Vroeger was mijn vader alcoholist, zal ik hem vergeven?En hoe moet ik dat doen?

ik herken je probleem..
het beste is om zelf eerst alles op een rijtje te krijgen.
je kan pas iemand vergeven als jij daar aan toe bent.
en als jou gevoel zegt nu is het genoeg geweest ik kan ermee omgaan.
ik kan nu de man zien die ik vroeger heb moeten missen en hopen dat deze man nu beter zal doen dan vroeger.
ik zeg wel vaak geef altijd iemand een 2de kans om zich te kunnen bewijzen dat ze werkelijk zijn veranderd.
maar zoals ik al zeg geef het de tijd gelukkig gaat het nu goed maar vergeven dat proces komt nog wel als jij er klaar voor bent en dingen hebt verwerkt..
het is zo... je kan iemand vergeven maar vergeten zal je het nooit

Vergeven is niet hetzelfde als vergeten. Vergeven betekent dat je geen wrok meer koestert, je bent er niet meer boos om. Maar dat betekent niet dat alles nu "over" is. Je hebt nog pijn, je kampt nog met problemen. Maar omdat je geen wrok meer hebt richting je vader kun je je energie helemaal richten op je eigen herstel.

Vergeven is moeilijk, helemaal als je vader zelf geen spijt betuigt, maar wel heel heilzaam voor jezelf. Om vrede te hebben met jezelf, om de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien. Om vooruit te komen, moet je afrekenen met de demonen uit je verleden. Zij vreten al je energie met hun rancune, woede en pijn. Vergiffenis is een persoonlijk proces dat vooral dient om de wonden te helen in jezelf.

Als je veel persoonlijke problemen hebt en je komt er zelf niet uit, schroom dan niet om hulp te vragen. Ga om te beginnen naar je huisarts en vraag daar naar de mogelijkheden (bijv. therapie).

ja ook ik herken je verhaal, mijn vader was ook een alcoholist en heeft een deel van mijn leven er ook aardig mee verpest..
tot mijn moeder er in die tijd aan dreigde onderdoor te gaan , gaf hij t drinken op, maar mijn herinnering eraan bleef ik houden..
en zag daarom ook liever zijn hakken dan zijn tenen..
door de jaren heen heeft mijn vader wel bewezen dat hij ook goed voor me kon zijn, en we hebben er heel veel keren over gepraat en ik heb hem ook gezegd , hoe erg ik hem hate om wat hij mij vroeger heeft afgenomen... uiteindelijk groei er over heen, je moet je ook niet gedwongen voelen je vader te vergeven, het blijft een wond,die welliswaar geneest, maar die altijd een litteken zichtbaar achterlaat...
maar er komt een dag, dat je hem vergeeft, maar je vergeet t nooit

Vergeven wordt eenvoudig als je inziet dat je vader niet bij machte was om het anders te doen. Hij deed waarvan hij op dat moment meende dat het de enige of beste mogelijkheid was.

Ik heb lang geworsteld met mn herinneringen aan mn jeugd, totdat ik me realiseerde: ze kònden niet anders. Ik had het wel anders gewild, maar dat is niet hetzelfde. Het valt niet goed te praten, maar ook dat is niet hetzelfde. De herinneringen blijven 'niet leuk', maar ook dat is niet hetzelfde. Het gaat erom dat je inziet dat ook zij mensen zijn die binnen hun mogelijkheden/beperkingen gedaan hebben wat ze op dat moment als enige mogelijkheid of als beste zagen. Dit geldt zelfs als ze hele erge dingen met je gedaan hebben. Zelfs wanneer je bijv kunt zeggen: "hij wist dondersgoed dat het fout was" - dan nog geldt dat iemand op dat moment meende niets beters te kunnen doen.

