Wat gebeurt er met je als je zelfmoordpoging is mislukt?

Diegene die zelfmoord heeft getracht te plegen krijgt psychische hulp, meestal samen met de directe naasten van de pleger.

Je wordt er niet voor gestraft, dat jezelf wil doden is een teken aan de wand dat er ergens iets goed mis is en helpt straffen niet.

Mensen plegen om verschillende redenen zelfmoord, de meeste keren gebeurt het omdat de pleger geen uitweg meer ziet uit de problemen waarin de pleger verkeerd.

Zelfmoord plegen is ook voor de pleger vaak niet de beste oplossing, er is altijd een weg te vinden uit de problemen.

Na je poging krijg je een gesprek met een psychiater. Die bepaald dan of je al dan niet gedwongen moet worden opgenomen. Hij schat het gevaar voor herhaling in.

De nabestaanden bepalen zelf of ze hulp willen bij verwerking van dit.

Mensen plegen zelfmoord omdat R geen andere uitweg meer zien. Het kan ook een schreeuw om aandacht en hulp zijn.

Zelfmoord is zeker niet altijd het beste. Van de overkevenden hoor je geregeld dat ze blij zijn dat hun poging destijds niet is gelukt. Alleen op het moment zien mensen alles zwart.

Wat er na je poging gebeurt, verschilt. Sommigen worden gedwongen opgenomen, al dan niet met verwondingen. Anderen worden misschien vrijwillig opgenomen. Het hangt er ook maar vanaf of iemand het weet. Je kan zelfmoord proberen te plegen zonder dat iemand het doorheeft, en het kan dan ook mislukken zonder dat iemand het ziet.

Waarom iemand zelfmoord pleegt is niet te zeggen, dat verschilt heel erg per persoon.

Ik denk dat zelfmoord nooit de ideale oplossing is. Sommigen zien geen oplossing in hun positie, anderen durven de confrontatie met hun omgeving niet aan te gaan en dan heb je ook nog mensen die domweg niet willen leven.

Over zelfmoord valt veel te vertellen, veel te veel. Als je nog wat wilt weten mag je me mailen. Ik heb er ervaring mee.

dan leef je nog

zelfmoord kan in sommige gevallen voor de PERSOON zelf het best zijn, maar ik pas hiermee heel erg op.

BIJNA ALTIJD is dit namelijk NIET het beste. (ergens hier op gv is een verhaal van mij te lezen over een ex familie die het leven gewoon echt niet aankon, niet te 'genezen' was, en waarbij welke vorm van hulp/begeleiding/medicatie/therapie etc dan ook niets uithaalde, ofwel een hele heftige bipolaire stoornis)

in bijna alle gevallen is het een zeer heftige #tijdelijke# beleving die resulteert in een neerwaartse spiraal waardoor het leven over het algemeen (en ook de toekomst!!) ECHT enorm zwaar is, en het elke minuut van de dag enorm op de schouders drukt en pijnlijk is, waardoor het een opgave gaat worden die emotioneel niet op is te brengen.

ik weet niet wat de oorzaak is bij je vriendin dat ze met deze gedachten rondloopt en een poging heeft gedaan? afhankelijk hiervan kan ze hulp zoeken of heeft deze misschien gehad? is het wel de juiste hulp geweest? wil ze deze hulp wel (het kan zo zijn dat ze te neg is om gemotiveerd te zijn haar gevoel te veranderen door de oorzaak te erkennen/aanvaarden/verwerken etc)

men kan idd opgenomen worden. (gesloten afdeling, de PAAZ van het ziekenhuis, een soort huis waar je tot rust komt, of thuis maar verplicht therapie, een maatschappelijk tijdelijke woonvorm waar je intensief begeleidt word... er zijn veel mogelijkheden en opties)

het is niet te beantwoorden waarom mensen zelfmoord plegen. de ene doet het in een roes (bv door een 'bad trip' op drugs, of zelfs medicatie), de ander ziet het eventjes niet meer zitten, en weer een ander is ervan overtuigd dat na een al jaren lang gestreden strijd tegen/in het leven er geen andere oplossing is dan de dood zelf.

feit is dat de oorzaak of samenloop van factoren boven tafel moeten komen om hier een antwoord op te geven. aan de hand daarvan kan er hulp worden geboden, maar helaas alleen maar #als# de persoon zelf hier ook open voor staat. de persoon in kwestie is namelijk de ENIGE die uiteindelijk de keuze maakt om te veranderen (daar waar mogelijk) door aanvaarding, acceptatie, het op de juiste manier interpreteren en plaatsen van beleving/gevoel/emotie waardoor direct of indirect deze gedachten naar de achtergrond kunnen verdwijnen, of helemaal verdwijnen.



(verder in reacties)

dit is ws geen antwoord op je vraag.

Wat ik ervan af weet is :
dat als iemand voor zelfdoding kiest, hier net zo veel (zo niet meer) moed en lef voor nodig heeft dan dat iemand voor zn leven vecht !!


Er wordt zou gauw ge/veroordeeld