Hoe win ik vertrouwen van mijn ouders terug?

Lieg en steel niet meer, kom op tijd thuis. Lijkt me best logisch..

Vertrouwen opbouwen is eigenlijk een manier van denken:

Geen dingen doen die je ook net wilt dat een ander dat bij jou zou doen.

Al de dingen die je hebt gedaan maakt het ernaar dat mensen niet graag met je omgaan. Naast het verpesten van je eigen leven, betrek je anderen erbij en verpest je ook hun leven.

Zolang je dat niet beseft of er mee om kan gaan, is er niemand die je kan helpen. Het is goed om te stoppen anderen de schuld te geven, en te beseffen dat je hele leven een gevold is van de keuzes die je zelf hebt gemaakt.

Een soort van zaaien en de oogsten.
Als je iets heel graag wilt in je leven (positief) dan moet je alle dingen doen die daarbij horen en ervoor zorgen dat je dat in de toekomst kan krijgen. Elke verkeerde keuze die je maakt zorgt er juist voor dat je je slecht voelt, en door je slecht te voelen maak je automatisch verkeerde keuzes.

Maar om heel eerlijk te zijn helpt goed advies geven voor mensen in jouw situaties niet. Omdat je een moment van helderheid wel van alles vraagt en opneemt, maar je vanzelf weer terugvalt in je oude gedrag.

Dus vandaar dit advies: laat je een tijdje uit huis plaatsen puur omdat je echt wilt dat er een oplossing komt.
Zolang je in je oude situatie bent, kan je namelijk niet veranderen.
Neem de tijd om over je leven na te denken en wat voor een leven je wilt hebben en hoe je dat gaat aanpakken.

Iedereen is zelf verantwoordelijk voor zijn eigen keuzes, en je zorgt er zelf voor hoe mensen met je omgaan.
Zodra je leert om te gaan met verantwoordelijkheid, en laat zien dat mensen op je kunnen bouwen is er een basis om iemand te vertrouwen.

En als laatste: zoek betere vrienden. De verkeerde vrienden hebben een verkeerde invloed op je gedrag.
En zorgen ervoor dat je de verkeerde keuzes maakt, omdat ze je meetrekken.

Als je dat niet wilt, kan je ook niet geholpen worden en zal er ook niks veranderen.

Succes!

Toegevoegd na 1 minuut:
Ik hoop dat je door mijn typefouten heen kan lezen.

Inderdaad wat hier boven staat, geloof mij maar: je verdient meer met eerlijkheid dan met oneerlijkheid. Denk maar aan geld en privéleges maar ook gezelligheid, sfeer, zelfbeeld, etc.
Stel je maar voor hoe de rest van je leven eruit zien als je ouders je niet helpen en niet willen zien, voor mij is dat een verschrikkelijk beeld.

Bedenk ook dat vertrouwen ten voet komt en gaat ten paard.
Misschien moet je naar de psychiater, is helemaal niet gek en getuigd van karakter.

je kan leren accepteren en inzien dat je niet het centrum van de wereld bent.

niet alles wat jij wil kan je op welke manier dan ook bereiken omdat JIJ vind dat het moet kunnen of omdat JIJ besloten hebt haalbaar te maken wat in je hoofd zit.

rekening houden met anderen dus. vertrouwen kan je niet afdwingen. je moet het VERDIENEN.
je ouders hebben alle reden om niets te geloven van wat je zegt. de hebt laten zien dat je maling aan ze hebt. je hebt tegen ze gelogen, je hebt ze bedrogen en bestolen.
ze hebben geen enkele reden om je te vertrouwen. hier heb je het zelf naar gemaakt.

laat zien dat je ECHT om hun geeft en rekening met hun gevoelens kan houden. dat je je verantwoordelijkheid kan nemen, en je geen misbruik meer van hun maakt.
laat zien dat je ze respecteert.

dan nog zal het lang duren voor je het vertrouwen terug hebt.
natuurlijk wil je ze nooit meer zien, want je ouder hebben je door. overigens vind ik dat ze genoeg geduld met je hebben gehad. voor jou dus de hoogte tijd om volwassen te worden, zodat je ouders niet nog een keer op hun gezicht vallen als ze hun eigen kind weer eens ten onrechte vertrouwen.

ik snap niet hoe je kan zeggen dat Zandbergen lijkt te helpen als je nog steeds alleen je eigen zin wil doen en geen enkel middel schuwt om maar je zin te krijgen en te doen wat je wil.