Sinds ik mijn ouders zie als mensen die niet anders konden (ook al lijkt dat vanuit mijn "kinderogen" wel zo), kan ik ze zonder wrok ontmoeten. Dit is echter niet eenvoudig omdat je moet zeggen dat je ze vergeeft omdat ze zijn wie ze zijn.
In het Christendom wordt dan wel geciteerd: "Vader, vergeef hen want ze weten niet wat ze doen". Natuurlijk weet iemand die bijvoorbeeld zijn kind misbruikt wat hij doet, maar dat wordt niet bedoelt.

Iets anders dat ook enorm geholpen heeft is het loslaten van de overtuiging dat een jeugd geweldig warm en liefdevol moet zijn. het is een enorme last om mee te dragen als je meent dat je jeugd eigenlijk anders had moeten zijn. Je zet jezelf compleet vast, want je jeugd kan niet meer veranderd worden en dus blijft er die 'eeuwige' druk dat het anders had moeten zijn. Dat is een verloren gevecht dat uitsluitend energie kost en je dus in je huidige leven weerhoud te zijn wie je bent.
Accepteren dat je jeugd was zoals hij was, en dus dat je als kind pijn gekend hebt en nu nog, dat maakt dat je er nu iets mee kunt gaan doen.

Patronen die je in het verleden het opgedaan kunnen nog jaren na je vertrek uit huis doorwerken. Zeker wanneer je je ouders bezoekt. Na vergeving en het accepteren van je jeugd zoals die was, ontstaat de ruimte om die patronen los te laten en te vervangen door wie je bent.

Ik hoop dat je tot vergeving en loslaten komt en dat je leven wordt wat Jij wilt dat het is.

Je vader is niet vrijwillig alcoholist geworden. Dat is gekomen omdat hij zijn probleem niet 123 kon oplossen en hij dacht/denkt dat drank hem even de lucht kon geven om die problemen te vergeten.

Je vader is niemands anders dan ook een slachtoffer van het leven, zoals jij dat ook bent (doordat je vader alcoholist is). Iemand die pijn heeft (mentale pijn), en liefde wilt hebben. Iemand die vast zit in zijn problemen en nog veel worstelt met zijn gevoelens zoals ook jij doet.

Jullie hebben hierin een band. Voor zo iemand kan je medeleven voelen, compassie. Van daaruit kan je je liefde voor je vader weer hervinden. Ook hij is nog arme man die niet zijn eigen emoties en gevoelens kan verwerken.

Als hij nu geen alcoholist meer is, zal hij al een stuk gegroeid zijn op dit vlak. Help hem, laat jullie elkaar helpen.

---

Als je je vader nog meer wilt begrijpen, dan kan je eens kijken onder welke omstandigheden je vader is opgegroeid, hoe waren zijn ouders, waardoor is die pijn ontstaan bij hem. De pijn, verdriet, boosheid die hij wilt vergeten door te drinken?
Als jij je vader meer kan begrijpen, zal jij jezelf meer gaan begrijpen.

nee niet doen laat hem zijn verontschuldiging aan bieden dan weet hij dat hij heel erg fout zit hij heeft jou al die jaren pijn gedaan neem ik van uit en nu moet je hem ook pijn doen.

Ik zal hem wel vergeven,,
Als die weer aardig tegen je doet en het goedgemaakt heeft & bijna niks meer drinkt....

Schenk vergiffenis op 1e kerstdag.
Dat wordt zijn mooiste cadeau en voor jou het begin van jouw herstel.

Als we mensen barmhartig behandelen, lokt dat meestal een overeenkomstige reactie uit .Je kan er alleen maar voordelen aan hebben.

het feit dat hij geen alcoholist is een vergeving waart

alcoholisme is geen keuze in mijn ogen, je bent verslaafd en het is in deze maatschappij zo makkelijk om aan drank te komen dat het weer heel moeilijk wordt om eraf te blijven.
de hulpverlening schiet hierin ook zeker te kort.
vergeef het hem en zorg samen ervoor dat hij geen behoefte meer heeft om naar de drank te grijpen.
laat hem inzien waarom hij moet stoppen en wees dankbaar dat hij nog leeft, klinkt gek, maar je zult zien dat door liefde en aandacht hij het redt.