Waarom lukte het me niet om te kiezen,(of durfde niet), krijg ik het daarna niet meer op een rijtje en weet ik niet wat ik wil.

Je weet wat je wilt, maak die keuze dan ook.

Nu wordt er ook niemand beter van. Als je de knoop doorhakt kan iedereen weer verder met zijn/haar leven.

Eigenlijk, moet je (hoe eng ook) WEL scheiden en NIET gelijk bij je vriendin intrekken.

Als je met 48 jaar al 25 jaar getrouwd bent heb je waarschijnlijk niet of nauwelijks alleen gewoond. Ga terug naar de basics en doe dat eerst een jaar. Natuurlijk kun je het al voelt het heel eng.

Als je dan een keuze maakt is het ten minste geen vlucht of laffe actie. En de vrouw voor wie je dan kiest weet ook dat je echt voor haar kiest.

Je loopt natuurlijk de kans dat je vriendin daar niet op gaat wachten, MAAR zoals het nu gaat wordt het ook niks

Het is wel fijn hoor als je zeker weet dat je het ook alleen redt!!!! Daar heb je de rest van je leven iets aan

sterkte

Dat je de verhouding met je vriendin hebt beëindigd, is geen garantie dat de relatie met je vrouw weer goed wordt.
Je had een ander, dus kennelijk zat er al iets niet goed. Als jullie daar niet aan kunnen/willen werken, of als het niet lukt, en je bent ongelukkig in de huidige situatie, waarom blijf je dan bij je vrouw?
Als je die relatie ook beëindigt, zul je haar zeker missen, zoals je nu ook je vriendin mist. Maar dan kun je wel weer een tijdje rust inlassen en verder met je leven.
Zoals je je verhaal nu beschrijft, klinkt het me in de oren alsof je negatieve keuzes maakt: bij je vrouw blijven omdat het anders teveel gedoe is.
Dus je moet kiezen: of je accepteert deze relatie zoals ie is, en je voelt je daar ongelukkig bij, of je onderneemt stappen en dan zul je je niet direct gelukkig voelen maar dan kun je wel verder.

Lees je vraag nog eens over en vraag je af wat je daar nu eigenlijk zelf in zegt...

Het gras is altijd groener bij de buurvrouw! En zo blijf je altijd zoeken, in een ander en niet in jezelf. Eigenlijk verschuif je je verantwoordelijkheden (heb het in mijn eerste relatie meegemaakt, niet leuk)
Ik heb geleerd in mijn leven tevreden te zijn met wat ik wel en niet heb, en deze (toen moeilijke) ervaring neem ik mee de rest van mijn leven. Eigenlijk kun je wel zeggen..je settelen. En de spanningen die je zoekt omzetten in positieve dingen.

Je bent 25 jaar getrouwd, als je nog 25 jaar "ongelukkig door wilt gaan", dan moet je bij je vrouw gaan...

Je maakt het jezelf erg moeilijk, en is niet nodig want je weet donders goed wat je wilt, maar je durft niet...

Dus er zit maar 1 ding op de knoop door hakken, en gelukkig worden/zijn.

Zoek naar de * liefde* in jezelf en niet bij een ander. Eén en het ander ( en of je dit kan ) hangt af van je verleden en van wie je bent , dus dit advies kan ook onjuist zijn.

Maar het kan ook het begin zijn van een 25 jarige zoektocht naar jezelf waarin je het gevoel in je hart weer terug vindt .

Ik zit in een gelijkaardige situatie: 23 jaar samen met mijn partner.

5 jaar geleden verhouding gehad. Na 3-4 maanden ingezien dat nieuwe partner toch niet beter was dan huidige partner.

