Hoe kan het dat je niet op je gemak bent, in het bijzijn van vrouwen waar je op valt, en wat zijn goeie vragen die ik haar kan stellen?

De onbereikbare liefdes spreken altijd tot de verbeelding. Het vreemde en mysterieuze kan intrigerend en uitdagend werken, zeker als je al wat filosofischer en kunstzinniger van aard bent.
Maar juist dat vreemde kan ook weer bedreigend werken; je hebt het niet onder controle, je krijgt er moeilijk vat op en glipt uit je handen. Je bent dan vaak erg kwetsbaar wat je een ongemakkelijk gevoel geeft.

Het blijven zoeken van de uitdaging kan er inderdaad misschien voor zorgen dat je ongemak, onzekerheid en faalangst ontwikkeld door weer onbeantwoorde interesse.
Een goeie vraag zou zijn wat zij belangrijk vind in een relatie, en hoe zij dat ziet. Maar ik geef toe, het zal geen openingsvraag zijn....

Ik zou zeggen laat je hoofd niet op hol slaan door al te veel romantische mysterieuze bespiegelingen, maar zoek waar je echt mee samen wil zijn/leven. Waar je je op je gemak bij voelt. Dat is misschien wat minder uitdagend maar een relatie bestaat op grond van gelijkwaardigheid en niet uit een eenzijdige aanbidding of zoiets. Het is uiteindelijk een kwestie van jezelf aan elkaar bekennen en ontbloten (al zal dat laatste waarschijnlijk nooit compleet zijn (in geestelijke zin dan)).

Zoek ook voor jezelf uit hoe jij een relatie met een ander voor ogen hebt. Is dat bijvoorbeeld huisje, boompje, beestje of is dat samen de wereld veranderen...

Mijn advies zou zijn kies het goede midden: een uitdaging waar je je goed en uiteindelijk thuis en gelijkwaardig bij voelt en bent.

Overigens moet je wel voorzichtig zijn dat je geen voorbarige conclusies trekt dat je die vrouw al helemaal 'kent'. Ze heeft misschien dingen waar je veel te snel aan voorbij gaat omdat je het misschien te eenzijdig ziet en misschien haar wat eenvoudiger dingen maar wel echt goede eigenschappen over het hoofd ziet.

Heey, toevallig ben ik ook zo'n type vrouw, die weinig zegt en van het type "stille wateren, diepe gronden"... ik heb weinig zin om aan jan en alleman me verhaal te vertellen. Ik maak weinig mee, maar als je iemand maar "laat" in de hoop dat ze wat meemaakt, dan denk ook ik (en vast ook veel andere vrouwen), nou laat maar zitten. Zeker niet geinteresseerd? Want zo komt het dan op mij (wij, de meeste vrouwen) over. Je zou juist wél interesse moeten tonen... maar je moet er wel heel veel geduld voor hebben.

Ik ben ook zo'n voorspelbare vrouw, en ik heb echt genoeg meegemaakt, ik zou er een boek over kunnen schrijven. Maar als jij naast mij zou zitten en je zou gelijk gaan graven naar wat ik heb meegemaakt dan zou ik je dat niet meteen vertellen, simpelweg omdat ik je niet goed genoeg ken en niet gelijk vertrouw. Ik denk dat dat voor de meeste vrouwen wel zo werkt.

Je zul dus dat vertrouwen moet opwekken, en haar vertrouwt met je maken, zodat ze weet dat je betrouwbaar ben en dat je echt alleen wilt praten en geen andere bedoeling hebt.

Wat je wilt weten van haar, wie ze is, dat is heel oppervlakkig inderdaad en dan ga je inderdaad vragen naar de standaard dingen en krijg je standaard antwoorden.

"Ben 31 jaar, 3 kids, single, werk niet, werk zoekend, ja heb ook hobby's namelijk... en morgen ga ik dit doen.. en dan dit... "

Maar het verleden maakt een mens tot wat hij of zij nu is, dus zou je het beste daarover (haar verleden) een punt kunnen aansnijden.

