Het is niet simpel te vinden,maar na lang nadenken kwam ik op het idee schijn/niet echte zoon en dit is het resultaat:
Duitsers noemen hun schoonzoon ‘Schwiegersohn’ en hun schoonzuster ‘Schwägerin’. Amerikanen hanteren de termen ‘son-in-law’ en ‘sister-in-law’. In beide gevallen doen die betitelingen nogal geforceerd aan; dat komt natuurlijk door de tweeslachtige manier woorop zij met schoonfamilie omgaan. Enerzijds welwillend, anderzijds wantrouwig. De Fransen, in alle opzichten een wat losbollig volk, gaan meer ontspannen om met hun aangetrouwde familie: een schoonvader bijvoorbeeld noemt men ‘beau-père’, mooie Pa!
Wij Nederlanders doen maar wat: ‘zwager’ hebben we geleend van de Germanen, maar ‘zwagerin’ is door ons afgekeurd; bij haar slijmen we liever met ‘schoonzuster’, alsof zij mooier zou zijn dan onze eigen zus. Kortom, er zit geen enkele logica in!
Vandaar mijn volgende voorstel: met ingang van 5 december betitelen we dat aangetrouwde zooitje in het vervolg met ‘schijnfamilie’. Dan wordt het dus: schijnzoon, schijndochter, schijnbroer, schijnzuster, schijnvader en schijnmoeder.
Daarmee slaan we twee vliegen in één klap:
1. het is een volkomen logisch en overzichtelijk systeem;
2. we hoeven de schijn niet langer op te houden tegen dat schijnheilige stelletje.