Hoe vertel ik mijn moeder dat ze me los moet laten?

Question

Ik ben in de 20, sta al jaren op eigen benen, maar werd nog altijd geclaimd door mijn moeder. Het werd tijd dat ze me los ging laten.
Ik heb haar dat voorzichtig geprobeerd uit te leggen, maar dat komt niet aan.
Ik heb ook de directe manier geprobeerd, maar dan raakt ze gekwetst en dan denkt ze dat ze iets fouts gezegd heeft.
Ik heb nu nauwelijks contact met haar, maar hoor via via dat ze doodongelukkig is, omdat ze maar niet begrijpt (of niet wil begrijpen) dat ik meer ruimte nodig heb.
Omdat ik vind dat ze recht heeft op een antwoord wil ik nogmaals met haar praten.
Wat kan ik nu nog zeggen om haar te laten weten dat het oke is om me los te laten? Hoe dring ik tot haar door?
Is het wel verstandig om nogmaals met haar te praten?

 · Accepted Answer

Dit is een heel moeilijk probleem. Dit probleem is niet zomaar op te lossen. Je moeder begrijpt het niet (of wil het niet begrijpen). Zij heeft altijd voor jou klaargestaan en claimt nu iets waar ze geen recht op heeft, want jij wilt nu je eigen leven leiden en moet die mogelijkheid ook hebben. 
De oplossing die je nu gekozen hebt, voldoet op lange termijn niet. Je hebt steeds last van schuldgevoelens en bovendien wil je eigenlijk wel contact, maar  'normaal' contact.

Ik ben wat dit probleem betreft aardig ervaring deskundig en heb (al ruim twintig jaar) van alles uitgeprobeerd. Waar het op neer komt, is dat het voor je moeder waarschijnlijk nooit goed genoeg zal zijn. Kom jij een keer per week, dan probeert ze er twee keer van te maken. Dus je geeft haar een vinger en ze probeert steeds weer een hele hand te pakken.

Waar het dus om gaat is: Hoe kun je het voor jezelf hanteerbaar maken. Ik heb afspraken met mezelf gemaakt en mij afgevraagd wat vind ik goed te doen, wat past in mijn schema. Dit schema stel ik af en toe bij, want toen ik jong kinderen had, ging ik vaker naar haar toe dan nu het geval is. De grap is dat zij mijn zakelijkere houding wel accepteert. Soms probeert ze mij moreel nog wel een te chanteren en vertelt dan hoe vaak 'andere kinderen hun moeder bezoeken en wat die dan allemaal wel voor hun moeder doen" Hier ga ik verder niet op in. Wel vertel ik haar steeds dat ik het erg druk heb met mijn eigen  huishouden, kinderen, werk en opleiding etc.
De tijd die ik met haar doorbreng, probeer ik er wel voor haar te zijn en kom dan een stukje tegemoet aan haar wensen.

Bij mijn moeder helpt het niet als ik in ga op haar claimgedrag. Dit eindigt meestal met een huilende moeder. Ik geef het gesprek op zo'n moment een andere wending door een vraag ergens over te stellen en laat zo merken dat ik best wil komen, maar geen zin heb in 'gezeur en getouwtrek'.

Dus stel grenzen voor jezelf en graag je daarnaar. Het zal nog wel enige tijd kosten voor alles in evenwicht is, maar bij mij werkt dit uiteindelijk het beste.

 · Answer

door een keer goed met haar er over te praten
zeg tegen haar dat ze moet leren accepteren dat jij je eigen keuzes maakt.
En dat je meer ruimte nodig hebt

 · Answer

Ja natuurlijk is het verstandig om met haar te praten.
Dit zou geen reden moeten zijn haar nooit meer te zien.
Ze houdt van je, en kun je het beste aangeven dat de manier waarop ze met jou omgaat jou benauwd. Ik zou haar vertellen wat je wel en niet prettig vindt in het kontact met jullie. Je kan maar duidelijk zijn dat je nu op eigen staat en bespreek jou verwachtingen. En dat jij niet meer aan haar verwachtingen kan voldoen. Sterkte. Ga ervoor het is toch je moeder.

 · Answer

Het is zeker verstandig om met je moeder te praten.

Vertel haar dat je begrijpt dat ze het misschien moeilijk vindt om los te laten. Geef haar duidelijk aan dat je haar liefde en zorg waardeert, maar dat het je soms ook benauwd.

Hoe meer jij je benauwd voelt, hoe meer afstand jij neemt, des te meer gaat je moeder je claimen. Het is belangrijk voor haar dat ze dit weet.

Wanneer je iemand loslaat, zal deze in je buurt blijven, hou je iemand echter vast, zal deze zo snel mogelijk proberen weg te lopen. Dit is iets wat zij moet beseffen.

Maak afsraken met haar. Dat je elkaar bijvoorbeeld om en om belt en wanneer jij even geen contact opneemt, dat dat niet gelijk betekent dat er iets is. Geef haar aan dat zij zich geen zorgen hoeft te maken.

itsme · Answer

Blijkbaar is een gesprek met haar te moeilijk omdat ze (en misschien jij ook) daar emotioneel op reageren. Jij hebt het ook moeilijk ermee.

Ik adviseer je om een brief te sturen waarin je duidelijk uitlegt dat je graag meer contact met haar hebt, maar dat je ook je eigen privacy nodig hebt. Je bent tenslotte ook een zelfstandig mens, en dat moet worden gerespecteerd. 
Leg uit dat 'privacy' of 'zelfstandigheid' niets te maken heeft met het feit dat ze altijd je moeder zal zijn. Maar de navelstreng moet worden doorgeknipt, en dat moet door haar ook worden geaccepteerd.

succes!

