Hoe moet een verlegen jongen in contact komen met een meisje/meisjes?

Bedankt voor uw reactie.
Een meisje echt 'misgelopen' durf ik niet te zeggen.
Via de computer is het chatten makkelijker voor mij, maar daardoor praat ik juist weer teveel, in plaats van dat ik in het echt altijd heel verlegen en stil ben.
Ik denk dat die verandering hun sowieso niet aanstaat. Ik ken wel een paar meisjes die weten hoe ik echt in elkaar zit, maar op de een of andere manier hebben die (op een soms nogal ruwe manier) al het contact verbroken.
Ik zelf denk dan dat dat ligt aan dat ik zelf zo erg bij alles in het detail kijk en heel moeilijk over alles nadeel.. en dat dan weer op een makkelijke manier weer allemaal uitleg, waardoor hun misschien er zelf gek van worden.. Ik weet het ook niet meer.
Hier stel ik mijn vragen wel en meestal zijn al mijn vragen hier in dezelfde richting, terwijl ik zelf het antwoord al weet.. Maar altijd in de knoop loop met het gewoon doen.
Dan in het echt heb ik het al helemaal uitgedacht, maar als ik er dan sta dan trek ik me weer terug, terwijl de woorden al op m'n tong lagen. Ik heb al therapies gevolgd, maar daar werd altijd de theorie vooral besproken.
Bij mij zit het 'em in "gewoon doen"..
Maar dat kan en durf ik echt niet ;(!
Terwijl ik het zelf echt ZÓÓÓ graag wil..
Maar dan voel ik me bij anderen onbegrepen.
Niemand ziet dan echt dat ik open sta contact, waardoor ik het daarna toch weer opgeef en denk "Ik zal het toch nooit kunnen.."

waarschijnlijk is de reden dat het contact grof verbroken werd, omdat je niet voldeed aan hun verwachtingen.
je kan contact maken op 2 manieren:
als vriend
of als potentieel vriendje. jou intentie is dat 2e. dat zullen ze ook wel gemerkt hebben.
in eerste instantie zullen ze dit ook heel leuk gevonden hebben. en werkte ze er zelf ook aan mee. ( tot zover deed je het dus goed)
wanneer iemand dan afvlakt ( dat er geen stijgende lijn in zit. bijv door dat je voorspelbaar word, of je toont je gevoelens "te vroeg") als je voorspelbaar word, ben je geen uitdaging meer en niet zo interessant. wanneer je je gevoelens toont, ben je ook geen uitdaging meer, de spanning is er af, terwijl zei nog niet zo ver is om met jou verder te gaan. hier zijn 2 dingen die je voor jezelf vast moet stellen. blijf jezelf maar verras anderen.
niet met bloemen, maar zorg dat elke dag uniek is, op deze manier ben je nooit voorspelbaar en blijf je interessant. dit zou een standaard regel moeten worden. toon nooit direct je gevoelens.
gevoelens hebben is goed, deze uiten ook, maar zeg nooit tegen een meisje "ik hou van je".
laat ze hier om vragen/smeken.
een meisje laat het wel weten wanneer zei zover is.
voor die tijd is dat zinnetje echt een afknapper.
ook na die tijd is het belangrijk dat je niet elk uur van de dag ( ook niet elke dag of week) zegt dat je van haar houd. dit word irritant. laat haar er maar om vragen.
zie het als een beloning (als een koekje voor een hondje, deze krijgt zijn koekje pas als hij echt goed zijn best heeft gedaan.) ik wil overigens niet zeggen dat meisjes als hondjes behandeld moeten worden of dat ze dat zijn, maar dit maakt wel duidelijk wat ik bedoel. wanneer iemand heel de dag tegen je zegt dat je goed je werk doet word dit ook vervelend en heeft dat compliment geen waarde. als iemand dit 1 keer in de maand zegt geeft het je wel een goed gevoel. het niet durven is heel moeilijk. mijn advies is de volgende keer dat je "uitgaat" een zoet alcoholisch drankje te nemen, hierdoor word je wat losser zodat dit makkelijker gaat maar ga je niet zo snel stinken naar alcohol. LET OP!!! dit moet geen gewoonte worden, puur alleen voor de eerste paar keer om je zelfvertrouwen te geven. verder is het een kwestie van jezelf in het diepe gooien, eerst eropaf stappen dan later pas ( wanneer je hun aandacht al hebt) bedenken wat je gaat zeggen. dan is angst geen drempel meer en moet je wel. succes ;)
ik ben altijd bereid om je te helpen,

Ik denk dat u me dan inschat als een verkeerde andere jongen. Ik ben absoluut geen zogenaamde 'player'.
Contact met meisjes (leeftijdsgenoten) is voor mij totaal geen dagelijkse gewoonte, maar meer een wekelijkse/maandelijkse wonder.
Ik ga weinig tot nooit uit en kom amper echt bij feestjes of iets dergelijks, dus de mogelijkheid om een meisje te spreken is er ook niet veel.
Wanneer deze er wel is, raak ik overspannen, bereid ik me voor wat ik moet zeggen, en geef ik het op. Ik ben ook echt niet voornamelijk op zoek naar een mogelijke vriendin qua relatie.
Wel gaat het me om vriendschap, maar meest belangrijk: Dat ik zooo ENORM graag alleen al contact met meisjes wil, want dat is nu iets waar ik altijd bang voor ben en altijd zwaar overspannen raak.
En om het dan in detail uit te leggen: "het wazig voor mijn ogen word en bang ben om als een gieter af te gaan." Ik ben ook altijd heel erg bezig met m'n houding en vaak ook negatief over mijn uiterlijk en dergelijke. Over "ik hou van je", dat is iets wat je mij echt niet tegen een vreemd iemand zal zeggen.
Ook al zou ik die persoon al jaren kennen.
Behalve als het van 2 kanten komt en het echt intiem word, dan misschien wel.. Maar voordat die tijd ooit in m'n leven komt, zou ik nog heel veel stappen moeten zetten denk ik.
Een relatie is iets wat ik denk ik doodeng zou vinden en ik als onmogelijk voor een persoon als kij beschouw. Mij zul je ook denk ik niet zomaar licht aangeschoten zien lopen.
Ik ben een angstige jongen die daarvoor denk ik teveel op zijn houding let.
Ik denk juist dat wat ik wil bereiken, ik dat bereik door netjes en altijd beschaafd te blijven, terwijl ik denk dat meisjes juist vallen op jongens die losser en meer ondeugender zijn.
Maar ik ben zelf te bang voor die verandering.
Ik vind mijzelf daardoor ook minder 'uniek'.
Ik zie het ook nogal onmogelijk om als uniek aanschouwt te worden.
Mij zul je echt niet alle leeftijdsgenoten nadoen door middel van mijn broek tot aan m'n kont te laten zakken en een grote mond op te zetten, alhoewel me dat misschien wel verder zou hebben kunnen gebracht. Bij mij zit het er zo hard ingestampt om zo te zijn zoals ik ben, in plaats van te denken 'chill ouuut' en 'doe eens gek'. Alhoewel moet ik zeggen over dat 'grote mond', dat ik wel heel veel makkelijker praat op het internet, terwijl je in het echt de woorden uit me moet trekken.
Betekend dat dat ik het toch in me heb?

