hoe vertel je je ouders dat je op kamers wilt gaan wonen?

Ik denk niet dat je ouders verbaast zullen zijn, het is heel normaal dat je op een gegeven moment het huis uit wil.
Dus niet raar en praat er met je ouders over, ze zullen het vast begrijpen.

Hoi Kaneelappeltje,

Nee hoor, dat is helemaal niet gek.
Ik zelf was zeventien toen ik op mezelf ging, niet ver van mijn huidige woonplaats.

Dat je op kamers gaat, betekend absoluut niet dat je het niet naar je zin hebt thuis en dat je ouders wat fout doen. Het is een stap verder naar een zelfstandig leven. Dit kun je je ouders ook uitleggen, mochten ze het er moeilijk mee hebben.

Succes!

Toegevoegd na 2 minuten:
Ik denk dat je gewoon even met je ouders moet gaan zitten en hen uitlegt dat je er aan toe bent om op jezelf te gaan en het waarom. Hoewel het vast wel slikken is voor hen dat hun dochter het huis gaat verlaten (ze zullen je wel missen), vinden ze het denk ik alleen maar positief.

Gewoon zeggen. Tenzij je nog geen, zeg 18 bent dan is het wel vroeg om uit huis te gaan en zul je wat meer moeten uitleggen. Anders, zeg ze dat ze je opgevoed hebben tot een jonge zelfstandig volwassen persoon en dat je klaar bent om het veilige nest te verlaten en uit te vliegen. Met name het eerste deel, want dat is een compliment voor hen!
Zeggen dat je van ze houdt en dat je hoopt dat ze nog wel voor je klaar staan.
Tis zeker niet gek dat je in de buurt blijft. Ik denk dat ze dat fijner vinden dan wanneer je ver weg zou gaan.
Leuk, op jezelf. Succes hoor!

Gewoon zeggen!. Ik was 17,5 toen ik van rotterdam naar limburg verhuisde. Ik heb tegen mijn ouders gezegd dat ik in limburg wou gaan werken natuurlijk waren ze niet super enthousiast maar uiteindelijk moet iedereen zijn ouderlijk huis verlaten.
Ik vind het goed dat je eerst een kamertje wilt in dezelfde stad als je ouders . Ik weet niet hoe oud je bent maar als je oud genoeg bent zullen je ouders er vast wel op rekenen

SUCCES!

Nee het is niet gek. Misschien vinden je ouders het niet zo leuk dat je op kamers wilt gaan wonen maar kleine kinderen worden groot en dat weten je ouders ook wel. Als het verstandige mensen zijn en jij er de leeftijd voor hebt, zullen ze je zeker willen helpen je wens om op eigen benen te gaan staan te realiseren. Je moet er op een rustig moment open en eerlijk met ze over praten. En een goed argument van jouw kant is dat je in dezelfde stad wilt blijven. Je bent dus nog steeds redelijk dichtbij en eventueel snel bereikbaar.

Je hebt al een aantal antwoorden van mensen die dit helemaal niet zo gek vinden, en ze hebben gelijk!

Wat er echter nog niet staat en je zegt er ook niets over in je vraag: het is nog wel van belang wie jouw onderhoud gaat betalen als je op jezelf woont.

Als je nog op school zit of studeert met zeer beperkte middelen zijn je ouders mogelijk om financiele redenen niet zo blij met je plannen, zij moeten dat dan wel op kunnen brengen. Een extra huishouden brengt toch heel wat kosten met zich mee.

Werk je al en heb je een inkomen waar je jezelf van kunt onderhouden is het echt geen rare stap

Je vind het misschien lastig om het ter sprake te brengen maar het zou NOG gekker zijn als je ouders er als eerste over begonnen, zo van: zeg heb jij al eens overwogen op kamers te gaan (dan voel jij je bijna uit huis gezet)

Dus het is gewoon goed als jij het ter sprake brengt

Ik was 14 toen ik een kamertje had in een klooster bij de zusters ik werkte voor kost en inwoning daar en met 16 jaar woonde ik al op kamers en ik ben er alleen maar zelfstandiger van geworden.
Ik denk dat jou ouders het fijn zullen vinden als je hun dat verteld.
Je komt dan voor jezelf op.
En je verlaat hotel Mama om jezelf te settelen en een zelfstandig leven te beginnen.
Jou ouders zullen trots op jou zijn.
Super wat een instelling.

