Wat als je niet meer gelukkig bent in je relatie?

Dan vraag je je af hoe je op je sterfbed terug wilt kijken op je leven. Nog jaren voortsukkelen zoals het nu gaat, een echte ommezwaai maken zodat het superleuk wordt, of inzien dat je moet stoppen en aan een nieuw avontuur toe bent.

Maar wel KIEZEN, want anders modder je nog jaren voort.

Een nieuwe uitdaging voor jezelf zoeken. En dan bedoel ik niet op relationeel vlak, maar bijvoorbeeld in de vorm van een nieuwe baan, een nieuwe hobby, of noem maar eens wat. Dan heb je nog eens wat interessants te vertellen en leg je de bal niet helemaal bij je partner. Die relatie is je veilige thuisbasis, voor alle tingeltangel er omheen moet je zelf zorgen. Je kunt ook op zoek gaan naar iets wat je samen graag doet zodat je wat meer tijd met elkaar doorbrengt.

Vuur gaat na een tijdje vanzelf op een waakvlammetje en flakkert af en toe weer op tot een stevige fik. Maar geef niet op omdat het nu wat minder is.

Als je niet goed met elkaar kunt praten maar wel veel van elkaar houdt, moet je misschien proberen om in therapie te gaan met z'n tweeën.

Ja, erg herkenbaar.

Je houdt nog veel van hem, huisje, boompje beestje.

Dan is het toch een kwestie van afwegingen maken:
Dingen of een rijtje zetten.
De plussen en minnen vergelijken.

Als hij niet KAN praten en niet WIL praten en hij ziet het nut niet in van werken aan de relatie en zijn best doen om jou te behouden, dan heb jij de keuze:

Een leven voor jezelf opbouwen naast hem en zijn minpunten accepteren.
Een leven voor jezelf opbouwen zonder hem en jezelf de kans geven iemand tegen te komen die WEL helemaal voor jou gaat.

Dit doe je en dan zet je hem voor het blok:
Met jou, maar dan ietsje anders.
Of zonder jou.

Misschien schrikt ie daar wel genoeg van.
Maar je moet wel duidelijk zijn. Ook voor jezelf.

Laat het niet verder komen in deze neerwaartse spiraal.
Kies voor vrolijkheid in uw leven.
Er zijn meer mannen dan kerken, en u blijft echt niet alleen over.
Dus als normaal converseren niet mogelijk is, dan is het einde oefening.
Pak uw spullen en wens hem het allerbeste.
Het wordt weer zomer en de liefde hangt in de lucht.

Je bent op een nieuw stadium van je relatie gekomen.
Het vuur, de passie, lijkt minder, maar je houdt nog steeds heel veel van hem, en hij ook van jou - anders zou hij je geschreeuw bij een ruzie niet negeren, maar gewoon de deur uitlopen. Hij accepteert jou zoals je bent, nu jij nog!!

Je bent vooral heel goede vrienden, die elkaar door en door kennen, en door gemeenschappelijke interesses, nieuw te starten gemeenschappelijke hobbies, een stuk leven met z'n tweeën doorbrengen, en ook een stukje apart van elkaar : hij met bijv z'n voetbal, jij met de bridgeclub of het koor, waarna je weer bij elkaar thuskomt, en elkaar vertelt wat je beleefd hebt.

En dan kan je een heel nieuwe manier van 'genieten van elkaar' gaan ontdekken.
Want vuur en passie zijn natuurlijk heel leuk en lekker, maar ook wel vermoeiend : halve nachten feestbeesten kan je prima hebben als je verliefd bent, en de adrenaline giert door je lichaam, zodat je letterlijk van de lucht kunt leven.
Maar op de toppen leven wordt allemaal wat rustiger, tederder, liefdevoller, en dus ook betekenisvoller.

Zoek naar de goede dingen in elkaar, en waardeer elkaar : dat bijzondere mens, dat bij jou thuiskomt, omdat hij/zij thuis wil komen....

hoi
ik heb zo iets ook mee gemaakt
is nu 3 weken uit
ik heb 3 maanden fedacht komt wel weer goed
maar steeds ruzie met hem om kleine dingen
nu is uit en nu pakt hij mij dochter af
en is niet eens zijn dochter
denk na en kijk waarom je bij hem blijft kind heb je niet
dus waarom nlijf je dan

Liefde moet van 2 kanten komen, zodra dat niet gebeurd zal het ook niet goed gaan.

Vraag jezelf af of je nog van hem houdt, of aan hem gewend bent. Ik heb in een soort gelijke situatie gezeten.ik kwam tot de ontdekking dat je ook aan een situatie en persoon kan wennen. Maar dit is geen gezonde en al helemaal geen gelukkige relatie. Kies voor jou keuze die je wilt(en diep vanbinnen ook weet ) en ga verder! !! Sterkte

Als je ongelukkig bent in deze relatie dan zou ik zeker stoppen. Het is wel fijn dat er geen kinderen in het spel zijn.