In je uitleg over je vraag geef je zelf al een punt aan waar je verbeteringen zoudt kunnen aanbrengen.

Ken je het gezegde:
"Zeg me wie u vrienden zijn en ik zal zeggen wie u bent"

Zorg ervoor wanneer je in vrijheid wordt gesteld dat je ook de juiste vrienden kiest.
Omring je met vrienden die je stimuleren in het goede in plaats dat ze je meetrekken naar terug een diep dal van liederlijkheid.

Laat je ook leiden door de wijsheid van de grootste onderwijzer aller tijden:
"Wie getrouw is in het geringste, is ook getrouw in veel, en wie onrechtvaardig is in het geringste, is ook onrechtvaardig in veel."

Probeer er even achter te komen wat er nog geschreven staat waar je iets kan aan hebben in:(Efeziërs 4:20-32)

Good luck!

 

Dit lijkt op de bindingstheorie van Hirchie. Deze theorie zegt wanneer je bindingen (relaties met bijvoorbeeld je ouders of vrienden) worden verbroken, je criminele dingen kunt gaan vertonen. Mocht dit van toepassing zijn, zorg dan dat je op tijd thuis bent, misschien kunnen je vrienden je hiermee helpen. Als je de band tussen je vrienden en jou en je band tussen je ouders verbeterd, bijvoorbeeld door leuke dingen met elkaar te doen binnen de grensen die je ouders hebben opgesteld, zullen deze bindingen sterker worden en zal jij minder criminele neigingen hebben (het stelen etc.) Als je dit allemaal voor elkaar hebt, zal het vertrouwen van je ouders vanzelf terugkomen.

Vertrouwen is heel erg kwetsbaar.
Eenmaal dat je iemand erg gekwetst hebt, dan is dat moeilijk te herstellen. De balans is niet meer in evenwicht.

Enkele tips:

Probeer fouten te herstellen: bekijk samen met je ouders
hoe iets recht gezet kan worden.

Word beter: werk aan jezelf.

Luister wat je ouders te vertellen hebben: neem niet aan dat je de antwoorden weet op alle vragen.

Kom afspraken na: vermijd geen verantwoordelijkheid en draai er niet voor weg.

Toon respect: laat zien dat je om je ouders geeft.

En vooral: verminder het contact met je vrienden. Zij hebben duidelijk ook geen goede invloed op jou.

Hopelijk heb je er iets aan.

Toegevoegd na 4 minuten:
Aan de link hieronder heb je niks. Maar ik moet de bron nu eenmaal vermelden.

zeg dat je echt spijt heb en als je iets doet moet je eerlijk zijn
eerlijk duurt het langst
sterkt voor iedereen die in zo n situatie komt
gewoon eerlijk

Je kan het vertrouwen terugwinnen door ook zulk verdrag te vertonen laat zien dat je te vertrouwen bent , ik denk zeker dat je hierbij hulp nodig hebt want alleen kan je het gewoon niet , maar het vertrouwen komt pas na jaren terug na wat je gedaan hebt

Het enige wat uw ouders kunnen doen in bovenomschreven situatie is uit huis plaatsen.

U heeft jaren nodig om tot een redelijk herstel te komen.
Rondt uw studie af met een diploma of certificaat.

De 2 jaar die u verpest heeft kunt u niet ongedaan maken met 3 maanden ,,herstel,, , dat duurt echt langer.

Bedenk ook dat u een zware wissel trekt op uw ouders
hun leven.

Gun hun ook het geluk opdat zij de wetenschap
hebben dat u na een paar jaar in zoverre bent veranderd
in positieve zin, dat zij u weer in hun armen kunnen sluiten.

Bedenk dat op dit moment zij hun spullen niet onbeheerd kunnen achterlaten met de wetenschap wat er in het verleden is gebeurt. De verleiding is te groot.

Met dezelfde ,,oude,, vrienden vervalt u weer in hetzelfde patroon.

U heeft nog een lange weg te gaan.

