Hoe leer ik opnieuw blij te zijn met mijn partner?

dapper van je dat je het ondanks de pijn weer een kans wil geven!
ucses met alles!

Toegevoegd na 5 minuten:
oh mijn hele tekst is weg! overnieuw
dapper dat je het ondanks alles weer een kans wilt geven!

Maar als iemand je zoveel verdriet heeft gedaan dan kun je dat niet zomaar weer vergeten!
Geef het de tijd is mijn belangrijkste boodschap.
Vertrouwen moet je verdienen, en het zal hem tijd kosten om je weer te laten zien en voelen dat hij te vertrouwen is.

weet je nog waarom je vroeger zo gek op hem was?
Kun je dat weer in hem zien, is daar nog wat van over?
dit zou weer een begin kunnen zijn.
sucses met alles!

het heeft tijd nodig..tijd tijd en nog eens tijd..
en geef jezelf dat ook...

Toegevoegd na 2 minuten:
doordat je gekwetst bent ben je nu wantrouwend dat is logisch.
hij zal jouw vertrouwen terug moeten winnen.
en daar is ook weer tijd voor nodig!
de liefde is er dus met de tijd komt het vast wel goed!

Toegevoegd na 7 minuten:
sterktte! ;)

Ik kan heel goed begrijpen hoe je je voelt en dat het lastig is om weer blij te zijn met je partner. Uit je verhaal concludeer ik dat je het wel graag wilt. Om de vonk weer te laten overslaan adviseer ik je om weer samen leuke dingen te gaan doen, zoals jullie dat vroeger ook deden. Ga weer eens naar dat restaurantje waar jullie de eerste keer hebben gegeten. Of boek weer eens een weekend in dat hotelletje waar jullie voor het eerst hebben gelogeerd. Of ga weer eens naar een leuk concert waar jullie vroeger ook eens waren geweest.
Kijk of je samen dingen kunt doen waar jullie in het verleden blij van werden en dus goede herinneringen aan hebben. Die vonk zal dan vanzelf wel weer overslaan, geloof mij.

Maar bovenal: geniet van elkaar, want er zijn genoeg mensen die niet meer samen zijn omdat ze hun partner hebben verloren. Sterkte en veel succes!

De weg die je moet (nou ja niks moet natuurlijk) gaan is die van de acceptatie. Om een parallel te maken met een lichaamlijke kwetsuur: zolang iemand niet accepteert dat het been gebroken is blijft ie erop lopen en dan duurt herstel langer of blijft zelfs helemaal uit en kan het erger worden. Anderzijds kan je ook de kant opschieten dat je niks meer doet terwijl het beter is wanneer je het been wel in therapie hebt, weer naar vol gebruik begeleidt. Dit laatste klink raar alsof het been iets zelfstandigs is maar dat heet gewoon objektiveren. Jij bent in ieder geval de kwetsuur niet. Je hebt het. Zo bekeken.
Maar accepteren dat je gekwetst bent roept mogelijk ook andere gevoelens op: schuldgevoel, irritatie naar hem of jezelf, de miesemassa en de kosmos wellicht.
Op het moment dat je stelt hem geen kans te geven doe je jezelf onrecht, wil je toch weer verder op dat gebroken been en al die ander opmerkingen wijzen ook in die richting. Staks zeg je nog tegen jezelf dat je niet zo moet zeuren. Kan weliswaar een teken van herstel zijn maar ook van toch je ogen er voor sluiten dat je nog niet weer de oude bent.
Je kan eens proberen met hem over je gekwetst zijn te praten zoals je over een gebroken been kunt praten met hem en dat het nu niet verwacht van je kan worden dat je weer meteen vrolijk rondgaat met briefjes van liefde in zijn broodbakkie. Ik zou in dit geval denk ik zeggen: laten we samen proberen dat been van mij te repareren en daarna een doorstart en mogelijk wat meer fine tuning onderling want een gezonde relatie heeft twee helften en hoort in evenwicht te wezen.
Hoop dat je uit de misére komt. Als ie mee wil werken zou je bijvoorbeeld een rollenspel kunnen spelen. Hij jou en jij hem....

Toegevoegd na 17 uur:
In een relatie geldt:
1. twee plusjes=evenwicht
2. twee minnetjes=evenwicht
3. maar een plus en een min zijn geen evenwicht, maar een nul, geen relatie dus.

Klinkt alsof de persoon in kwestie ook weet dat jij hem niet laat vallen. Dat is je zwakte! Als je altijd maar aardig doet om de goede vrede te bewaren, zorg je niet goed voor jezelf en kom je erachter dat je letterlijk energie gaat lekken en een steeds mindere eigendunk krijgt. ''HIJ heeft me veel verdriet gedaan'' en ''WE hebben het gered''??
Jullie leven begint bij dat van jou. Kom op nou hé!

Uit je verhaal begrijp ik gelukkig dat je een vrouw bent.

Dit betekent vaak dat wanneer je hormonen opspelen de pijn ook opspeelt, soms kan er in de 'tussen periode'rust zijn.

men zegt; 'Tijd heelt alle wonden' . Hier zit wel waarheid in maar wanneer je in de periode zit dat pijn nog zo sterk aanwezig is, is dit moeilijk te geloven.

Het zal zeker tijd nodig hebben.

Je zegt dat je nog diep van binnen veel liefde voelt, dan is het zeker de moeite waard om door te gaan!