dit betekend dat je dit weldegelijk in je hebt.
het "netjes" zijn is er zoals je zelf al zegt "zo hard ingestampt".
ik zal eerlijk zijn.
het netjes zijn is een goede basis, maar niet om vriendinnetjes te krijgen. hiermee zal je toch moeten experimenteren, stap voor stap komt het dan wel goed.
dit zal tijd gaan kosten. maar geef de moed niet op. ik zeg ook zeker niet dat je een player bent ( dan zou je hier niet zijn met je vraag) ook zeg ik niet dat je de massa moet volgen, dit maakt je namelijk niet uniek het probleem zit hem in het angstig zijn, je bent te bang om een nee te horen.
om die reden stap je er niet op af.
maar hier is het probleem. door er niet op af te stappen hoor je de nee misschien niet maar is deze er wel. je houding is een goede vraag. mijn tip hierop is een open houding. dit houd in dat je altijd je handen zichtbaar hebt. en je vol zelfvertrouwen over komt (ookal is dit niet zo) schouders naar achteren, handen voor je.
wat je bijvoorbeeld kan doen is deels met je handen uit te beelden wat je bedoeld. hiermee bedoel ik natuurlijker niet letterlijk het uitbeelden van een paard, maar een overdreven lichaamstaal bijv. wanneer je niet een duidelijk antwoord kan geven doe je je armen wijd uit elkaar ( i don't know / https://encrypted-tbn0.google.com/images?q=tbn:ANd9GcRuN6w_SgrrqvPSkm7tNenrvx1AEf8uwncNHDa9zAaL82liQl3LZg
wijs dingen aan, voeg beeld bij het woord. hiermee is je houding duidelijk en vol zelf vertrouwen.
ook hoef je je geen zorgen te maken over je houding. verder blijf ik erbij dat zelfvertrouwen niet komt aanwaaien, er is geen truc of magische zin die alle meiden plots verlieft of geïnteresseerd in jou maken.
dit is puur ervaring, soms zal een persoon dingen moeten doen waarover hij twijfelt. de eerste keer in een achtbaan voelde jij jezelf ook niet veilig, maar toen je er zonder problemen uit kwam gaf dit je meer vertrouwen. zelfvertrouwen komt met ervaring, deze 2 krijg je alleen door je best te doen en het lef te hebben om het te proberen. en geloof me ik lieg niet als ik zeg dat ik weet hoe lastig dit kan zijn. ik zelf ben ook geen geboren cassanova , ik heb me ook ooit in jou situatie bevonden.

Heel erg bedankt voor al je hulp en uitleg.
Dat het niet komt aanwaaien weet ik, maar altijd wanneer ik een faal ben begaan of het niet meezit (ik weer een depressieve bui zit) houd ik het niet uit en verwijd ik alles weer naar mijzelf.
Daarna raak ik radeloos en ga ik uit onraad vragen bijvoorbeeld hier posten, waar ik zelf een beetje gedeeltelijk het antwoord al op weet, maar toch om me rond maai op zoek naar hulp.
Uiteindelijk komt het dan toch weer bij mijzelf terecht, dat ik de enige ben die dit zou kunnen veranderen, bouw ik hoop op en uiteindelijk val ik dan weer om en gaat het weer helemaal opnieuw.
Ik weet niet of het precies zo zit, maar als ik er bij nadenk lijkt het daar wel een beetje op. Ik werk nu sinds vorig jaar en daar kreeg ik ook begeleiding vanuit werk, die mij toen soms opdrachten gaf, waardoor ik dingen MOEST doen.
Ik moet zeggen dat ik me daar heel goed bij voelde.
Helaas is diegene sinds kort ander werk gaan doen waardoor ik nu niet echt bepaald opdrachten krijg of wat dan ook.
Hier baal ik wel erg van. Deze vraag moet over 3 dagen worden gesloten, maar hoe het nu verder gaat weet ik ook niet.
Ik ben echt radeloos en sta echt vaak op het punten alles op te geven, maar ik WIL écht hééél graag acties ondernemen en dingen MOETEN.. Maarja.. ;(

ook na deze vraag ben ik altijd bereikbaar, ik doe dit deels voor werk en deels voor hobby, het gedeelte support op afstand (persoonlijke begeleiding via mail) doe ik voor iedereen. dus je kan altijd je vraag opsturen en je zult altijd een antwoord krijgen. {zie bron eerste antwoord} dan zijn er nog de opties groepsbegeleiding ( een stapavond in de praktijk, tegen een zeer klein uurloon) en intensieve begeleiding (1op1, hierbij word een doelstelling en een tijd samengesteld, wanneer deze niet behaalt is zijn er geen kosten, niet goed geld terug garantie {een doelstelling niet behalen is overigens nog nooit voorgekomen}) maargoed even om terug te komen op je verhaal. je zegt zelf dat je heel erg baalt als je een faal hebt begaan, uit jou vorige verhaal maak ik daar uit op dat je simpelweg niet voldoende vertrouwen hebt om op een meisje af te stappen. klopt dit? in dat geval is het antwoord vanuit mijn kant vrij simpel, de uitvoering voor jou kant stukken lastiger. dit probleem is het meest voorkomende probleem. en heeft te maken met slechte ervaringen, onzekerheid van jezelf. of een te groot belang {je hecht teveel waarde aan dat ene meisje} deze alle 3 zijn goed aan te pakken.
aller eerst moet je de theorie goed op een rijtje zetten. zodat je blind kan vertrouwen op wat je al weet. (hiermee komt al een klein stukje zelfvertrouwen)
een astronaut zal op de aarde veel getraind hebben maar de ruimte ingaan blijft spannend, deze personen zitten zelf toch vol zelfvertrouwen omdat ze op ieder aspect getraind hebben. en precies weten wat ze moeten doen in elke situatie.
twijfel je over de theorie? lees het nog is goed door, er word altijd een duidelijke verklaring gegeven waarom je op een bepaalde manier moet reageren. (twijfel je nogsteeds of heb je vragen? stel ze en ik leg het je uit totdat je het begrijpt)
... word vervolgd...

"een te groot belang", dit blijft een lastige, zelfs een expert kan hiermee de fout in gaan, zoals bekent zijn er ook bij de echte "players" en "don juan's" gevoelens die een rol spelen, maar deze zal je onder controle moeten hebben. dit komt ook door ervaring. mijn tip is dus, oefen eerst, begin bij een meisjes die je niet zo leuk vind, hierdoor kan je de theorie testen, zelfvertrouwen kweken en leer je je gevoelens heel makkelijk onder controle te krijgen. slechte ervaringen omzetten naar positieve ervaringen
hierbij vraag ik je vriendelijk om dit wel met respect te doen, vrouwen zijn geen objecten en hun gevoel is ook geen speelgoed. andersom zou je ook met respect behandeld willen worden. wanneer je dan alsnog de stap niet durft te zetten, herinner je zelf eraan dat niks doen in feite erger is dan afgaan. wanneer je het totaal verkeerd aanpakt kan je tenminste nog zeggen dat je het geprobeerd hebt, en maakt het de oplossing een stuk makkelijker dan wanneer je op een afstandje alleen maar hebt staan staren. wat ook wil werken, en je hebt al gezegd dat je niet zo'n drinker bent, is mijn advies om toch 2 drankjes van te voren de drinken ( alleen voor de eerste paar keer, maak er geen gewoonte van)
hierdoor ben je niet ladder zat, in feite ben je nog gewoon het zelfde als daarvoor, maar je hebt toch net iets meer lef , dit zou misschien net genoeg kunnen zijn om die stap wel te durven zetten. bij deze geef ik je ook de opdracht mee om binnen deze 3 dagen flink te werken aan je zelfvertrouwen, dit door spontaan over te komen, en oogcontact te durven maken.
simpel voorbeeld: loop naar de supermarkt, van mij part eentje waar je toch nooit komt. en wanneer je bij de kassa staat om af te rekenen, maak een positieve opmerking over de winkel of wens haar een fijn weekend en geef een simpele knipoog aan de kassière. zo simpel kan de eerste stap zijn. (de flirt)
wanneer je toevallig weer in die supermarkt staat kan je dit altijd nog uitbouwen.

