Ik ben boos op mijzelf, wat doe ik aan dat gevoel?

Question

Ik heb thuis een aantal problemen,ik voel me doodongelukkig en ga liever naar school dan dat ik thuis kom.Ik word gechanteerd,gekleineerd en mij word het gevoel gegeven dat ik de slechtste dochter ever ben.Maar ook op school,ik word af en toe gepest,heb mot met mijn vriendinnen.Thuis maak ik veel huiswerk 6 a 7 uren per dag,50 uren in een week.Omdat ik gedwongen word om te doen en ik doe het uit ellende.Afgelopen woensdag kreeg ik een aanval op school,vanwege alles,ik knapte.Viel op de grond neer,sinds toen voel ik me net een tijdbom en ben kapot,net een vergiet.Toen ben ik naar mijn mentor en alles geweest maar niemand kreeg iets uit me,ik liet niets los(wou het vertellen maar kon het nietToen ben ik naar mijn vertrouwenspersoon geweest en die heeft mij weer goed gekregen,een beetje.Sinds woensdag ben ik bang voor mijn aanvallen en niemand weet wat ze er mee aan moeten.Behalve mijn beste docente.Graag wil ik nog een keer met haar praten omdat ik me doodongelukkig voel en zij weer een beetje op de been krijgt.Ze geeft me dan weer een gevoel dat ik nog besta.(nu)Ook als ik bij haar sta om het te vragen klap ik dicht en durf ik niet meer.Daardoor word ik mega boos op mijzelf omdat ik me dan nog erger ga voelen.En graag met haar wil praten om me weer beter te gaan voelen.

Wat kan ik doen als ik weer een aanval krijg, hoe omgaan met mij?Hoe kan ik dan toch tegen mijn vertrouwenspersoon zeggen dat ik een gesprek wil en dat het absoluut niet goed gaat?

Moeilijk

Toegevoegd na 12 minuten:
geen arts

 · Accepted Answer

Ik heb het gevoel dat je eigenlijk volkomen aan het vastlopen bent. Misschien heb je zelfs wel neigingen jezelf het leven te ontnemen...

Je vlucht in je huiswerk om maar niet te worden geconfronteerd met jezelf.

Enerzijds wil je dolgraag praten..maar anderzijds KÙN je dat niet.

Ik vrees dat je zeer onzeker bent en dat je zelfbeeld ook niet bepaald  'om over naar huis te schrijven' is..dit mede door de schuld van je ouders..

Een psychische arts..psychiater..zou je wellicht kunnen helpen, maar daarvoor voel je niets..dus valt die mogelijkheid af.

Wat je er zelf aan doen kunt is het volgende: Je kunt zoeken naar iemand die je je vertrouwen durft te geven ..maar waarbij je de face tot face confrontatie kunt vermijden. Zoals b.v. op de msn.

Je kunt ook een vertrouwenspersoon benaderen en hem/haar vragen met jou wat te mailen..of te schrijven.

Ik noem juist deze twee mogelijkheden op omdat je dichtslaat bij de rechtstreekse confrontatie.

Het belangrijkste is echter: Ga aan jezelf werken, ontdoe je van je vreselijke onzekerheid en bouw wat zelfvertrouwen alsmede zelfbewustzijn op.

En..ga tenslotte eindelijk eens van jezelf houden..

Sterkte en groet,

Ton

 · Answer

Wat wel eens wil helpen is om jezelf eens kritisch onder de loep te nemen en een discussie met jezelf aan te gaan. Doe net of je met/tegen een andere ik praat. Die andere ik is wat milder en probeert je te helpen. Je kunt je hart luchten en die andere ik mag je ook toespreken, toelachen, de boel relativeren en over oplossingen nadenken. Probeer het eens. Het is leuk en mogelijk helpt het je een beetje.

 · Answer

Zoals je ziet is het opschrijven van je sores (vaak) makkelijker. Waarom laat je dit stuk niet aan haar lezen, of pak een kladbok en schrijf alles nog een keer op en geef dat aan haar. Hoop dat het je lukt, want dit moet natuurlijk wel opgelost worden.

 · Answer

Schrijf alles op , je hoeft niet te praten en het lucht op. Daarbij als je het kwijt wilt aan iemand en je klapt dicht kan je het laten lezen. Je moet hier wel wat mee gaan doen , want je lichaam geeft dat ook aan. Dus schrijf , desnoods schrijf je 10 schriften vol , je bent het op dat moment kwijt. Sterkte

 · Answer

Uit je woede!
Door een sport of bijv. Tegen iets aan slaan.

 · Answer

Ik neem aan dat je vol in de pubertijd zit en dat is een hele ingewikkelde en moeilijke periode. Ouders kunnen dan nogal met hun kinderen gigantisch botsen. Mijn dochter was ook niet de makkelijkste en vatte alles wat er gezegd werd negatief op. Op een gegeven moment wordt dat dan gelukkig beter. Sommige gedachtes moet je eigenlijk proberen te laten voor wat ze zijn, probeer eens alleen met je moeder te praten over wat jou dwars zit en hoe jij je voelt. Het beste kan je dat doen als er verder niemand thuis is of dat je aan haar vraagt of ze met jou even weg wilt gaan zodat jullie niet gestoord worden. Het schrijven wat de andere personen aangeven is ook een goed middel, je kunt ook als je niet met je moeder durft te praten iets op papier zetten en vragen om te lezen en dan alsnog er over praten met jullie 2. Hoe dan ook je zult er zelf flink aan moeten werken anders kom je in een depressie terecht en dat wil je beslist niet. Het begin heb je in ieder geval al hier op de site gemaakt. Heel veel sterkte en je moet niet boos op jezelf zijn maar van jezelf houden, je bent het waard!

 · Answer

Zet eens een gezellig muziekje op en probeer mee te zingen, het helpt echt..

 · Answer

Ten eerste, niet boos zijn op jezelf. De hele thuis situatie is slecht bezig, waarom gaan ze jou een slecht gevoel geven. Je moet dit niet in jezelf houden. Misschien heel moeilijk maar ga met ze praten. Want kleineren vind ik heel laag van het thuisfront.

Schrijf gewoon een briefje en geef het aan haar.Maakt echt niet uit, ze zou het wel begrijpen. 
Kom op meid , je kan het ook iets leuks gaan doen. Zoek een leuke hobby. Zodat je even weg bent van thuis etc.

Je moet minder dingen opkroppen. Dit kwam doordat 
je '' emmer'' volliep. Met hulp van je vertrouwenspersoon zou die emmer niet meer vollopen. Ik geloof dat je geen aanval meer zou krijgen. Als dit wel het geval is ga naar je vertrouwenspersoon toe!

Ik weet zeker dat je uit deze situatie komt. En als je eenmaal uit deze situatie komt dan ben je sterker dan ooit, vertrouw me maar. Praten zou volgens mij de beste oplossing zijn!

Ik ben boos op mijzelf, wat doe ik aan dat gevoel?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (7)

Weet jij het beter..?