Waarom praten ouders tegen jonge kinderen in de derde persoon over zichzelf?

Zodat het kind begrijpt over wie de ouders het hebben.

Al die "ikken" zou een baby verwarren; de baby kent maar een ik en dat is hij zelf.
Verder lijkt door ouders (onbewust) toegepaste peutertaal babies te helpen in hun taalontwikkeling.

Als het kind nog niet een ik gevormd heeft, dan kun je dat ook niet aanbieden als middel tot communiceren, vandaar...
Ouders weten intuïtief dat het gewoon niet lukt en handelen daarnaar...

Omdat dit voor het kind waarschijnlijk makkelijk is. Ik denk ook dat het zo is dat de moeder (in dit geval) er zo trots op is dat ze mama is, dat ze dit ook graag zal gebruiken. En het klinkt ook wel lief.

Omdat ouders perfect weten wat aansluit bij de beleving en ervaring van het kind

Ik heb zelf die ervaring ook met 'mijn' cliënten met een verstandelijke beperking... Ik sprak een dame op die manier aan...op een gegeven moment vroeg ik me af waarom ik dat eigenlijk deed...toen ik besefte dat haar emotionele ontwikkelingsleeftijd een jaar of twee was, en zij over niet over zichzelf sprak als 'ik', maar haar naam noemde, was het mij duidelijk...

Alle eerdere antwoorden zijn onzin. Uit onderzoek is gebleken dat dit een gedachte is die puur in het hoofd van de ouders zit. Kinderen kunnen ook zonder dit mammiaans, zoals Chomsky het noemt, een taal leren. ouders willen dus taal versimpelen zodat kinderen het eenvoudiger begrijpen. Dit blijkt voor het taallerend kind niet nodig.

Het juiste antwoord is dus dat dit wellicht historisch zo gegroeid is, en een van de onnodige zaken is voor een ouder.

Toegevoegd op 28-04-2009 01:10:50
Deva klopt enigszins, al betreft het hier wel een andere situatie.

Ik zeg vaak mamma in de hoop dat ze ook snel mamma gaat roepen! (daar kom ik nog wel van op terug, maar goed)