doet kinderen krijgen echt zo pijn als veel vrouwen beweren?

Natuurlijk doet dat pijn...
En na 't krijgen van 't kind, is de pijn gauw weer over.

Trouwens, als je diezelfde vrouwen vraagt wat meer pijn doet: een koliek van een niersteen of een kind krijgen, dan kiezen ze voor 't eerste... Maar dat terzijde. (Dit geldt dan uiteraard alleen voor vrouwen die zo'n koliek hebben gehad.)

Heb je al eens een geboorte van dichtbij mee gemaakt? Nou ik weet zeker dat je medelijden krijgt wanneer je de vrouw waar je van houdt in barensnood ziet.
En ja, het doet echt zoveel pijn!
Mannen zouden deze pijn niet kunnen verdragen ;-)

Natuurlijk doet het pijn, het kind moet door een gang die toch wel wat krap is. Vrouwen doen dit al eeuwen en wij vrouwen zijn hier ook op gebouwd.

Het klopt inderdaad dat het zoveel pijn doet, dat als een man dit zou moeten ervaren hij het niet zou overleven.

Maar ik denk dat alle vrouwen zullen zeggen dat het kind zien opgroeien en het een individu zien worden en dergelijke de pijn dubbel en dwars waard is.

Zoals elk mens anders is, is ook elke bevalling anders.
Laat je niet bang maken door allerlei verhalen, iedereen heeft een andere pijngrens.
Ik wil niet zeggen; dat doe ik wel even, ik heb trouwens een tweeling, dus twee keer een babie eruit persen.
Je weet niet wat er gebeurd, de eerste keer, en je bent het inderdaad zo weer vergeten.
Miljoenen zijn je voor gegaan..
Zoals ik altijd zeg; het komt er niet zo lekker uit, als dat er in is gegaan :)

Het klopt wat ze zeggen, het doet heel veel pijn om een kind te baren (vooral alle weeen vooraf) en geloof het of niet, als het kind er eenmaal is, is de pijn voorbij.
Maar nu spreek ik uit eigen ervaring en ik had verder geen complicaties bij de geboortes van mijn kinderen, dus misschien dat dat nog verschilt.
Je zegt verder dat je er niet aan moet denken om zoiets pijnlijks mee te maken, maar je moet niet vergeten dat het lichaam van een vrouw daar in 9 maanden op voorbereid wordt. Ik vond het geweldig om zwanger te zijn, zag bij mijn 1e niet echt uit naar de bevalling, maar ik dacht vrouwen baren al duizenden jaren kinderen, dus mij zal het ook wel lukken.

Ja het doet vreselijk pijn, maar het is een pijn die jij en je lichaam wel kunnen verdragen.
(Een natuurlijke pijn eigenlijk)

Ik heb ook gelezen dat het de ergste pijn die je kunt hebben.

Toegevoegd na 2 minuten:
oja, ja je vergeet het allemaal als je je kindje in je armen hebt, krijg je een wonderbaarlijk (niet in woorden uit te drukken) gevoel van liefde.

Toegevoegd na 8 uur:
Mijn eerste bevalling heeft 22 uur geduurd, was op het nippertje anders had ik ook naar het ziekenhuis gemoeten.
En mijn eerste was ook nog eens 9 pond, maar eerlijk ik was het direct vergeten.
En mijn tweede bevalling duurde ongeveer 13 uur, maar dat was voor mij echt anders. Je hebt ervaring. Ik dacht het kan mij niet schelen hoe zeer het doet, het moet er gewoon zo snel mogelijk uit, dus toen heb ik het op een perssen gezet. (dat ging beter)
En dat had ik de eerste keer niet, toen was ik meer bang voor de pijn en ik verzette mij er toen meer onbewust/bewust tegen.
Ik wou die erge pijn niet.

Toen de weeën goed op gang waren gekomen zei ik hardop: "dat kunnen ze niet menen die pijn, dat is gewoon niet menselijk". Dat geeft denk ik wel aan dat het echt wel heel veel pijn doet.
Ik was wel een pechgeval want ik kreeg rugweeën en die duurden 24 uur zodat ik 's nachts een ruggeprik heb gekregen om het vol te kunnen houden. Anders was ik zonder flauwekul echt uit het raam gesprongen.

De pijn is echt ongelofelijk erg en je bent het daarna niet meteen vergeten. Maar ik zou het weer doen voor mijn dochter want dat is het mooiste wat ik ook het meegemaakt (het hebben van een kind hé en niet het krijgen;)).