Ik waardeer (deze) 'hulp' wel echt.
Maar ik voel me nu als persoon wel onbegrepen en niet ingeschat als hoe ik echt ben. Ik vind zelfs alleen al "Hey, hoe gaat het?" vragen aan een meisje al heel moeilijk en zelfs op m'n werk "hoe is het?" vragen doe ik nooit. (behalve misschien wanneer als opdracht)
Wel in gedachten.
Ik neem het me voor, bedenk hoe ik die vraag toepas en waar, en uiteindelijk als ik eenmaal er ben dan blijf het maar bij "Hey" en dat is het.
Ik wil dan meer zeggen, maar zelfs alleen "Hey" zeggen komt al niet altijd voor tegen iedereen.
Tijdens werktijd praat ik ook niet bepaald met collega's.
Dit gebeurd alleen wanneer ik iets te vragen heb of wanneer er iets over duidelijk gebeurd.
Al zou ik een collega wat vragen dan ben ik zó erg bezig met de angst dat ik nog amper helder na kan denken. De theorie weet ik vaak wel goed.
Ik heb die op de velen vorige therapies vaak besproken en kan het daardoor denk ik ook wel uitleggen. Dat het met (alcoholische) drankjes beter zal gaan, geloof ik vast en zeker.
Probleem hierbij is dat ik dat niet durf te doen.
Ik let altijd heel erg op mijn houding zoals ik zei en durf mijn oude stille verlegen "confortzone" niet uit te komen.
Ik durf mezelf niet anders voor te doen of "voor te laten doen" als hoe ik echt ben.
Ik wil dit wel, maar stel ik zou dat doen, dan ben ik dan weer bang voor andermans reacties et cetera et cetera. Om de opdracht te krijgen lijkt me leuk, maar ik vind die opdracht echt veels te moeilijk. Ik voel me met die opdracht nog ingeschat met veel zelfvertrouwen, maar ik zit echt veel lager..
- Iets op te merken over een winkel zal ik niet te durven doen.
- Naar een (onbekend) meisje knip ogen zou ik NU laaang niet te durven doen.
Ik voel me op dat moment al helemaal lelijk en schat de kans haar ook maar ooit weer te spreken, als onmogelijk.
Knipogen is sowieso veels te hoog geschoten bij mij.
Op dat moment doe ik dus wat met mijn houding, mezelf en zelfvertrouwen.
Ik zou het dan makkelijker vinden m'n armen tijdens contact te gebruiken, maar dat zou ik op dat moment denk ik vergeten omdat ik dan te druk met de angst ben. Misschien lijkt dit wat ik typ met veel zelfvertrouwen, omdat het 'op papier staat', maar zelfs dit typ ik in het echt met wat moeite in publiek en openbaar.
Ik kan dus denk ik beter mocht in via email contact mogen en durven op te nemen, deze vraag hier maar verwijderen als dat kan. Ik voel me nu echt als gek verklaard nu ik alles weer van mezelf lees. Sorry. ;(

geloof het of niet, maar ik begrijp precies wat jij bedoeld, ik ben namelijk een persoon die in de brugklas elke dag na school nog is een "SoVa training" ( sociale vaardigheidstraining) moest volgen en die bestempelt werd met "sociaal onhandig".
maar wanneer ik dat een beetje onder de knie kreeg begreep ik wat sociale vaardigheden allemaal kunnen bereiken.
en geloof me dat heeft tot nu toe geen grens. ik begrijp dus ook wat je angst is, hierbij zou ik je dan ook graag willen helpen, maar vergelijk het maar met bungeejumpen
het is veilig, er kan "niks" fout gaan, maar zou je durven te springen?
ik niet!!
ik zou je dan graag willen helpen met een klein duwtje, zo het diepe in. dan zul je zien dat al die angst voor niks is.
helaas kan ik je dat duwtje niet geven. ik sta namelijk niet samen met jou boven, maar ik sta onder je. ik kan wel roepen dat je moet springen, ik kan je aanmoedigen, maar jij zal zelf moeten springen. geloof me het is net als fietsen, de eerste keer ben je doods bang dat je valt, ook al heb je zijwieltjes.
en ik zelf ben ook geen daredevil, met tranen in mijn ogen stapte ik op die fiets. maar je moet het wel doen.
jij heb dat toen waarschijnlijk ook gedaan, jij bent ook gaan fietsen.
de eerste paar keer ging het wat stroef, misschien viel je zelfs n keertje. ( herken je de zinnetjes "straks val ik"of "dat kan ik niet")
maar je bent toch door gaan fietsen, en nu gaat het vanzelf.
misschien zelfs met handen los.
je overkwam je angst, toen kon je het.
nu kan je het weer, maar je moet het wel doen.
het zit in je, maar jij moet het eruit halen.
denk niet aan"ik kan het niet" maar doe het. de eerste stap is het lastigst. alles wat volgt gaat bijna vanzelf.
ik begrijp echt wel dat je er moeite mee hebt, toch hoop ik je hier mee te inspireren. in mijn intensieve begeleiding, kan ik wel dat duwtje geven. dit is best interessant om te zien hoe snel dat personen dan reageren en veranderen. ik maak dan altijd de afspraak dat deze persoon 5 minuten heeft om een willekeurige dame/heer aan te spreken.
wanneer deze dat niet in 5 minuten gedaan heeft regel ik het duwtje.

Bij mij ligt het hem ook in het "Gewoon doen", maar zo gewoon is het niet, waardoor het doen ook niet altijd gebeurd.. Ik denk dat ik deze vraag ga sluiten, maar als het op mail verder gaat wil ik ook graag een introductie van uw kant. Ik kan alles wel uitleggen, dat kan best interessant zijn, maar met het internet weet je het nooit.
Daar weten ze alles van me en zolang ik heel mijn leven uitleg, is er weinig anoniem aan.
- dat is nog een angst van me -

natuurlijk zal ik mijzelf ook voorstellen, een vertrouwens band opbouwen met iemand die geen identiteit heeft kan niet. misschien het het woord "gewoon" ook niet het juiste.
natuurlijk is het lastig, en ik begrijp dat je dit ziet als onmogelijk.
maar niets is onmogelijk. ook jij kan dit.
dat dit heel veel energie gaat kosten, en dat dit heel zwaar zal worden, twijfel ik niet over. vandaar dat het woord "gewoon" ook zeker niet op zijn plaats is, maar dit houd niet in dat je het niet moet "doen"
en daar gaan wij aan werken. dat het "doen" wel een "gewoon doen" gaat worden.
ik ben er van overtuigt dat dit mogelijk is.

