Hoe denken jullie over samenwonen / trouwen bij mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke handicap?

Question

Ik ben op school bezig om een aantal werkstukken en presentaties in elkaar te zetten, over dit onderwerp. Het is best lastig, want iedereen heeft hier zijn eigen mening over. Er zitten positieve en negatieve kanten aan dit dilemma. Hoe ga je bijvoorbeeld om met de kinderwens van gehandicapte mensen? Misschien zijn er mensen die het van dichtbij hebben meegemaakt? Ik ben razend benieuwd naar jullie reacties...! Je hebt kans dat ik jullie verschillende meningen ga gebruiken voor de opdrachten op school. Mag wel he?

Ik zou zeggen; reageer er op los.. ik ben ermee geholpen!

Toegevoegd na 2 dagen:
Mijn excuus.. Ik doel op mensen met een verstandelijke handicap (en daarbij misschien ook een lich. handicap hebben). Het gaat dus niet over mensen die alleen lichamelijk gehandicapt zijn!!

 · Accepted Answer

Samenwonen.
Ik denk dat, met de goede noodzakelijke begeleiding, mensen met een beperking er alleen maar zelfstandiger van gaan worden als ze samen wonen. Ze stimuleren en helpen elkaar! Wat de ene niet weet, dat weet de andere wel en ze krijgen het gevoel dat ze het kunnen. Als de mogelijkheden er zijn en deze mensen hebben de capaciteiten ervoor, dan ben ik een grote voorstander van het laten samenwonen.

Trouwen. 
Ik las het laatst nog in de nieuwsbrief van mn werk (instelling voor mensen met een beperking) dat er 2 getrouwd waren, compleet met foto's enzo. Geweldig mooi om te zien! Ik denk dat ik hier hetzelfde over denk als samenwonen. Als deze 2 mensen daar nou echt gelukkig van worden (natuurlijk, net als normaal begaafde mensen willen zij dat in sommige gevallen ook graag) en de mogelijkheden zijn er.. Doen! Geweldig toch? Lekker samenwonen, begeleid of niet.. Dit gebeurd wel vaker, maar het zijn wel vaak mensen met een relatief hoog niveau. Ik heb het nog nooit meegemaakt/ gehoofd van mensen met een redelijk laag niveau. Ik denk ook dat dit niet vaak voorkomt, omdat ze gewoon andere doelen dan trouwen enz hebben in hun leven. Maar ik vind dat iedereen hier recht op moet hebben. Je kunt ook trouwen op weet ik veel wat voor een voorwaarden (heb me daar nog niet in verdiept als je het niet erg vind. ben nog jong :p)

Kinderwens.
Dat vind ik een hele moeilijke. Het lijkt me heel verstandig om mensen met een beperking een soort van nepbaby te geven om te oefenen en cursussen ofzo te laten volgen, zodat ze heeeul goed weten wat ze van het krijgen van een baby verwachten kunnen. Ik denk persoonlijk dat maar heel weinig mensen met een beperking echt geschikt zijn voor het krijgen van een baby. Soms zie je dat mensen een beetje op de grens zitten en daar vind ik het dan enorm sneu voor dat ze hen dan verbieden/afraden om aan kinderen te beginnen terwijl ze dat zo graag willen. Ik kan me het wel een klein beetje voorstellen, maar toch vind ik het zo sneu! Ook voor de 'grensgevallen' zou ik graag zien dat ze een soort van cursus 'wat staat me allemaal te wachten' kunnen volgen en misschien nog wel meer dingen. Zo'n oefen baby lijkt me sowieso voor iedereen een goed plan. Die hebben normaal begaafden soms ook wel nodig trouwens..

Zie reactie. Mn antwoord paste net niet..

 · Answer

Zal het mijn vriendin eens vragen, die woont samen met beide!