Maar in een van de vorige antwoorden is geschreven dat je wel weer aan de man komt of iets in die strekking.

Als je dat in je hoofd hebt dat als je weg bent zo weer een ander hebt dan vind ik dat je verkeerd bezig bent.

Belangrijk is juist dat je je gelukkig voelt vanuit je eigen ik en niet dat je alleen gelukkig kunt zijn als je een man aan je zijde hebt.

Als je dat kan, gelukkig zijn met of zonder, dan pas heb je een gelukkig (en zeer stabiel) leven.
Dofa

Jij bent boos en je schreeuwt: je probeert tot hem door te dringen, je vecht bijna letterlijk voor je relatie. Hij negeert je: hij vindt het de moeite niet waard om er voor te vechten. Bij mij eindigde dit na heel veel jaren in een zeer gelukkige echtscheiding (mijn initiatief). Hij was toen stomverbaasd dat ik bij hem weg ging...

Je kunt doorgaan zoals je nu doet, tot je er eindelijk aan toe bent om voor jezelf te kiezen. Relatietherapie moet hij maar net willen, en als hij er nu al geen moeite voor doet, zal dat waarschijnlijk ook niet veel zin hebben.

een reden geven om je te negeren, voor eens en voor altijd. koffers pakken en aftrappen dus.

een relatie waarbij je elkaar niet kan waarderen om wie de ander is met al zijn voors en tegens werkt niet.
het huisje boompje beestje is leuk, maar het voegt dus niets toe aan het begrip voor elkaar.

Maak er wat van samen door nieuwe dingen te doen, maar, op geboed van nieuwe hobbies, op gebied van intimiteit.
Is de vlam zo gedoofd dat je zijn aanwezigheid niet meer kunt verdragen om je heen, dan kun je beter gewoon stoppen en je eigen stekje gaan zoeken. Dan is de koek gewoon echt op. Maar doe dat wel nadat je eerste nieuwe dingen hebt uitgeprobeerd. De vlam kan zo weer oplaaien namelijk, ook in zo'n situatie...

Wij, me ex en ik hadden dat probleem ook. Ik schreeuwde, hij negeerde mij. En doordat hij mij negeerde, werd ik juist nóg kwader, omdat ie niks terugzei. En me letterlijk begon te negeren.

Wat bij ons wel werkte, was als ik rustige toon, weloverwogen mijn problemen over hem bij hem voorlegde. Want dan kon hij wél praten namelijk. En als het niet lukt, haal adem, loop even weg, probeer er op een ander tijdstip/moment weer over te beginnen. In het begin is het heel moeilijk zoiets, vooral als je het niet gewend bent. Blijven proberen én volhouden! Het scheelt je zoveel tranen en verdriet namelijk.

Wat er gebeurt als je het op bovenstaande manier doet is: Jij laat zien dat je respect heb voor zijn manier van communiceren, en hij laat zien dat hij er echt wel over kan praten en ook respect heeft voor jouw manier van praten, als je dus niet schreeuwt. Het is zoveel fijner om iemand om je heen te hebben die gewoon kan praten, waar je alles kwijt kunt!

Want: wat u niet wil dat u geschied, doet dat ook een ander niet. Oftewel: behandel de mensen in alles zoals je wilt dat ze jullie behandelen.

Je moet het alleen wél volhouden, achter jezelf blijven staan, onthouden dat je dit doet om weer gelukkig in je relatie te worden en nog belangrijker: geef het vooral niet op!

Laat je niet gek maken als hij wéér eens niks zegt. Vraag hem waarom hij niks zegt, het kan van alles zijn namelijk. Bij ons was het, omdat hij écht niet ruzie maken hieldt, en als hij zijn mond dichthield, dan hield ik ook vanzelf wel op. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom jouw man/vriend liever niks zegt, dus probeer er achter te komen...

Toegevoegd na 10 minuten:
Als je er net mee begint, hou er dan wel rekening mee dat hij gewend is dat je ruzie maakt en normaal gesproken schreeuwt tegen hem. Maak hem duidelijk dat je dat niet meer wilt. Het kan zo zijn, dat hij kortaf gaat doen of op voorhand al denkt dat je luidkeels tegen hem uitvalt, en je dus alsnog negeert, terwijl je gewoon wilt praten. Prik er doorheen en hou gewoon vol.

En begin over jezelf "ik vindt dit en dat, en ik zou graag zien dat..." ipv "Jij doet dit fout en jij doet dit niet goed!". Je zal versteld staan. Wel volhouden en niet terugvallen.