Dan is mij nogsteeds niet duidelijk wat ik nu precies zou moeten doen.
Ook ik heb wel meer dan een keer SoVa trainingen en alles in die buurt gedaan, maar bij mij is het absoluut niet goed om over alles hier zo goed over na te denken.
Hoe meer ik erover nadenk, hoe negatiever ik erop word en hoe sneller ik het opgeef. Ik wil hoop opsparen en begrepen als persoon worden.
Hoe alles theoretisch in elkaar zit heb ik vaak genoeg, maar wat er MOET gebeuren weet ik niet. Ook ik weet dat het niet 'gewoon doen' is, maar ik weet wel dat hoe meer ik daarover ga nadenken, het dat ook niet word.
Bij mij is het dus wel altijd "Gewoon DOEN." en dan voor mijzelf geen ge'maar of teveel nadenken.
Er moeten conclusies getrokken ooit worden, anders zit ik over een paar jaar nogsteeds met alle zelfde vragen op Goeievraag. (Ik heb wel meer vragen in deze richting gesteld hier) Voor mij moet gewoon duidelijk verteld worden wat er moet gebeuren, waar niet voor nodig is, wat een kleine stap is, maar hoevaker ik die kleine stapjes doe, vormt het een grote stap. Het is voor mij dus heel prettig een opdracht te krijgen, HEEL érg prettig, maar deze moet wel mogelijk zijn voor een zeer angstige jongen.

het probleem is juist dat je er teveel over na gaat denken. maar ik vind het een hele goede om in stapjes te beginnen. eerst in de omgang met de personen waar je wel mee praat, als je met zo'n persoon praat kijk je ze dan in de ogen aan? zoniet, dan is dat de eerste stap. hierbij vraag ik je niet om meer te praten, maar om ze aan te kijken. doe je dit wel al dan komt stap 2, ik vraag je nog niet om meer te praten, maar wanneer je met iemand praat, wil ik graag dat je je lichaamshouding stukje bij beetje aangaat passen.
wel binnen je confortzone, dus wanneer je met iemand praat wil ik steeds meer richting het gebruik van je handen gaan, probeer voorzichtig steeds meer uit te beelden wat je vertelt. je hoeft niet lettelijk een huis uit te gaan beelden maar probeer wel een verduidelijking te maken dmv gebaren, wijs er bijv. eentje aan. is dit mogelijk?

Dit zou mogelijk kunnen zijn, alhoewel zit het 'moeten' er nu minder ingedrukt aangezien ik deze opdracht voor een mij nog onbekend persoon krijg. De opdracht zelf zou kunnen, ik kijk mensen regelmatig wel aan, maar om tijdens het contact op m'n lichaamshouding te letten word een grote uitdaging, aangezien ik veel op de angst op zulke momenten let en het dan dus vergeet.

het moeten ligt er zo ver ingedrukt als dat jij graag contact wil hebben met meisjes. je doet het niet voor mij, maar voor jezelf. zie het dan ook als een uitdaging, de eerste stap naar een verbetering

Het willen zit er bij mij degelijk in.
Ik weet dat dit voor mezelf is en zoals ik al vaker zei kan ik niet uitleggen hóe gráág ik het wil leren, anders had deze vraag er niet gestaan. Waarom ik graag de nadruk op het moeten wil is niet omdat ik van iemand afhankelijk wil zijn, maar wel zodat dat brengt dat ik het wél doe.
Door het moeten is het verplicht en ik ben zelf niet ingesteld om verplichtingen niet na te gaan.
Anders zou ik het heel gauw opgeven op dát moment, waar ik later dan weer van baal en die schuld op mijzelf ga uiten door weer negatief over mijzelf te zijn.

Versiercursus, ik zie dat je een jaar geleden zelf een vraag stelde over PDD -NOS en dat je over de SoVa cursus schreef. De adviezen die wij kunnen geven via internet kunnen waardevol zijn maar voor een deskundige begeleiding is persoonlijk contact nodig en in de eerste plaats een gedegen jarenlange opleiding.

heel goed verhaal +
ik begrijp dat je hem probeert te motiveren, en dit verhaal is zeer goed!! wel wil ik graag een kleine uitleg geven over wat meisjes precies willen. hier word uitgelegt dat meisjes graag is wat "softere" jongen willen, een jongen die graag naar haar verhalen luistert.
dit zullen ze zelf ook altijd volhouden. maar meerdere wetenschappelijke onderzoeken wijzen uit dat dit totaal niet zo is. meisjes dromen van een jongen die samen met hun, huilend op de bank knuffelend en kijkend naar een drama van een prinses die die opgesloten zit en haar prins op het witte paard nooit meer zal zien. helaas zijn dit vaak de jongens waar de meisjes van vreemd gaan.

het volgende heeft iedereen wel eens meegemaakt:
"het spijt me, het ligt niet aan jou, je echt een geweldige jongen, en je zal vast wel ooit een meisje zeer gelukkig maken.
ik weet ook niet wat er met mij is, je bent perfect, maar ik ben niet meer verlieft.
het ligt niet aan jou maar aan mij. kunnen we anders niet gewoon vrienden zijn?" een klassiek voorbeeld van de prins op het witte paard, de romanticus, en de knuffelbeer.
deze jongen doet echt alles voor haar, ze hoeft maar een kuchje te laten en hij snelt al met een glaasje water.
vrouwen worden hier niet gelukkig van.. ze moeten kunnen dromen, smachten naar liefde. vergelijk het met een ferrari, je droomt er van ooit eentje te hebben. maar wanneer je er een hebt word het als snel een gewone auto. okee het is wel een snelle, en duurder als de rest. maar de glans is er af. men zegt wel eens: "het verlangen naar iets is veel mooier dan het hebben. de grote reden dat casanova zoveel vrouwen kon versieren is omdat zij hem moesten delen. ze konden blijven dromen over hem, smekend om zijn liefde.
het bleef een competitie, en er blijft een concurrentie. ze moesten moeite blijven doen voor hem. wanneer je een spelletje op de computer doet is het leuk om doelstellingen/ opdrachten te behalen. wanneer je ze allemaal volbracht hebt is er niet zo heel veel meer aan. dit allemaal geld ook voor vrouwen, zei willen moeite blijven doen. niet alles moet vanzelf gaan.

Bedankt voor uw antwoord Kristal en de nadere uitleg, versiercursus. Dat ik (te) veel gericht op mijzelf ben, zou waar kunnen zijn, maar ik denk dat ook dat makkelijker gezegd dan gedaan is..
En waarin ik mijn haarstyle zal moeten veranderen of wat dan ook weet ik ook absoluut niet.
Voor jongens heb je weinig keuze en dit voelt vertrouwt.