Als je erg bang bent voor de pijn dan is het tegenwoordig goed te regelen dat je een ruggeprik krijgt tijdens de bevalling. Dan moet je niet te laat naar het ziekenhuis gaan, want anders kan het niet meer, maar meestal hebben ze hiervoor nog tijd genoeg.
De ruggeprik zorgt voor een vrijwel pijnloze bevalling en de risico's zijn minimaal. Mits je wacht met de ruggeprik dat de bevalling goed aan de gang is. Dus toch nog effe een beetje pijn....
Voor mij geen tweede meer, was echt een hel. Maar mijn zus heeft een half jaar geleden een kleintje gekregen en dat was heel snel gebeurt en ze doet het zo nog een keer. Dus zo zie je maar dat elke bevalling anders is.

Heb ooit gelezen dat als een man zou bevallen van een kind , hij zou flauwvallen van de pijn.

ja een baby krijgen doet wel pijn, maar je gaat er niet dood van. migraine doet ook pijn en je krijgt er niets voor terug. en ach...met de middelen van tegenwoordig gaat het allemaal toch goed! wat moesten de mensen vroeger toch zeggen! het valt allemaal wel mee en zo snel is de pijn vergeten. mijn zus had besloten nooit kinderen te nemen uit angst voor de bavalling; mijn nichtje is nu 20 maanden en mijn zus is er 39 ze heeft er spijt van dat ze niet eerder voor de eerste te zijn gegaan want ze had wel vreselijk pijn en heeft lang geduurd maar dat vond ze waard ze had er graag een 2de bijgehad maar dat is nu te laat. als mijn zus het heeft gehaald haal jij de finale ook wel. ik was helemaal niet bang voor mijn bevalling ik heb er 9 maanden spannend naar uitgekeken want wou het zelf voelen wat het was en ja het was de moeite waard
ik ken een vrouw van 40 en het is ook moeiteloos gegaan zij vond er niks aan

Ja en nee...

Ja omdat de praktijk zou uitwijzen dat het zo is, maar ook nee... Omdat er genoeg vrouwen niet over klagen, die gaan zwanger naar het veld en krijgen tijdens het werk op het veld een kind, werken gewoon door en ´s avonds als het donker is, gaat de vrouw met haar nieuwe baby naar huis... Dat komt voor...

En als er ook maar één uitzondering is, haalt dat meteen je stelling onderuit, de pijn zetelt in angst overigens... Is er nauwelijks angst dan is er ook nauwelijks pijn...

Ja het doet heel veel pijn. Waarom ze er dan toch nog (steeds) weer aan beginnen? Omdat je daar op het moment dat je graag een kindje wilt niet aan denkt. Het lijkt wel een soort mechanisme dat die gedachte op dat moment voor je afsluit, omdat waarschijnlijk de wereldpopulatie snel achteruit zou lopen wanneer men zich daar van te voren net zo pijnlijk bewust van was als dat het op het moment van de bevalling ook is.

Ik denk dat de meeste vrouwen tijdens hun zwangerschap ook wel eens denken: : Jaaa... nu zit het er eenmaal in, maar het moet er ook nog weer uit." :-/

Noem het maar verstandsverbijstering op het moment van het verwekken ;-)

Het doet wel pijn, mijn ervaring was dat de bevalling op zich meer als een opluchting voelde, steeds als ik mocht persen, er komt een soort van oerkracht naar boven, alsof je uit jezelf treedt ;) de tijd van de ontsluiting was voor mij het allerergste, die heeft zo'n 20 uur geduurd, erg vermoeiend.. als het echt zo vreselijk is als mensen soms durfen te beweren was de mens zo uitgestorven en kreeg niemand meer kinderen. Ik heb er alles bij elkaar zo'n 23 uur over gedaan, ingeknipt en wel maar ook daar voel je bijna niets van, als vrouw kan je dat! sterk ras ;) je krijgt er zo iets kostbaars moois voor terug...

Ja weeen doen pijn ja ,maar er bestaan ademhalingstechnieken dat leer je op zwangerschapsgym. Door ze toe te passen tijdens de bevalling heb ik er veel aan gehad .En vind ik kiespijn veel erger .Je vergeet de pijn weer snel hoor.

ja, doet absoluut pijn, of je 'in brand' staat van onderen.
gaat gelukkig weer over en houd je een prachtmensje in je armen.
je goed 'ontspannen' en in het water of zittend bevallen is minder lang pijnlijk, je ligt dan niet op je eigen rugzenuw bijvoorbeeld.

