Mijn man wil geen kinderen, en ik wil ze dolgraag! Hoe pak ik dit aan?

door samen goed te praten...
kinderen neem je samen..
het is jullie beide verantwoordelijkheid, als je man er nog niet aan toe is, kan je beter wachten...

daar zul je toch samen uit moeten komen
je kunt het beste een goed gesprek met hem hebben en zeggen waarom jij kinderen wilt

als je man dan nog echt geen kinderen wil is het misschien wel de vraag of het voor jou de juiste man is

kinderen krijgen doe je toch samen

Je zal moeten argumenten aanbrengen waarom je kinderen wil.

Wellicht wegen zijn argumenten sterker dan de jouwe!

Door erover te praten lijkt me...... niet zo heel moeilijk....

Je man wil geen kinderen en nu vraag je je af of je ze patsboem uit het ziekenhuis kunt halen? Waar ben je mee bezig? Je begint aan kinderen als je daar samen rijp voor bent. Soms beginnen mensen (vrouwen) alleen aan een kind, na een heel serieuze overweging van nadelen, voordelen, mogelijkheden en capaciteiten. Uit jouw vragen proef ik dat je helemaal niet aan kinderen toe bent. Het is een wanhopige wens, geen weloverdachte stap. Sorry, maar in jouw geval zou ik nog even wachten.

samen praten lijkt toch het enige en elkaar (beide!!!!) proberen uit te leggen waarom het standpunt er is. Dan samen kijken voor wie het aanpassen van het standpunt het minst ingrijpend is. Kan zowel resulteren in wél of níet.

Kom je er nu niet uit kun je (afhankelijk van jullie leeftijd) besluiten het een paar jaar te laten rusten. Misschien dat veel kinderen om je heen hem doen veranderen (of juist niet).

Uiteindelijk zullen jullie allebei moeten kiezen.

Groot dilemma is dat soms mensen (meestal mannen) die "per ongeluk" ouder (vader) worden er uiteindelijk dolgelukkig mee zijn en ook hele goede ouders. Als je zeker zou kunnen weten dat je er zo één hebt is zo'n "ongelukje" zo slecht nog niet, maar ja, je weet het nooit zeker.

Ik ken één stel waar hij niet wilde en zij wel en nu hebben ze toch kinderen onder de afspraak dat hij er NIETS aan hoeft doen (ze zoekt zelfs een oppas als hij thuis is en zij even weg moet). Voor deze mensen werkt het misschien maar ik vraag me af wat je je kinderen zo voor voorbeeld geeft van een "familieleven" (ter illustratie dat dwingen of voor het blok zetten ook zo zijn minpunten heeft)

sterkte

Niet! Ik zou er niet aan beginnen als mijn man ze niet zou willen. Kinderen opvoeden kost heel veel tijd, aandacht en energie (en dat verdienen ze ook!), en als jij het alleen moet doen omdat je man heeft aangegeven dat hij ze niet wilde, wegen de bezwaren van je man veel zwaarder in deze beslissing.
Jullie kinderen worden hier alleen maar weer de dupe van. Of denk je dat een kind het niet merkt dat het eigenlijk niet gewenst was?
Ik wens je veel wijsheid....

De vraag zou kunnen zijn waarom wil hij geen kinderen. Je kan daar over praten misschien zijn het practische argumenten waar wat aan te doen is.

Ik ben wel van mening als er wat dit betreft een geschil is, kun je beter nu stoppen met de relatie dan over 10 jaar, omdat je toch niet kan leven met het idee nooit kinderen te krijgen.

Kinderen willen is voornamelijk een biologische drang, heeft praktisch gezien nagenoeg geen meerwaarde meer in deze maatschappij, alleen psychisch en valt dus niet te beargumenteren met onderbouwde feiten. (is erg lastig in ieder geval)

als de partner niet wil en je geen kinderen neemt kan dit je erg ongelukkig maken. En voor je kinderen is het niet verstandig om een vader te hebben die hun eigenlijk niet wil (alsof het huisdieren zijn waarvan er maar 1 voor zorgt en de ander zich er niet mee bemoeit, dat kun je met kinderen niet maken.

Dus ik zou zeggen:

1, kijk bij jezelf hoe graag je kinderen wil. Wil je echt dolgraag kinderen en kan je het niet voorstellen het zonder te doen? dan....
2. praat je met je man erover, dat je echt graag kinderen wil, dat dat voor jou veel toegevoegde waarde heeft en waarom hij ze niet wil en of daar een oplossing voor te vinden is.
wil hij ze niet, kun je beter de relatie eindigen. waren het alleen practische zaken, los deze op en probleem opgelost.