Lieve Chaos, je zal mij niet horen zeggen dat het makkelijk is, dat vond ik destijds ook ábsoluut niet. En wanneer je angst hebt is het moeilijk om daarmee om te gaan. Maar het kán wel. En daar zou ik, als ik jou was, vanaf nu vanuit gaan. Wat je uiterlijk betreft, ik weet natuurlijk niet hoe je er uit ziet. Maar vraag het eens aan een meisje/vriendin/zus/moeder/tante/nichtje die je vertrouwt. Soms kan het met een beetje moeite veel beter. Nogmaals: het uiterlijk is niet het belangrijkste maar het kan wel helpen om je meer zelfvertrouwen te geven. Voor jongens heb je zat keuze :-) Vraag maar aan de kapper. En dan nog iets: je zegt heel treffend: -en dit voelt vertrouwd-.
Dat wil je dus liever niet veranderen. Ook al zou je er wat vlotter door uit gaan zien en mogelijk leuke aandacht krijgen van meisjes?
Kan het zijn dat je ergens ver weg ook bang bent om iets te veranderen (o.a. aan je uiterlijk) omdat je dan inderdaad misschien wel aandacht krijgt van meisjes? Kan het zijn dat je dat eigenlijk haast nog enger vindt?
Weet je Chaos: het IS ook eng.
Maar wat voor mij op een bepaald moment de doorslag gaf was het volgende inzicht:
ik vind alles eng, ik ben angstig voor zóveel dingen,
laat ik dan maar kiezen voor een levenswijze die ik eigenlijk zou willen, in mijn hart. Als ik toch Alles beangstigend vind kan ik net zo goed een manier van leven kiezen die ik fijn vind. Dus, ook al vind je het eng: je zou een een cursus kunnen gaan volgen waarin je leert communiceren.
Want dát is wat je wilt in je hart, met anderen, en met meisjes kunnen praten. Als je echt iets wilt veranderen, wees dan eerlijk naar jezelf toe. Lees de adviezen, kijk of het kan kloppen zónder dat jij jezelf daarbij afkraakt, en doe (met het zweet in je handen en knikkende knieen!) kleine stappen om jezélf te worden.
Als je daar hulp van buitenaf bij nodig hebt: doen! Laat je leven niet verzieken door je angsten, jij bent veel belangrijker.

Versiercursus, je hebt gelijk als het gaat over de flirtpartijtjes en liefdes in de pubertijd. Maar als meisjes wat serieuzer over een relatie na gaan denken, vallen de Casanova's buiten de boot :-)
De belangstelling voor jongens en mannen waar je naar smacht omdat ze zo moeilijk te bereiken zijn, is meestal van tijdelijke aard.
En ja, een man die almaar achter je aanloopt om aan al je wensen te voldoen is inderdaad niet echt spannend. Maar als je een vriend hebt waar je verliefd op wordt, waar je een leven mee wilt delen, en die ook nog eens kan luisteren en belangstelling blijft houden voor jou als persoon, dan mag je in je handen knijpen.
Daar is niets softs aan, op die manier ontwikkel je samen een gelijkwaardige relatie. En een man waarmee je een goed gesprek kan hebben, kan zeer spannend en sexy zijn.
Een man waar je almaar veel moeite voor moet doen omdat hij anders misschien wel naar een ander gaat die nog meer moeite doet... misschien leuk voor even, om te zien of het je lukt, maar voor de rest: lekker laten gaan. Uiteindelijk is liefde geen gevecht om aandacht, maar een behoefte om elkaar lief te hebben

Bedankt nogmaals voor de reactie, Het is inderdaad waar dat ik erg bang ben voor die verandering omtrent mijzelf en mijn uiterlijk.
Dat ik het echt ZOOOOO graag wil kan ik met geen woorden uitleggen.
Mensen zien denk ik aan mijn houding dat ik niet open sta voor contact, maar juist vanuit mijn innerlijk is dat het enige waar ik heel erg naar verlang! Ik heb al velen therapies achter de rug, sinds het pest-incident, maar daar was het voornamelijk altijd het bespreken van de theorie en hoe het beter kon.
Ik weet wel hoe dat in elkaar zit, maar bij mij zit het hem in het vooral doen.
De praktijk is het enige wat mij denk ik dit allemaal zou kunnen leren, maar dan moet er wel heel veel steun zijn om dat voor elkaar te krijgen. Om mijn houding te veranderen weet ik dat dat heel belangrijk is, maar wanneer ik bijna contact of contact heb met een leeftijdsgenoot (vooral meisjes) ben ik zó gefocust op de spanning en onzekerheid, dat ik wát ik moet doen, allang ben vergeten. En nogmaals.. Ik praat hier nu wel heel open over en klink misschien met typen als een jongen met veel zelfvertrouwen, maar ik typ dit hier ook niet zomaar zonder gevoelens of angst.. Maar typen gaat wel veel makkelijker, wat voor mij ook weer een valkuil is en kan zijn.

Goh, weet je wat mij nu zo tebinnen schiet?
Misschien zou je je op kunnen geven voor een mooie verdedigingssport. Kijk eens rond of je er één ziet die je een beetje aanspreekt, want je bent natuurlijk geen fysieke vechter.
Maar daar krijg je wel (veel meer) zelfvertrouwen door. Ook al zou je het nooit hoeven te gebruiken, je krijgt er een zelfverzekerde houding door. En dat is al zó belangrijk!
(mijn kinderen zijn destijds ook zwaar gepest op school. Toen heeft de één een half jaar en de andere 1 jaar op worstelen gezeten. En al na die korte periode maakte dat zóveel uit! Niemand die hen nog pestte. Hun hele uitstraling was veranderd.)
En op die manier stap je op een positieve manier uit je oude patronen. Ja, ik weet het, niets is angstiger dan uit je vertrouwde patronen stappen (dat geldt voor vrijwel iedereen, de mens is een gewoontedier), toch denk ik dat het je gaat lukken want je wilt zó graag jezelf zijn. Je wilt zó graag van die allesoverheersende en toch zo vertrouwde angst af.
Therapieen heb je blijkbaar al gehad, dan nu maar eens naar iets toegaan waar de nadruk niet op je problemen ligt maar op je mogelijkheden, op je ontwikkeling naar een leuk leven.
Kom, probeer een kleine stap, en dan in de richting waar je naartoe wilt. Ik denk dat je het kan, vooral omdat je het lef hebt erover te schrijven.
Waarom zie je dat typen als een valkuil??
Heel gelukkig kan je dat wel!! Het zou ellendig voor je zijn als jij je op geen enkele manier kon uiten, maar zo kan je het in ieder geval!
Dus niet meteen het in het negatieve trekken, maar juist het voordeel ervan zien. Denk eens na over die verdedigingssport, en geef jezelf dat grote cadeau.
Typen is niet je valkuil,
verandering tegenhouden is je valkuil.
Je angst voor verandering is je allergrootste valkuil.
Open je armen en verwelkom verandering.
En nu gaan sporten.
Je bent geen sporter zeg je?
Maakt niet uit, je wilt je houding veranderen dus...
experimenteer.
Open je armen en verwelkom de verandering ;-)))
Het mooie is dat, als de verandering je niet bevalt na een poosje, je het weer kan veranderen.
zo kan je van je ongegronde angsten afkomen.
Vraag om steun in je omgeving, je kent jezelf goed en weet dat je dat nodig hebt.
En neem dan eerst 1 stapje, dat is te overzien.
En wees trots op jezelf dat je het deed en doet! Dát is op zoek gaan naar jezelf, dat is jezelf ontwikkelen, dat is levenservaring opdoen,
dat is leven in vreugde.