Heel veel gepraat met partner alles is veel beter geworden als voorheen. Toch blijft er iets knagen. Er zijn naast een heel goed gevoel samen (vooral dan als buddy, als vriendin en op sexueel vlak loopt het ook heel erg goed) toch nog zoveel dingen die ik mis... We hebben geen hobbies gemeen, ik ben eerder avontuurlijk zij eerder lui, ik ben sportief: wil gaan skiën, nog nooit gedaan maar trekt mij enorm aan, wil gaan duiken 1x initiatie gehad is een droom, hou van paardrijden,... allemaal zaken die mijn partner niks zeggen, zij zit het liefst thuis op de bank. Vakantie voor haar is: hotel met zwembad en af en toe wandelen of shoppen.
Dit gezegd zijnde hebben we nooit ruzie, zelfde smaken qua inrichting huis, zelfde opvattingen qua opvoeding kids... dus zo slecht is het ook niet hoor.

Jaartje geleden jeugdvriendin herontdekt via facebook. Aan de chat geraakt, klikte heel erg. Al paar keer allen samen weggeweest: zij met haar kids, wij met de onze. Zij is gescheiden, alleenstaande en op zoek. Is heel kieskeurig, liever niemand dan iemand waar het half mee klikt. Voor mij is ze gewoon super: we chatten elke avond 2-3 uur (of skypen), alles lijkt top. 2 maand geleden liet ze voorzichtig blijken dat haar ideale man wel heel erg op mij moet gaan lijken. Heb haar ook voorzichtig gezegd dat ik heel veel voor haar voel. Heel veel zaken lijkt het echt mijn soulmate te zijn. Ze woont echter op meer dan 2 uur rijden dus praktisch... We zien elkaar zelden (afgelopen maand nu wel 3x), we hebben intussen gekust en heel veel gepraat. Dit wordt sowieso heel erg moeilijk als ik ooit voor haar zou kiezen. Gelet op de afstand, met de kids... Kies ik niet voor haar zal het bij mij ook altijd blijven knagen, want het is een teken aan de wand dat na de vorige ervaring ik nu toch weer voor een ander zou gaan.
En ja ik weet verdomd goed dat het gras bij een ander altijd groener is, dat er daar ook zaken zijn die na verloop van tijd minder goed zijn,... maar toch is er een heel groot verschil na de eerste keer, ken deze vrouw intussen wel vrij goed. Alleen zou een scheiding zo ingrijpend zijn (heb een heel mooi huis, goed contact met familie,...) en ik zou naar ginder verhuizen (zij kan omwille van aantal redenen helemaal niet weg uit de regio, maar heeft momenteel piepklein huisje).

Ten eerste moet jij in een huwelijk niet vreemdgaan dan heb jij geen respect voor de moeder van je kids ik vind dit erg laf. Als je huwelijk NIET WERKT GA DAN SCHEIDEN!! Ga niet lopen naaien met een ander wijf. En vergeet niet jij gaat vreemd in je huwelijk mischien doe je dat ook wel als je ander hebt en wat zegt dat over je vriendin (sket noemt men dit op grofe manier) zei wipt met een vent die getrouwt is zal zei als julie samen zijn trouw blijven!? Jij moet op biechten dat jij met ander wipt vooral als je nog wipt met je eigen vrouw dit is ranzig als een van de twee de ander de vaginale vocht kan proeven ranzig ga aub scheiden wat zulen je kinderen wel niet denken? Nou lekker hoor

Het feit dat je twijfelt is een teken aan de wand...is er een mogelijkheid dat je eens een maand ofzo overal afstand van neemt? Ergens anders verblijft zonder je familie, vrienden etc? Je hebt dan de kans om de boel eens op een rijtje te zetten en een beslissing te nemen.
De beslissing die je dan neemt moet je ook voor gaan zonder ook maar terug te gaan kijken naar wat je hebt achter gelaten. Wanneer je voor je vrouw kiest ga er dan ook voor, niet dat halfslachtige van had ik maar..... Iedereen heeft er recht op dat je eens knopen gaat doorhakken. Ondertussen er wel gewoon rekening mee houden dat je vrouw er ook zo haar eigen idee over heeft en dat zij natuurlijk ook wel eens een beslissing kan nemen die jou niet zo goed uitkomt.

Maar een tijdje zeg een maand uit elkaar om na te denken lijkt me geen gek idee.