Als ik je verhaal hoor dan kan het best wel eens een goed idee zijn om uit huis te gaan.
Even over vertrouwen, je ouders zijn ook niet het voorbeeld dat je mee hebt gekregen over vertrouwen en betrouwbaarheid
ik denk dat je te gemakkelijk over de grenzen stap omdat
je jezelf voorhoudt dat je ouders ook niet betrouwbaar zijn
deze gedachtgang saboteert je waarschijnlijk geregeld

Ze zijn tenslotte geschieden en hebben je op dat vlak in de steek gelaten. het klinkt misschien wat zweverig
maar het heeft de schaal net de verkeerde kant doen opslaan en het momentum groeit steeds sneller naar de verkeerde kant.
Maar het kan juist heel goed zijn met totaal andere mensen om te moeten gaan die je wel het goede voorbeeld van vertrouwen kunnen geven omdat je die ervaring met hen niet hebt.

in je negatieve spiraal waar je nu thuis zit zeker met je vrienden die ook niet erg meewerken kun je dat niet zomaar omdraaien.

Dus klamp je niet krampachtig vast aan je ouders
dat is al een teken dat je verandering wilt.

Er is geen enkel excuus te bedenken voor je gedrag. Het feit dat je ouders gescheiden zijn is geen excuus, het feit dat je pas 15 jaar bent is geen excuus. Je hebt erover nagedacht en stelt hier nu de vraag met een uitgebreide uitleg. Je weet dus precies waar je mee bezig bent, wat er fout is gegaan en wat je zou willen verbeteren. De vraag is alleen: hoe?

Wat u niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Oftewel: behandel je medemens zoals jij zélf behandeld wil worden. Respecteer jij je mensen niet, of het nou je ouders, vrienden of leraren zijn, dan zullen die mensen jou ook niet (meer) respecteren. Heb jij geen vertrouwen in mensen, dan hebben ze uiteindelijk ook geen vertrouwen meer in jou.

Maar alles begint bij zelfrespect. Heb respect voor jezelf. Hou van jezelf. Kijk jezelf aan in de spiegel en spreek jezelf toe: wie wil ik zijn, wie wil ik worden?

Aan jou het antwoord.

Je moet je nu gewoon realiseren dat je ouders belangrijker zijn dan 'foute' vrienden (als ik dat zo mag noemen) Als je op je 15de pas om 3 uur 's nachts thuis komt en door (waarschijnlijk) beïnvloeding van je vrienden wordt je als het ware verleid om te jatten etc. Laat deze mensen links liggen en begin een schone lei!

Je kan ook een baantje zoeken, waardoor je wordt geconfronteerd met wat geld nu precies waard is en hoe hard je ouders moeten werken om je te kunnen onderhouden/opvoeden.

Allereerst, mijn complimenten voor de moed die je hebt je zo kwetsbaar op te stellen. Niet iedereen durft zo openlijk een slechte kant van zichzelf neer te zetten.

Een simpele boeddhistische spreuk... Wil je vertrouwen van een ander, geef dan zelf vertrouwen terug... Wil je respect van een ander respecteer een ander dan
Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden.
Als jij een kind hebt dat zomaar wegloopt of spullen steelt van jou, hoe zou jij je dan voelen? Verplaats je eens in je ouders en zie hoe moeilijk je het ze maakt. Hou het even daarbij en ga op dat moment niet zoiets bedenken als "Ja, maar mijn ouders doen zus of zo" Nee, het gaat nu even om jou. Jezelf kun je veranderen, maar je ouders niet. Verander je zelf, dan verandert je omgeving vanzelf met je mee. Zolang jij je op jezelf richt, en zolang je maar echt WIL en je intenties GOED zijn

Wat me altijd opvalt aan jongeren zoals jij: als je ze beter leert kennen zijn ze 'eigenlijk best wel oke'. Dat blijkt bij jou ook. Je schrijft met inlevingsvermogen over je situatie en hebt de moeite genomen dat in goed Nederlands te doen. Petje af.

Wat niet helpt is alles wat je allang weet: je moet je beseffen wat je anderen aandoet, je moet je aan de regels houden, je moet denken aan je toekomst, je moet .. Je weet het wel maar je doet het niet.

Wat je van mij moet: luister eens naar de lange versie van 'The River' van Bruce Springsteen waarin hij in een intro vertelt over zijn jeugd. Zijn vader die hem vraagt: 'Waar ben jij eigenlijk mee bezig?' En dat hij dan tot zijn schrik moet bekennen dat hij dat ook niet weet. Hij gaat een zwaar leven tegemoet.

