeens dat het zo is. Of niet, natuurlijk.

Het kan wel zo zijn dat je iemand graag wilt vertrouwen, maar eigenlijk nog met iets dat diegene heeft gedaan in je maag zit. Als je iemand zijn daden niet hebt vergeven, kan het nieuwe vertrouwen niet groeien.

Het is dus zaak om met diegene over jullie verleden te praten. Uit je gevoelens, beken diegene het gebrek aan het vertrouwen en zie wat er valt uit te praten.
Natuurlijk ga je diegene dan niet direct vertrouwen. Maar door hem te vergeven creeër je een nieuw boek met frisse, blanco pagina's die opnieuw gevuld kunnen worden. Met een schone lei beginnen.

Zo kunnen jullie weer een nieuw verleden met elkaar creeëren, waarin alles wat hij voor jou doet een nieuw stukje vertrouwen veroorzaakt, totdat je hem weer volledig vertrouwt.

Iemand die jouw vertrouwen al eens werkelijk beschaamd heeft? dat moet je niet willen.

Vertrouw allereerst op jeZELF.
Vertrouw erop dat jij
(wanneer je goed kijkt en luistert naar de mensen om je heen)
uitstekend in staat bent betrouwbare mensen eruit te pikken.

Dat moet en hoef je niet weg te geven.
het is jouw verantwoordelijkheid om te kiezen, met wie jij wilt omgaan.

Accepteer tegelijkertijd dat er mensen zijn die je niet kunt (en dus niet moet) vertrouwen.
Die kies je dus niet uit.

Wanneer jij jezelf vertrouwd en zelf de verantwoordelijkheid neemt voor jouw gevoel van 'vertrouwen', HOEF je de ander niet eens zo zeer te vertrouwen.

Dat zal er aan liggen hoe belangrijk het voor jou is.
Is de vraag: hoe wordt ik weer gelukkig met iemand, nadat er iets naars is gebeurd?

Als er iets gebeurd is met een goede vriend of je partner ofzo, waardoor jouw vertrouwen ernstig beschaamd is,
dan moet je vooral jezelf afvragen hoe en of je daarmee verder wilt.

Je kunt kiezen voor vergeving, maar dan moet je het hele voorval ook echt "vergeten" en kun je helemaal opnieuw beginnen.
Dat kan niet al te vaak, want dan zou je jezelf verloochenen. Het moet dus echt helemaal goed voelen en dan kan het zeker werken en kun je vreedzaam verder.

Je kunt ook de goede en minder goede kanten tegenelkaar afwegen en dan een keuze maken: verder of niet verder.

Je kunt ook tegen de ander zeggen: Oke, we zullen het proberen en maar zien hoe het gaat.
Dan blijft er een klein wantrouw-duiveltje hangen en dat zal er steeds tussen komen.

Laat jezelf niet met loze beloften sussen.
Je kiest op de eerste plaats voor jezelf, dat is belangrijk.

wanneer je hebt geleerd op jezelf te vertrouwen.

Een relatie wil nog wel eens "aanvulling" als basis hebben. Van de één wordt dan (onbewust) 'verwacht' de ander aan te vullen, die zich bijvoorbeeld door onzekerheid niet compleet voelt.
Deze 'verwachting' kan er voor zorgen dat de ander zich onvrij cq belemmert gaat voelen en zo gaat handelen zoals jij omschrijft.

Hij is zich ahw zo aan het 'wentelen' om het niet weer tot een confrontatie te laten komen; jij hebt duidelijk een ander verwachtingspatroon van hem dan hij van jou.

En...communiceren kun je niet vaak genoeg doen; als het maar op het zelfde niveau gebeurt.

De overleden dichter Ed Klein Goldewijk zei ooit: "Een sociale band breekt ooit definitief als een litteken van toen het daglicht van nu niet kan verdragen".