 · Answer

Schrijf haar een brief of praat nog eens rustig met haar.

 · Answer

Ga eens een goed gesprek met haar aan!

 · Answer

Je moeder hoeft je niet los te laten, jij moet je los maken. Praten met haar daarover heeft geen zin. Verhuis anders naar het buitenland.

 · Answer

Mijn voornaamste advies is: stel voor jezelf vast wat je wel en niet wilt doen met je moeder- en houdt je daar heel consequent aan. Zo'n plan werkt het handigst als het heel concreet is: hoe vaak bellen, hoe vaak bezoeken, hoe lang op bezoek blijven, wat met verjaardagen en feestdagen. Leg je moeder kort uit hoe het zit. Weiger uitgebreide discussies over je manier van doen. Zodra je denkt dat je moet bewijzen dat je geen tijd hebt, zit je je eigenlijk al veel te veel te verontschuldigen..

Consistent gedrag is duidelijker dan steeds opnieuw uitleg en ruzies. Zelfs als je je heel consequent aan je plan houdt, zal je moeder nog wel een tijdje blijven proberen om aan je grenzen te knabbelen. Niet uit kwade wil, maar omdat ze zich niets anders kunnen voorstellen dan hoe het altijd geweest is en omdat het zo moeilijk voor ze is om mee te veranderen terwijl ze daar zelf helemaal geen belang bij hebben. Probeer in die tijd van wennen het praten erover af te korten. Negeer de verwijten van je moeder, als het kan. Indien nodig, kun je iets zeggen als: ik wil je niet vaker bezoeken, het heeft geen zin daar steeds over te praten; laten we het gezellig houden.

 · Answer

Bedanken voor de goede zorgen en dat je nu die zorg zelf overneemt. Dat je haar waardeert enzo, maar dat je haar nu in een andere rol nodig hebt, gelijkwaardiger contact. Eigenlijk ontsla je haar als de moeder die ze blijkbaar graag wil zijn, dat is vaak een pittige boodschap om te incasseren..

 · Answer

wie babbelt, probeert zijn mening te uiten.
Wie doorgaat met positief strijden streeft naar verliefdheid toe te laten in zijn leven, begrijp me ni verkeerd, jongenman.
Ik zou zeker met je moeder gaan babbelen, want ze is altijd JOUW moeder, en aangezien dat je hier je vraag stelt ben je zelf algoed van inborst,
zeg je moeder gewoon dat zij ook bij haar ouders is weggegaan om haar eigen leven op te bouwen en dat ze een goede, sterke jongenman heeft groot gebracht(jij dus) en dat jij nu ook jouw kans verdient om je succes te zoeken in deze wereld, en zeg dat je haar ni kwijt zou willen, voor geen enkele seconde en als zij het goed vindt dat jij blij bent als je de weg zoek zou raken altijd voor goede, wijze raad bij haar terecht kan komen(als dit kan uiteraard).
Misschien kan je ook zelf voorstellen om 1keer per week, maand elkaar op te zoeken of zoiets, zodat je moeder begrijpt dat je graag in haar leven zou blijven maar zelf ook een leven mag leiden ookal is het niet vlekkeloos en of precies wat zij voor jouw in petto had, het is jouw leven dus het zijn ook jouw eigen blunders.
Gedraag je volwassen, correct en oprecht tegen je moeder en je krijgt volwassenheid terug maar begrijp dat zij jouw moeder is! succes

 · Answer

Geef haar een link naar deze webpagina, en laat haar je vraag en de antwoorden daarop eens rustig doorlezen.

 · Answer

mijn moeder heeft dit ook gehad, ik ben ook in de 20, en woon ook zelfstandig,maar toch hield ze aan me vast, bijna alsof ze me stiekem toch nog een beetje wil zien als ''dat kleine meisje wat mama bij alles nodig heeft'' aan de ene kant heel erg lief en aan de andere kant word je er gek van..
ik heb ook een emotionele moeder,op alle vlakken wel eigenlijk,maar ben toch voorzichtig gaan praten en heb het ook een beetje leuker proberen te maken, zo ben ik daar aangekomen met een bosje bloemen en een kaartje eraan met de tekst erop:: Bedankt voor al je goede zorgen en liefde,En vertrouwen! en daaropvolgend zei ik, nu is het tijd om jezelf te vertrouwen dat je me goed heb opgevoed tot hetgene wat ik nu ben, en laat het me vanaf nu zelf proberen.
eerst keek ze me echt aan van:: Heb je me nou HELEMAAL niet meer nodig????! maar dat is natuurlijk niet zo, al zijn we straks diep in de 40 of ouder,je moeder zul je op bepaalde momenten altijd nodig hebben , al is het maar even om je zorgen kwijt te kunnen bij een vertrouwd en luisterend oor, en dat is dus ook precies wat ik haar heb verteld..
ze werd eventjes stil, ik heb in de tussentijd nog een bakje koffie gemaakt, toen ze uiteindelijk vroeg: heb ik teveel geclaimt? ik zei nee, niet teveel((uiteindelijk wil je der ook niet kwetsen))maar ik heb de laatste tijd het gevoel dat ik wat meer vrijheid nodig heb, en meer mijn eigen keuzes wil maken en dergelijke.
weer werd het even stil,maar uiteindelijk keek ze me aan en moest een beetje lachen,en vroeg:: Vind je echt dat ik je goed heb opgevoed?? en ze begreep het.
Misschien heb je hier wat aan :) snap wat je bedoelt als je zegt: ze is emotioneel,juist de reden om dit gesprek niet te zwaar te maken.
Succes!!

Hoe vertel ik mijn moeder dat ze me los moet laten?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (12)

Weet jij het beter..?