Er zijn mensen die hun leven lang zo blijven doen. Erg vermoeiend. Maar bij verreweg de meesten gaat dit gedrag over. Het heeft te maken met hormonen en de onevenwichtige ontwikkeling van de hersenen, met name de frontale cortex (ofzo) die zorgt voor controle over je leven. Dat is dan ook de goede reden dat je nog niet volwassen bent. Dat verwarrende gedrag ebt weg tussen je 18e en 23e jaar.

Dat is dus een kwestie van uitzitten. Maar ondertussen ben je wel verantwoordlijk voor wat je doet en jij zit met de gebakken peren als het niet goed komt.
Beloof je ouders alvast dat je het later weer helemaal goed zult maken, dat je er dan echt wel voor ze zult zijn. Vraag eens hulp aan anderen als je merkt dat het te ver gaat. Accepteer dat je onrustig bent.

Dit soort onrust kan ook leiden tot geweldige ideeen: een boek, een project om anderen te helpen, alvast met een business beginnen. Probeer er iets positief mee te doen.

The bright sight of life, oho... :-)

Je weet dat je het kunt! Je hebt ervaren dat, toen je je aan je afspraken hield, de sfeer beter was, het vertrouwen terugkwam en je meer vrijheid kreeg.
Nu je die vrijheid hebt ervaren, verval je snel weer terug in je oude gedrag. Dat is jammer want je ervoer zelf ook dat het fijner was toen je gedrag beter was.

Hoe deed je dat? Toen het beter ging?
Wat heb jij nog nodig om dat weer te doen?
Is het beter voor jou om die vrijheid voorlopig niet meer te krijgen? Wat was er anders voor jou toen het goed ging?
Jij weet vast wat je nodig hebt, om die fijne sfeer weer terug te krijgen. Jij bent degenen die dat kan veranderen door het maken van keuzes die zorgen dat het weer gezellig is. Misschien is de stap te groot geweest en heb je te snel te veel vrijheid gekregen. Het lijkt uit je verhaal namelijk dat je hier nog niet mee om kunt gaan.
Je schrijft dat je niet meer met je ouders wilt omgaan.
Daar zul je een goede reden voor hebben.
Is dat omdat zij dit gedrag van jou niet accepteren?
Het vraagt veel moed van je moeder om je bij jeugdzorg aan te melden. Ze wil het beste voor jou en zij geeft daarmee aan dat zij niet weet hoe ze dat moet doen.
Dat is een grote stap voor een ouder, dat toe te geven.
Ik heb het idee dat je boos bent om jouw situatie:
de scheiding van je ouders, de nieuwe partner(s) die je ouder(s) hebben. Dat is best pittig voor je.
Bedenk wel dat je met jouw gedrag bezig bent om je situatie negatiever te maken. Stelen, liegen, laat thuis komen op jouw leeftijd, roken etc. zijn geen dingen waar iemand van jouw leeftijd zich mee bezig zou moeten houden.
Je weet dat je het anders kunt en daar kan jij dus andere keuzes maken. Je hebt dat al ervaren dat je het kunt en dat het de sfeer en dus ook je leven positief beinvloed.
Aan jou nu de keus welke kant je op wilt.

Ik wens je een mooi leven en positief leven.

Je hebt al toegegeven van jezelf dat je zwak bent, want je gaat telkens opnieuw de fout in. Dat weet je nu, het volgende wat je moet gaan toegeven is dat je echt hulp nodig hebt en die hulp ook accepteren.

Als jij niet uit huis geplaatst wil worden, zul je dus moeten accepteren dat je begeleiding nodig hebt en dat je ouders die mogen geven. Dus dat je je moet houden aan de regels en moet stoppen met jatten. Dat kun je met je verstand wel doen, maar met je gevoel lukt het nog niet helemaal (anders zou je niet weer de fout in gaan). Dus bedenk samen met je ouders wat je zou moeten doen om die bemoeienis wel te kunnen accepteren.

Betekent dat, dat jij om 8 uur 's avonds je huissleutels in moet leveren zodat je niet meer de hort op kunt? Of dat je een flinke zware bijbaan gaat zoeken zodat je geen tijd en energie meer hebt om tot 3 uur 's nachts rond te hangen? Of dat voor elke keer dat je de regels overtreedt een bepaalde sanctie volgt? Bedenk maar eens iets wat zou kunnen werken voor jou. En hou je daar dan aan.