Als je eigenlijk toch niet zo goed weet waarom je eigenlijk zo graag kinderen wil en het ook prima vind om lekker te gaan werken, carriere te maken en te genieten van eventuele neeftjes en nichtjes, kan je besluiten geen kinderen te nemen. Maar let wel op dat je daar goed over nadenkt.

Want geloof me, als je echt zo graag kinderen wilt, hou je dat bijna niet tegen en dan denk ik dat je beter nu voor de juiste partner kan gaan dan later.

Ik hoop dat je er uit komt met je man en wens je heel veel succes.

Een man die geen kinderen wilt ziet later ook die kinderen niet als zijn kinderen, dusdanig als goed zal zijn voor die kinderen. Het gevolg is een ongelukkige vader en dus een ongelukkig huwelijk, wat weer direct effect heeft op die kinderen. Vraag hem waarom hij geen kinderen wilt. Respecteer dat en wacht het even af zou ik zeggen.

Helaas geef je weinig achtergrondinfo.
De wens kinderen te willen is ZEER sterk ingebakken, overigens geldt dat voor vrouwen EN mannen.
Heb je een man die "bang"is of uit gemakzucht geen kinderen wil, dan moet je er toch echt eens heel flink over praten.
Hebben jullie dat ooit samen afgesproken en denk je er nu anders over (mensen veranderen sterk als ze wat ouder worden) dan zul je je af moeten vragen of je aan je biologische roep gaat antwoorden of afziet van je kinderwens.
Dit laatste kan je ZEER ongelukkig maken, ik heb dat veel om mij heen zien gebeuren en is redelijk vaak reden tot scheiding!!
Als man zeg ik dat jouw man in wezen zou moeten ontdekken WAAROM hij geen kinderen wil.
Niet zelden zit daar een achterhaald beeld of een trauma achter.
Is het alleen gemakzucht, dan neemt hij jouw wens niet zo serieus als hij zou moeten.
Denk niet dat je gemakkelijk van deze wens af komt, waarschijnlijk NIET zelfs.
Ik ben hier zo (ongebruikelijk) stellig in omdat ik hier veel leed heb door zien ontstaan.
Het kan zijn dat je man jou niet wil delen met kinderen, soms maken vrouwen de fout meer moeder en minder echtgenoot aan elkaar te koppelen.
Als je dat bewaakt is dat te logenstraffen dat veel (aanvankelijk onzekere) mannen het vaderschap later toch erg leuk gaan vinden en er veel voldoening uithalen.
Laat hem gerust dit stuk lezen, het is geschreven door een man die het vader worden in volle omvang heeft doorgemaakt en het gebeuren zelf zowel als de participatie in de opvoeding als een van de mooiste dingen in het leven heeft ervaren.
Nu mijn kinderen volwassenen zijn, zijn we als pleegouders verder gegaan.
Zo laat je de wereld iets heel moois na van jezelf, je kinderen.
Wat helpt is als je je man meeneemt naar vrienden die een goed en leuk gezin hebben.
Er zijn diverse stellen die na een bezoek aan ons gezin , toch ook kinderen wilden en dat is gelukt in de meeste gevallen.
Ook de liefde voor elkaar en de trots op elkaar als echtgenoten levert hierdoor meestal een verrijking van je huwelijk op.
Geniet van het leven met elkaar, kinderen kunnen die vreugde enorm verhogen!!

Dat kan je niet aanpakken. Je moet geen kinderen nemen als je man dat niet wil. Als je ze persé toch wilt is dit niet de juiste man voor je en moet je de afweging maken om zonder kinderen toch bij hem te blijven, of om je hart te volgen, te scheiden en iemand te zoeken die wel kinderen met je wil.
Ik zal je iets vertellen wat ik zelf heb meegemaakt met een kennisje: Hij was een Nederlander en zij een gescheiden buitenlandse met een zoon die door zijn vader werd opgevoed. Toen ik haar leerde kennen had ze met haar Nederlandse man nog een dochter gekregen en ze vertelde me dat ze eigenlijk helemaal geen kind meer had gewild, maar hij wilde het zo graag. Om weer zwanger te moeten worden heeft ze hem 20.000 gulden gevraagd en die heeft hij dus betaald. Ze was er nog trots op ook! Dat het kind een vaderskind is geworden hoeft geen betoog en dat de ouders eeuwig ruzie hebben ook niet. Walgelijk!

