Hoe kom ik af van dit slecht gevoel?

Probleem is dat dit praten wel kan lukken. Maar wij zijn twee totaal verschillende personen met verschillende karakters en persoonlijkheden. Nog een probleem, ik ben 23, hij 18, ik kan onmogelijk op hetzelfde niveau met hem praten. Ik heb ook mijn identiteit, en die past totaal niet samen met zijn 'visie' van de wereld en de dingen. Als ik dit probeer te combineren met mijn ego en identiteit als student sociaal werk gaat dit heel moeilijk, omdat hij helemaal niet sociaal is. Enkel een brompot die wat aan de tafel zit te grommen, en als hij al eens iets zegt, is het een 'onbeleefde' opmerking. Het is echt een boer bij tijden (excuseer mijn bewoordingen). We zijn gewoon zo verschillend van karakter dat ik het niet echt zie goedkomen. En helemaal perfect overeenkomen met hem kan ik ook niet. (Of ziet mijn huidige ego niet zitten). Een manier om wel meer contact te krijgen is weer spelletjes beginnen spelen (World of Warcraft, MMORPG's, CS) zo van die dingen). Want dat is zo meer tot zijn interesse wereld, en dat behoorde vroeger ook tot de mijne. Maar ik weet niet of ik daarnaar terug wil omdat ik zo'n dingen heb afgezworen sinds ik ben gaan studeren. Dus op die manier kan ik wel contact krijgen maar.. Voor de rest gaan we ook beiden naar dezelfde fitness. Maar vaak heb ik geen zin om samen te gaan. Ik worstel met mijn vroegere identiteit (die meer ook zoals hem was) en mijn huidige identiteit (die meer verantwoordelijkheid wil opnemen en alles goed doen, geen fouten maken, verkeerde dingen doen, etc..) Dus ik vind dit heel moeilijk. Sinds een paar jaar maakte ik ook een ommekeer in mijn gedrag (door een paar gebeurtenissen). Van meer een stoere, zich sterk houdende jongen, die niet veel over zijn emoties sprak, naar een meer open en sociale persoon. En dit botst natuurlijk met de identiteit van mijn nu 18-jarige broer, die mij sindsdien als -mindere- ziet. Omdat ik mij zogezegd 'zwak' opstel door meer mijn gevoelens te laten blijken. We hadden onlangs een ruzie. Dit was ook in samenhang met vorige gebeurtenissen, frustraties die ik had opgekropt. Van vroeger toen hij meer zo op mij neerkeek als ik het moeilijk had. Het is echt niet gemakkelijk om houden van en alles koek en ei. Vaak zijn er 2 personen die beiden een deel van de schuld hebben en aangezien wij beiden erg verschillend van karakter zijn. Vind ik dit erg moeilijk.

Jullie zijn echt uit elkaar gegroeid en jouw normen en waarden liggen duidelijk anders dan de zijne.
Ik kan aan je tekst opmaken dat jij meer van je leven aan het maken bent dan hij.
Ga hiermee door en val niet terug in je vroegere ''leven'' en op den duur is het denk ik verstandig om ergens anders te gaan wonen. Daar zal de relatie ook
mee verbeteren, aangezien je nu steeds in elkaars vaarwater zit.
Probeer je toch af en toe in zijn situatie te verplaatsen en speel nog eens een spelletje met hem om het contact dragelijk te houden. Ik vermoed dat hij zich niet in jou kan verplaatsen, helaas.
Zoek je eigen doelen en probeer je daarop te focussen.
Je bent absoluut niet de mindere en moet dat dus zeker niet zo voelen, integendeel zou ik zeggen.
Probeer hem te laten merken dat juist hij, als hij het in de maatschappij wil redden, zich wat verantwoordelijker moet gaan gedragen.
Jij bent daar al goed mee bezig.