Waarom ik denk dat typen mijn valkuil is omdat ik dan anders lijk dan hoe ik echt ben.
Nu typ ik veel om alles in detail uit te leggen en juist in het echt leg ik weinig uit of kom ik niet heel goed uit m'n woorden. (door spanning, ik weet het wel uit te leggen) Een vechtsport heb ik al is gedaan, maar dat was maar heel kort voor een maand.
Daarna kreeg ik een tekort aan tijd en teveel druk van school, waardoor ik ermee stopte.
Of een vechtsport echt iets is waar ik zit op te wachten weet ik niet.
Ik vind sporten in m'n eentje zonder iemand die ik goed ken, niet echt leuk. Vroeger heb ik rond de of meer dan 6 jaar op voetbal gezeten met een vriend/kameraad, maar later stond ik teveel stil bij alle kritiek en toen werd het me allemaal teveel en ben ik ermee gestopt.

een verdedigingssport is een gele goeie! ik ben het met je eens dat een verandering angstig kan zijn, maar het kan ook heel leuk zijn, het geeft ook een goed gevoel om je zelf te verrassen. boven jezelf uit te stijgen. dit kan ook wetenschappelijk onderbouwd worden:
wanneer iemand uit zijn confortzone stapt treed er angst op, de aller eerste reactie van het lichaam is het vrijgeven van endorfine en epinephrine (adrenaline).
beide stoffen geven een pijnstillend en euforisch (extreem gelukkig) gevoel. dit is te herkennen aan, dieper ademen, lichte tinteling over het lichaam, vergrote pupillen, zweethanden en het gevoel van tijd veranderd (alles lijkt langzamer te gaan). wil je de positieve kant zelf ervaren?
probeer een stap buiten je confortzone te zetten, wanneer je jezelf tegen gaat houden uit angst, wil ik dat je stil gaat staan, even niet aan de angst gaat denken maar juist gaat nadenken over wat je nu precies voelt, dan zul je zien dat die angst ook positief kan zijn. en hopelijk motiveert dat je om dan iedere keer net de grens op te gaan zoeken (wat dan van nature langzaam maar zeker stap voor stap een stukje verder ligt.)

@kristal helaas moet ik je teleurstellen, mijn conclusie over wat vrouwen willen, geld ook op langdurige relaties. ware liefde bestaat alleen in sprookjes. ( ik weet dat dit zeggen mischien onverstandig is omdat velen het er niet mee eens zullen zijn, maar het is echt zo, hoe vervelend het ook klinkt, er is geen hogere macht die voor iedere vrouw een mannetje op de wereld zet en andersom.) liefde is dan wel geen gevecht om aandacht, maar liefde is een spel van de voortplanting, de constante zoektocht naar het beste nageslacht.
wij zijn net als alle dieren nog steeds bezig met het bezorgen van goed nageslacht. daar draait het hele leven om. als mens zijn we ons doel voorbijgestreeft, alle dieren en planten (zegmaar heel de natuur) draait maar om 2 dingen.
de voortplanting, het overleven van de soort.
en balans. wanneer mensen niet ingrijpen, is de natuur een constante cirkel en perfect gebalanceerde cirkel om het even kort en simpel uit te leggen:
planten groeien uit een zaadje, deze produceren bloemen voor bevruchting (een natuurlijk selectieproces, de bij kiest de mooiste bloem) door deze bestuiving produceert de bloem een zaadsoort dat deels van de plant zelf komt en deels van de donor plant (de al eerder bezochte bloem)
wanneer deze compleet anders zijn ontstaat er een nieuwe soort bloem ( evolutie) dieren:
wat je vaak ziet is dat kudde dieren er meerde vrouwtjes met de sterkste man gaan (vaak ook de leider van de groep) omdat deze waarschijnlijk het beste nageslacht zal geven. mensen:
hoevaak zie je tegenwoordig dat mensen scheiden? ook als ze al 25 jaar bij elkaar zijn. ( meer dan 33% van de relaties komt op scheiden uit)
dit is geen mode, of trend ( wat vaak beweerd word) dit is deel van de natuurlijke selectie. personen gaan scheiden omdat ze niet meer tevreden zijn over hun partner, of omdat ergens anders een ander persoon rondloopt die wellicht voor beter nageslacht zal zorgen.
ook als je niet meer van plan bent kinderen te krijgen, dit is namelijk het instinct van de mens, opzoek gaan naar die persoon die aanvult aan mijn tekortkomingen, of mijn positieve dingen versterkt. vroeger konen mensen niet zomaar scheiden, dit was een schande, maar dit houd niet in dat ze niet vreemd gingen.

Chaos, je vergist je. Als je typt laat je een ánder deel van jezelf zien dan je aan de buitenwereld laat zien.
Het is dus óók jezelf maar doordat je niet in levende lijve tegenover iemand anders staat is het iets makkelijker om jezelf ook van je andere kant te laten zien. Jij kan nooit zo goed uitleggen hoe het met je is als dat geen kant van je is. Dus, het typen geeft je de kans om meer kanten van jezelf te laten zien. Die vechtsport heb je maar kort gedaan, misschien deed het iets met je en ben je er daarom mee gestopt? Omdat de verandering eng is? Weet je, het gaat er niet eens zo om of een vechtsport wel of niet echt je lust en je leven is, het gaat erom dat jij door krijgt dat jij degene bent die een verandering tot stand kan brengen.
Je zal ook wel eens tv kijken, of niets doen. Als je wilt heb je dus echt wel tijd om een sport te doen, en je leert dan vanzelf mensen daar kennen. Onthou goed dat jij in staat bent om te veranderen.
Daar moet je wel iets voor doen. Actie ondernemen.
Als jij nu gaat denken:nou ja, ik wil het wel graag maar het wordt toch niks en eigenlijk heb ik er de tijd (waarmee je eigenlijk zegt dat je er te bang voor bent) niet voor, dan kan ik je garanderen dat er over een jaar niets veranderd is. Realiseer je dat je dát niet wilt. En ga die 1e stap zetten, de kant op die jij wilt.
Ja, het is angstig, echt dóódeng, maar als je niets doet is het ook angstig en doodeng.
Dus doe dán maar die eerste stap naar een leven dat je graag wilt leiden.