Het onderwerp "warm" houden. Dat wil zeggen er vaker over praten zodat hij er ook een beetje aan kan wennen, aan het idee natuurlijk. En wellicht wil hij dan ook wel kinderen, je moet dit ten slotte samen doen :-)

Je moet je bedenken of je zonder kinderen (en eventuele kleinkinderen) oud wil worden of alleen met je man.

Stel je kiest voor je man .... krijgt geen kinderen ..... en stel dan ook even dat jullie scheiden als jij 50 bent ..... je man ontmoet iemand anders, met wie hij wel kinderen wil, geen probleem dus ......... Maar JIJ, die graag kinderen had gehad hebt ze niet en voor JOU is het te laat!

Ik heb in dezelfde situatie gezeten en heb gekozen voor kinderen (we hadden het er over gehad vóór ons huwelijk en toen wilden we graag beiden kinderen). Ik heb hem duidelijk gemaakt toen hij ging twijfelen, dat ik kinderen wou en heb hem jarenlang de tijd gegeven om erover na te denken (tot mijn 35ste).
Uiteindelijk gaf hij aan 'er klaar voor te zijn'.

Het ligt er een beetje aan hoe stellig jouw man is. Als hij nu al zeker weet dat hij never nooit aan de kinderen wil, moet je je serieus afvragen of je daar mee kunt leven.

Als het voor hem allemaal wat minder zeker is en hij bang is voor verlies van zijn vrijheid, kun je hem vragen of hij er een termijn aan kan geven (b.v. over 3 jaar denk ik dat ik ze wel wil) of dat hij zijn bedenkingen opzij kan zetten omdat jij het zo graag wil.

In mijn gezin hadden wij dit dilemma bij de derde (dat is natuurlijk eigenlijk een luxeprobleem, ik weet 't): ik wilde er dolgraag 3 omdat ik bij 2 het gevoel had dat er nog wat miste, hij hoefde niet zo nodig maar had er ook geen hele uitgesproken mening over. Uiteindelijk zijn we er gewoon voor gegaan en dat is prima 'bevallen'.

Dat wordt moeilijk , het moet natuurlijk van twee kanten komen . afdwingen kan niet goed zijn , omdat het dan altijd tegen zijn wil zal zijn , wat zich mogelijk negatief kan uitwerken in zijn ongewenste vaderschap . Maar het zou ook wel weer kunnen dat als er eenmaal een kind is van jullie , hij helaal veranderd in de positieve zin en er heel anders over denkt . Wie zal het zeggen .

Toen ik mijn vriend leerde kennen, was het al vrij snel duidelijk dat hij geen kinderen wil. Ik heb de behoefte ook niet. Stel dat, dat wel zo was, had onze relatie geen toekomst gehad. Je moet er samen achter staan en niet lopen puchen.

Er valt weinig aan te pakken. Jullie moeten eens goed met elkaar praten en tijdens dat gesprek geef jij aan dat jij kinderen heel belangrijk vindt. En als hij echt niet wilt dan is dit genoeg reden om met de relatie te stoppen nu het nog kan.
Heel erg maar het is niet anders.
Want kinderen moet je echt SAMEN willen en als 1 van de 2 het niet wilt dan kun je het niet gaan forceren.
Uit elkaar gaan is de enige oplossing dan.

Je zou nog een aantal jaartjes kunnen afwachten en kijken of hij nog bijtrekt, maar alleen als jij nog in de 20 bent. Als je 30 of ouder bent, dan begint de tijd te dringen en zou je in een gesprek je man voor het blok kunnen zetten: Óf we gaan er voor óf ik zal een andere man moeten zoeken.
Je kan ook proberen in het reine te komen met het feit dat jullie kinderloos blijven. Maar dit is een bittere pil om te slikken en zou voor ernstige strubbelingen in de relatie kunnen zorgen, want misschien zou je het hem kwalijk kunnen gaan nemen.
Sterkte!

word schooljuf

e meot goed met elkaar praten en elkaar gevoelens erbij vertellen en waarom je een kind wilt natuurlijk.
ik heb zo gesprek ook gehad met me vriend.
ik heb toen eerlijk verteld dat ik later graag een kind met hem wou (over 5 jaar haha) puur om de reden om er veel van te houden en te zorgen maar ook omdat ik vind dat ieder vrouw het wel 1 keer mee moet maken je hebt niks voor niks een baarmoeder maar helaas is dit niet bij iedereen het geval.
en als hij echt maar dan later echt geen kind wilt heb ik medegedeeld dat de relatie dan toch ooit zou stranden omdat ik een wens heb die hij dan niet kan vervullen
dus praat goed met elkaar en maak desnoods papier en schrifj op wat de redenen zijn waarom je graag kindje wilt kunnen krijgen