Hoe om te gaan met een depressieve en boze oma? Lees uitleg.

Dat is vervelend voor allebei de kanten. Bij mijn moeder ging dat ook gebeuren, helaas was dat het begin van dementie. Verder merkten we dat mijn moeder depressiever werd als ze een blaasontsteking had. Het rare was dat ze daar geen pijn van had ofzo, ze wist niet eens dat ze het had, maar na de antibioticakuur ging het een stuk beter met haar. (Heb dit al vaker gehoord bij ouderen) Dus misschien kan daar eens naar gekekenworden op een of andere manier , want ze zal zeggen dat ze niet ziek is. Praat er eens met haar huisarts over, misschien weet die een manier.
succes

wat een nare situatie. Je moet toch proberen rustig te blijven. Je oma kan je niet veranderen maar wel jezelf. neem emotioneel afstand. Probeer te beseffen dat ze het niet persoonlijk bedoeld al lijkt dat nog zo erg. ze is oud en moe en misschien wel erg bang voor de dood. zou je dat vragen, dan zal ze dat vast wel ontkennen.

als jij denkt bij alles wat ze zegt: dit gaat niet over mij maar over haar kan je rustiger eronder blijven en het misschien een tijdje negeren of een zakelijk antwoord geven zodat zij merkt dat het zinloos is. als het zinloos is (geen aandacht) zal ze er waarschijnlijk mee stoppen.

geef haar daarvoor in plaats positieve suggesties. Ga je mee naar ons huis? even gezellig eruit? een spelletje?
het zal niet meevallen en ik kan geen 100% garantie geven dat het werkt maar dan kan ze jullie in elk geval niet meer kwetsen.

Aan het karakter kun je weinig veranderen, misschien kunnen jullie wel wat meer plezier in haar leven brengen, door haar eens mee uit te nemen, bijv naar de dierentuin, hoe ermee om te gaan, accepteren hoe ze is, inzien dat je haar niet kan veranderen, thuis erom lachen, dat maakt het al een stuk gemakkelijker.

Respect voor alle zorg die je omschreven hebt. Ik vrees dat de familie er weinig tegen kan doen, of je moet je oma kunnen laten inzien dat er heel veel eenzame ouderen hier in Nederland het VEEL slechter hebben getroffen. En als je iets niet kunt veranderen, dan zou je het moeten accepteren. Ik zou als ik jou moeder was, wel aan haar moeder laten weten wat het met haar doet en dat het jullie verdriet doet. Je moeder kan ook aangeven, dat als je oma echt lelijk of vervelend doet tegen haar, dat ze het bezoek dan maar inkort. Met andere worden, als het toch niet gewaardeerd wordt dan gaan we alvast maar. Misschien gaat je oma dan nadenken.
Ik ga ervan uit dat je oma nog goed bij geest is, en dat dit niet een gedrag is van een soort van dementie.

Ps,

Lief dat jij het zo voor je moeder opneemt en je zorgen maakt om haar en je oma

Channeke72 zou ik een + willen kunnen geven!
Er komt niet alleen regelmatig depressie voor bij ouderen, maar soms is het ook een voorteken van dementie of alzheimer.
Je noemt depressiviteit, inactiviteit, geïrriteerdheid. Ik zou proberen om haar toch eens mee te nemen naar de huisarts voor een verwijzing naar de geriater!
Pas als er een diagnose is gesteld, weten jullie of je oma iets aan haar gedrag kan doen of niet. Pas dan kunnen jullie eventueel aan verwerking beginnen en leren hoe hier mee om te gaan.
Probeer in de tussentijd lief voor je oma te zijn en nog liever voor je moeder!!!!!

de vraag is of je oma's karakter veranderd is met ouder worden of dat ze vroeger ook dezelfde karaktertrekken vertoonde.
Als ze veranderd is met ouder worden, kan dit idd wijzen op een ouderdomsdepressie, al is het natuurlijk gevaarlijk om een diagnose te stellen als leek. Hoe dan ook : hierover kreeg je al enkele interessante antwoorden.
Maar ik vermoed dat oma altijd een wat moeilijk mens geweest is. Ik leid dit af uit de manier waarop je moeder zich laat behandelen. En dan is er van ouderdomsdepressie minder sprake natuurlijk.
Jouw moeder moet hier haar grenzen afbakenen, en minder voor oma gaan hollen. er zijn zo te zien nog tal van mensen die oma kunnen helpen, plus zijn er ook instanties die voor ouderenzorg instaan. dus je moeder is niet onmisbaar.
Misschien zou het niet slecht zijn dat je moeder naar een psycholoog gaat ipv je oma. Niet omdat je moeder iets mankeert, maar omdat die haar kan helpen zich los te maken van haar moeder zonder in een diep schuldgevoel te vallen. Als ze meer haar grenzen gaat stellen gaat oma ook in opstand komen vermoed ik. en dan is het zeker belangrijk dat je moeder een klankbord heeft waar ze steun uit put.
Soms kan je iemand (zoals je oma) meer helpen door voor jezelf te zorgen dan door ervoor te lopen en te springen. Als je voor jezelf zorgt blijf je niet enkel zelf overeind, maar leer je de andere persoon ook om je te respecteren. Iets bijleren, dat kan op elke leeftijd. Oudere mensen zijn gewoon oudere volwassenen en kunnen dus zeker nog evolueren. En het is een teken van respect als je hiervan uitgaat in plaats van hen kost wat kost te willen behoeden voor onvrede.

Ik zou toch proberen om samen met de huisarts te kijken of dit het begin is van dementie is. Bij mijn oma begon de dementie ook met depressie klachten.

Ik zou zeggen: Als je oma jullie steun niet zo waardeert of waarde weet te schatten, schroef het dan maar wat terug. Het is immers niet de taak van een kleinkind om voor haar oma te zorgen, maar eerder andersom!

En als oma jullie steun niet echt waardeert, besteed je tijd dan aan andere dingen in je leven!

Toegevoegd na 2 minuten:
eerste zin: óp (waarde weer te schatten)