Een bevalling hoeft niet pijnlijk te zijn, Nederland voert een hard beleid.
Je kunt gerust vragen om epiduraalanaesthesie.
Deze moet echter door een anaesthesioloog/ specialist
worden toegediend.
Men zou in Nederland sowieso we wat zachtzinniger met
patienten om mogen gaan.
De schrale zorg op dit punt is mij een doorn in het oog.
Dat je de pijn snel vergeet,-logisch, je staat stijf van de oxitocine, wat ook het verliefdheidshormoon is- is niet zo verwonderlijk.
Mocht te twijfelen over een eventuele zwangerschap
om dit aspect, maak een afspraak met een gyneacoloog en
vraag begeleiding met epidurale verdoving tijdens de partus.Daar vallen vast wel goede afspraken te maken.
Dat geeft je dan rust en kun je je besluit baseren op verlangen en niet op angst.
Veel sterkte.

De weeën doen pijn, de geboorte zelf niet echt.

Niet het kind krijgen doet pijn maar de ween en met name de ontsluitings ween.
Het was in mijn herinnering een woede tegen deze pijn omdat je er niets tegen in kon brengen.
Het vergeten zijn van de pijn , na de geboorte is inderdaad waar, omdat je kind er dan is.
Maar de angst voor het onbekende speelt ook mee. Bovendien kun je ook een ruggenprik vragen, dan is het al wat prettiger.
Alles bij elkaar valt het wel mee, stoor je niet teveel aan al die indianen verhalen.!

Elke bevalling is anders.
Iedereen ervaart 'pijn' anders.
Bij mij waren de weeën 'n makkie, de persweeën ook maar dat 'n kind door dat kleine gat heen moest was voor mij onbegrijpelijk. Zo'n pijn! Ik heb mijn benen bij elkaar gehouden maar uiteindelijk moest er toch een kind geboren worden. 'Even op je kiezen bijten' en doorgaan. Ja, 't kind moet eruit!
Wat ik ook verschrikkelijk vind (véél erger dan de weeën) is het toucheren! Bij mijn tweede bevalling heb ik géén weeën gehad, ze hebben de ontsluiting met hun handen gedaan en ik kreeg persweeën door 'n prik. Die bevalling duurde in totaal 1 uur en 49minuten, 't was een verschrikking.
Als het kind er eenmaal uit is ben je pijnvrij. Bij mijn tweede bevalling heb ik behoorlijke naweeën gehad maar ook die deden bij mij geen pijn.
Ik mag ook van geluk spreken dat ik gelijk het moedergevoel (onvoorwaardelijke liefde) heb mogen ervaren.

Niet bang zijn voor de bevalling (als het ooit zover komt) en laat het over je heen komen. Geen enkele vrouw is hetzelfde, geen enkele zwangerschap maar ook geen enkele bevalling.

Tja oud gezegde van mijn grootmoeder.....

Zo lekker als het erin ging komt het er niet meer uit!

Ik heb zelf een bevalling mee mogen maken en ik heb er gelukkig geen trauma's aan overgehouden. Ik kan de pijn ook niet meer in gedachte terug halen terwijl ik nog heel goed weet wat voor pijn ik had toen ik mijn knie brak.

Voor de pijn tijdens een bevalling krijg je (meestal) iets moois terug. Misschien dat wij vrouwen de pijn daarom zo snel "vergeten"?

Na vier kinderen weet ik wel het een en ander over bevallen. Het maken is leuker, zo veel is wel zeker!
Maar de pijn is dan wel hevig, maar het is te dragen. Ook omdat het geen constante pijn is, maar met golven komt.
En je weet waar de pijn voor is, je weet dat je lichaam aan het werk is om een klus te klaren, namelijk een kind op de wereld te zetten.
En de voldoening als dat gelukt is, als je het kindje eenmaal kunt zien, voelen, ruiken.... dat is onbeschrijflijk mooi.
Kortom: de pijn zou voor mij geen beletsel zijn om aan kinderen te beginnen, sterker nog, de laatste drie wist ik wat me te wachten stond en ik heb toch gekozen om ze te krijgen.

Ja, het doet vreselijk veel pijn, ik was er elke keer weer bang voor. Ik heb het gelukkig 3 keer volbracht, en nu NOOOOOIIIIT meer!!! Je bent het NIET direct vergeten als je je kind in de armen hebt, maar het is wel de beste troost en beloning die je krijgen kan

Vijf keer bevallen met als resultaat 3 prachtige zonen en 1 prachtige dochter. Een baby was voldragen maar werd uiteindelijk dood geboren.
Ik hoef het niet perse meer over te doen, en het was ook heel zwaar, maar uiteindelijk was het het helemaal waard.
Een tijdje voor elke bevalling dacht ik altijd om me heen kijkend, als ik buiten liep en ik zag al die kinderen lopen met hun moeders: zei hebben het ook allemaal gedaan en lopen hier gewoon rond, dan moet ik het ook kunnen.
Het lukt jou ook!