 · Answer

Uitstekend ; aanmoedigen zelfs. Ze zullen er zeer beslist wat begeleiding bij nodig hebben, en zo sla je twee vliegen in één klap, en kunnen ze ook steun bij elkaar vinden. 
Of ze zich binnen die relatie ook moeten voortplanten is een TOTAAL andere discussie, die ik echter los wil zien van het samenwonen. Wie niet zelfstandig wonen kan, kan in mijn optiek ook niet een kind grootbrengen, want dat is een enorme verantwoordelijkheid waar veel 'normale' ouders al problemen genoeg mee hebben. Dan wordt er alleen maar naar de behoeftes gekeken van de potentiele ouders (die bij wijze van spreken niet eens toestemming zouden krijgen om er een hond op na te houden) en totaal niet naar de behoeftes van het kind.

Met een leger hulpverleners er omheen zou het in theorie misschien best kunnen lukken, (waarvan ik vind dat je de samenleving niet zondermeer met die kosten mag opzadelen), maar achttien jaar thuiswonen is er in de praktijk eigenlijk nooit bij. Kinderen eerst, in elke situatie.

Toegevoegd na 1 minuut:
Ik ben helemaal uitgegaan van de verstandelijke handicap. omdat en lichamelijke handicap voor mij geen enkele belemmering hoeft te zijn om een kind op te voeden.

rebecca · Answer

ik vind het heel goed dat die mensen ook gaan samenwonen en trouwen
die mensen hebben net zo goed als ons recht op liefde enzo.
en vaak kunnen ze veel hulp krijgen van mensen om hun heen en ook van instanties.
ik heb er niks op tegen.

ook vind ik dat die mensen het recht hebben om kinderen te krijgen. maar het moet wel verantwoord zijn natuurlijk.

 · Answer

Ik heb hard zitten nadenken om een reden te bedenken waarom gehandicapten niet zouden mogen trouwen en ik kan geen enkele zwaarwegende reden bedenken.

Wat betreft de kinderwens: de vrijheid van mensen met een beperking weegt m.i. veel zwaarder dan de nadelige gevolgen van een geboorte van een kind met een beperking. Ik vind het in de meeste gevallen ook onethisch om te verbieden. Dit zou alleen in bijzondere gevallen met hele ernstig gestoorden anders kunnen zijn, indien deze volledig ongeschikt zijn om een kind te kunnen opvoeden.

 · Answer

Ik wil even opmerken dat een verstandelijke of lichamelijke handicap heel erg veel verschillen. Vooral in het geval van kinderen "nemen". Maar goed; dat kan je dan ook behandelen in je werkstuk.
En ook natuurlijk de gradatie van de handicap; een lichte verstandelijke beperking, of iemand die kwijlend in een rolstoel zit? (Sorry voor deze evt. grof overkomende opmerking). Weer een wereld van verschil. Waar de grens ligt? Niet te zeggen.

Eigenlijk is deze vraag te breed om te beantwoorden. Simpelweg omdat lichamelijk en verstandelijke handicap niet met elkaar te vergelijken zijn.

Ik zal het toch proberen:
Vooral als je van iemand houd, of deze nou een handicap heeft of niet bepaalt of het samenwonen / trouwen verstandig is. En je moet ermee om kunnen gaan. Er zijn allerlei instanties die je kunnen helpen, bijv. een begeleider (verstandelijke handicap) of verzorger (lichamelijke handicap). 
Hoe het zit met een kinderwens; er zijn ook heel veel asociale mensen die het recht hebben om kinderen op de wereld te zetten. En wrede mensen. Dus ik vind dat iemand met een (tot bepaalde mate dat wel!) verstandelijke handicap ook een kind mag grootbrengen. Bij een lichamelijke handicap zeker, behalve als deze persoon alleen zou zijn en de handicap zeer ernstig zou zijn.

Ik heb wel ervaring met samenwonen met iemand met een lichamelijke handicap. Ja het is wat aanpassen, maar dat moet je sowieso als je met iemand gaat samenwonen. Je moet je ook goed bedenken, dat later iemand je hulp misschien harder nodig heeft dan nu. Maar het kan net zo goed, dat de tot nog toe niet gehandicapte partner zwaar hersenletsel krijgt en daardoor ook veel hulp nodig heeft. Niet te voorspellen hoe dingen lopen.