Om dat te voorkomen zullen jullie voor herstel moeten zorgen. Wil je elkaar écht kunnen vertrouwen dan zul je wederzijdse duidelijkheid moeten scheppen.
En met duidelijkheid bedoel ik dus dat je overal met elkaar over praat. Als dit jou niet lekker zit, vraag dan of hij open wil zijn.

Maar vergeet vooral niet dat de mogelijkheid bestaat dat je zelf enigszins paranoïde bent na het diepe dal waar jullie drie jaar geleden doorheen zijn gegaan. Probeer dus enigszins rationeel te blijven en te overwegen of de emoties die je voelt wel logisch zijn.

Gevoelens liegen echter niet zomaar. Vraag dus duidelijkheid van hem. Jullie moeten van de liefde leven, en liefde kan alleen floreren wanneer je elkaar volledig kunt vertrouwen.

De filosoof Nietzsche zei ooit: 'Liefde is de afgrond voor elkaar verborgen houden.'
M.a.w. échte liefde overwint alles.

Heel veel succes ermee!

De keuze is of werken aan het vertrouwen en de relatie opbouwen of wantrouwen en de relatie afbouwen.

Doe wat voor je relatie. Het is na 23 jaar zeker je laatste relatie. Vecht en win elkaars vertrouwen terug. Desnoods door je meer in te spannen dan hij doet. (voorlopig). Waar jullie beiden waarschijnlijk last van hebben is gekrenkte trots. Wees een vrouw en geen onhandige tiener, die denkt dat het leven oneindig is en dat je opnieuw kunt beginnen met leven en samenzijn.
Kom ga aan het werk.

Iemand opnieuw te vrtrouwen, moet je als nog een laatste kans geven.
En dan afwachten...

Vertrouwen is het mooiste en kan tegelijkertijd het moeilijkste zijn wat er is.

Je zegt: "het is wel opgelost, maar..." Heb je zelf echt het gevoel dat het is uitgepraat en opgelost? Of ben je met dingen/vragen blijven zitten die nu opnieuw opspelen (of nog steeds spelen), terwijl je tegelijkertijd bezig bent het vertrouwen weer op te bouwen. Dit kan vertroebeling geven, de dingen die zijn gebeurd kunnen bewust of onbewust nog steeds een rol spelen. Waardoor je met andere ogen kijkt naar de manier waarop hij zijn mobieltje vasthoudt bijvoorbeeld.

Als je het echt hebt opgelost door er eerlijk over te praten, dan kun je het afsluiten en opnieuw je vertrouwen geven. Zonder dat de eerdere situatie op de achtergrond meespeelt.

Als je partner beseft hoe kostbaar dat vertrouwen is en van de situatie iets heeft geleerd, is hij je vertrouwen zeker waard.

Ik kan er verder maar één ding over zeggen. Vertrouwen is er, of het is er niet.

Het opbouwen van het vertrouwen is een ontzettend moeilijk iets.
Het gaal met veel pieken en dalen en is uiteraard afhankelijk van de geschiedenis. Het doen van valse beloftes werkt niet echt in je voordeel.
Als je als bedrogen partij nog een paar keer de kous op je kop krijgt dan brokkelt ook dat laatste stukje vertrouwen af.
Als bedrogen partij hecht je geen waarde meer aan (wederom) beloftes want je weet niet in hoeverre deze op waarheid berusten.
Ik weet niet wat er is voorgevallen en in hoeverre therapie een mogelijkheid is. Er zal in ieder geval iets moeten gebeuren waaruit blijkt dat jij niet meer/weer in herhaling zult vallen van eerder gedrag (?)
Als je veel van elkaar houdt dan is er wellicht nog een opening, maar het opbouwen/herwinnen van vertrouwen is een lange weg waarin je terecht komt in een rollercoaster van emoties, onbegrip, ruzie's en verdriet.
Je partner zal nu de tijd nemen om de klap te verwerken en te bezien wat hij nog kan maar ook wilt.
Deze twee laatsten sporen niet altijd met elkaar. Je kunt niets anders doen dan hem de ruimte te geven