Hoe ga je om met een schoonmoeder die jou de schuld geeft van haar zoons overgewicht?

Ik herken je verhaal wel. Mijn man zegt ook dat ik lekkerder kook dan zijn moeder. En samen eet je altijd meer. Het laatste restje uit de pan of je gaat lekker uit eten of voor de gezelligheid een paar toastjes of een zak chips.

Ik zeg dan altijd zoiets van: de liefde van mijn man gaat door de maag. Ik maak er dan gewoon een grapje van. Het gaat tenslotte om je vriend en jou. En als hij het vervelend vind dan moet hij er wat aan doen en dat hoeft zijn moeder ook niet te beslissen.

Ook een inkoppertje is: dan heb ik meer "vriend" om van te houden.

Lastig! Probeer er niet op te reageren. Hooguit een beetje lauw "Oja?" zeggen en over iets anders beginnen. Geen sjoege geven. Ga je vooral niet verdedigen, dan houdt het nooit meer op.
Misschien kan je man eens met zijn moeder praten, en vragen of ze kan stoppen met de kritiek.
(overigens kan ik met niet voorstellen dat ze niet op meer punten lastig of kritisch is)
Het moet in ieder geval niet in jouw hoofd een groot ding worden, want dan vergalt het veel te veel voor je.

Probeer, hoe moeilijk ook, met haar te praten, zonder haar gelijk aan te vallen.
Vertel haar duidelijk hoe het op jou overkomt wat zij zegt en dat jullie echt wel een gezond voedingspatroon aanhouden. Ik weet niet hoe oud je man is, maar de meeste mannen krijgen op een gegeven moment een buikje, daar is niks vreemds aan. Leg haar dit uit en vertel haar dat jij je onzeker voelt door haar verwijten. Maar beschuldig haar NIET van wat dan ook, zoals bijvoorbeeld van het expres een kloof drijven tussen jou en je man of te overbezorgd gedrag om haar volwassen zoon, of dat hij vroeger zo dun was door haar gebrek aan kookkunsten of wat dan ook. Hier mee jaag je haar alleen maar tegen je in het harnas, en dan zal een fatsoenlijk gesprek er niet meer van komen.

Wil ze echt niet luisteren? Praat er dan eens met je man over, en vraag hem met zijn moeder te praten. Misschien kan hij haar uitleggen dat hij toch echt een volwassen man is, met een eigen leven en dat zij zich daarin niet hoort te bemoeien met zijn gewicht.

Eigenlijk zou je je er gewoon helemaal niets van aan moeten trekken, of, als je lef hebt, je schoonmoeder vertellen dat jíj blijkbaar (wel) kan koken, of iets over 'het goede leven' ofzo.

Maar de laatste zin laat al zien war de pijn zit : JIJ bent onzeker over je eigen lichaam, en dus wellicht ook over je eigen kookkunst en of je inderdaad 'schuldig' bent aan het overgewicht van je man (al neem ik aan dat je hem niet 's avonds forcefeed met een trechter achter zijn huig ; ook bij mannen gaat elk pondje eigenhandig oor het mondje).

Heb jij, en inmiddels ook je man, inmiddels overgewicht, dan kan het zeker geen kwaad eens te kijken naar wat jullie daadwerkelijk eten. Niet zozeer tijdens de maaltijd trouwens, dat valt wel mee in de regel, maar VOORAL daar tussendoor / buitenom. Elke avond wat lekkers bij de koffie en een wijntje met een lekker hapje erbij zet ook behoorlijk zoden aan de dijk. Wellicht is jullie lifestyle gericht op onvermijdelijk overgewicht. Niet dat je schoonmoeder zich daar ook maar enigszins mee hoeft te bemoeien, maar als je je er zelf niet prettig bij voelt, zul je er iets aan moeten doen.

Daarnaast vind ik het niet JOUW taak, maar die van je man, om zichzelf en jou te verdedigen tegenover zijn moeder. En wellicht is hij sinds jullie huwelijk minder aan lichaamsbeweging gaan doen ? Ook dat maakt groot verschil natuurlijk.

Maar hoe dan ook, het is JULLIE leven, JULLIE keus, JULLIE lichaam, en niets ter wereld, en al helemaal geen schoonmoeder, kan daar iets aan veranderen tenzij JULLIE die keuze maken. VInd je dat ze lult, lekker laten lullen. Vind je diep in je hart dat ze eigenlijk gelijk heeft, doe er dan iets mee.