 · Answer

mensen met een lichamelijke handicap heb ik niks op tegen dat ze zich voortplanten en/of samenwonen. Mensen met een verstandelijke handicap vind ik dat ze wel mogen samenwonen, maar zich voortplanten vindt ik niet verstandig (bij extremere gevallen dan) mijn schoonvader heeft een lichte verstandelijke handicap en dat is bij de kinderen soms ook terug te zien opvoeding/taalgebruik e.d. Dus bij de wat zwaardere gevallen zul je dat nog extremer hebben. Nu is alleen wel het nadeel dat als ze samenwonen dat ze zich dus kunnen voortplanten, miss verstandig om deze mensen te adviseren zich te laten steriliseren of i.d. (in zovererre dit kan)

Ivana · Answer

Mijn geestelijk gestoorde zusje wilde ook graag bij iemand horen, zoals ieder normaal mens. Toen zij een vriend had hebben we gevraagd of ze zich wilden verloven. Geweldig vonden ze het allebei.

Ik heb toen een afspraak gemaakt bij de juwelier en gezegd hoe de vork in de steel zat. Deze man heeft van het uitzoeken van de ringen een feest gemaakt. De beide geliefden voelden zich enorm belangrijk. Zij stonden in het middelpunt.

De verloving zelf was compleet met taart, receptie en nieuwe kleding. Alles om het maar zo intens mogelijk te maken.
Nee, ze gingen niet trouwen, dat hoefde niet. Ze konden zo ook wel knuffelen.

Beiden wisten dat er van het krijgen van kinderen geen sprake zou zijn en ze vonden dat absoluut niet erg. Ik denk wel eens, dat hun dat ook als een bedreiging aanstaarde. Mijn zusje heeft toen de prikpil gekregen, ter voorkoming van.

Twee jaar later is de vriend aan longkanker overleden, maar nog steeds is ze gelukkig om wat zij heeft beleefd. Dat ze net als iedereen verloofd was, is voor haar een teken dat ze erbij hoort.

 · Answer

Ik vind dat het ook goede partners kunnen zijn erg lief zijn en heel betrouwbaar. Ze kunnen wel eens anders reageren maar het zijn ook mensen ook hebben ze een handicap b.v.b mijn beste vriendin heeft een handicap ik kan haar alles vertellen! ik ga net zo goed met haar om als met iemand zonder handicap!!

 · Answer

Of het verantwoord is of verstandelijk gehandicapten kinderen krijgen is een lastige vraag. Het hebben van een verstandelijke handicap is zeker geen voordeel bij het opvoeden en verzorgen van kinderen. Anderzijds zijn er heel veel mensen die volledig ongeschikt zijn om uiteenlopende redenen om kinderen te krijgen en zij krijgen ook kinderen. Het krijgen van kinderen is een recht dat eigenlijk niet ontnomen kan worden. Ik denk dat verstandelijk gehandicapten die buiten hun handicap geschikt zijn om kinderen te krijgen met een beetje hulp bij hun handicap wel kinderen zouden moeten kunnen krijgen.

 · Answer

Je kunt twee insteken bij het beantwoorden van deze vraag kiezen:

1. Waarom speciaal vragen voor mensen met een handicap

2. Wat is onze functie bij deze vraag.

Ik heb geen mening over het huwelijk of samenwonen van anderen. De tijd zal het uitwijzen en het is geen zaak waar jij of ik iets over hoeven te zeggen.

 · Answer

ik vind het heel erg moeilijk om daarop te antwoorden,het ligt aan de mate hoe ernstig iemand verstandelijk gehandicapt is en hoe de lichamelijke beperkingen zijn

 · Answer

Ik vind dat er wel een verschil is tussen een verstandelijke en een lichamelijke handicap.
Degene met een lichamelijke handicap is heel goed in staat om zelf te beslissen over het trouwen en kinderen krijgen, vaak zijn ze mentaal erg sterk en gemotiveerd en bezitten ze doorzettingsvermogen.