Dus zo erg is het in principe niet om standaard dingen te vragen, maar ze zegt het, zodat je erover door kan breien en, zoals ik al eerder aangaf kan je het beste over haar verleden beginnen, tenminste er naar vragen... gewoon uit interesse...

Waarom is ze single, wie zorgt er voor de kids, hoe komt dat, waarom wil je niet werken ,wt zou je dan wel willen doen, ... en van daaruit kan je weer ingaan op wat ze verteld. En je eigen ervaringen vertellen enzo, dat is prettig. Dat vind ze leuk, en zo toon je je interese en voorkom je dat je standaard dingen vraagt... Want die standaard dingen heb je dus al gevraagd.

Je beredeneert alles sterk vanuit je hoofd. "Voorspelbare vrouwen" "stille waters" etc.... Het lijkt me alsof je als je met iemand omgaat haar onmiddellijk in één of andere categorie stopt.
Maar goed, je vraag is hoe je een "onbereikbare" vrouw kan bereiken. Een vrouw die wat mysterieus is, en niet meteen in haar kaarten laat kijken. Uit de literatuur (bv. "de ideale vrouw is een bitch" blijkt dat deze soort vrouwen veel mannen prikkelen. de uitleg is dat een man een jager is, en dat deze vrouwen je uitnodigen tot de jacht. Dus een voorspelbare vrouw komt zo wat overeen met jacht op een tam konijn : je weet al wat er zal gebeuren. Het is dus vooral je jachtinstinct die je ingeeft dat je op deze vrouwen moet jagen.
Hoe je deze 'mysterieuze" vrouwen best benadert, is door er juist afstand van de bewaren. Natuurlijk mag je interesse tonen maar juist door afstand te bewaren zal je haar nieuwsgierigheid prikkelen. Je kan ze best voor je winnen door ook onvoorspelbaarder te zijn. Dus zet je "beroepsprater" ambitie maar even in de ijskast als je bij dergelijke vrouw bent. Veel tips krijgt je ook uit de gratis versiercursus (e-cursus) van ene "Geert".
Aan de andere kant : als het je ambitie is om een langdurige vaste relatie te hebben : ook mysterieuze vrouwen zullen op termijn voorspelbaarder worden, als je ze beter kent.
Maar misschien ben je gewoon op zoek naar een manier om de moeilijke prooi te vangen, zonder verdere gevolgen. Dan kunnen de aangehaalde bronnen je zeker van nut zijn.

Het zou kunnen dat het type vrouw waar jij écht op valt van nature mentaal sterker is dan jij en dat verstoort de spreekwoordelijke chemie tussen jullie.
Het is in feite jouw onzekerheid die op haar afketst en terug bij jou terecht komt met symptomen zoals je niet op je gemak voelen en het gevoel hebben dat je niet in staat bent om een boeiend gesprek aan te knopen en gaande te houden.

Het kan ook zijn dat de types waarop jij valt helemaal niet op jou vallen en dat jij die signalen onuitgesproken opvangt.

Je kan deze situatie forceren, aanvaarden óf spelenderwijs en met véél geduld manipuleren.
Blijf vooral jezelf want als je aan overacting doet dan versterk je ofwel jouw ongemak ofwel hun gebrek aan sympathie.

Een aanpak die het Altijd goed doet is totale eerlijkheid. Gewoon zeggen dat je closer contact wil maar dat 'Jij' je om niet al te duidelijke reden onzeker voelt bij haar.
Haar reactie hierop zal altijd boekdelen spreken, het is echter aan jou om die zo neutraal mogelijk te interpreteren.

Soms zegt men wel eens:
Ga voor het beste scenario maar hou rekening met het slechtste... alles wat dan beter verloopt dan 'the worst scenario' is absolute bonus, toch?

Liefs, Succes en Big Smile van me