Val niet in de valkuil van extra boos worden op kritiek omdat je het er eigenlijk mee eens bent maar het liever niet wilt weten; dat kan een relatie ernstig vergallen, en je moet nog wel wat jaren met die dame door één deur kunnen schat ik.

Vraag haar of ze vind dat haar zoon volwassen is en z'n eigen keuzes kan maken. Dat zal ze ongetwijfeld beamen en daarmee de onzin van haar eigen woorden inzien.

Vraag haar waarom het voor haar zo belangrijk is. Dan wordt ze in elk geval geconfronteerd met haar herhaalde opmerkingen erover.
Wellicht dat dit een gesprek op gang brengt waarin jij ook kunt aangeven dat jij het vervelend vindt.
Hoe open je daarin bent hangt van jullie verstandhouding af.

Probeer dit eens: "Nou mam, hij stopt het zelf in zijn mond hoor".

Het raakt je meer dan jouw man ,je neemt het te persoonlijk ! Mocht ze echt vervelend worden gooi het open en besprek het .hou je Vd schok therapie ? Even plagen !als ze weer begint ,zeg zo achteloos mogelijk ,ja we hebben er met de psycholoog over gehad (dokter of diëtist)over gehad en die zegt komt door Gé zond voedsel tekort in de jeugd ,dan ga je over compenseren .:) Mooie opening om het eens duidelijk aan tegeven dat het
Je irriteert . succes .

Probeer haar vriendelijk te zeggen dat je het zelf allemaal wel weet en dat je geen hulp daarbij nodig hebt...

Want eigenlijk is dit niets anders dan een bezorgde moeder (die het misschien niet allemaal snapt, maar goed). Zeg 1 keer duidelijk dat je het niet zo leuk vind dat ze dat steeds zegt, en dat je man er zelf bij is om het te veranderen als hij eventueel wil...

Succes!

Persoonlijk zou ik dit zeggen jij hoort je daar niks van aan te trekken en ten 2 de het is zijn moeder dus hoort hij zijn moeder op haar gedrag op aan te spreken als ik iets tegen me schoonzoon zegt en dan spreek mijn dochter daar op aan .
Zou hij dit ook moeten doen hij is tenslotte verantwoordelijk voor zijn eigen eet gedrag . en dat hoort hij zijn moeder duidelijk te maken.
en hoort je zelf niet tegen over haar te verdediggingen dat is zijn taak .
Ik wens je de heel veel sterkte mee .

Vraag je schoonmoeder eens of ze minder van hem houdt nu hij wat dikker is?
Daarnaast kun je zeggen dat je haar opmerkingen als zeer intimiderend ervaart.

Of zeg iets over een negatief punt van haar, over haar rimpels die beginnen te komen, ik noem maar een voorbeeld en zeg daarna: 'Vond u het prettig dat ik daar een opmerking over maakte?' Waarschijnlijk zegt ze daarna niets meer.
Vervolgens gooi jij er nog even achteraan: 'Zo voel ik me dus ook als u zich met ons leven bemoeit.
Ik zou graag zien dat u zich wat meer integer opsteld t.o.v. ons'.

Toegevoegd na 14 minuten:
Je zou ook nog kunnen zeggen, en dat is meestal ook de waarheid:
'Uw opmerkingen zeggen meer over ú, dan over mij of uw zoon!'

Hallo, vervelend zeg dat ze zich zo bemoeit met jullie leven, en keuzes.

Ik vind dat eerlijkheid meestal wel het langst duurt, dus ik zou haar er gewoon op aanspreken. Dat jij het niet prettig vind, en dat jullie er al op letten. Of ze daar a.u.b. mee op wil houden.

Dan lijkt het mij wel heel apart als ze dat niet doet, en maar blijft zeuren, dan zou ik gewoon zeggen, : '' als het elke keer zo is, en je elke keer zo zeurt en bemoeit, dan heb ik weinig zin om nog langs te komen, het moet wel gezellig blijven''.