Bij een verstandelijk gehandicapt paar vind ik het wel wat anders, het trouwen en samenwonen zal misschien nog niet zo'n punt zijn, maar als ze kinderen willen wel.
Een kennis van mij werkt met gehandicapten en van haar weet ik dat er wel een heel netwerk om zo'n gehandicapt paar heengebouwd moet worden.
Deze mensen reageerden niet als de baby huilde, gingen gewoon de deur uit en vergaten het kind compleet.

Het kan natuurlijk goed gaan, maar je hebt wel te maken met baby's en kinderen die erg kwetsbaar zijn.
En wat als het echt fout gaat?

 · Answer

Bij elkaar willen horen, elkaar steunen, wat is mooier dan dat? Bij zowel lichamelijk als geestelijk gehandicapten is daar volgens mij geen enkel bezwaar tegen te bedenken, als het met wederzijdse instemming en liefde gebeurt.
Met kinderen wordt het al anders.... Voor lichamelijk gehandicapten is er veel hulp mogelijk, gelukkig!

Als je ouders geestelijk gehandicapt zijn, wordt het een heel ander verhaal.  
Je hebt het dan toch over een weerloos mensenleven dat in handen wordt gelegd van 2 mensen die daar misschien ontzettend veel moeite mee hebben, of waarvan eigenlijk van tevoren al wel bekend is dat ze het niet gaan redden met een baby. Als mensen zó geestelijk gehandicapt zijn dat ze niet voor een kind kunnen zorgen, en er toch heel graag één willen, moeten er liefdevolle mensen in de omgeving zijn die ze tegen zichzelf in bescherming nemen. Maar waar leg je de grens??? Moeilijk...

 · Answer

Persoonlijk sta ik positief in het samenwonen of trouwen .Met  goede begeleiding daar waar nodig .Ik maak het mee van dichtbij ,wat heel naar is dat ouders /familie leden dit ook tegen willen gaan . Als begeleider sta je dan tussen wensen in van clienten of ouders. Zeker als clienten in een instelling wonen.  Sommige clienten die  "klaargestoomd"worden om "zelfstandig" te wonen ,denken al  snel te kunnen trouwen en kinderen te kunnen krijgen. Maar eerst wordt er gehamerd op het zelfstandig wonen met begeleiding .Toch zijn er veel situaties bij die problemen opleveren. 
Eerst wordt er een plan gemaakt in het bijzijn van de client hoe ze begeleid worden om "zelfstandig "te wonen.
Het komt voor dat ze na een tijd zelf in zien dat het niet lukt en moeten weer verhuizen naar een woonvorm. Wat dan zeer teleurstellend is. Maar er zijn situaties die  wel lukken . Maar zeer intensieve begeleiding nodig hebben in huishoudgeld ,hygiene, innemen van medicatie.
Clienten die zelfstandig samen wonen waarbij het lukt en een kinderwens blijven hebben, krijgen extra begeleiding om hier over te praten en krijgen een babypop om mee te oefenen. Er wordt met begeleiders en een pedagoog over de keuze gepraat met client en familieleden. Terwijl ik dit typ denk ik ,wat een zorgen eigenlijk , maar daar hoef je niet per definitie verstandelijkgehandicapt voor te zijn. Hoevaak gebeurd het niet dat er in normaalbegaafde gezinnen er ook veel mis kan gaan. Waar jeugdzorg voor aan te pas moet komen? Ik heb wel eens gehoord dat er in Rotterdam een huis is voor de opvang van verstandelijkegehandicapten ouders die niet meer voor hun kinderen kunnnen zorgen met nazorg enz. Succes met je werkstuk.

Hoe denken jullie over samenwonen / trouwen bij mensen met een verstandelijke en/of lichamelijke handicap?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (14)

Weet jij het beter..?