Sinds november is het bedrijf waar wij samen werkte failliet gegaan, ik heb met een collega een doorstart kunnen maken. Dit vond ik zelf heel lastig, want ik was net eind juli bevallen van onze 2de zoon. En ik zag de toekomst zo niet in, bedoel, je "neemt" geen kind om daarnaast nog 36 á 40 uur te gaan werken.
Maar goed, er moet brood op de plank komen, dus we gaan er na wat emotionele momenten helemaal voor.
Mijn man zit thuis, hij heeft een uitkering, en is bezig met het uwv om bedrijf op te zetten met behoud van uitkering. Uwv is hier niet zo vlot mee, en mijn man vind dit eigenlijk allemaal wel best. (ik kan zelf niet zo goed tegen die instelling, maar goed..)
Nu wil het feit, mijn man is niet erg opruimerig, tis niet dat ie het laat liggen voor mij maar hij ziet het dom weg niet, hij ergert zich er niet aan.
Als ik thuis kom, is het aanrecht 1 grote zooi, als ik niet vraag of hij de was ff weg wil vouwen staan de wasmanden gewoon nog op dezelfde plek in de hoek vd woonkamer, bordjes van het ontbijt staan tussen de middag nog op tafel, folders van het weekend liggen overal...
Ik ruim het wel op, want ik kan er slecht tegen...
Maar als ik het dus niet vraag, dan gebeurd het dus niet.
Ik wil een soort van lijstje maken... maar hoe breng ik dat een beetje tactisch?
Ik zelf vind het niet meer dan normaal, dat we het samen doen... ik doe alles in huis, regel de adm. en werk... word er een beetje moedeloos van.
Ben je op zoek naar het antwoord op die ene vraag die je misschien al tijden achtervolgt?