Ik snap heel goed dat je heb moeilijk vind om belangrijke beslissingen aan je ouders te vertellen, omdat je hun mening (misschien onbewust) gewoon heel belangrijk vindt. Maar je kunt het gewoon zeggen, misschien terloops noemen, alsof het helemaal niets bijzonders is. Je ouders kunnen dan zelf beslissen of ze er erg naar doorvragen, als ze dat de moeite waard vinden. Maar waarschijnlijk zullen ze het leuk voor je vinden, en trots op je zijn dat je zo zelfstandig bent. Stiekem vinden ze het zeker moeilijk dat ze afstand van je moeten doen, maar je kunt natuurlijk niet eeuwig bij je ouders blijven wonen, en dat zullen ze zelf heus wel weten.
Als je het al zeker weet, maak dat dan wel duidelijk aan je ouders, het is voor hen ook gewoon fijn te weten waar ze aan toe zijn. Waarschijnlijk zullen ze ook de boel eerst en beetje aanzien, als je nog geen concrete plannen hebt.
Succes met vertellen!!

Toegevoegd na 2 minuten:
Het betekend trouwens helemaal niet dat je je niet goed voelt thuis, en dat je daarom weg wilt. Wees niet bang dat je ouders zich schuldig zullen voelen, waarschijnlijk kunnen ze het heel goed begrijpen, en misschien hadden ze zich al wel afgevraagd wanneer je weg zou gaan. Niet dat ze je vervelend vinden, maar vaak merken ouders aan hun kinderen wanneer ze eraan toe zijn, en als je er veel mee in je gedachten zit, dan zullen ze dat denk ik ook wel merken.

pap, mam... ik zou graag op kamers gaan wonen, wat vinden jullie daarvan?

je kan vragen om samen een overzicht te maken van de kosten (wat krijg je aan inkomsten als je uit huis woont, wat zijn je lasten, hoe ligt de kamerhuur, en waar moet je van zien te leven)

moet je dingen aanschaffen, wil je moeder je was doen, etc etc.

laat ze meedenken, dan komt het al anders over dan ''ik wil op kamers en dat ga ik ook doen'' (bij wijze van dan he...)

ouders maken zich vaak zorgen om de financien (het is gewoon geen vetpot) de verantwoording (ga je niet feesten ipv verantwoorde dingen te doen) woon je niet aan de andere kant van het land (ouders vinden loslaten vaak moeilijk)
en is het geen dure uitgebouwde bezemkast wat ze kamer noemen in een wijk waar je beter niet kan lopen in de avond. dat soort dingetjes spoken er door het hoofd van een ouder.

elke ouder weet dat het kind een keer uitvliegt en op eigen benen gaat staan, maar als het moment.idee daar is kan het toch even confronterend zijn.
het is dus niet raar, maar heel normaal, gewoon en natuurlijk.

en vergis je niet in ouders hoor!! ze mogen graag dingen regelen voor hun kind en de regie hebben, maar HEEL vaak helpen ze mee om een kamer gezellig te maken. likje verf, behangetje, plantje etc.


mijn advies: gooi het balletje op, geef ze even de tijd om aan het idee te wennen, maak samen een overzichtje van de financien en samen met hun een kamer.

succes en alvast veel plezier op je eigen stekkie!!

nee het is niet gek om in dezelfde stad op jezelf te willen gaan wonen .

Ga voorjezelf alvast aan het rekenen /uitzoeken wat er zoal bij komt kijken aan kosten ,kun je je zelf onderhouden enzv . studie en een bij baan dan zal het net gaan .


wanneer je een duidelijk overzichtelijke kostenplaatje hebt voorjezelf is sowieso altijd wenselijk .
Daarmee laat je je zelfstandigheid zien
Van ik kan voor mezelf zorgen .


Het is mogelijk dat je ouders het nut de zin oid er niet van inzien ,of gaan zeggen je hebt hier toch alles en het is veel goedkoper bovendien .enzv .

misschien moeten ze aan het idee wennen ,houd hier rekening mee en geef het de tijd .

Je zou wanneer het nog nooit te sprake is geweest voorzichtig kunnen aangeven ,van ik denk er over om op kamers te gaan wonen,Met de vraag aan je ouders wat ze hiervan zullen vinden .

Zo betrek je je ouders er ook in en overvalt het hun niet
kunnen je ouders aan het idee wennen hun zegje ook doen.

ik wens je succes ,