En nog iets: als jij met je vrienden aan het 'chillen' bent, komen daar dan alcohol of drugs aan te pas? Als je weet dat je je daar zo raar van gaat gedragen, is dat natuurlijk het eerste waar je mee moet stoppen.

VEEL KLUSSJES DOEN!

Begrijp ik dat jij niet meer met je ouders wilt omgaan?
Hoezo niet? Zij hebben jou niets aangedaan maar jij hebt hun al die tijd belogen, bestolen en bedrogen toch?

Het lijkt gek te klinken, net of ik je niet serieus neem maar waarom vlucht je uit huis weg? Dit doe je toch niet omdat je het niet wilt? Omdat je er niet voor gekozen hebt, het goeie moment niet agewacht hebt? Dit doet je lichaam toch niet tegen je zin in?
Dan lijkt het mij dat je best tegen jezelf kunt zeggen: "Okee....ik heb nu zin om met mijn vriendin te chillen maar als ik uit huis vlucht zonder dat mijn ouders het weten sturen ze mij naar een jeugdzorg en daar heb ik geen zin in". "Wat is belangrijker? Mijn vriendinnetje (die hoogstwaarschijnlijk al een ander vriendje heeft als ik bij jeugdzorg zit) of mijn ouders waarvan ik zowel financieel als emotioneel van afhankelijk ben?

Je moet leren niet teveel naar je hart te luisteren maar in jouw geval naar je verstand. Hier ontbreekt het bij jou teveel.

Je kan wel een keuze maken dat je niet meer met je ouders wilt omgaan maar bedenk wel dat ze je al zoveel kansen hebben gegeven die je niet gehad zou hebben als ze niet van je hielden. Dus waarom zou jij hun straffen? Jij hebt een fout bij hun gemaakt niet andersom. Jij verdient die straf...niet hun.

je hebt jezelf wel de vernieling in geholpen zeg, pffff ik hoop nu dat je over alles goed spijt gaat krijgen , goed gaat nadenken over je fouten en alles weer goed op rij krijgt in je hersens pan . ik wens je heel veel susces

Het vertrouwen van je ouders terugwinnen kost tijd maar kan echt. Maar niet als je je zo blijft gedragen als je deed (en weer doet) dat snap je zelf ook wel.
De sfeer in jullie huis zal nu wel zo slecht zijn, je ouders zullen ten einde raad zijn, dat je weg wilt, dat is begrijpelijk.
Je kan je afvragen waar het deze keer fout is gegaan. Waarschijnlijk waren het je oude bekende vrienden waar je weer mee was en dan verval je logischerwijze terug in je oude patroon. En dat is een valkuil: dat oude patroon... Het is dus misschien niet zo gek om een tijdje ergens anders te gaan wonen. Voor jou niet en voor je ouders niet. Iedereen kan dan weer even tot zichzelf komen, jij bent uit je oude vriendenpatroon en kan dan beter bedenken wat je zélf écht wilt. Je ouders kunnen weer even tot rust komen en weer de liefde voelen die zij óók voor je voelen.
Mijn zoon deed net als jij. Later liep hij weg en was een aantal keren vermist. Op een dag hoorde hij bij "toeval" dat zijn opa en nichtje waren overleden in die tussentijd. Dat was het moment dat hij na ging denken: wil ik straks achteraf horen dat mijn vader of moeder is overleden terwijl ik van niets weet? Waarom leef ik zo? Dat was voor hem een moment waarop hij kon veranderen. Hij zei zijn vrienden gedag, die hem als afscheid een pak slaag gaven want hij wist teveel, stopte met harddrugs en kwam terug om een nieuw leven op te bouwen. Dat lukt hem, soms met vallen en opstaan. Nu hij ouder is hebben we intense gesprekken maar wat het mooiste is, we vertrouwen elkaar (weer). Want in zo'n moeilijke situatie als waarin jullie verkeren is het vertrouwen van béide kanten meestal ver te zoeken. Je kan het samen weer opbouwen. Je ouders zullen niets liever willen. En nogmaals: afstand nemen doet soms wonderen, gewoon een time-out waarin jij ook voor jezelf kan bedenken wat je met je leven, jezelf, wilt. Denk niet dat je niets waard bent meis, dat voelt soms zo omdat soms alles verkeerd lijkt te gaan. Maar dat wil niet zeggen het zo moet blijven en dat je niet voor een leven kan kiezen dat veel fijner is voor jou. Als je dat gaat proberen, kan je best wat hulp gebruiken van deskundigen want het is niet makkelijk om een bepaald leefpatroon te doorbreken. En dan kan je ook om ondersteuning vragen aan je ouders die je dat dólgraag zullen willen geven. Als je hen kan laten zien dat je het meent om ten goede te veranderen dan winnen jullie langzaam maar zeker het vertrouwen in elkaar terug.
Jij mag kiezen.
Je kan het.