Versiercursus, prima dat jij er zo over denkt.
En wat ben ik blij dat ik andere ervaringen heb ;-)
O ja, en ik ben evengoed 2 x gescheiden met veel pijn... En toch ervaar ik dat liefde veel meer inhoudt als wat jij beschrijft, het is een overstijgend gevoel.
Wat jij beschrijft klopt wel voor zolang je het als aantrekkingskracht benoemt, nodig voor de voortplanting. Maar echte liefde heeft daar niet veel mee te maken,
echte liefde is zoveel meer.

om even terug te komen op "ware liefde" wanneer 2 personen een relatie aan gaan is er ALTIJD eentje de leider en de ander een volger.
wanneer iemand beweerd dat dit in hun relatie niet zo is, zal deze waarschijnlijk de volger zijn, dat deze relatie evenwichtig (vergelijking 49,5% tegen 50,5%) is en deze 2 personen heel dicht op elkaar zitten is mogelijk, maar wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat er altijd 1 van de 2 de knoop door zal moeten hakken, en deze is dus de leider. een volger zal ook altijd in ware liefde geloven. omdat deze tot over zijn oren verlieft is op de ander, voor deze persoon verstaat die relatie dan ook onder "ware liefde" zijn of haar partner (de leider) zal dan ook het risico lopen een ander tegen het lijf te lopen, die wellicht een betere combinatie genen draagt (deze zijn af te lezen aan oa. uiterlijk, uitstraling, gedrag, geur etc.)
wanneer 2 personen samen een sterkere combinatie genen kunnen maken zullen deze elkaar aantrekkelijk vinden. vreemdgaan: ( het volgende radicale en controversiële onderwerp)
wanneer iemand vreemd gaat houd dit in dat deze persoon een ander tegen is gekomen met op dat moment een sterkere aantrekkingskracht. ( mogelijk door sterke combinatie genen) deze persoon zal dan een keuze moeten maken door vreemd te gaan of de andere persoon te verlaten.
omdat vreemdgaan makkelijker is en niet zo'n extreme gevolgen heeft word dit dan vaak als eerste keus gebruikt, en volgt regelmatig de 2e keus. wanneer iemand kiest voor vreemdgaan, is dit (let op) niet geheel zijn eigen keuze. meer juist een verlies van controle. vandaar dat velen er naderhand ook spijt van hebben. deze personen zitten in een 2strijd tussen de liefde van zijn of haar partner en de 2e persoon. personen die langere tijd vreemd gaan, tonen min of meer aan dat ze weldegelijk geven om hun partner. teveel om die persoon los te laten. dit houd overigens niet in dat ik vreemdgaan promoot.
ik keur het juist af, uit respect voor de partner en uit morele aard.

Lieve versiercursus, wij spreken vanuit twee verschillende visies. Jij spreekt vanuit een theoretische visie en ik vanuit een ervaringsgerichte visie.
Dat kan elkaar overigens heel goed aanvullen. Als het echter om Liefde gaat vallen theorieen weg heb ik gemerkt.
Ik zag pas een quote die mij raakte:
De Ware is niet degene die aan al je eisen voldoet
De Ware is degene waarvoor je al je eisen laat vallen. En daarmee bedoelt men niet dat men zich in een destructieve relatie stort, maar blijken al je eisen niet belangrijk meer te zijn als wederzijdse Liefde zich laat zien. Normaal zou ik Liefde met een kleine letter schrijven, ik hou niet zo van die hoofdletters. In deze context doe ik het toch, omdat er voor mij echt een verschil is tussen liefde en Liefde. En volgens mij heb jij het over liefde, en ik het over Liefde
;-)

Het maakt mij totaal niet meer uit hoe al die theorieën in elkaar zitten of hoe alles wetenschappelijk is bewezen. Ik ben alleen maar op zoek naar iets wat helpt..
Ik waardeer iedereen's hulp, maar na al die theorieën kan ik dit maar beter als toch onmogelijk verklaren..
Bij mij zit het hem vooral in de praktijk.
Wat ik moet doen, wat een opdracht zou kunnen zijn voor de volgende dagen en wat ik het beste in de toekomst kan doen.
Dit moet niet een financieel onmogelijk worden en al helemaal niet voor een jongen als mij, die veel angst ervaart tijdens sociaal contact, maar het niet in woorden kan uitleggen HOE GRAAG hij dit wilt.

beste kristal, ik ga er vanuit dat je niet helemaal begrijpt wat ik bedoel.

alles op dit vlak is mijn werk. dit houd dus in dat ik hier niet alleen theoretisch mee bezig ben maar ook weldegelijk een ervaringsdeskundige in ben.
in mijn vorige reactie staat dan ook een uitleg waarom de werkelijkheid voor sommige anders geïnterpreteerd word maar dat de theorie wel degelijk gelijk loopt met de praktijk. maargoed om er even op terug te komen, deze discussie is zeer interessant maar helpt onze vriend chaos geen stap verder. ik zou je dan ook graag willen vragen om deze discussie voort te zetten via mail. (versiercursus@gmail) @chaos, wat jij nodig hebt is net dat duwtje, die stap om iedere keer weer contact te krijgen, dit kan op 2 manieren, een mogelijkheid is dat je het uiteindelijk zat bent en zo "opgefokt" bent dat je liever voorschut staat dan jezelf weer teleurstellen. dit moment komt vanzelf, maar kan ook nog heel lang duren. optie 2 is door een ander, ( wat ik dus uitlegde over mijn methode van de intensieve cursus), dit kan je ook door een vriend van je laten doen, ik begrijp dat dit eng is en veel energie zal kosten maar helaas is er geen andere mogelijkheid. er is geen pil voor, geen magie, alleen maar hardleers.
net als vliegangst kan je die alleen overwinnen door te vliegen.
angst voor spinnen kan je alleen overwinnen door een spin vast te houden.
angst van het vallen tijdens het fietsen kan je alleen overwinnen door te fietsen. angst komt voort uit een negatieve ervaring. deze kunnen alleen verwerkt worden door er positieve ervaringen tegenover te zetten. deze stap zet je waarschijnlijk niet snel uit jezelf zoals je zelf al aangeeft, dus moet iemand jou dat duwtje kunnen geven, dit gaat niet dmv theorie of mail. dit moet via een fysieke duw, jou zelf confronteren met je angst

Dat dit een goede reclame kan zijn voor uw "bedrijf" of "organisatie" begrijp ik natuurlijk ook.
Maar ik ben ervan overtuigd dat het wel mogelijk is.
Ik geef die hoop niet op, want anders zou ik die hoop al jaren geleden hebben opgegeven. Die duwtjes kunnen helpen, maar uiteindelijk moet ik het alsnog zelf doen.
Die manier van 'therapie' lijkt mij wel altijd het beste, iemand die bij je is en doelen opstelt, maar ik betwijfel of diegene wel rekening houd met diegene en de waarde van dat persoon in behoud houd, want ik denk dat zulke mensen vooral gefocust zijn op wat het beste is en wat er moet gebeuren, koste wat koste. Dat het komt uit negatieve ervaring zal kloppen, maar het zit ook in mijn karakter, dat heb ik vaker gehoord en dat is te zien in heel mijn familie.
Wel moet ik natuurlijk zeggen dat ik ook op het internet grenzen heb en ik moet zeggen dat echt contact tot eventuele ontmoeting ik dat wel heel angstig vind, want op het internet weet je het maar nooit, daarom twijfel ik ook waarom het @gmail is en waarom niet van de organisatie zelf. Er bestaan wel degelijk medicijnen die effect hebben op angst en onzekerheid, maar dat is voor zover ik het begrijp alleen maar 'gevoel dempers'.
Medicijnen zijn mij al vaker voorgesteld, maar ik ben zo eigenwijs dat stel ik zou medicijnen gebruiken, ik dan niet meer vind dat ik iets zelf heb bereikt.
Naast dat, heb ik hierbij dezelfde angst als met alcohol, namelijk het 'effect' en alle 'mogelijke gebeurtenissen erna'. Optie 1 in uw antwoord heb ik af en toe al last van.
Dan raak ik zo geïrriteerd aan mijzelf, dat ik me verstand op 0 zet en dan gewoon de stap zet.
Ik geef inderdaad toe, dat dat gevoel prettig is, maar na een klein momentje is dat ook weer verdwenen.. Als u beweert dat duwtjes geven via email niet mogelijk is, dan snap ik ook niet precies waarom u persoonlijke support per email doet, want dan word er dus beweert dat het geen effect heeft. Ik ben bewust en geloof erin dat dit wel mogelijk is via email, maar ik vind het zeer angstig en onwerkelijk om dat door een iemand te doen die je in het echt niet kent, daardoor niet helemaal kan vertrouwen en misschien daardoor minder gelooft.
Alhoewel zet me dat aanbod wel op denken en zweten.