Succes!

ook al wilden jullie elke dag 3 keer per dag patat eten, dat zouden jullie toch zeker zelf wel weten!!
is zij nog zo slank als vroeger? en haar man?
als ze er steeds over zeurt, en er telkens weer over begint, dan krijgt ze dus steeds niet een goed antwoord,(volgens haar) anders zou ze ophouden.
weet ze van jouw kwaal? weet ze dat jullie een speciaal dieet gebruiken? jij zegt dat je gezond eet, dan is dat toch zo!
misschien kun je dit eens bespreken met haar, zo van: wat is uw probleem? het lijkt wel of u bang bent dat ik niet goed voor u zoon zorg, ziet hij er ongelukkig uit ofzo?
u geeft mij met deze vragen een heel vervelend gevoel, is dat u bedoeling?
misschien kun je eens bekijken of je man echt over gewicht heeft, dan heb je meteen de feiten.
dan kun je zeggen ach met deze lengte mag er nog zoveel bij/ of zou er ..pond af moeten.
(als ze wel van je dieet weet en je kwaal, dan snap ik er helemaal niets van.)
niet zo onzeker, als jullie een gezonde levensstijl hebben, dan is het goed.

soms moet je dingen het ene oor in laten en het andere weer uit.
leven en laten leven.
ze gaat hier een grens over, en jij moet die grens bewaken, als jij je grenzen niet aangeeft dan weet zij ze niet.
straks bemoeit ze zich overal mee....... iekkkk!

nodig haar uit voor een etentje en kook gezond en lekker. je kunt tijdens het eten duidelijk maken dat jullie vaak zo eten. Je kunt ook na het eten een gesprek voeren. veel succes met je probleem.

ik wil er ook nog graag wat over vertellen; Sorry nu al voor de lengte van mijn antwoord!

ik haal uit je verhaal dat je denkt dat het niet over je man gaat, maar dat je schoonmoeder dit zegt vanwege jouw te zwaar zijn. Want je weet natuurlijk ook wel dat wanneer het echt over je man zou gaan dat hij dit zelf bij zijn moeder zal aankaarten, wanneer hij dit vervelend vindt.

Nu kan het dus zijn, dat zij dit inderdaad zegt om op een verbloemde manier aan te kaarten dat jij te dik bent.
Als jij dit ervaart en denkt, dan moet je dit gaan checken bij haar. Maar ook als je het gewoon vervelend vindt om welke reden dan ook zul je dit moeten aangeven bij haar. JIJ hebt er namelijk last van!
Doe je er niks mee, dan zullen andere dilemma`s (die nog zullen gaan komen) groter en groter gaan worden en dat wil je niet, neem ik aan.

Heel vervelend allemaal, maar je zult het moeten gaan checken of ze dit zegt, omdat ze vindt dat jij te dik bent (of om welke reden dan ook waar jij aan denkt).
Dit kun je alleen doen door dit aan haar te vragen. Geen andere manier is er!

Zal ze zeggen dat dit niet het geval is, dan kun jij aangeven dat het wel zo overkomt, maar haar gelooft als zij dit zegt (nadat je het evt nogmaals hebt gevraagd) *nogmaals zeg ik,..omdat je soms mensen de kans moet geven om terug te komen op hun eerdere antwoord, mensen durven niet altijd eerlijk te zijn,maar als jij je hebt bloot gegeven over het feit dat het je raakt wanneer zij zoiets zegt, dan durven mensen ook sneller toe te geven dat het niet over je man ging maar eigenlijk om jou* **Of welke reden dan ook waar jij aan denkt!**

Zegt je schoonmoeder dan nog dat het niet over jou ging maar echt om je man, dan moet je haar geloven. (ook al spreekt ze voor jouw gevoel niet de waarheid).

Je kan aangeven dat je er last van hebt wanneer zij hier een opmerking over maakt. je snapt dat ze bezorgd is om haar zoon en dat ze het beste voor hem wilt. Maar vraag haar die opmerkingen niet meer te maken in jouw bijzijn, omdat jij dit vervelend vindt. Je kan erbij zeggen; 'ook al bedoel je er niks mee, ik vind het vervelend en zou je dit niet meer willen zeggen'.
Mocht ze hier geen gehoor aan geven en na een aantal weken dit toch weer in jouw bijzijn zeggen, dan kun dit nogmaals aankaarten bij haar, waarom ze dit dan toch blijft doen, ze heeft immers gezegd dat het niet om jou ging maar om haar zoon (maar goed dit is toekomst praten, meestal snappen de meeste mensen wel dat ze dit niet meer moeten doen).