Ik heb zelf ongeveer hetzelfde meegemaakt, ook elke avond te laat thuis en zo, en heb ook wel eens wat gestolen. Ik heb toen zelf al het geld teruggegeven, en keihard ervoor gewerkt, veel voor ze gedaan, nu is het bij ons weer zoals vroeger, ik heb ook een vriend gekregen die mij erin wil helpen. Je moet je nu echt aan de afspraken houden. Anders zul je echt uit huis geplaatst moet worden, dan is dat gewoon nodig, maar probeer de verleiding te weerstaan. En spreek gewoon eens een keer om te proberen de waarheid, dat geeft echt een fijn gevoel, echt waar, en als je dingen bekent krijg je ook het vertrouwen terug. Weet ik uit ervaring.

Veel sterkte, en ik hoop dat het beter met je zal gaan.

wat zou jij doen als je een kind had en ze vertoonde dit gedrag?

De verschijnselen die je laat zien, zijn bijverschijnselen van een oorzaak. Wat wil je uitdrukken of compenseren met de dingen die je doet naar jouw ouders. Wat mis je dat je je niet aan de afspraken houdt. Vertrouwen terugwinnen is een goede intentie. Het kan alleen maar als je je laat zien dat het oude gedrag niet meer zichtbaar is en jij het niet nodig hebt om terug te vallen in het oude patroon. Op een andere manier is vertrouwen niet te koop. Wat zijn voor jouw de drijfveren om de dingen te doen die afwijken van het normale. Waar ben je naar op zoek en ...... geeft het gedrag jou dan ook voldoening?
Er is iets wat jou verleidt om terug te vallen. Wat is dat en praat daarover zodat anderen je kunnen steunen om niet terg te vallen. Je bent jong en hebt nog een heel leven voor je. Zelf ben je de regiseur van jouw toekomst en laat dat dan een mooie zijn voor jou en daardoor ook voor de mensen om je heen. Zorg dat je goede vrienden hebt die ook uit het goede hout zijn gesneden.
Succes.

Ik lees je verhaal en herken mezelf er wel een beetje in. Ik heb ook een periode gehad dat ik tegen mijn ouders loog op die leeftijd. En het was ontzettend moeilijk om het vertrouwen terug te winnen.

Mijn gelieg en gedrag heeft ervoor gezorgd dat ik uit huis geplaatst en ik was letterlijk nog verder van huis. Ook toen ik weer naar huis mocht hield het niet op.

Wat jij nu eerst moet doen, is samen met Jeugdzorg een specialist zoeken waar je mee kan praten. Iemand waar je al je gedachten bij kwijt kan. Iemand die jou kan helpen uitzoeken waarom jij het nodig hebt om te liegen, stelen en al die andere dingen.
Als je dat zou doen, ben je al 50% onderweg het vertrouwen terug te krijgen van je ouders. Je kan het beste ook maar andere vrienden om je heen vinden, want schijnbaar kan het hun niets schelen dat jij op een bepaald tijd thuis moest zijn. Je moet niet gaan 'chillen' met je vrienden. En als je dan toch zo nodig moet 'chillen' ga dan wel op tijd naar huis toe.

Je moet echt hulp zoeken, laat aan je ouders zien dat je serieus bent en dat je ook echt hulp wilt. Ik kreeg ook hulp en ik lieg niet meer, steel niet meer. En mijn ouders vertrouwen mij gewoon weer.

Ik wens je echt heel erg veel sterkte hiermee, want makkelijk is het niet.

?Je hebt al voeldoende antwoorden maar... TEHUIS = JAIL dus gevangenis.. Bij je moeder zal er dus meer vrijheid in zitten, mits je je gedraagt. Denk daar aan als de verleiding weer eens groot word;)