Chaos, ik citeer je even: ***Dan raak ik zo geïrriteerd aan mijzelf, dat ik me verstand op 0 zet en dan gewoon de stap zet.
Ik geef inderdaad toe, dat dat gevoel prettig is, maar na een klein momentje is dat ook weer verdwenen..*** Maar, het is wel het begin! Zo'n stap heb je dan toch maar genomen! Natuurlijk is dan niet voor altijd je angst kwijt, zo werkt het niet, maar als je volhoudt en steeds weer de moed opbrengt om wéér een stap te nemen dan zal langzaamaan je angst verminderen. Ik raad je nogmaals aan ook weer te gaan sporten, ook al omdat het goed voor je lichaam is en je er een bepaalde stof mee aanmaakt waardoor je je veel beter voelt na het sporten.
Probeer een stap te nemen die je goed vol kan houden en je iets oplevert en je niet al teveel op jezelf focused.
Probeer je bewust te zijn wanneer je ergens plezier in hebt, en glimlach dan even naar jezelf omdat je plezier hebt. :-)

laten we bovenaan jou reactie beginnen.
of dat dit goede reclame is voor mijn bedrijf. in principe doet dat het er niet toe, mijn bedoeling is om mensen te helpen, niet om hier bakken met geld mee op te strijken. uiteraard is dit juist een goede reclame. zolang als er over gepraat word is het reclame. iedereen weet dat liefde zeer lastig in elkaar zit. het is dan ook niet voor niets dat mensen met vragen zitten. dat dit met vallen en opstaan te leren is, weet ook iedereen. dit is daar juist een goed voorbeeld. wanneer blijkt dat wij jou tot een resultaat kunnen drijven is dit zelfs nog betere reclame.
maar nogmaals mijn insteek is om jou en andere te helpen. ik zal nooit jou waarden op het spel zetten om een resultaat te bereiken. jou voor schut zetten bereik ik namelijk niks mee. deze organisatie werkt met gmail. omdat het toen dertijds zeer klein begonnen is ( hulp aan vrienden en kennissen) dit deed ik in eerste instantie met mijn privé mail adres.
maar omdat er steeds meer personen om vroegen heb ik een aparte mail via google aangemaakt. zo om privé en werk beter gescheiden te kunnen houden.
op dit moment zijn we nog bezig met het opzetten van een correcte website, waar dan ook een iets wat professioneler mail adres bij hoort. helaas is hier vrij weinig tijd voor. het aanbod van personen om te helpen groeit en persoonlijk vind ik het helpen net iets belangrijker dan het uiterlijk van een website.
simpelweg omdat de voornaamste hulp toch uit persoonlijk contact bestaat en niet uit een paar textjes op een website. over die medicijnen, er zijn inderdaad medicijnen die wellicht een deel van de spanning kunnen weghalen, zie 5-htp, of natuurlijk het wat simpelere alcohol. ik ben hier alleen geen voorstander van. omdat je dan mensen afhankelijk maakt van producten en dus zonder nog niet durven. dit is dan ook de reden waarom dat ik zeg dat je voor de 1ste paar keer best een glas alcohol kan gebruiken, maar dan later echt zonder verder moet gaan. je zegt dat je de beschreven frustratie wel kent, dit is een positief teken, dit houd in dat het moment er wel aan zit te komen dat je zelf op iemand afstapt.

Hartelijk bedankt voor uw reactie. :)
Ik weet nu half wat er gebeuren moet, behalve waar ik beginnen moet.
Dat ik mijn successen niet zie en er niet bij stilsta, dat klopt.
Wanneer ik dit wel doe, ontken ik dat ik zoiets heb gedaan of dat het wel meeviel en dat ik er toch niet zo heel veel aan heb gedaan. Waar ik zou moeten beginnen zou handig willen zijn, maar ik ben blij dat iemand het ook positief kan inzien en de hoop hoger heeft liggen dan ik-zelf.

het letterlijke duwtje geven gaat inderdaad niet via de mail. wel kan ik je motiveren, uitleg geven en stap voor stap naar het duwtje toe werken.
dit is dan ook hetgeen wat we gaan proberen.
dit maakt het duwtje kleiner maar je zult het zelf moeten doen. de reden dat ik email support geef is dan dus ook om personen bij de theorie te helpen, en te motiveren.
dit heeft weldegelijk effect. ik begrijp dat je die mailsupport wellicht niet geheel vertrouwd, dit is overigens onterecht maar dat kan iedereen zeggen.
als je dit liever in het openbaar doet kan je ook een nieuwe vraag hier openen. op deze manier kunnen we stap voor stap verder werken, maar staat er altijd een controle op. het feit dat je mij niet kent maakt ook duidelijk dat ik jou niet persoonlijk ken, in die zin kan ik je ook niet veel aan doen. mocht je mij liever wel persoonlijk leren kennen, dan is er maar een optie, een ontmoeting. die keuze is aan jou. ik speel met open kaarten, geen geheimen, het enigste wat geheim blijft is wat jij mij verteld, dit natuurlijk voor jou bescherming

Chaos, kijk om je heen alsjeblieft of er een goede (verdedigings-) sport is die je (een beetje) aanspreekt en ga er naartoe. En gezien je neiging om jezelf en je prestaties heel laag in te schatten kan je proberen om jezelf elke dag minimaal 10 complimenten te geven. Ook al is het maar omdat je je sokken in de wasmand gooide in plaats van ernaast ;-). Jij denkt dat je je anders voor doet als je verandert, ik denk dat je eindelijk jezelf kan laten zien wat je allemaal nog meer in huis hebt. Je bént je angst niet, je hébt angst. En die angst zit als een soort dichtgetapte gevangenis om je eigen wezen heen.
Maar je bent er nu tape aan het lospeuteren... hoera!!
Stap maar voorzichtig uit die vertrouwde gevangenis van angst, ik zag mijzelf ooit als mijn kleine kanarie die zijn kooitje niet uitdurfde terwijl ik het deurtje wijd open had gezet voor hem.
Uiteindelijk, na weken, durfde hij op het deurtje te gaan zitten, en na maanden te vliegen. O ja, weet je, nog zo'n gewoonte; op jezelf afgeven. Je weet toch wel dat je graag voor iemand anders iets wil doen als hij/zij het je vriendelijk en begripvol vraagt?
Dat geldt ook voor jezelf.
Je bent aan het leren, met vallen en opstaan.
Heb geduld en begrip voor jezelf, moedig je zelf aan.
Van kleine kinderen vinden we het heel gewoon om ze aan te moedigen met lopen terwijl ze almaar vallen tijdens het proberen.
We blijven ons hele leven doorleren, laten we onszelf maar blijven aanmoedigen!