Bevallen doet pijn. Dat is onderhand wel duidelijk denk ik. Maar de pijn is voor iedereen anders. Sommige vrouwen hebben hele pijnlijke bevallingen die heel kort duren, andere vrouwen hebben minder pijnlijke bevallingen die heel lang duren, en omgekeerd komt net zo goed voor.
Het mooie van een bevalling is, dat je lichaam er 9 maanden de tijd voor heeft om er aan te wennen.

Als het zo ver is, ben je er ook echt klaar voor. Tussen je oren dan misschien nog wel niet helemaal, maar je lijf wel! Ik denk dat de beste voorbereiding is, om te zorgen dat je er tussen je oren ook min of meer klaar voor bent. Dus volg zwangerschapsgym of yoga of een ander klasje. Je leert 'lotgenoten' kennen, kunt lekker miepen over alles wat je voelt, leert goede houdingen en ademhalingstechnieken aan voor tijdens de bevalling, krijgt een beetje een beeld van wat je kunt verwachten...

Tijdens de bevalling zelf staat je lijf stijf van de hormonen en maakt het zelf allerlei stoffen aan die de pijn min of meer draaglijk maken. Het beste wat je kunt doen is er op vertrouwen dat je lijf het kan, want waarom zou jij het niet kunnen terwijl deze hele wereld volloopt met mensenkinderen?

(Ik heb zelf 3 bevallingen gehad: een spoedkeizersnee onder volledige narcose na abruptio, een ingeleid en een volledig vanzelf, in die volgorde, ze zijn alle 3 goed afgelopen, na de pijnlijkste (nr. 2) stond ik een uurtje later al weer vrolijk onder de douche).

kinderen krijgen voel je uiterraad,hoe erg en hoe jij daar mee omgaat is verschillend.bij de een doet het meer pijn dan bij de andere.hoe jij je daar in kan vinden is een tweede,als je erg gespannen tegen de ween ingaat zul je meer pijn hebben dan wanneer je met de pijn/weeen meegaat en probeert te "ontspannen" en ja elke wee/pijn ben je een stukje dichter bij de overwinnig!!
bovendien als je je kindje in je armen hebt zul je meteen daar mee bezig zijn en niet meer met de pijn...

ja het doet echt heel veel pijn.
maar als je graag een kindje wil dan heb je dat er gewoon voor over.
bovendien is het een `leuke`pijn als ik het zo mag noemen , want je weet dat er een prachtig kindje komt waar je 9 maanden op hebt zitten wachten.

dat je na de bevalling geen last meer hebt kan ik niet zeggen, ik had veel hechtings en plassen en alles doet pijn

maar ik weet nu dat het veel pijn doet maar ik weer ook dat ik het zo weer zou doen als ik naar mijn kindje kijk

Ja, het doet veel pijn, maar iedereen gaat anders om met die pijn en van te voren weet je toch niet hoe het voor jou zal zijn. Je weet niet hoe de bevalling verloopt, hoe lang het duurt, hoe heftig het is en hoe je ermee om gaat. Ik vond een zwangerschapscursus wel fijn, omdat je dan technisch in ieder geval goed weet wat er gaat gebeuren en waar een wee bijvoorbeeld voor dient. Maar een cursus voorkomt natuurlijk niet dat je pijn hebt of dat je die pijn altijd goed weet te verdragen. Ik ben de pijn van het baren grotendeels vergeten. De pijn van tepelkloven trouwens niet, die heb ik dan ook bewuster meegemaakt. Ik zat in een behoorlijke roes tijdens de bevalling. Stel dat ik nog een kind krijg, dan verwacht ik dat ik bij de eerste weeën denk &*%$# waarom was ik dit vergeten? Overigens was ik ook vergeten hoe het was om heel misselijk en heel moe te zijn. Totdat ik wat verder in mijn zwangerschap weer een keer heel moe werd. Toen dacht ik 'o, ja , gelukkig was ik dat vergeten'. Niet iedereen vergeet de pijn weer. Zoals al eerder gezegd is iedere bevalling anders. Als je de controle tijdens de bevalling los kunt laten zal dat helpen de pijn beter te verdragen, omdat je makkelijker in een roes komt. Maar ik wil ook weer niet beweren dat alle vrouwen die de pijn niet vergeten zijn daar iets aan hadden kunnen doen door de controle los te laten. Tot slot: als je het echt niet volhoudt, dan is er ook nog zoiets als pijnstilling.