Ik heb ooit zelf in een soort gelijke situatie gezeten, ik weet niet precies wat er bij jullie gebeurd is en dat hoef ik ook niet te weten, want het is duidelijk dat jij je diep gekwetst voelt.

Ik ben zelf aan de slag gegaan met vergeving want daar zit je grootste kracht!
Elke avond voor ik ging slapen zei ik tegen mezelf;'Ik vergeef hem in liefde.' Dit een paar keer achter elkaar, elke dag trouw! Je mag het ook overdag doen hoor maar voor het slapen gaan werkt beter omdat het dan door werkt in je onderbewustzijn. En ik stelde mij hierbij voor dat ik weer blij met hem was. Wanneer je dit een paar weekjes doet zul je merken dat het werkt en dat je zachter wordt van binnen en naar hem toe.
Uiteindelijk zul je voelen dat je hem vergeeft want zolang je niet daadwerkelijk vergeeft, zal pijn langer aanhouden. Vergeving doe je voor je zelf! Geloof me, het werkt!

Vergeving is je grootste kracht! Gebruik het!

Ik wens je liefde en kracht toe!

Jouw rouw proces is nog maar pas begonnen. Dit veeg je niet een, twee , drie weg.
Gun jezelf de tijd om te "genezen". Vertel dat ook aan je partner Zodat hij weet dat je bezig met met de verwerking. Misschien kan hij vandaar uit jouw helpen en omgekeerd.
Ik wens jullie een fijne toekomst samen..

Ondanks je goede wil, bestaan er nog steeds vervelende niet goed uitgeprate zaken tussen jullie in.
Praten in een relatie die een knauw heeft gehad, is erg moeilijk.
Eigenlijk weet je het wel, maar zo maar te vertellen wat je echt hoog zit, zit een risico aan vast omdat het kan uitmonden in ruzie en verwijten over en weer.
Je weet wat je nu hebt en dat wil je niet verspelen door opelijk alles te zeggen.
Kijk of je een vertrouwenspersoon kan vinden die onpartijdig is.
Schrijf nu al je punten van ergenis op papier.
Dat doet je partner ook.
In het bijzijn van de vertrouwenspersoon ruil je nu je briefjes en bespreek een voor een jullie punten.
Las voldoende tijd tussen de vragen, neem er veel tijd voor en wordt niet boos.
Jullie vertrouwenspersoon geeft een beetje richting aan het gesprek en grijpt in als het nodig is.
Heb veel respect voor elkaar en laat elkaar goed uitpraten.

Pak jullie problemen goed aan, slijten doet dit niet, erger worden wel en dan komt er misschien een moment dat er geen terugweg meer is!
Die is er nu nog wel.

Het is zo moeilijk wat je wilt doen, in de eerste plaats mijn "medeleven" daarmee, want ik kan me zo goed voorstellen hoe zwaar dat is.
En verder, probeer niets te forceren, maar ga ook niet alles uit de weg, probeer met die ander te blijven praten en probeer wat gezamenlijke activiteiten te ontwikkelen.
Langzaam zul je die ander weer gaan waarderen.
Vertrouwen opbouwen zal weer heel veel tijd nodig hebben, maar dat hoeft ook niet meteen. Probeer gewoon stukje bij beetje iets meer te genieten.

Neem je partner niet als voor vanzelf aan, die ander is er zo meteen niet meer, het kan een paar momenten duren of tientallen jaren, maar zo meteen is die er niet meer, besef dat...

Meer hoef je niet te doen om weer blij te zijn...

Je wil nu versnelt dingen gaan doen om het zo snel mogelijk weer op het oude te laten lijken. helaas werkt dat niet zo . wat je wel kan doen is : gewoon even wachten met de extra aandacht geven. Je onderbewustzijn geeft wel aan wanneer je klaar bent om die extra dingen weer te doen . geef het tijd want anders ga je hem belonen voor zijn slechte gedrag .

De boel moet open, wil het echt een kans hebben. Een manier om dit te doen is bijvoorbeeld met een mediator, een derde laat je niet dingen 'wegstoppen' omdat het misschien onvrede brengt.

In een relatie moet je je 100% veilig voelen, het is jouw leven.

Zorg dat je niet in zelfmedelijden valt (dan lijdt je dubbel) maar kom voor jezelf op, en werk aan het maken van een omgeving (relatie) waar jij graag in wilt leven.
Dit ontstaat niet vanzelf, je moet er zelf aan werken. Maar je hoeft het niet alleen te doen.

Als je op tijd hulp zoekt heb je aan een klein beetje meestal al genoeg, als je lang wacht met hulp zoeken is er veel meer rotzooi op te ruimen (en is het misschien niet meer te redden). Maatschappelijkwerk of de huisarts weet de voor jou juiste adressen.

He,

Als las je vraag en het leek wel of ik me eigen situatie lees.
Ik zit met het zelfde in mijn relatie. Ik kan je alleen zeggen hoe het voor mij werkt en ik weet ook niet zeker of dit de oplossing is. Als je het echt nog een kans wilt geven dan zul je de negatieve gevoelens, gedachten e.d. los moeten laten en er echt nog een keer voor gaan. Met positieve engergie kom je een heel eind. Hij zal je postieve energie oppikken waardoor jullie weer naar elkaar toe kunnen groeien. Niet meer terugkijken maar voortuit kijken.

succes