Je vader zou je aan MOETEN horen, uit respect voor jouw beleving en de liefde voor jou als persoon, om een trauma
te helpen verminderen.
Ook wij als ouderwets opgevoede ouders hebben met de billen van onze kinderen gepraat zij het spaarzaam en niet hard en nimmer uit woede, onze kinderen zijn inmiddels volwassen.
We hebben met hen beide gepraat over deze achterhaalde procedure.
Zij vonden echter dat we eerder karig geweest waren met straffen dan te hard.
Mijn oudste zoon noemde mij als vader zelfs een softy.
Toch is het ozo belangrijk om je kinderen RECHT te doen, ook achteraf.
Nu we beter (kunnen ) weten, moeten we onze kinderen om vergeving vragen en ons niet verstoppen achter de tijdgeest. Wat fout is, moet je fout durven noemen.
Je vader onthoudt zich de kans om je respect weer te verwerven. Hoe kun je respect opbrengen voor iemand die jou niet respecteert??
Je mag hem gerust mijn antwoord laten lezen.
In mijn profiel kun je zien wie ik ben.
Je vader zou erg kunnen groeien door zijn inzichten te updaten, we leven immers in de wereld van nu en niet meer in de wereld van de billenkoek.
Het is beter van verkeerde procedures afscheid te nemen, ik vond het geven van billenkoek zelf ook erg vernederend
en vroeg dan ook aan de kinderen hoeveel tikken ze nodig hadden om de boodschap te onthouden.
Daardoor gaf ik ze inspraak in deze ontluisterende situatie.
Ik ben echt blij dat we deze wan-straffen afgeschaft hebben.
Je vader moet ophouden je als (klein) kind te zien, maar als een volwassen man , waarmee hij in zijn verdere leven nog veel plezier kan maken.
Ik heb mijn kop gebogen en daarmee hebben mijn zoons gezien dat ook ouders fouten maken en toe kunnen geven.
Daarna is immers VERgeving mogelijk.
Achter dat verhaal kan dan een PUNT komen, in plaats van de komma die volgt door kortzichtigheid van ouders.
Op dwaze koppige vaders die tegen beter weten in verkeerde procedures koesteren zitten hun kinderen niet te wachten.
Zou je daar gemakkelijk je kleinkinderen laten logeren?
Ik dacht het niet........