Heb twee keer een weeënstorm gehad, en dan gaat alles wat je leert in welke cursus dan ook niet meer op. Dan begint het en gaat het in één ruk door tot de bevalling zonder de beloofde opbouw en tussentijdse beloofde ruimte om even bij te komen. En ik vond het echt heel erg zeer doen, en was het daarna ook niet vergeten. Zo kan het dus ook. Het is echt voor iedereen anders, denk ik. En ja, de beloning is fantastisch, als alles goed gaat.

Dat is inmiddels heel wat jaartjes geleden. Ik zou nu bij een bevalling, zeker na die eerste, zeer waarschijnlijk voor een andere oplossing gekozen hebben. Nederland heeft wat pijnbestrijding betreft helaas nog steeds heel wat te leren. Kinderen krijgen doet nu eenmaal pijn, is vooral in ons kikkerlandje nog steeds een heel gangbare mening. Dat is 'natuurlijk'. Om 'natuurlijk' iets aan pijnbestrijding te doen als dat kan, das ineens heel zo natuurlijk niet. En het is echt niet nodig zoveel pijn, als je daar niet zelf voor wilt kiezen. Overleg dus goed van te voren hierover met verloskundige of gynaecoloog, dan kun je het ook anders regelen, met minder pijn, zonder dat je kindje daar schade van hoeft te ondervinden.

Ja, een bevalling doet pijn, maar ongelooflijk pijn vind ik persoonlijk zwaar overdreven.
Ik wil daar wel gelijk als kanttekening bij plaatsen dat dat dus voor mij persoonlijk geldt. Een ieder ervaart haar bevalling anders. Dat ligt aan je eigen pijngrens, en ook verloopt niet iedere bevalling zoals je zelf graag zou willen.
Zelf vond ik dat er van tevoren voldoende voorbereiding was op de pijn, niemand had ooit gezegd dat het geen of slechts een beetje pijn zou doen. Ik ben ook braaf naar de zwangerschapsgym gegaan (waar ik overigens nog leuke contacten aan heb overgehouden).
Tijdens mijn weeën heb ik me constant proberen te concentreren op het eindresultaat, dit was pijn met een doel!! Als ik bij de tandarts zit voor een zenuwbehandeling heb ik ook pijn, maar daar komt geen mooi resultaat tevoorschijn. Na de bevalling wel.
Ik ben 3x bevallen, de eerste bevalling duurde 7.5 uur, de tweede duurde 3.5 uur en de derde 5 uur, dus ik heb weinig te klagen gehad.

Je moet je zeker niet laten beïnvloeden door andermans verhalen, want jij kunt andermans pijn niet voelen, en je weet ook niet hoe je eigen eventuele bevalling zal gaan. Het is eigenlijk een natuurlijk proces wat al eeuwen plaatsvindt.

ja ,pijn doet een bevalling altijd,ik heb 3 kinderen gebaard en ik moet zeggen dat de pijn reuze meeviel,en idd als het kindje op je buik gelegd wordt ben je de pijn zo vergeten want de liefde die je voor je kind voelt makt alles draagbaar

Uit alle gegeven antwoorden blijkt wel dat er geen éénduidig antwoord op te geven is.
Die vrouwen die aangeven dat het verschrikkelijk pijn doet geven daarmee hun ervaring aan, dus is het automatisch ook waar. Evengoed als er ook vrouwen zullen zijn die voor ''een kop koffie" wel een bevalling willen doen. Dat is de ervaring van die vrouwen en dus net zo goed waar.
Dus voor jezelf zul je het helemaal moeten afwachten. Of het krijgen van een kind nu wel of niet vreselijk pijn doet, hang van zoveel factoren af. Maar weet je, zoveel pijn als het misschien doet, zo mooi is het ook (meestal). Je hebt het leven geschonken aan je kind, aan de overtreffende trap van jezelf, aan het wezentje waar je zonder nadenken je leven voor zou willen geven. En bedenk eens.....voor wie zou je verder je leven willen geven?
Voor niemand toch? Maar wel voor je kind, dat is een deel van jezelf en nog meer dan dat. Misschien dat je daardoor ook de pijn meteen vergeten bent na een bevalling. Door het grote geluk wat je op dat moment overkomt.
En als ik dan nog even voor mezelf mag spreken.
Ja, het doet zeer, maar het was het meer dan waard!